477- เยือนสวนทานตะวันปีศาจ

1788 - เยือนสวนทานตะวันปีศาจ

แต่ที่ตั้งของอาณาจักรสวรรค์นำลึกลับเกินไป สำหรับคนนอกแม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าจะติดต่อคนพวกนี้ได้ที่ไหน แต่น้อยคนนักที่จะรู้ว่าดินแดนบรรพบุรุษของพวกเขาตั้งอยู่ที่ไหนกันแน่

เป็นเพราะอาณาจักรสวรรค์รู้ดีว่าในฐานะองค์กรนักฆ่าพวกเขามีศัตรูแข็งแกร่งมากเกินไปไม่มีทางที่พวกเขาจะเปิดเผยดินแดนบรรพบุรุษของที่แท้จริงของพวกเขาได้

"ข้าไม่รู้!" ชายวัยกลางคนตัวสั่น เป็นเพราะเขารู้สึกได้ว่าสือฮ่าวแข็งแกร่งแค่ไหน รัศมีที่น่าสะพรึงกลัวทำให้ร่างกายของเขาเย็นเฉียบ

“ถ้าเช่นนั้นเจ้าก็เดินทางเถอะ” สือฮ่าวไม่ได้ให้ความสนใจกับเรื่องนี้มากเกินไปเขาเพียงจี้นิ้วออกเบาๆ

หงหลง!

เรือลำนั้นแตกออกจากกันมือสังหารสองสามคนกรีดร้องอย่างน่าสังเวชก่อนที่ร่างกายของพวกเขาจะกลายเป็นหมอกเลือด

ชายวัยกลางคนส่งเสียงคำรามลั่น แม้ว่าเขาจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ แต่ระดับบ่มเพาะของเขากับสือฮ่าวนั้นแตกต่างกันมากเกินไป

ท้ายที่สุดแล้วร่างกายของเขาก็ถูกฉีกกระชากออกจากกันวิญญาณดั้งเดิมดับสูญทันที

สือฮ่าวไม่แสดงความเมตตาใดๆและไม่รู้สึกผิดในการทำเช่นนี้เลย เป็นเพราะคนเหล่านี้เป็นกลุ่มนักฆ่าที่ชั่วร้ายถึงขีดสุดพวกเขาทั้งหมดต้องได้รับการลงโทษ

หากเป็นเผ่าพันธุ์อื่นๆแม้ว่าพวกเขาจะมีความแค้นกับสือฮ่าว แต่เขาก็จะไม่มีทางสังหารผู้คนในเรือทั้งหมดอย่างแน่นอน

“หยุดเดี๋ยวนี้ใครกล้าบังอาจทำตัวเลวทรามในแคว้นปีศาจของข้า”

ในระยะไกลเกิดความผันผวนบนท้องฟ้า เสียงดังกึกก้องไปทั่วทั้งแคว้นปีศาจ

"เจ้าคือใคร?" สือฮ่าวถาม

“ผู้อาวุโสรองของสวนทานตะวันปีศาจ” ในระยะไกลมีใครบางคนส่งเสียงดังและถามตรงๆว่า“ข้ามาเพื่อต้อนรับสหายเต๋าจากอาณาจักรสวรรค์เจ้าเป็นคนสังหารเขาหรือ”

เห็นได้ชัดว่าบุคคลผู้นั้นรู้เพียงว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับผู้คนจากอาณาจักรสวรรค์ แต่เมื่อเขามาถึงสถานที่เกิดเหตุใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง สถานการณ์นี้ร้ายแรงเกินกว่าที่เขาคิดคำนวณไว้

โดยไม่รอช้าเขาหันหลังรีบหลบหนีทันที!

เขาหวาดกลัวอย่างแท้จริง แม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับสูงจากอาณาจักรสวรรค์ยังถูกสังหารภายในการโจมตีเพียงครั้งเดียว นี่ไม่ใช่ปัญหาที่เขาจะสามารถแก้ได้อย่างแน่นอน

“สวนทานตะวันปีศาจ? ข้ากำลังจะไปหาพวกเจ้าอยู่พอดี!” สือฮ่าวกล่าวเสียงของเขาเย็นชาเล็กน้อย

ในตอนนั้นประมุขของสวนทานตะวันปีศาจก็พยายามฆ่าเขาเช่นกัน เขาตั้งใจจะไปเยือนที่นั่นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เขาอยากรู้จริงๆว่าประมุขของสถานที่แห่งนั้นแข็งแกร่งมากแค่ไหน!

ชัว!

สือฮ่าวและสิงโตทองทะยานออกจากเรือรบไล่ตามชายชราคนนั้นไป

เรือรบขนาดใหญ่หดเล็กลงถูกเก็บไว้ในแขนเสื้อของสือฮ่าว จากนั้นเขาก็นั่งบนหลังของราชสีห์ผู้กล้ามุ่งตรงไปที่สวนทานตะวันปีศาจ

สิงโตสีทองพุ่งทะยานไปข้างหน้ารวดเร็วราวกับหมอกควัน รัศมีร่างกายของมันถูกปลดปล่อยออกมาอย่างเต็มที่ ไม่ว่าจะผ่านสถานที่แห่งใดสิ่งมีชีวิตที่อยู่ด้านล่างล้วนหวาดกลัวรีบลบซ่อนทันที!

มันพาสือฮ่าวบินข้ามท้องฟ้า ร่างกายของมันแข็งแกร่งลักษณะท่าทางของมันเต็มไปด้วยความดุร้าย

สิงโตตัวนี้ไม่ต้องกล่าวถึงสามพันแคว้นเลย แม้แต่ในเก้าสวรรค์มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในลำดับต้นๆ มันมีสายเลือดที่หายากเพราะในโลกแห่งนี้ไม่มีราชสีห์ผู้กล้าอีกต่อไปแล้ว

สายพันธุ์นี้แข็งแกร่งมากมีกี่คนที่สามารถทำให้พวกมันกลายเป็นสัตว์ขี่ได้?

ตอนนี้สิงโตตัวนี้เต็มไปด้วยความโกรธ มันเป็นราชสีห์ผู้กล้าที่มีสง่าราศีสืบทอดสายเลือดมาจากบรรพบุรุษที่เคยเป็นสัตว์ขี่ของราชาอมตะ

มันที่เป็นผู้สืบทอดอันดับหนึ่งของรุ่นนี้กลับถูกผู้อื่นจับกุมกลายเป็นเพียงสัตว์ขี่

โฮก …

สิงโตสีทองส่งเสียงคำรามสั่นสะเทือนไปทั้งภูเขาและปฐพี ถ้าไม่ใช่เพราะสือฮ่าวตบหัวมันอย่างรุนแรง ใครจะรู้ว่าที่ด้านล่างจะเกิดโศกนาฏกรรมมากมายแค่ไหน

แม้จะเป็นเช่นนี้ ดินแดนโดยรอบหลายหมื่นลี้ยังเกิดการสั่นสะเทือนครั้งใหญ่ สิ่งมีชีวิตมากมายล้วนหลบซ่อนตัวด้วยความหวาดกลัว

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งการบ่มเพาะของสิ่งมีชีวิตเผ่าพันธุ์พืช สวนทานตะวันปีศาจอยู่ตรงหน้าพวกเขาไม่ไกลนัก มันเต็มไปด้วยแสงมืดครึ้มพลังเซียนอบอวนไปทั่ว

เผ่าพันธุ์ทานตะวันปีศาจอาศัยอยู่ในสถานที่แห่งนี้ พวกเขาเป็นสายพันธุ์ที่ทรงพลังอย่างยิ่งและยังมีต้นกำเนิดที่ลึกลับ โดยปกติจะไม่มีใครกล้ายั่วยุพวกเขา

แม้ว่าจะได้ชื่อว่าสวนทานตะวันปีศาจ แต่ภูเขาแห่งนี้กลับถูกเรียกว่าภูเขากล้วยไม้ดำ

นี่เป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียงมากในสามพันแคว้น

ประมุขของสวนทานตะวันปีศาจถูกผู้คนมากมายเรียกว่าเจ้าปีศาจ ความแข็งแกร่งของเขานั้นยิ่งใหญ่ยากจะต้านทาน

อย่างไรก็ตามมีผู้คนเพียงเล็กน้อยที่ทราบว่า เจ้าปีศาจคนเดิมต่างหากคือคนที่แข็งแกร่งมากที่สุดในแคว้นแห่งนี้ มีคนจำนวนมากไม่รู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่และยังคงซ่อนตัวอยู่ในสวนทานตะวันปีศาจ

หลังจากเดินทางด้วยระยะเวลาพอสมควรในที่สุดพวกสือฮ่าวก็มาถึงภูเขากล้วยไม้ดำ

ประตูภูเขากว้างใหญ่มีต้นไม้โบราณสูงตระหง่านอยู่ด้านหน้า ภายในมีดอกทานตะวันปีศาจที่หันหน้าไปทางดวงอาทิตย์

ซึ่งถูกโอบล้อมด้วยแสงสีดำทำให้มันเต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์และลึกลับเป็นอย่างยิ่ง

โฮ่ว!

สิงโตสีทองส่งเสียงคำรามเมื่อมาถึงที่นี่ สือฮ่าวไม่ได้หยุดการกระทำของมัน เขาเพียงขี่อยู่บนหลังของสิงโตและเฝ้าดูเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น

มีเมฆและหมอกปกคลุมอยู่ทุกแห่งหนในสถานที่แห่งนี้ หลังจากผ่านไปชั่วครู่ยังไม่มีใครออกมาต้อนรับ สิงโตทองก็ยิ่งโมโหมันคำรามออกมาอย่างต่อเนื่องต้องการจะทำลายสถานที่แห่งนี้ให้ราบเป็นหน้ากลอง

คชา!

มันทำลายพื้นบันไดหินด้านหน้าประตูพร้อมกับเคลื่อนไหวทำลายทุกสิ่งทุกอย่างในทางเข้าของภูเขาแห่งนี้ด้วยความโกรธเกรี้ยว

ต้องเข้าใจว่าสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นศิลาโบราณที่พลังศักดิ์สิทธิ์ถูกเพิ่มเข้าไป มิหนำซ้ำยังมีค่ายกลมากมายถูกวางไว้ ต่อให้เป็นดาวหางขนาดใหญ่พุ่งมาชนก็ไม่แน่ว่าจะสั่นสะเทือนทางเข้าภูเขาแห่งนี้ได้

แต่ตอนนี้เมื่อสิงโตทองลงมือทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ด้านหน้าของภูเขาก็ถูกทำลายกลายเป็นซากปรักหักพัง

"ใครบังอาจ?"

หน้าประตูภูเขามีคนตะโกนออกมา นี่คือกลุ่มผู้เชี่ยวชาญที่ทำหน้าที่ปกป้องประตู

เบื้องหลังพวกเขามีวงแหวนศักดิ์สิทธิ์สีดำ นี่คือผู้แข็งแกร่งอย่างแท้จริงของเผ่าพันธุ์ทานตะวันปีศาจ

“รีบถอยให้เร็วที่สุด!”

ในท้องฟ้ามีเสียงตะโกน นั่นคือผู้อาวุโสรองของสวนทานตะวันปีศาจ ในตอนแรกเขาเคลื่อนไหวเพื่อหลบหนีสิงโตทองและสือฮ่าว แต่เป็นที่น่าอับอายอย่างยิ่งเพราะท้ายที่สุดแล้วเขากลับถูกทิ้งไว้ข้างหลัง

ในความเป็นจริงผู้บ่มเพาะของสวนทานตะวันปีศาจล้วนแข็งแกร่งกว่าผู้ฝึกฝนธรรมดา แต่คราวนี้พวกเขาตกตะลึงอย่างแท้จริง

แม้แต่ผู้อาวุโสรองก็ยังเต็มไปด้วยความหวาดกลัวคนผู้นี้เป็นใครกันแน่?

“ฮวง เขาคือฮวงคนนั้น!” ในที่สุดก็มีคนจำเขาได้

หงหลง!

สือฮ่าวยังคงเงียบ แต่สิงโตสีทองก้าวไปข้างหน้ากรงเล็บสีทองของมันบดขยี้ขุนเขาอันยิ่งใหญ่จนเหลือเพียงซากปรักหักพัง เศษฝุ่นฟุ้งกระจายขึ้นสู่ท้องฟ้า

มันเป็นเหมือนกับราชาปีศาจที่ไม่มีใครเทียบได้ ไม่ว่าจะผ่านไปที่ใดทุกอย่างจะกลายเป็นเศษซากปรักหักพังในพริบตา

ผู้บ่มเพาะของสวนทานตะวันปีศาจอ้าปากค้าง สิงโตตัวนี้น่ากลัวเกินไปพลังของมันไม่มีใครเทียบได้

ควรทราบว่าสถานที่แห่งนี้มีค่ายกลโบราณปกป้องอยู่ทุกที่ แต่ภายใต้เท้าของมันกลับไม่สามารถหยุดยั้งได้แม้เพียงชั่วลมหายใจ

แม้แต่สัตว์ขี่ยังน่ากลัวถึงขนาดนี้ ฮวงซึ่งนั่งอยู่บนหลังของมันจะน่ากลัวมากแค่ไหน?

กลุ่มคนมากมายตกตะลึงพวกเขาลนลานหลบหนีเข้าไปในส่วนลึกของภูเขาด้วยความหวาดกลัว!

ผู้คนระดับสูงของทุกเผ่าพันธุ์ล้วนทราบถึงความแข็งแกร่งของฮวงที่แสดงออกมาในชายแดนรกร้าง แต่ผู้บ่มเพาะระดับล่างนั้นไม่ทราบเรื่องของเขา

เขาเพิ่งอายุเท่าไหร่เอง แต่กลับน่ากลัวถึงขนาดนี้แล้ว? ฝูงชนตกตะลึงไม่อยากจะเชื่อความเป็นจริงที่ปรากฏอยู่ต่อหน้าพวกเขา

ฮวงมาเพื่อแก้แค้น? เขาจะปลดปล่อยการสังหารหมู่ในสวนทานตะวันปีศาจหรือไม่? ใครจะต้านทานเขาได้?