480- คำว่าเซียนอมตะที่อยู่ในชื่อ

1791 - คำว่าเซียนอมตะที่อยู่ในชื่อ

สือฮ่าวและสิงโตสีทองออกจากแคว้นปีศาจข้างหน้าสู่แคว้นห้าธาตุพวกเขาเข้าสู่เทือกเขาอมตะ!

นี่คือสถานที่ที่พ่อแม่ของเขาอาศัยอยู่

เขาจากไปแล้วแต่สิ่งที่เขาทิ้งไว้ข้างหลังไม่สามารถปกปิดไว้ได้อย่างแน่นอน ฮวงทำลายสวนทานตะวันปีศาจขุดค้นสถานที่ทั้งหมดปล้นพวกเขาจนสะอาดสะอ้าน ข่าวนี้แพร่กระจายไปทุกภูมิภาค

ผู้คนตกอยู่ในความโกลาหลผู้ฝึกตนหลายคนตกตะลึงสั่นสะเทือนอย่างแท้จริง

“เขาไม่ได้ปลดปล่อยการเข่นฆ่า แต่ปล้นมรดกของสวนทานตะวันปีศาจที่สะสมมานับล้านปีจนสะอาดสะอ้าน?”

เมื่อปรมาจารย์นิกายบางคนได้ยินสิ่งนี้พวกเขาก็ตื่นตระหนกและจากนั้นก็พูดไม่ออก นิสัยตามธรรมชาติของฮวงเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะเข้าใจ

บางคนเริ่มกังวล จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฮวงลงเอยด้วยการเคาะประตูบ้านของพวกเขา? พวกเขาควรจะต่อต้านอย่างไร?

ตอนนี้มีบางคนที่รู้ถึงความสำเร็จอันรุ่งโรจน์ของฮวงในชายแดนรกร้าง ทำให้ทั้งเก้าสวรรค์ตกตะลึงผ่านการต่อสู้เพียงครั้งเดียว

เขาเข่นฆ่าทายาทตระกูลจักรพรรดิของอีกฝ่าย แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะเขย่าเก้าสวรรค์สิบพิภพแล้ว!

สิ่งนี้ก่อให้เกิดความปั่นป่วนอย่างมาก สวนทานตะวันปีศาจนับได้ว่าเป็นนิกายระดับสูงสุดของสามพันแคว้น แต่พวกเขาก็ไม่มีปัญญาต่อต้านการลงมือของฮวง!

แคว้นห้าธาตุถือเป็นแคว้นที่มีขนาดใหญ่มากที่สุดในบรรดาสามพันแคว้น

หากเป็นผู้ฝึกตนปกติพวกเขาจะไม่สามารถเข้าถึงสถานที่แห่งนี้ได้แม้ว่าพวกเขาจะบินไปทั้งชีวิตก็ตาม

อย่างไรก็ตามสือฮ่าวได้เปลี่ยนไปอย่างสมบูรณ์แล้ว ในระดับอาณาจักรปลดปล่อยตนเองของเขาสามารถข้ามผ่านสามพันแคว้นได้อย่างง่ายดาย

อย่างไรก็ตามเขายังคงทำตัวไม่โดดเด่นโดยการขี่สิงโตทองเคลื่อนที่ผ่านป่าอันรกร้างโดยไม่มีผู้ใดพบเห็น

“ข้ามาที่นี่อีกครั้งแล้ว” สือฮ่าวถอนหายใจเบาๆ

แคว้นห้าธาตุสถานที่แห่งนี้มีภูเขาอมตะของตระกูลฉิน

“ผ่านไปกี่ปีแล้วนะ?”

ใบหน้าของสือฮ่าวนั้นซับซ้อน เขาไม่ได้มีความรู้สึกที่ดีต่อภูเขาอมตะมากนัก แต่แม่และพ่อของเขาอยู่ในตระกูลฉินดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเข่นฆ่าผู้คนของที่นี่ได้ตามใจนึก

อย่างไรก็ตามในตอนนั้นตระกูลฉินมีปัญหากับปู่ของเขาสือจงเทียน ในที่สุดก็ส่งเขาไปเหมืองโบราณจนเกือบตายที่นั่น

“พ่อยังอยู่ที่นี่ไหม” สือฮ่าวรู้สึกขัดแย้งอย่างมากเพราะเขาได้ยินว่าสือจื่อหลิงออกจากสถานที่แห่งนี้ด้วยความโกรธ

ในที่สุดเขาก็เข้าใกล้ภูเขาอมตะ ในอดีตเขาไม่เคยเข้ามาใกล้ขนาดนี้เพราะเขาต้องหลีกเลี่ยงตระกูลฉินดังนั้นจึงไม่มีทางที่เขาจะเดินตรงไปสู่กับดัก

อย่างไรก็ตามตอนนี้สิ่งต่างๆแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

ถึงอย่างนั้นสือฮ่าวก็ไม่กล้าทำอย่างไม่ใส่ใจเพราะเขาตระหนักดีว่าภูเขาทั้งห้าของตระกูลฉินนั้นพิเศษเพียงใด มันอาจเกี่ยวข้องกับเซียนอมตะคนหนึ่งของเก้าสวรรค์!

คราวนี้นอกเหนือจากการมาที่นี่เพื่อพบพ่อแม่ของเขาแล้ว เขายังต้องการที่จะทำความเข้าใจกับความลับของตระกูลฉินอีกด้วย

โฮ่ว!

ก่อนที่เขาจะทันได้ตัดสินใจอะไร เมื่อสิงโตสีทองเข้ามาใกล้มันก็ส่งเสียงคำรามออกมาทำให้สถานที่เก่าแก่แห่งนี้สั่นสะเทือน

พระราชวังอันยิ่งใหญ่ ขุนเขางดงามรวมถึงน้ำตกธรรมชาติทุกสิ่งทุกอย่างพังทลายจากเสียงคำรามของมัน

“ใครกล้าสร้างความวุ่นวายต่อหน้าตระกูลฉิน” ในระยะไกลมีใครบางคนตะโกนออกมา

“แย่แล้ว! ภูเขาข้างในมีพลังเซียนอมตะ!” สิงโตทองตัวสั่นสะท้าน เดิมทีมันคิดว่ามันสามารถทำได้ตามที่พอใจในสามพันแคว้น

แต่ตอนนี้มันรู้แล้วว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องสามพันแคว้นนั้นไม่ธรรมดาแน่นอน

สือฮ่าวหรี่ตาและคิดกับตัวเองอย่างรอบคอบ นี่คือภูเขาห้าใบหน้ามีพลังเซียนที่มืดมนและไม่ชัดเจนตั้งอยู่ที่ส่วนลึกสุดของดินแดนโบราณของตระกูลฉิน

“น้องชายของข้ามีกระดูกเซียนอยู่ในตัวดูเหมือนว่าเขาจะได้มันมาจากสถานที่ลึกลับแห่งหนึ่งโดยบังเอิญ แต่ใครจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจริงๆ” สือฮ่าวพูดกับตัวเอง

ตระกูลฉินมีภูเขาสูงตระหง่าน เกาะที่สวยงามลอยอยู่เหนือก้อนเมฆทุกสิ่งทุกอย่างถูกปกคลุมไปด้วยพลังงานเซียนสีม่วง นี่คือดินแดนอันล้ำค่าที่ไม่ด้อยกว่าตระกูลหวังแม้แต่น้อย

เสียงถอนหายใจดังขึ้นทั่วท้องฟ้าส่งมาจากส่วนลึกของตระกูลฉิน

จากนั้นก็ปรากฏร่างเด็กน้อยผู้หนึ่งที่เดินออกมาจากความว่างเปล่า

แม้ว่าร่างกายของเขาจะถูกโอบล้อมด้วยพลังเซียนแต่ใบหน้าของเขานั้นอ่อนเยาว์ราวกับเด็กอายุยี่สิบปีเท่านั้น

อย่างไรก็ตามสือฮ่าวรู้ว่าคนๆนี้มีชีวิตอยู่มาเป็นเวลานานมากว่าล้านปีแล้ว เป็นเพราะเขาคือเซียนอมตะฉินซึ่งสือฮ่าวเคยพบมาก่อนหน้านี้

สือฮ่าวเผยให้เห็นถึงความประหลาดใจออกมาทางใบหน้า เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเซียนอมตะหวังของเก้าสวรรค์ชื่อของพวกเขาคล้ายกันแม้กระทั่งนิสัยใจคอรวมไปถึงการที่สามารถมีชีวิตที่สอง

ทั้งคู่มีคำว่าเซียนอมตะในชื่อของพวกเขา นอกเหนือจากนี้ลักษณะที่ปรากฏของพวกเขาทั้งหล่อเหลาและอ่อนเยาว์

“ท่านเคยได้พบกับเซียนอมตะหวังหรือยัง” ทันใดนั้นสือฮ่าวก็กล่าวอย่างตรงไปตรงมา

ประมุขแห่งภูเขาอมตะถอนหายใจเบาๆและพูดว่า “ดูเหมือนว่าจะปิดบังเจ้าไม่ได้สินะ คนที่มีคำว่าเซียนอมตะในชื่อไม่ได้มีเพียงข้าและเขา ยังมีอีกคนหนึ่งชื่อเซียนอมตะมู่เขาคือคนที่แข็งแกร่งมากที่สุดในสามคนของพวกเรา”

สือฮ่าวตกตะลึงเล็กน้อย ยังมีเซียนอมตะมู่?

สือฮ่าวรู้สึกตกใจอย่างมาก เหตุใดจึงมีบุคคลอื่นที่มีคำว่าเซียนอมตะอยู่ในชื่อของพวกเขา?

มีรายละเอียดบางอย่างซ่อนอยู่ในนี้ เขามองไปยังบุคคลที่ยืนอยู่ตรงข้ามเขาประมุขแห่งเขาอมตะ เซียนอมตะฉิน

เซียนอมตะฉินมีริมฝีปากสีแดงและฟันที่ขาวสดใส ร่างกายของเขาพลุ่งพล่านด้วยพลังชีวิต เขาอยู่ไหนรูปลักษณ์ของชายหนุ่มที่สง่างามและหล่อเหลา

เมื่อเทียบกับอายุที่แท้จริงของเขามันทำให้ผู้คนพูดไม่ออกจริงๆ ถ้าพวกเขากำลังพูดถึงลำดับชั้นของครอบครัวสือฮ่าวก็ต้องเคารพเขาในฐานะบรรพบุรุษ

ทั้งสองมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมตอนนี้เขารู้สึกแปลกมาก

“บุคคลผู้นี้เป็นบุคคลที่มีพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ เมื่อหลายปีก่อนเขาก็อยู่ในระดับครึ่งก้าวสู่เซียนอมตะแล้ว ข้าเชื่อว่าความแข็งแกร่งของเขาต้องไม่ได้กว่าเซียนอมตะหวัง” เซียนอมตะฉินกล่าว

เมื่อเขาพูดถึงที่นี่เขาก็พาสือฮ่าวไปยังเกาะลอยซึ่งเป็นหนึ่งในเกาะศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลฉินที่เต็มไปด้วยพลังทางจิตวิญญาณ

เขากระทำอย่างระมัดระวังไม่นำสือฮ่าวเข้าสู่ส่วนลึกของตระกูล ฉิน อยู่ห่างจากภูเขาห้าใบหน้าเพื่อแสดงว่าเขาไม่มีเจตนาร้าย

เห็นได้ชัดว่าเขารู้ด้วยว่าเด็กคนนี้ไม่ได้มีความรู้สึกที่ดีเกี่ยวกับตระกูลฉิน ถึงขนาดว่ามีความเป็นศัตรูไม่น้อย

บนเกาะมีหินรูปร่างแปลกๆกระจายอยู่รอบๆต้นไม้ที่สวยงามเขียวชอุ่ม พลังงานสีม่วงมากมายแผ่ออกไปด้านนอกนี่คือแก่นแท้ของสวรรค์และปฐพี

เมื่อมาถึงด้านหน้าของป่าไผ่สีม่วงทั้งสองก็หยุดเดิน ที่นี่มีโต๊ะหินและเก้าอี้หินเพื่อเป็นสถานที่ให้คนพักผ่อน มีลิงเผือกตัวหนึ่งถือกาน้ำชามารินให้ทั้งคู่

ในอากาศมีนกหลวนที่บินอยู่ในท้องฟ้า แสงหลากสีกระจัดกระจายเต็มไปด้วยความเป็นมงคล สถานที่แห่งนี้เป็นเหมือนกับดินแดนเซียนของตระกูลอมตะ

“นี่เป็นสถานที่ที่ดี” สือฮ่าวถอนหายใจด้วยความชื่นชม

“นี่คือที่ที่ข้ามักจะอยู่เพื่อทำสมาธิเป็นสถานที่ที่ข้าใช้ค้นหาจิตวิญญาณแห่งเต๋า” เซียนอมตะฉินกล่าว

“โอ้? ด้วยอาณาจักรบ่มเพาะถึงระดับนี้แล้วยังต้องทำในเรื่องนี้ด้วยหรือ?” สือฮ่าวรู้สึกประหลาดใจ

“ความลึกลับของโลกนี้ไม่มีที่สิ้นสุดและมีสิ่งแปลกๆมากมาย มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เราไม่สามารถเข้าใจได้” เซียนอมตะฉินถอนหายใจ

พวกเขาออกนอกประเด็นไปไกลแล้วดังนั้นเขาจึงกลับไปที่ประเด็นหลักโดยพูดถึงความหายนะในชีวิตอันยาวนาน

ถูกต้องเขาเชื่อว่านี่เป็นภัยพิบัติประเภทหนึ่งที่ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจอยู่เสมอ แม้ว่าจะผ่านไปหลายล้านปีแต่เขาก็ยังคงเฝ้าระมัดระวังมันอยู่ตลอดเวลา

เมื่อสือฮ่าวได้ยินสิ่งนี้เขาก็รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่นึกไม่ถึง เขาเพียงแค่ถามเรื่องนี้แบบผ่านๆด้วยความสงสัยว่าทำไมชื่อของพวกเขาถึงคล้ายกันโดยไม่คาดคิดว่าจะจบลงด้วยการเปิดเผยความลับอันยิ่งใหญ่ของสวรรค์