ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 223 สถานการณ์

ตอนที่ 223 สถานการณ์

เขตทางเหนือของเมืองทาเลส

ภายในห้องขนาดไม่ใหญ่มาในเวลานี้ เวโรนิก้ากำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้กลางห้อง และด้านหน้าก็มีกระดาษแผนที่เมืองทาเลสกลางเอาไว้อยู่บนโต๊ะ เธอกำลังมองกระดาษด้วยสีหน้ากดดันและเอามือถูขมับตัวเองไปมาช้าๆ

‘เราไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ บารอนไมล์ก็เตือนเอาไว้แล้วยังปล่อยให้พวกมันยึดเมืองไปได้ขนาดนี้อีก’ ตอนนี้เวโรนิก้ากำลังโทษตัวเองกับเรื่องที่เกิดขึ้น ระหว่างกำลังมองกระดาษแผนที่จุดสีแดงที่มีขนาด ¾ ที่ขนาดของเมือง เวลานี้จุดสีแดงได้กลายเป็นอาณาเขตของตระกูลโอโบนอดไปแล้ว

“เฮ้อ~ ข้อมูลก็ไม่มี อะไรก็ไม่ได้ บารอนไมล์กลับมาเราจะเอาหน้าที่ไหนไปสู้ละเนี่ย”

เวโรนิก้ายังคงพรึมพรำกับตัวเอง และในระหว่างกำลังหนักใจอยู่ในห้อง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“องค์หญิงรายงานล่าสุดมาแล้วครับ”

คนที่กำลังพูดอยู่ตอนนี้ก็คือชไนน์เดอร์ในน้ำเสียงตื่นอะไรบางอย่าง เวโรนิก้าที่ได้ฟังก็ถอนกายใจ "เฮ้อ~" เพราะเธอรู้ได้ทันทีว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่เมื่อฟังจากน้ำเสียง

“เข้ามา”

“ครับ”

เมื่อประตูเปิดชไนน์เดอร์ก็ตรงเข้าไปหาเวโรนิก้ากลางห้องทันทีแบบไม่รอช้า งด้วยท่าทางเร่งรีบ ก่อนจะหยุดที่ด้านหน้าแล้วเริ่มพูดว่า

“ตอนนี้ทหารของเราเสียเขตอีกแล้วครับ พวกมันรุกหนักมากข้าก็เลยสั่งให้ถอยมา”

สีหน้าของชไนน์เดอร์ระหว่างพูดและน้ำเสียงเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

“เสียเขตเท่าไหร่?”

“10 ครับ”

หลังชไนน์เดอร์ตอบเวโรนิก้าก็เอาปลายขนนกจุ่มหมึกสีแดงแล้วเอาไปวาดบนแผ่นกระดาษด้วยท่าทางปกติไม่ได้แปลกใจอะไรมาก แต่ในใจ ‘บ้าจริง! ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปพวกเราไม่รอดแน่’ ตอนนี้ถึงเธอไม่ได้แสดงอาการตกใจอะไรออกมา แต่ความร้อนรนก็มีอยู่เต็มอก

ส่วนเขต 10 ที่เวโรนิก้ากำลังทำให้เป็นเขตสีแดงอยู่ก็เป็น 1 ใน 10 เขต ที่แบ่งกำลังออกเป็นส่วนๆ เพื่อป้องกันเอาไว้ และตอนนี้แต่ละเขตที่เป็นจุดเขตแดนก็กำลังโดนลุกใส่อย่างต่อเนื้อง

หลังจากที่ในห้องเงียบสักพัก เวโรนิก้าก็หันไปทางชไนน์เดอร์

“ตอนนี้มีอาณาเขตไหนที่น่าจะแตกอีกไหม?”

“ตอนนี้….” ชไนน์เดอร์ทำสีหน้าคิด

คิดได้ไม่นานก็เดินไปใกล้แผนที่แล้วเริ่มชี้นิ้วลงไป “เขต 7 เขต 6 เขต 5 ข้าคิดว่าต้านได้อีกไม่ถึงคืนนี้พวกนั้นต้องแพ้แน่นอน”

เวโรนิก้าเมื่อได้ยินก็มองไปที่กระดาษด้วยสีหน้าวิตก ‘ถ้าเป็นแบบที่ชไนน์เดอร์พูดออกมาจริงก็อันตราย ขืนยังปล่อยเอาไว้ต้องเสียทหารอีกเยอะแน่’

คิดไปได้สักพักเธอก็ตัดสินใจได้

“สั่งถอยออกมาให้หมด”

“องค์หญิงถ้าทำแบบนั้น-”

“นี่เป็นคำสั่งพวกเราจะถอยลงมารับมากับพวกมันที่เขตหนึ่งทั้งหมด และเตรียมการอพยพออกจากเมืองทาเลสเมื่อไม่สามารถต้านเอาไว้ได้”

ระหว่างพูดเวโรนิก้าก็นึกถึงคำที่ไมล์พูดกับตัวเองที่ว่า [ถ้าไม่ไหวก็ถอย] และสถานการณ์ตอนนี้เธอก็ประเมินออกมาแล้วว่าไม่ไหวแน่นอนที่จะรักษาเขตอื่นเอาไว้นอกจากเขตที่หนึ่ง การถอยทัพออกจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

“ขะ ข้าจะรีบทำตามคำสั่งครับ”

ชไนน์เดอร์ก้มหัวรับคำสั่งแล้วเดินออกไปจากห้อง

จริงๆ ชไนน์เดอร์ก็ไม่เห็นด้วยกับแผนครั้งนี้เท่าไหร่นัก แต่ว่าก็ต้องยอมทำตามเพราะมันเป็นคำสั่งและยังสามารถช่วยชีวิตทหารได้อีกเยอะ

หลังจากที่ชไนน์เดอร์เดินออกจากห้องไปเวโรนิก้าก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก่อนจะพูดขึ้นว่า

“ตอนนี้เราเองก็ต้องทำทุกอย่างที่ทำได้เหมือนกัน”

##############

ณ จุดพยาบาลทหารเขต 1

ตอนนี้เวโรนิก้าที่เดินชนออกมาจากห้องก็ตรงมาที่นี่ทันทีพร้อมกับทหารองครักษ์สองคนท่าเดินตามหลัง ส่วนเหตุผลที่ทหารตามเธอเพียงสองคนก็เป็นเพราะช่วงเวลานี้ทหารส่วนมากออกไปสู้กันหมด

และด้วยคำสั่งของเธอเลยทำให้เหลือทหารเพียงสองคนเท่านั้น ที่ค่อยเป็นองครักษ์ให้

จุดที่เวโรนิก้าเดินอยู่เวลานี้เต็มไปด้วยผู้คนมากมายทั้งประชาชนและทหารที่ได้รับบาดเจ็บ กลิ่นเลือดเองก็ลอยเต็มอากาศ หมอที่รักษาถึงจะมีจำนวนมากเพราะไมล์ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้และรวบรวมหมอเอาไว้ แต่มันก็ยังไม่พอกับจำนวนคนเจ็บที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย จนตอนนี้บางคนก็นอนร้องเพราะความเจ็บแต่ไม่มีใครเข้าไปดูแลหรือรักษาให้เห็นจำนวนมาก

ระหว่างกวาดสายตามองเวโรนิก้าก็พรางคิด ‘นี่ขนาดท่านบารอนรวบรวมหมอเอาไว้มากขนาดนี้แท้ๆ ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าหมอมีน้อยจำนวนคนตายเพราะไม่ได้รับการรักษาจะมากขนาดไหน’

….

…..

……

หลังจากที่เดินผ่านคนเจ็บมาได้สักพักเวโรนิก้าก็เดินมาถึงเป้าหมายที่เธอเดินทางมา ที่ด้านหน้าของเธอตอนนี้ก็คือเต็นท์สีขาวขนาดใหญ่ที่มีสัญญาลักษณ์ของหน่วยพยาบาลติดเอาไว้อยู่

ส่วนจุดที่อยู่ด้านหน้าของเธอก็มีพวกหมอเดินออกไปมาอย่างวุ่นวายพร้อมกระดาษเอกสารในมือ

ยืนมองสักพักเวโรนิก้าก็หันกลับไปหาทหารสองคนด้านหลัง

“พวกเจ้าสองคนรอด้านนอก”

“ครับ!” “ครับ!”

ทหารทั้งสองตอบพร้อมกับแล้วพยักหน้ารับคำสั่ง

จากนั้นตัวของเวโรนิก้าก็ตรงเข้าเต็นท์ทันทีเพื่อทำตามเป้าหมายของเธอ สำหรับเต็นท์แห่งนี้เรียกว่าเป็นเต็นท์ [ข้อมูลแพทย์] ที่แห่งนี้จะเป็นจุดร่วมของทุกอย่างในการรักษา ทั้งจำนวนยา ยอดคนเจ็บหรือคนตาย ต่างก็ถูกส่งมาไว้ที่นี้หมดเพื่อจะได้รายงานได้อย่างรวดเร็วเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ กับการรักษาว่าเป็นยังไงหรือขาดเหลืออะไร

และนี่เองก็เป็นเหตุผลที่เวโรนิก้าต้องเดินทางมาที่แห่งนี้เพื่อตรวจสอบว่าสมควรสู้ต่อ หรือจะหนีออกจากเมือง

“อะ องค์หญิง!”

หนึ่งในหมอที่กำลังเดินอยู่ได้พูดขึ้น เมื่อเห็นเวโรนิก้าเดินเข้ามาในเต็นท์ด้วยสีหน้ากำลังแปลกใจ เพราะปกติคนระดับเธอจะไม่ปรากฎตัวที่แบบนี้

จากนั้นทุกคนที่เดินอยู่ก็หยุดลงหันมองไปที่เวโรนิก้าและพากันเริ่มคุกเข่าลงทันทีตามลำดับจของที่เห็นเธอ

“ไม่ต้องคุกเข่าพวกเจ้าทำงานต่อไปได้เลย ตอนนี้พวกเราไม่มีเวลามาเสียทำเรื่องแบบนี้กันหรอก!!!!”

เวโรนิก้าพูดเสียงดัง

สิ้นเสียงของเวโรนิก้าสถานการณ์ความวุ่นวายภายในเต็นท์ก็เริ่มอีกครั้ง ทุกคนเริ่มทำงานทั้งยกยาและเขียนเอกสารตามหน้าที่ของตัวเองอย่างเร่งรีบ

“เจ้ามานี่ก่อน”

เวโรนิก้าเรียกชายที่พูดชื่อเธอเป็นคนแรก และกวักมือให้เข้าหา

เมื่อชายที่เรียกเดินมาถึงด้านหน้าเวโรนิก้าก็พูดต่อ

“หัวหน้าหมออยู่ไหน?”

“ท่านรอตรงนี้ก็ได้ครับ เดี๋ยวข้าไปเรียกมะ-”

“ไม่ต้องข้าไปเอง”

เวโรนิก้าขัดก่อนชายด้านหน้าจะพูดจบ เพราะเธอไม่อยากให้เวลามันเสียโดยเปล่าประโยชน์ แล้วตัวเธอก็รู้ดีว่าหัวหน้าหมอนตอนนี้ก็คงไม่ได้ต่างอะไรกับพวกหมอที่ทำงานไม่หยุดพักด้านหน้ามากนัก จึงจะเดินไปหาเอง

“ตอนนี้ท่านหัวหน้าอยู่ที่จุดเก็บยาครับ กำลังนับจำนวนยาที่สามารถใช้ได้อยู่ ท่านตรงไปทางซ้ายได้เลย”

“เข้าใจแล้ว”

เวโรนิก้าพยักหน้าตอบรับแล้วเริ่มออกเดินทันที