ตอนที่ 569+570 ไม่มีความแตกต่าง

ตอนที่ 569 ไม่มีความแตกต่าง

เจียงเหยาไม่รู้ว่าเหลียงเยวื่อจือและหลัวเหลาหรุนนั้นเวลาอยู่ด้วยกันส่วนตัวจะเงียบเช่นนี้หรือไม่ พวกเขาเคยออกไปในที่สาธารณะด้วยกันหรือไม่ ลู่ชิงสีอาจเป็นคนพูดเสียมากมาย ตอนที่เขาอยู่กับเธอ ซึ่งแตกต่างจากบุคลิกของยมทูตลู่ที่เยือกเย็นและเย็นชาต่อผู้อื่น

นอกเหนือจากลักษณะช่างพูดของเขาแล้ว ลู่ชิงสียังเกาะติดเธอแจ

เมื่อคิดถึงลู่ชิงสีแล้วเจียงเหยาก็ยิ้มกว้างออกมา

เหลียงเยวื่อจือมองไปที่ผู้หญิงโง่ที่นั่งตรงข้ามกับเขา เธอยิ้มอย่างไม่มีเหตุผล จึงถามว่า “มีอะไรตลกอย่างนั้นเหรอ?”

“ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่นึกถึงลู่ชิงสีแล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้” เจียงเหยาคลายการแสดงออกของเธออย่างรวดเร็ว แม้ว่ามันจะไม่ได้ทำอะไรมากเพื่อซ่อนความตื่นเต้นในดวงตาของเธอ “ฉันแค่สงสัยนิดหน่อยน่ะค่ะ พี่กับเหลาหรุนเวลาอยู่ด้วยกันเงียบแบบนี้รึเปล่า?”

“ทำไม? เธอบอกอะไรอย่างนั้นเหรอ?” เหลียงเยวื่อจือเดา

เพราะยังไงหลัวเหลาหรุนและเจียงเหยาต่างก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน พวกเธออาจจะมีหลายเรื่องที่พูดคุยกันทุกครั้งที่ได้อยู่ด้วยกัน

“เปล่าค่ะ” เจียงเหยาส่ายหน้า “ทั้งเหวยฉีและซวีเหยาบอกว่าพี่กับชิงสีนิสัยคล้ายกัน ถึงแม้ฉันจะรู้สึกว่าพวกพี่มีอะไรที่แตกต่างกันอยู่บ้างก็เถอะ”

“อะไรที่ไม่เหมือนกัน” เหลียงเยวื่อจือคิดเสมอว่าพวกเขาต่างก็คล้ายคลึงกันมาก หรือจะให้พูดตามตรงก็คือ พวกเขามีนิสัยเสียเหมือนกัน พวกเขาต่างเห็นแก่ตัวเห็นแก่พวกพ้องของตนมาก เป็นคนนิ่งเงียบและจองหอง

“ชิงสีเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยค่ะ เวลาที่อยู่กับฉัน พี่เหลียง แต่พี่เวลาอยู่กับเหลาหรุน พี่ยังเป็นเหมือนเดิม!” เจียงเหยาหัวเราะ เมื่อเห็นการแสดงที่มืดมนของเหลียงเยวื่อจือ เธอจึงเปลี่ยนหัวข้อการสนทนาอย่างรวดเร็วและพูดว่า “ชิงสีเข้าไปเกี่ยวข้องกับการซื้อขายหุ้นเป็นจำนวนมาก พี่กับคนอื่น ๆ มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยไหมคะ?”

“ใช่” หลัวเหลาหรุนต้องเคยบ่นเรื่องนี้กับเจียงเหยามาก่อน ไม่อย่างนั้นเจียงเหยาคงไม่พูดถึงมันในตอนนี้ สิ่งเดียวที่เหลียงเยวื่อจือไม่รู้คือ คำบ่นนั่นคืออะไร

เขาอยากรู้ แต่ไม่รู้จะถามอย่างไรดี

“ฉันไม่รู้ว่าเขาจะมีเวลาตามข่าวของตลาด เพราะเขายุ่งอยู่ในกองทัพเสมอ” ลู่ชิงสีไม่ค่อยจะดูข่าวเกี่ยวกับหุ้นและตลาดการเงินตอนอยู่ที่บ้านเลย เจียงเหยาตั้งข้อสังเกต แม้ว่าจะมีหนังสือเกี่ยวกับการเงินอยู่ที่บ้านบ้างสองสามเล่ม แต่ส่วนใหญ่ล้วนเป็นหนังสือเกี่ยวกับการทหารเสียมากกว่า เห็นได้ชัดว่าลู่ชิงสีชอบการเป็นทหารมากกว่าการค้าขาย

“เขาไม่ต้องทำอะไรมากหรอก เพราะเขาเลือกลงทุนระยะยาว” เหลียงเยวื่อจือตอบ

เจียงเหยาพยักหน้า คำถามที่เธอถามออกไปอย่างไม่ได้คาดหวังคำตอบ เธอกลับนึกถึงเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่งหลังจากที่ได้เห็นหุ้นในทรัพย์สินของลู่ชิงสี

ตลาดในปีนี้มีหุ้นที่ผันผวนอย่างมากอยู่สองสามตัว มันเพิ่มขึ้นและลดลงอย่างไม่แน่นอน ส่งผลให้หลายครอบครัว หลายชีวิตล้มละลาย

แม้แต่อาจารย์ของเธอก็ยังเป็นหนี้ก้อนโต ในที่สุด เขาก็ไม่สามารถรับมือกับความเครียดมหาศาลได้ และจบชีวิตด้วยการกระโดดลงมาจากตึก

เขาเป็นครูคนเดียวกันกับที่เจียงเหยาได้พบในวันนี้เพื่อขอลาหยุดเรียน เขาเป็นนักวิชาการที่ยอดเยี่ยม แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะเป็นนักเสี่ยงโชคที่ยอดเยี่ยมด้วย

เจียงเหยาจำเหตุการณ์ครั้งนั้นได้แม่น เพราะมหาวิทยาลัยได้รับผลกระทบอย่างหนักจากการฆ่าตัวตายของอาจารย์ หลังโศกนาฏกรรม ทุกคณะถูกห้ามซื้อขายหุ้น ร้านหนังสือพิมพ์ต่าง ๆ ของเมืองหนานเจียงรายงานเหตุการณ์การฆ่าตัวตายอย่างต่อเนื่องจากผลกระทบของตลาดหุ้น

__

ตอนที่ 570 สัญชาตญาณของผู้หญิง

เจียงเหยาจำชื่อหุ้นได้เพียงเพราะเธออ่านหนังสือพิมพ์ในตอนนั้น

ตามรายงานข่าว หุ้นเหล่านี้เพิ่มขึ้น อย่างรวดเร็วในช่วงเริ่มต้น กลายเป็นสินค้าโภคภัณฑ์ที่ร้อนแรงที่สุดในตลาดและกระตุ้นให้เกิดการซื้อจำนวนมาก

หลังจากที่รู้ว่าเหลียงเยวื่อจือ ลู่ชิงสี และคนอื่น ๆ มีส่วนร่วมในตลาด เธอต้องการถามว่าพวกเขามีหุ้นเหล่านั้นด้วยหรือไม่

“พี่เหลียง พี่เพิ่งซื้อหุ้นอะไรมาบ้างคะ? ฉันรู้ว่ามีหลายคนกระตือรือร้นเป็นอย่างมาก แม้แต่ฉันในฐานะคนนอกก็เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ”

เจียงเหยาจำชื่อได้ราง ๆ เธอพูดมันออกมาอย่างรวดเร็วว่า “กลุ่มเทคโนโลยีเฟยเถียน เทรดดิ้งหยุนถาน หมิงหัวออโตเมชั่น แล้วก็ กวงเยียนอิเล็กทรอนิกส์”

เหลียงเยวื่อจือประหลาดใจเมื่อได้ยินเจียงเหยาพูดรายชื่อพวกนั้นออกมา เขาคิดว่าเธอเป็นคนนอกวงการ

“ที่เรามีก็กลุ่มเทคโลยีเฟยเถียน” เหลียงเยวื่อจือกล่าวต่อ “เหวยฉีกับซวีเหยา ซื้อหุ้นบางส่วนของพวกเขา ตั้งแต่ตอนที่ซื้อจนถึงตอนนี้หุ้นก็มีแต่เพิ่มมูลค่าขึ้น”

“มันจะเพิ่มขึ้นจนถึงกลางเดือนพฤศจิกาค่ะ เมื่อถึงตอนนั้น พี่ควรขายมันให้หมดโดยเร็ว พี่เหลียง หุ้นเหล่านั้น...” เจียงเหยาคิดครู่หนึ่ง และพยายามหาคำอธิบายอย่างเหมาะเพื่อบอกเขา “หุ้นเหล่านี้คาดเดาไม่ได้และมีความผันผวนอย่างมาก ฉันรู้ว่าตอนนี้พี่ถือมันอยู่ อย่างน้อยก็พยายามขายมันทิ้งไปบ้าง ฉันแนะนำว่าพี่ควรทำโดยเร็วที่สุดนะคะ ขายมันทิ้งให้หมดก่อนกลางเดือนพฤศจิกา”

หากเจียงเหยาจำได้อย่างถูกต้องแล้วล่ะก็ กลุ่มเทคโนโลยีเฟยเถียนเป็นกลุ่มแรก ๆ ที่หุ้นเริ่มตก หลังจากช่วงเวลานั้นก็ลดลงอย่างต่อเนื่อง นานกว่าหนึ่งเดือน กิจการทั้งหมดของพวกเขาก็หยุดลง เมื่อตลาดเปิดอีกครั้งในช่วงปลายปี หุ้นกลับตกต่ำลงไปอีก และนั่นคือช่วงที่เกิดการฆ่าตัวตายขึ้น

น้อยกว่าหนึ่งสัปดาห์หลังจากการล้มละลายของเฟยเถียน หุ้นอื่น ๆ อีกสองสามตัวก็เริ่มตกและทำให้ตลาดทั้งหมดตกต่ำ

เจียงเหยาไม่มีความสนใจในการค้าขายเลยแม้แต่น้อย ก่อนที่เธอจะเกิดใหม่ นั่นคือเหตุผลที่เธอไม่ต้องการทำตอนนี้ แม้ว่าเธอจะได้เปรียบก็ตาม

อย่าตะบี้ตะบันทำอะไรมากเกินไป นั่นแหละเจียงเหยาเข้าใจมันดีเลยทีเดียว

“มั่นใจขนาดนั้นได้ยังไง” เหลียงเยวื่อจือมองไปที่เจียงเหยาอย่างเคร่งขรึม เขามีแผนที่จะขายหุ้นในมือ เพราะเขาได้ยินข่าวลือและกำลังเตรียมการอยู่แล้ว

อย่างไรก็ตาม ในแวดวงของเจียงเหยา เป็นเรื่องที่ไม่น่าจะเป็นไปได้เลยว่าเธอจะได้รับข่าววงในขนาดนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งนี่มันเป็นช่วงเริ่มต้นของข่าวเลยก็ว่าได้

“สัญชาตญาณของผู้หญิงค่ะ” เจียงเหยายักไหล่ “สัมผัสที่หกของฉันไม่เคยผิด”

เหลียงเยวื่อจือเลิกคิ้วและพยักหน้า “ก็คงจะอย่างนั้น”

เมื่อได้ยินคำตอบของเขา เจียงเหยาก็ตระหนักว่าเหลียงเยวื่อจือมีแผนที่จะทำอย่างนั้นอยู่แล้ว แม้ว่าเธอจะไม่พูดอะไร เขาก็จะทำแบบนั้นอยู่แล้ว

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เหลียงเยวื่อจือรู้จักคนมากมายและมีวิธีในการรับข้อมูลข่าวสาร

ตอนนี้ เธอต้องการคุยกับอาจารย์เมื่อเธอกลับไปที่มหาวิทยาลัย เธอไม่สามารถทำอะไรกับคนอื่นได้เลย แต่อาจารย์คนนี้เป็นคนที่เก่งมากคนหนึ่ง เจียงเหยาไม่ต้องการเห็นเขาต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนั้น

ทั้งคู่คุยกันต่อไปอีกเล็กน้อยก่อนจะจากไป เจียงเหยาขับรถมาและต้องการไปส่งเหลียงเยวื่อจือที่โรงแรมก่อนที่จะกลับไปมหาวิทยาลัย ด้วยความประหลาดใจของเธอ เธอเห็นคนที่คุ้นเคย ในขณะที่เจียงเหยาก้าวออกจากร้านกาแฟ