ตอนที่ 181 บันทึกลับแห่งรุ่งอรุณ(อ่านฟรี)
ตอนที่ 181 บันทึกลับแห่งรุ่งอรุณ
พวกเขาสามคนแต่งกายด้วยชุดที่มิดชิด พร้อมกับหน้ากากกันฝุ่นที่แทบจะปิดมิดทั้งศีรษะ ซึ่งหน้ากากแบบนี้มีให้เห็นอยู่บ่อยครั้งตามที่ต่าง ๆ เพราะในบางคนพวกเขาไม่ต้องการให้ฝุ่นเกาะเส้นผม
แต่สำหรับกาย ไทเลอร์และเมญ่าแล้ว มันกลับเป็นการปลอมตัวที่ง่ายและมีประสิทธิภาพสูง ทั้งสามไม่ได้ทำตัวระวังและมีท่าทางกระวนกระวายจนเกินเหตุ เพราะยิ่งทำแบบนั้นก็ยิ่งดูน่าสงสัย
ในตอนนี้ไทเลอร์นั้นใส่แขนกลเทียมไปแล้วและใช้มันได้อย่างชำนาญขึ้นมา เมญ่าจับมือกับไทเลอร์และกำลังเดินตามหลังกายมา พวกเขาทั้งสามเลือกจะขึ้นรถไฟใต้ดินโดยการใช้เงินจ่ายผ่านลิงก์เกมของกาย ซึ่งน้อยคนนักในเขต 7 ที่จะจ่ายด้วยวิธีนี้ เนื่องจากไม่ใช่คนทุกคนในเขต 7 จะร่ำรวยพอจะจ่ายเงินซื้อลิงก์เกมได้เหมือนพวกคนบนโอเอซิสและส่วนใหญ่คนที่มีเงินพอจะซื้อลิงก์เกมก็เลือกจะใช้รถส่วนตัวซะมากกว่า
หลังจากได้ตัวสามใบพวกเขาก็ขึ้นรถไฟใต้ดินไปอีกฟากฝั่งของเขต 7 ซึ่งไกลมากจากอพาร์ทเม้นท์ที่พวกเขาอยู่ล่าสุด เมื่อลงจากรถไฟใต้ดิน ทั้งสามก็เลือกจะเดินเท้ามาเรื่อย ๆ จนมาถึงยังสถานที่ลับแห่งหนึ่งที่นี่มีผู้คนไม่พลุกพล่านมากนัก มันกลับเต็มไปด้วยสิ่งปลูกซากที่มีโครงสร้างขนาดใหญ่ซะมากกว่า
ซึ่งพวกเขาสามคนก็มาหยุดอยู่ที่อาคารสามชั้นรวมชั้นดาดฟ้าที่ดูไม่สะดุดตาแห่งหนึ่ง
“ที่นี่นะเหรอ” ไทเลอร์เงยหน้ามองดู ในตอนที่ซื้อนั้นเมญ่าเป็นคนหาและกายเป็นคนซื้อดังนั้นไทเลอร์จึงยังไม่เคยเห็นสถานที่พวกเขาจะมาซ่อนตัวมาก่อน
แน่นอนว่ากายเองก็ไม่เคยเห็นของจริง แต่ก็รู้จากรายละเอียดในการขายมาบ้าง
“ลองเข้าไปดูกันเถอะ” กายไม่รอช้าเดินไปเปิดประตูในทันที ประตูด้านหน้านั้นไม่ได้ล็อกไว้ มันเป็นบ้านพับแบบโกดังสินค้าเลื่อนขึ้นไปด้านบน พอเปิดออกจึงส่งเสียงดังเล็กน้อย ที่จริงยังมีประตูเล็กด้านข้างอยู่ด้วย แต่ดูเหมือนจะล็อกจากด้านใน พวกเขาจึงต้องเข้ากันทางนี้
สิ่งแรกที่เห็นหลังจากเข้าไปด้านในนั้นก็คือ กล่องสินค้าสีดำที่ดูทันสมัยจำนวนมากวางเรียงรายอยู่
“ของพวกนี้คือ” ไทเลอร์และเมญ่าต่างก็หันไปมองกาย
“มีลิงก์เกม แคปซูลเกมสามตัว คอมพิวเตอร์แบบสั่งจัดสเปค เครื่องปั่นไฟ อุปกรณ์ไฟฟ้าที่จำเป็น โซฟา โต๊ะเก้าอี้และของอื่น ๆ อีกหลายอย่าง พอดีฉันสั่งมาเพิ่ม ยังไงเราจะใช้ที่นี่เป็นฐานก็ควรจะทำให้มันน่าอยู่สักหน่อย” กายพูดออกไปด้วยรอยยิ้มเจื่อน ๆ
ที่จริงก็ไม่คิดว่าตัวเองจะสั่งซื้อของออกไปมากขนาดนี้เหมือนกัน พอคิดว่าสิ่งนั้นก็ต้องใช้และนี่ก็ต้องใช้ สุดท้ายมันจึงออกมาเป็นแบบที่เห็น แน่นอนว่าตอนจ่ายเงินนั้นกายนั่งปาดเหงื่ออยู่นานกว่านิ้วจะกดจ่ายเงินได้
“นายจัดเต็มไปหรือเปล่า”
“แล้วจะทำยังไงกับพวกมัน แล้วพวกเราจะอยู่ชั้นไหนกัน” ไทเลอร์ถามออกมา
...
หลังจากคำถามของไทเลอร์ กายจึงพาทุกคนมาที่สถานที่ซึ่งคิดว่าปลอดภัยสุดนั้นก็คือชั้นใต้ของอาคาร แม้จะบอกว่าชั้นใต้ดิน แต่ที่นี่กลับถูกตกแต่งดียิ่งกว่าด้านบนทั้งสามชั้นซะอีก
แถมมันก็สูงราวกับเอาสองชั้นมารวม นอกจากนั้นก็มีอากาศถ่ายเทอีกด้วย
“ที่นี่กว้างพอและยังมีห้องแยกหลายห้องด้วยเลือกห้องนอนกันได้ตามสบาย พวกเราจะเอาแคปซูลเกมมาตั้งในห้องโถงหลัก ด้านนั้นจะตั้งคอมพิวเตอร์ ด้านนั้นเป็นห้องครัวและอาหารอยู่ ส่วนทางนั้นห้องอาบน้ำใหญ่ ขอเตือนก่อนถ้าจะทำอะไรกันก็ปิดประตูด้วย” กายชี้ไปรอบ ๆ และอธิบายให้ทั้งสองฟัง
หลังจากนั้นพวกเขาทั้งสามก็ไม่รอช้าช่วยกันเข็นของลงมาทางลิฟต์ขนของ บ้างก็ถือลงมาทางบันได
แต่ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นกายมากกว่าที่ทำหน้าที่ขนของ ส่วนไทเลอร์นั้นเพราะยังบาดเจ็บอยู่จึงรับหน้าที่ในการประกอบของต่าง ๆ ต้องยอมรับว่าไทเลอร์นั้นเก่งมาก ไม่ว่าจะทั้งเรื่องเครื่องยนต์หรือกลไก ดังนั้นจึงทำได้อย่างรวดเร็ว
แต่ในบางอย่างกายก็ต้องลุยเอง
หลังจากสองหนุ่มเริ่มทำงานของตน เมญ่าก็รับหน้าที่เก็บกวาดชั้นใต้ดิน เพราะแม้จะดูดี แต่พอไม่มีคนมาอยู่ที่นี่สักพักก็ทำให้มีฝุ่นเลอะอยู่บ้าง ยังดีที่ตัวกรองอากาศนั้นใช้งานได้อย่างไม่มีปัญหา ทำให้ไม่มีฝุ่นมากไปกว่านี้
กว่าทุกอย่างในชั้นใต้ดินจะเข้าที่เข้าทางก็กินเวลาไปจนถึงเที่ยงวัน
พวกเขาพักกินข้าวและลุยกันต่อในชั้นบนของอาคาร ซึ่งชั้นบนนั้นไม่ได้จัดอะไรมาก แค่เอาของที่ไม่จำเป็นออกไปทิ้งและตกแต่งเล็กน้อยก็เสร็จ ชั้นสองและชั้นสามเป็นพื้นที่ให้พวกเขาได้ออกมาพักผ่อนเท่านั้น ส่วนดาดฟ้ากายและพวกไม่ได้เตะต้องมัน
ในเมื่ออากาศด้านนอกมีแต่ฝุ่นเขาก็ไม่รู้จะไปทำความสะอาดทำไมเหมือนกัน
...
“กว่าจะเสร็จ เหนื่อยเป็นบ้าเลย” ไทเลอร์ที่พึ่งอาบน้ำเสร็จและกำลังใช้แขนกลเทียมจับผ้าขนหนูเช็ดหัวตัวเองอยู่ เดินออกมา โดยมีเมญ่าเดินตามหลังมาด้วย
ส่วนกายนั้นเขาชิงมาอาบก่อนแล้ว จึงออกมานั่งรอพร้อมกับหยิบลิงก์เกมทั้งสองมาตรวจเช็กรอพวกเขาสองคนอยู่ก่อนแล้ว
“นานมาก รีบไปแต่งตัวแล้วมาลองลิงก์เกมกันเถอะ” กายหันไปบอกกับทั้งสอง
ไทเลอร์เผยรอยยิ้มโง่ ๆ ออกมา ก่อนจะคว้าตัวของเมญ่าและพากันไปแต่งตัวด้านในห้อง
ผ่านไป 10 นาที ตอนนี้ไทเลอร์และเมญ่าต่างก็นั่งอยู่บนโซฟาตรงข้ามกับกาย ในมือของพวกเขามีลิงก์เกมที่พึ่งจะยืนยันเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“โลกราชันจะเปิดตอนเที่ยงคืน ดังนั้นพวกเราจะเข้าไปที่ดินแดนสงครามและสร้างกิลด์กันก่อน” กายบอกกับทั้งสองคนที่ดูเหมือนจะตื่นเต้นมาก เขายิ้มออกมา เพราะในตอนนั้นกายก็ดูจะตื่นเต้นแบบนี้เช่นกัน
หลังจากนั้นทั้งสามคนก็เข้าไปนอนลงบนแคปซูลเกม ซึ่งแคปซูลเกมที่กายสั่งมานั้นเป็นรุ่นที่ดีกว่าของที่ร้านเกมเสมือนจริงหมายเลข 8 อยู่มาก มันช่วยในการลดภาระต่อร่างกายของผู้เล่นได้ระดับหนึ่ง
ซึ่งกายเลือกมาเพราะหลังจากเล่นนาน ๆ เขารู้สึกว่าต้องหาอะไรเติมพลังงานร่างกายตัวเองทุกครั้ง ซึ่งถือว่าไม่ใช่เรื่องดีเลย โดยเฉพาะในแดนสงครามที่แทบจะสูบพลังเขาจนเกือบหมดในทุกครั้ง
“พร้อมนะ” กายถามไทเลอร์และเมญ่า
ไทเลอร์ยกแขนกลขึ้นมายกนิ้วโป้งให้กับเขา ส่วนเมญ่าก็พยักหน้ารับ ก่อนที่ทั้งสามคนจะพูดออกมาพร้อมกัน
“ลิงก์เกม”
“ลิงก์เกม”
“ลิงก์เกม”
...
ภาพตรงหน้าของกายพุ่งผ่านแสงสีจำนวนมากก่อนจะมาโผล่ที่หน้าประตูสู่โลกราชันและแดนสงคราม กายยื่นมือไปเปิดประตูแดนสงครามทันที
หลังจากเข้ามาในแดนสงครามที่ในตอนนี้มีแต่ผู้คนพลุกพล่านอยู่ในทุกแห่ง กายก็รีบโทรหาไทเลอร์และเมญ่าในทันที เนื่องจากเครื่องแคปซูลของพวกเขาอยู่ใกล้กัน ดังนั้นจึงเชื่อมต่อการสื่อสารผ่านกันอย่างง่ายดาย
เมื่อติดต่อและทราบที่อยู่แล้วกายก็รีบไปรวมตัวกับทั้งสองในทันที
พอมาถึงกายก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย เพราะสภาพของทั้งสองคนนั้นราวกับขอทานเข้ากรุงเนื่องจากเป็นไอดีที่พึ่งสร้างขึ้นมา ดังนั้นจึงแทบไม่มีอะไรติดตัวเลยแม้แต่น้อยนอกจากเสื้อและกางเกงหนึ่งตัวเท่านั้น
“นายกับเธอ ฮ่า ๆ” กายหัวเราะออกมาเพราะกลั้นขำไว้ไม่อยู่ ก่อนจะเดินไปตบบ่าไทเลอร์เบา ๆ และกล่าวอีกครั้งว่า “ดูดีนี่เพื่อน”
“บัดซบ เกมจะงกเกินไปแล้ว ให้แค่เสื้อผ้าที่เก่าจนเหมือนผ้าขี้ริ้วมาแบบนี้เนี่ยนะ” ไทเลอร์บ่น แต่แล้วก็ดูเหมือนเขาจะนึกอะไรขึ้นมาได้ “พระเจ้าแขนฉันแหละ ฉันมีแขนกลับมาด้วย”
ไทเลอร์โบกแขนข้างที่ในโลกจริงนั้นขาดไปมาอย่างยินดี อีกทั้งยังหยิกมันเพื่อให้รู้สึกเจ็บอีกด้วย ซึ่งกายรู้อยู่แล้วว่าพอเข้ามาในตัวเกมแล้วระบบจะสร้างแขนของไทเลอร์กลับมา เขาแค่ไม่ได้บอกเพราะอยากจะให้ไทเลอร์เซอร์ไพรส์
“นายเลิกบ่นแล้วก็เลิกยุ่งกับแขนได้แล้ว เมญ่ายังไม่เห็นจะพูดอะไรเลย เราไปนั่งตรงนั้นกันเถอะ” กายชี้ไปยังทิศทางหนึ่ง
ที่จริงเมญ่าก็รู้สึกไม่ดีเช่นกันที่ได้เสื้อผ้ามาแค่นี้ เธอรู้สึกว่ามันเย็น ๆ มาก แต่ก็ไม่มีทางเลือก ที่จริงไม่ได้มีแค่ทั้งสองที่เป็นมือใหม่ แต่แถวนี้ยังมีผู้เล่นใหม่จำนวนมากที่เข้ามาในแต่ละวินาทีและทุกคนก็ได้ชุดคล้าย ๆ กันหมด
ทั้งสามมานั่งอยู่ที่ร้านคาเฟ่ของผู้เล่น กายไม่รอช้าสั่งน้ำและขนมมาจนเต็มโต๊ะ ราคาของที่นี่ถูกกว่าในโลกจริงหนึ่งถึงสองเท่า โดยเฉพาะของกินเนื่องจากมันถือเป็นของที่ไม่ได้จำเป็น แต่ก็มีคนอยากจะลองในระบบลิ้มรสของตัวเกมทำให้อาหารในแดนสงครามถือเป็นธุรกิจที่ทำเงินดีมากพอสมควร
ในแดนสงครามเองก็มีของกินที่ขายโดยระบบอยู่ เพียงแค่สั่งก็จะปรากฎออกมาด้านหน้า แต่เมื่อเทียบกันแล้วมันไม่ค่อยหลากหลายเทียบกับการทำเองของผู้เล่น ซึ่งตอนนี้การทำอาหารจึงกลายมาเป็นเหมือนมินิเกมไปแล้ว
ไทเลอร์และเมญ่าลองกินอาหารในแดนสงครามดู ซึ่งโลกภายนอกนั้นหายากมาก เพราะบางอย่างก็สูญพันธุ์ไปแล้ว ยกเว้นจะเจออยู่บนโอเอซิส
ขณะที่กายนั้นกำลังสร้างกิลด์อยู่
การสร้างกิลด์นั้นต้องใช้เงินจำนวนหนึ่งด้วยและขนาดของกิลด์ก็มีผลในเรื่องของจำนวนสมาชิกที่จำกัดของกิลด์ กายไม่ได้จะสร้างกิลด์ที่มีสมาชิกระดับร้อยหรือพัน ดังนั้นเขาจึงสร้างแค่กิลด์ระดับแรกเท่านั้น
“ต้องใช้ 30,000 บิทเพื่อสร้างกิลด์ระดับเริ่มตัน รองรับสมาชิกได้ 10 คน ผู้เล่นต้องการจ่ายหรือไม่”
“ใช่ ข้าต้องการสร้าง” กายเลือกอย่างไม่ลังเล
ทันใดนั้นหน้าจออินเตอร์เฟสของกายก็มีฟังก์ชันใหม่เพิ่มเข้ามา ซึ่งเป็นฟังก์ชันกิลด์ หลังจากกดเข้าไปก็เจอเข้ากับสิ่งแรกนั้นก็คือการตั้งชื่อกิลด์
ชื่อกิลด์อย่างนั้นเหรอ...กายมองไปที่ช่องของชื่อกิลด์ที่ยังว่างอยู่ เขาไม่ได้ใส่ลงไปเลย แต่เงยหน้าขึ้นมาถามกับทั้งสองคน
“แน่ใจใช่ไหมว่าจะเอาชื่อนั้น”
“ไม่เอาน่า เราคุยกันแล้ว ยังไงชื่อที่นายตั้งก็ดูดีอยู่แล้ว” ไทเลอร์กล่าว
“อืม ฉันชอบชื่อนั้นนะ มันดูอบอุ่นดี” เมญ่าที่ตอนนี้กินจนเต็มปาก เธอรีบกลืนและพูดออกมา
“ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นก็ตั้งเลยก็แล้วกัน” กายหันกลับมาสนใจที่หน้าจอ ก่อนจะใส่ชื่อของกิลด์ลงไปและก็กดตกลงทันที
“ผู้เล่นต้องการตั้งชื่อกิลด์หรือไม่ ถ้าตั้งแล้วไม่สามารถเปลี่ยนได้อีก”
“ใช่/ไม่”
ระบบถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง กายกดใช่ไปในทันทีหลังจากตรวจสอบชื่อกิลด์ที่ตั้งอย่างถี่ถ้วนแล้ว
“กิลด์ [บันทึกลับแห่งรุ่งอรุณ] ถูกสร้างขึ้นแล้ว ขอให้ผู้เล่นสนุกกับเกม”
