516- ดินแดนปิดผนึกที่ถูกทำลาย

1827 - ดินแดนปิดผนึกที่ถูกทำลาย

“นี่มัน…” แม้แต่สือฮ่าวก็ยังขมวดคิ้วเขากระโดดลงมาจากหลังของสิงโตทองพร้อมกับค้นหาโครงกระดูกมากมายที่กองอยู่บนพื้น

แม้แต่กระดูกที่มีคุณภาพแย่ที่สุดก็อยู่ที่อาณาจักรเทพสวรรค์

“อย่าบอกนะว่า…ขี้เถ้าสีดำเหล่านี้เป็นผลจากการเผาผลาญสิ่งมีชีวิตระดับเทพ?!” สิงโตสีทองโพล่งออกมาด้วยความหนาวสั่น

สถานที่แห่งนี้มีขนาดใหญ่เกินไปในขณะที่ขี้เถ้าหนาหลายจ้างยังคงอยู่ที่นี่ หลังจากหลายปีที่ผ่านไปพวกมันไม่ได้กระจัดกระจายไปที่ไหนนั่นย่อมแสดงให้เห็นถึงความพิเศษของพวกมัน

“ศพถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน!” ในที่สุดสิงโตสีทองก็ขยับตัวถอยหลัง เป็นเพราะมันแน่ใจอยู่แล้วว่าดินแดนแห่งเถ้าถ่านแห่งนี้สร้างขึ้นจากร่างของเทพที่ล่วงลับไปแล้ว

“ศพของผู้เชี่ยวชาญนับไม่ถ้วนถูกเผาจนเป็นเถ้าถ่าน!” สือฮ่าวตกใจ เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่กันแน่ทำไมมันไม่ถูกบันทึกไว้? ในตอนนั้นมีผู้เสียชีวิตกี่คน?

สือฮ่าวใช้วิธีการที่ยอดเยี่ยมพยายามที่จะขุดลงไปใต้ขี้เถ้าสีดำนี้ แต่สุดท้ายเขาก็พบว่ามันหนักมากเหมือนทรายสีทอง

กำแพงแตกและซากปรักหักพังทางประวัติศาสตร์!

ภายใต้ขี้เถ้าเหล่านี้เป็นซากปรักหักพังที่ยิ่งใหญ่และเก่าแก่มาก ตอนนี้เขาแน่ใจแล้วว่านี่คือดินแดนหยินหยางพื้นที่ปิดผนึกในอดีตนั่นเอง

เป็นเพราะเขาเห็นแผ่นหินที่มีการบันทึกเหล่านี้ แม้ว่ามันจะเสียหาย แต่ก็ยังสามารถเดาความหมายของมันได้

“พื้นที่ปิดผนึกในอดีตถูกทำลายไปแล้ว ใครที่ทำแบบนี้?” สือฮ่าวยืนอยู่ในอาการมึนงงเล็กน้อย

แม้ว่าเขาจะเดาได้นานแล้วว่าพื้นที่ปิดผนึกในสามพันแคว้นไม่ได้แข็งแกร่งเท่าพื้นที่ปิดผนึกจากเก้าสวรรค์เบื้องบน ตอนนี้เมื่อเขาเห็นฉากนี้เขาก็ยังตกใจเป็นอย่างมาก พวกเขาพบเจอกับศัตรูแบบไหนถึงถูกกวาดล้างออกไปเช่นนี้!

นี่มันเป็นการต่อสู้ที่รุนแรงขนาดไหนกันแน่?

“ขุดสถานที่นี้ขึ้นมาไม่ว่ายังไงเราก็ต้องค้นพบพื้นที่ปิดผนึกนี้!” สือฮ่าวสั่งให้สิงโตทองลงมือขุดโดยที่เขานั่งชมเหตุการณ์อยู่ด้านข้าง

เปลือกตาของสิงโตสีทองกระตุกขึ้นด้วยความไม่พอใจอย่างมาก แต่มันก็ไม่กล้าแสดงออก จริงๆแล้วมันค่อยๆปรับตัวให้เข้ากับการเชื่อฟังคำสั่งในที่สุดแม้ว่าจะไม่เต็มใจแต่มันก็ลงมือทำโดยไม่ปริปาก

มีขี้เถ้าจำนวนมากขี้เถ้าเหล่านี้มีพลังคุณลักษณะของปีศาจ สิงโตสีทองใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ที่ยิ่งใหญ่เพื่อกวาดล้างมันออกไปในที่สุดก็มีเบาะแสบางอย่างปรากฏขึ้นมา

มีพระราชวังและอาคารมากมาย แต่ทั้งหมดพังทลายกลายเป็นซากปรักหักพังนี่คือเศษซากที่กำลังจะถูกลบ ไม่ทราบว่าพวกมันถูกฝังมานานแค่ไหน

พื้นที่ปิดผนึกนี้ได้หายไปเป็นเวลานานมากแล้ว!

นอกเหนือจากนี้สถานที่แห่งนี้ยังมีสวนยาศักดิ์สิทธิ์และเวทีต่อสู้ซึ่งทั้งสองแห่งมีขนาดใหญ่มาก

“รากยาศักดิ์สิทธิ์! ช่างน่าเสียดายที่พวกเขาผุพังไปแล้ว!” สิงโตทองรู้สึกเสียใจ เมื่อขุดทุ่งยาขึ้นมา

เป็นเพราะมียาศักดิ์สิทธิ์หลายสิบต้นอยู่ที่นี่เพียงแค่มันเน่าไปนานแล้ว มันค่อนข้างน่าเสียดายทำให้พวกเขาตกใจ

“ยาขั้นเทพเป็นของหายากมากเมื่อพวกมันตายไปนั่นอาจหมายถึงการสูญพันธุ์ไปจากโลกนี้อย่างสมบูรณ์ การต่อสู้ในครั้งนั้นเป็นเรื่องที่น่าสังเวชจริงๆ” สือฮ่าวเผยให้เห็นถึงความตกใจ

“ข้าสงสัยว่ามียาเซียนหรือเปล่า พืชชนิดนั้นจะพินาศ แม้ว่ามันจะถูกฝังไว้หลายชั่วอายุคน แต่ก็ยังสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้” สิงโตทองกล่าว

นี่คือความหวังแม้ว่าสงครามอันรุนแรงครั้งนี้จะเป็นอันตรายต่อยาขั้นเซียนอย่างยิ่ง แต่พวกมันเป็นสิ่งที่ได้รับการประทานชีวิตมาจากสวรรค์ย่อมมีโอกาสที่พวกมันจะอยู่รอดได้

“โดยปกติแล้วพื้นที่ปิดผนึกย่อมมียาเซียนอยู่ไม่มากก็น้อย!” การแสดงออกของสิงโตทองนั้นดุร้ายมากขึ้น มันเริ่มค้นหาอย่างระมัดระวัง

น่าเสียดายที่มันถูกทิ้งไว้ในความสิ้นหวัง ดินแดนแห่งนี้ไม่มีอะไรเลยมีเพียงขี้เถ้าและความนิ่งสงบ

“แม่น้ำหยินใหญ่!” ทันใดนั้นสิงโตสีทองก็ร้องออกมา

ขณะที่กวาดล้างภูมิภาคนี้พวกเขาทั้งสองก็เห็นแม่น้ำที่เหือดแห้ง มันเริ่มขุดสถานที่แห่งนี้อย่างระมัดระวัง พลังหยินที่ยิ่งใหญ่นั้นแข็งแกร่งมากและยิ่งเพิ่มมากขึ้นเมื่อขุดลงไป

ถ้าเป็นคนอื่นพวกเขาจะถอยออกไปอย่างแน่นอน แต่สิงโตตัวนี้ไม่กลัว

หลังจากนั้นไม่นานเมื่อแม่น้ำเหือดแห้งถูกขุดลงไปเรื่อยๆ น้ำสีดำก็ถูกเปิดเผยมันคือแม่น้ำหยินใหญ่ที่แท้จริง

แม้แต่สือฮ่าวก็ยังตกใจในที่สุดเขาก็ค้นพบว่าแม่น้ำใหญ่สายนี้หลังจากขุดมาเป็นเวลานาน แต่มันแห้งเกินไปมีน้ำในแม่น้ำเหลือไม่มากแล้ว

“แม่น้ำหยางใหญ่!”

หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ค้นพบแม่น้ำอีกสายหนึ่งที่ไหลในแนวตั้งฉากกับแม่น้ำหยิน พวกมันตัดผ่านกันเป็นรูป'ไม้กางเขน'

แม่น้ำตั้งฉากซึ่งก่อตัวจากหยินที่ยิ่งใหญ่และหยางที่ยิ่งใหญ่นี่คือจุดหมายปลายทางของพวกเขา!

สือฮ่าวยืนอยู่ที่จุดตัดของแม่น้ำใหญ่สองสายที่แห้งเหือดและจ้องมองที่มันอย่างระมัดระวัง เส้นทางนั้นอยู่ที่ไหน?

จุดที่หยินใหญ่และหยางใหญ่ตัดกันเป็นหัวใจสำคัญของดินแดนโบราณแห่งนี้ มีเส้นทางสู่อาณาจักรที่ต่ำกว่าที่นี่หรือไม่?

สือฮ่าวและสิงโตทองคำค้นหาอย่างระมัดระวัง แต่พวกเขาไม่พบเส้นทางโบราณใดๆไม่มีเบาะแสแม้แต่น้อย

“ที่นี่ไม่ธรรมดา!” สิงโตทองกล่าวหลังจากครุ่นคิดอยู่นาน

สือฮ่าวมองไปที่มันด้วยท่าทางดูถูกเหยียดหยามเกือบจะตบออกไปด้วยซ้ำ

“เจ้าพึ่งรู้หรือ! ที่นี่คือดินแดนปิดผนึกมันจะเป็นพื้นที่ธรรมดาได้อย่างไร”

“สิ่งที่ข้าพยายามจะบอกก็คือแม่น้ำเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่เหือดแห้งตามธรรมชาติเพราะมีแรงภายนอกบางประเภทกระตุ้นให้มันเกิดขึ้น” สิงโตทองอธิบายเพิ่มเติม

พวกเขายังคงศึกษาสถานที่แห่งนี้ แต่สุดท้ายก็ยังไม่พบเบาะแส

“หยินใหญ่หยางใหญ่อันไหนอ่อนแอและอันไหนแข็งแกร่ง? ทั้งสองตัดกันแบบนี้ทำให้ผู้คนมองไม่ออกจริงๆ” สือฮ่าวพูดกับตัวเอง

ในท้ายที่สุดเขาก็อดไม่ได้ที่จะเริ่มทำการวิเคราะห์ มือของเขาเคลื่อนไหวโดยใช้พลังหยินและหยางทำการอนุมาน

ไม่ว่าจะเป็นญาณวิเศษของคุนเผิงหรือความสามารถศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิสายฟ้า

พวกมันทั้งสองมีการเปลี่ยนแปลงหยินและหยางซึ่งเขาไม่คุ้นเคยกับแนวคิดนี้เลย เมื่อเขาประสานอินขึ้นที่นี่เขาได้กระตุ้นให้เกิดเสียงสะท้อนของสวรรค์และปฐพีของโลกนี้ขึ้น

“นี่เป็นดินหยินหยางตามธรรมชาติ เมื่อข้ากระตุ้นหยินและหยางอันยิ่งใหญ่ที่นี่ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างกำลังจะฟื้นขึ้นมา” สือฮ่าวตกใจ

ในขณะเดียวกันสิ่งที่ทำให้เขาตกใจยิ่งกว่านั้นก็ตามมาอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาได้รับเรียกพลังหยินและหยางถึงขีดสุดสถานที่แห่งนี้ก็ส่งเสียงดังกึกก้อง

ไม่ว่าจะเป็นแม่น้ำหยินใหญ่หรือแม่น้ำหยางใหญ่ทั้งสองก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

แม่น้ำสายใหญ่ที่มีสีดำสนิทเหมือนหมึกปรากฏขึ้นพร้อมกับพลังหยินหมอกสีดำปกคลุมไปทั่วบริเวณ

แม่น้ำอีกสายหนึ่งปรากฏขึ้นแสงสีทองสุกสกาวสว่างไสวด้วยความร้อนทำให้สถานที่รอบๆกลายเป็นขี้เถ้าอย่างรวดเร็ว

แม่น้ำสองสายตัดกันพลังแห่งความโกลาหลพลุ่งพล่านอย่างรุนแรง มันน่ากลัวอย่างยิ่ง

อย่างไรก็ตามนี่เป็นเพียงสิ่งที่ทำให้สือฮ่าวตกตะลึงในตอนแรก จากนั้นเขาก็ตกตะลึงอีกครั้ง

“สิ่งเหล่านี้…คือร่างอวตารของแม่น้ำหยินใหญ่และแม่น้ำหยางที่แท้จริงหรือไม่” สือฮ่าวตะลึง

ฮ่อง!

สวรรค์และปฐพีสั่นสะเทือนรัศมีพลังที่น่ากลัวแผ่กระจาย

สือฮ่าวและสิงโตทองทั้งสองก็เงยหน้าขึ้นมองออกไปด้านนอก ในบริเวณที่แม่น้ำสองสายตัดกัน

หนึ่งดำสนิทราวกับเหวนรก อีกหนึ่งสุกสกาวเหมือนดวงอาทิตย์บนสวรรค์!

นอกจากนี้สือฮ่าวยังเห็นพระราชวังขนาดใหญ่อีกด้วย มีพระราชวังบางแห่งที่ลอยอยู่ในความว่างเปล่าแม้ว่าจะได้รับความเสียหาย แต่ก็มีความยิ่งใหญ่และเก่าแก่อย่างหาที่เปรียบมิได้ตั้งอยู่ใกล้แม่น้ำใหญ่สองสายนี้

“แม่น้ำหยินใหญ่และหยางใหญ่ที่แท้จริงอยู่ในความว่างเปล่าในจักรวาล พวกมันปรากฏตัวแล้ว!” สือฮ่าวรู้สึกตื่นเต้น

ในเวลาเดียวกันเขาก็สั่นสะท้านภายใน เขารู้สึกได้ถึงปัญหา พื้นที่ปิดผนึกที่แท้จริงนั้นอาจไม่ได้อยู่บนพื้นผิว แต่อยู่ในความว่างเปล่า

สิ่งที่อยู่บนพื้นอาจเป็นเพียง'ผิวหนังและเส้นผม'

หงหลง!

สือฮ่าวทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า เขาพบความหวังสถานที่แห่งนี้มีเส้นทางกลับบ้านเขาสามารถเข้าสู่อาณาจักรที่ต่ำกว่าได้!

แม่น้ำหยินใหญ่และแม่น้ำหยางใหญ่ตัดกันในความว่างเปล่ากลายเป็นไม้กางเขนขนาดใหญ่ มันยิ่งใหญ่และน่าอัศจรรย์!

หนึ่งมีสีดำสนิทเหมือนหมึกอีกหนึ่งเป็นสีทองและสุกสกาวด้วยพลังแห่งสวรรค์

สิ่งเหล่านี้เป็นแม่น้ำสองสายที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงทั้งคู่ถูกกล้อมรอบด้วยสัญลักษณ์เต๋าที่มีพลังที่น่ากลัว