490 - ผู้สืบทอดของสิ่งมีชีวิตหลังประตูทองแดง

1801 - ผู้สืบทอดของสิ่งมีชีวิตหลังประตูทองแดง

หลังจากเข้าใจว่าสถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่ประเภทใดการแสดงออกของสือฮ่าวก็เปลี่ยนไปอย่างรุนแรง เขายืนอยู่ตรงนี้เป็นเวลานาน นี่คือประตูแห่งหายนะเส้นทางการกลับมาของสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีใครเทียบได้

“เจ้าค่อนข้างพิเศษไม่สะทกสะท้านแม้ว่าพลังคำสาปจะแข็งแกร่งแค่ไหน ทำให้สามารถอยู่ที่นี่ได้ในระยะยาวได้” สือฮ่าวมองไปที่ชายชรา

ชายชราเผยรอยยิ้มที่ขมขื่นและตอบกลับว่า “เจ้าก็สบายดีเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”

เขาถอนหายใจเบาๆ“ข้าสูญเสียโลหิตแก่นแท้ไปแล้วทุกสิ่งทุกอย่างเหลือเพียงเนื้อหนังที่เน่าเปื่อยตอนนี้มันผสานเป็นหนึ่งเดียวกันกับคำสาป”

เขาพูดเช่นนี้จากมุมมองหนึ่งหมายความว่าหากมีโลหิตแก่นแท้เหลืออยู่เขาจะมีพลังมากกว่าที่เป็นอยู่ในตอนนี้อย่างแน่นอน

สือฮ่าวถามเขาหลายอย่างโดยอยากรู้ว่าประตูนั้นนำไปสู่ทางไหนกันแน่มันเป็นเส้นทางโบราณแบบไหน อย่างไรก็ตามในท้ายที่สุดก็ไม่ได้รับข้อมูลที่เป็นประโยชน์อะไรอีก

“สิ่งที่ข้าอยากรู้คือเกิดอะไรขึ้นกับสองคนข้างนอก” สือฮ่าวจริงจังมาก

ยิ่งไปกว่านั้นเขาลากชายชราออกจากหลุมศพเพื่อไปสนทนากันด้านนอก

ไม่ว่าสือฮ่าวจะท้าทายสวรรค์เพียงใดเขาก็ไม่สามารถยืนอยู่ต่อหน้าประตูโบราณที่ปกคลุมไปด้วยสนิมได้ในระยะยาว พลังการกัดกร่อนที่นั่นน่ากลัวเกินไป

“ด้วยเหตุผลบางร่างกายของชายชราคนนั้นมีความใกล้เคียงกับโลหิตที่แท้จริงที่ราชาปีศาจทิ้งไว้อย่างมาก ทุกสิ่งทุกอย่างในร่างกายของเขาผสานเข้ากับโลหิตที่กระจัดกระจายอยู่รอบๆบริเวณ” ผู้เฒ่ากล่าว.

“กรุณาให้ความเคารพด้วย” สือฮ่าวจ้องมองเขา “เขาเป็นปู่ของข้า”

ชายชรารีบเปลี่ยนคำพูดทันที “อา ผู้อาวุโสคนนี้แปลกประหลาดมากเขาสามารถหลอมรวมกับโลหิตของราชาปีศาจได้ มันน่าจะเป็นโชคโดยธรรมชาติสำหรับเขาแน่นอนถ้าทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น”

“เลิกทำตัวไร้สาระได้แล้วเขาอายุน้อยกว่าเจ้าเสียอีก” สือฮ่าวกล่าว เขาไม่รู้จะพูดอะไรกับผู้เฒ่าคนนี้จริงๆ คนผู้นี้ไม่มีกระดูกสันหลังและขาดความกล้ามากเกินไป

ท่านปู่เทพปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ตอนนี้ดูเด็กมากเส้นผมสีดำของเขาดูมันวาว เขาดูคล้ายกับคนวัยสามสิบต้นๆเท่านั้น

“เขาจะตื่นได้เมื่อไหร่” สือฮ่าวถาม

“อย่างน้อยก็แปดพันถึงหมื่นปีเป็นอย่างน้อย” ผู้เฒ่ากล่าว.

"นานขนาดนั้น?!" สือฮ่าวไม่เชื่อชายชรา

“ ใครคือราชาปีศาจ? ในตอนนั้นเขาก้าวเข้าสู่อาณาจักรแห่งความเป็นอมตะเรียบร้อยแล้ว

หากไม่ใช่ว่าเขาถูกสังหารด้วยทัณฑ์สายฟ้าจากสวรรค์ความแข็งแกร่งของเขาย่อมไม่มีใครเทียบได้ ดังนั้นโลหิตของเขาที่เหลืออยู่ย่อมเป็นโลหิตของผู้อมตะที่แท้จริง

หากใครปรารถนาจะผสานรวมกับมันโดยปกติแล้วเขาย่อมต้องตายอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลบางประการปู่ของเจ้าสามารถดูดซับมันได้ทีละนิด

แต่เนื่องจากความแตกต่างของระดับบ่มเพาะระหว่างทั้งสองนั้นมีมากเกินไปเขาจึงต้องใช้เวลาในการดูดกลืนพวกมันทั้งหมด” ชายชราอธิบายความจริง

สือฮ่าวขมวดคิ้ว เขาถอนหายใจเบาๆแล้วพยักหน้า

“เกิดอะไรขึ้นกับอาหมัน” สือฮ่าวชี้ไปที่หญิงสาวบนหลุมฝังศพ

“สำหรับนางข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ข้าเพียงรู้สึกได้ว่ามันเป็นสิ่งที่น่ากลัวอย่างยิ่ง” ชายชรามีท่าทางหวาดกลัว เมื่อเขามองไปที่อาหมันเขาไม่สามารถยับยั้งความกลัวที่เข้าครอบงำจิตใจของตัวเองได้

ลักษณะท่าทางของเขาสร้างความประหลาดใจให้กับสือฮ่าวเป็นอย่างมาก

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้”

“ก่อนหน้านี้นางเคยถูกสาปแช่ง แต่สุดท้ายนางก็ไม่ได้กลายร่างเป็นเต๋าเหมือนคนอื่นๆ แต่สัญลักษณ์ประหลาดพวกนี้กลับเข้าเกาะกุมร่างกายของนาง เมื่อตอนที่นางกำลังจะหมดลมหายใจท้ายที่สุดแล้วนางสามารถเรียกโลงศพใบนั้นซึ่งปกติตั้งอยู่หน้าประตูทองแดงออกมา” ผู้เฒ่าอธิบาย.

สิ่งนี้ทำให้สือฮ่าวตกใจ เกิดอะไรขึ้นกับอาหมัน?

ชายชราสงสัยว่าอาหมันน่าจะได้รับสิ่งแปลกๆจากโลกภายนอกซึ่งเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับสถานที่แห่งนี้ มันต้องมีความเชื่อมโยงบางอย่างกับประตูทองแดงจนทำให้นางสามารถเรียกโลงศพออกมาได้

“แต่เดิมโลงศพหยกนี้วางอยู่หน้าประตูทองแดง?” สือฮ่าวถาม

"ถูกต้อง!"

โลงหยกนั้นทำให้ผู้อาวุโสหวาดกลัวอย่างหาที่เปรียบมิได้ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่กล้าแตะต้องมันแม้แต่ครั้งเดียว เพียงเข้าใกล้มันก็แทบจะทำให้วิญญาณของเขาดับสูญไป

อย่างไรก็ตามในตอนนี้โลงศพโบราณได้บินออกมาด้วยตัวเองโดยมาถึงด้านนอกของหลุมฝังศพมันปรากฏออกมาอยู่ด้านข้างของหญิงสาว

นั่นเป็นเหตุผลว่าหลังจากที่เขามองเห็นคนทั้งสองคนนี้บุกรุกเข้ามาในอาณาเขตส่วนตัวของเขา เขาก็ไม่กล้าลงมือขับไล่หรือทำอันตรายใดๆ

“แล้วเจ้าคิดยังไงกับเรื่องนี้?” สือฮ่าวถามเขา ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามชายชราคนนี้ก็อาศัยอยู่ที่นี่มานาน ความรู้เกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ของเขาย่อมมากกว่าสือฮ่าวอย่างแน่นอน

“ข้าคิดว่าโลงศพนี้ต่างหากที่เป็นประตูให้กับสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ตนนั้นใช้ข้ามมา หญิงสาวคนนี้อาจมีความสำคัญอย่างยิ่งในอนาคต”

“ลงรายละเอียดอีกหน่อย” ใบหน้าของสือฮ่าวมืดครึ้มน้ำเสียงดุดัน

“หญิงสาวผู้นี้หากนางไม่ใช่ผู้รับมรดกของสิ่งมีชีวิตตนนั้น นางก็ต้องถูกกำหนดให้เป็นผู้เฝ้าประตูทางด้านนี้และเมื่อถึงเวลานางจะเป็นคนเปิดประตูด้วยตัวเอง!” ผู้เฒ่ากล่าวใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความหวาดกลัว

สือฮ่าวต้องการที่จะเอาปู่ของตัวเองกลับคืนมาและยิ่งอยากจะนำอาหมานออกไปด้วย แต่เขาพบว่านี่เป็นเรื่องยากมาก

พวกเขาสองคนยังไม่ตื่นราวกับว่าพวกเขาถูกอะไรบางอย่างผิดผนึกไว้

ใบหน้าของเขาเผยให้เห็นถึงความกังวลอย่างแท้จริง ปู่ของเขาผสานเข้ากับเลือดของราชาปีศาจนี่เป็นเรื่องที่เขาคาดคำนวณไว้ก่อนแล้ว เพราะว่าก่อนหน้านี้ปู่ของเขาเคยหลอมรวมกับมันเมื่อหลายปีก่อน

สำหรับการเปลี่ยนแปลงของอาหมันนั้นเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆ

“เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลไม่แน่ว่ามันอาจจะเป็นสิ่งที่ดี เมื่อประตูทองแดงเปิดขึ้นในอนาคตเจ้าจะมีการเชื่อมต่อบางอย่างกับสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังจากเส้นทางนี้ หากมีการต่อสู้ที่เด็ดขาดบางทีเจ้าอาจได้รับความคุ้มครองจากเขา” ผู้เฒ่ากล่าว.

คนที่อยู่ใต้ชายคาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องก้มศีรษะ โดยเฉพาะคนอย่างชายชราที่ไม่มีกระดูกสันหลัง สือฮ่าววิเคราะห์อย่างจริงจัง

“อาหมันจะกลายเป็นคนรับใช้?”สือฮ่าวถาม นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถยอมรับได้อย่างแน่นอน

"ไม่จำเป็น. บางทีนางอาจจะกลายเป็นผู้รับมรดก” ผู้เฒ่ากล่าว.

จากนั้นริมฝีปากของเขาก็ขยับพูดว่า“อาจมีบางอย่างที่น่าตกใจกว่านั้นเกิดขึ้น”

“เจ้าหมายถึงอะไร” สือฮ่าวมองไปที่เขา

“ พลังศักดิ์สิทธิ์ของการดำรงอยู่ในระดับนั้นไม่มีสิ่งใดเทียบได้จิตวิญญาณของเขาจะคงกระพันต่อความทุกข์ยากทั้งหมด

ข้าเชื่อว่าเขามีวิธีการมากมายในการที่จะกลับมาที่นี่บางทีหญิงสาวคนนี้อาจเป็นเพียง 'ดวงตา' ของเขาเพื่อให้สิ่งมีชีวิตตนนั้นสามารถรู้ถึงความเคลื่อนไหวของโลกใบนี้" ผู้เฒ่ากล่าว.

แม้ว่าเขาจะไม่ได้แตกต่างจากวิญญาณเร่ร่อนหรือผี แต่เขาก็ได้เห็นบางสิ่งบางอย่างมากมายเพราะเขามีชีวิตมาหลายล้านปีแล้ว

แม้กระทั่งเป็นพยานในเหตุการณ์ที่ราชาดินแดนปิดผนึกมาสักการะสิ่งมีชีวิตตนนั้น นับประสาอะไรกับเรื่องอื่นๆ

“นี่ยิ่งยากที่จะยอมรับ!” สือฮ่าวกล่าว

“บางทีมันอาจจะเป็นโชคธรรมชาติอันยิ่งใหญ่ที่ไม่มีใครเทียบได้ บางทีอาจเป็นเพราะโลงศพใบนี้เลือกผู้สืบทอดของมันด้วยตัวเอง” ผู้เฒ่ากล่าว.

สือฮ่าวยังคงเงียบ เขาไม่สามารถปล่อยให้สิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับอาหมันได้

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นความแข็งแกร่งของเจ้าในตอนนี้ก็ยังไม่เพียงพอไม่สามารถช่วยพวกเขาได้อย่างแน่นอน

โลงศพนั้นมีพลังลึกลับแฝงอยู่ ในตอนนั้นข้าสัมผัสมันเล็กน้อย ก็เกือบจะทำให้ร่างกายของข้าดับสูญไป นี่ไม่ใช่สิ่งที่พลังระดับของเจ้าจะสามารถต้านทานได้” ผู้เฒ่ากล่าว.

สือฮ่าวถอนหายใจเบาๆนี่คือความจริง

ระยะเวลาในการบ่มเพาะของเขานั้นสั้นเกินไป แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ที่สามารถท้าทายสวรรค์ได้อย่างแท้จริงแต่ก็มีบางสิ่งบางอย่างที่เขาไม่อาจทำได้

เขาต้องแข็งแกร่งขึ้น ตอนนี้เขารู้สึกเข้มแข็งมากขึ้นเรื่อยๆ ขอเพียงมีความแข็งแกร่งมากพอที่จะจัดการศัตรูทั้งหมด เรื่องการปกป้องคนที่เขารักก็จะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป

การรอคอยความเมตตาของศัตรูนั้นเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถยอมรับได้อย่างแท้จริง