476- เยี่ยมเยียนแคว้นปีศาจ

1787 - เยี่ยมเยียนแคว้นปีศาจ

เมื่อสือฮ่าวตรวจสอบว่าเขาอยู่ที่ไหนเขาก็พบว่าสถานที่แห่งนี้ไม่ไกลจากแคว้นปีศาจ เขาจึงตัดสินใจรีบไปที่นั่นทันทีเพื่อตามหาสือจงเทียนปู่ของเขาเอง

ชายสิบห้าปู่ของเขาเป็นที่รู้จักของผู้คนในฐานะเทพปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ เขาควรจะอยู่ในแคว้นปีศาจซึ่งยังคงอยู่ในหุบเขาเปลวเพลิง

สือฮ่าวมีความตั้งใจที่จะกลับบ้านดังนั้นเขาจึงอยากพบปู่ของเขาในทันที การพรากจากกันในครั้งนั้นมันหหลายปีแล้วไม่ทราบว่าเขายังอยู่ดีหรือไม่?

สือฮ่าวและปู่ของเขาไม่ได้ใช้เวลาร่วมกันมากนัก แต่เขาสัมผัสได้ถึงความรักของปู่ที่มีต่อเขาก่อนหน้านี้เขายอมเสี่ยงชีวิตทั้งหมดเพื่อช่วยหลานคนนี้

ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ในประเทศหินของอาณาจักรที่ต่ำกว่าหรือการเผชิญหน้ากับภูเขาอมตะในดินแดนที่สูงกว่าทั้งหมดนี้ทำให้สือฮ่าวรู้สึกกระปรี้กระเปร่าอย่างมาก

ตอนที่เขายังเด็กเพื่อที่จะได้รับเลือดที่แท้จริงของปี่เซียะชายสิบห้าสูญเสียแขนไปข้างหนึ่งทุกคนสามารถมองเห็นได้ว่าความรักที่เขามีต่อหลานชายนั้นมีมากแค่ไหน

เรือรบสีเขียวลำนี้บินผ่านท้องฟ้าด้วยความเร็วสูง มันเคลื่อนผ่านเมฆและหมอกโดยไม่จำเป็นต้องใช้แท่นบูชาใดๆ

ภายใต้เมฆและหมอก บนพื้นดินมีแม่น้ำที่ยิ่งใหญ่ทอดยาว ภูเขาสูงตระหง่านทิวทัศน์ที่ยิ่งใหญ่งดงามมากมาย

พวกเขาเข้าสู่แคว้นปีศาจและมุ่งหน้าเข้าหาสวนทานตะวันปีศาจอย่างรวดเร็ว

สาเหตุที่ทุกคนเรียกว่าแคว้นปีศาจก็เป็นเพราะในดินแดนแห่งนี้มีดอกทานตะวันสีดำมากมายเติบโตขึ้นมา สถานที่แห่งนั้นเป็นที่รู้จักกันในชื่อสวนทานตะวันปีศาจ ซึ่งมีผู้บ่มเพาะที่มีต้นกำเนิดจากพืชที่ทรงพลังอาศัยอยู่

นอกเหนือจากนี้แคว้นปีศาจยังตกอยู่ในความวุ่นวายมาโดยตลอดตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน มันเป็นสถานที่ที่ถูกทำลายจากสงครามปีศาจที่สัญจรไปมาที่นี่ตลอดทั้งปี

เรือรบเขียวแล่นช้าลง สือฮ่าวพบว่ามันยากที่จะสงบจิตใจของเขาลงได้ ปู่ของเขายังอยู่ที่นี่หรือเขาออกเดินทางไปตามคำพูดที่ให้ไว้เมื่อครั้งกระโน้น? เขาจะกลับมาอีกหรือไม่?

นี่คือที่ราบสูงที่ทอดยาวออกไปหลายแสนลี้แห้งแล้งและเหี่ยวเฉาไร้ชีวิตชีวา

หลังจากนั้นไม่นานเรือก็เข้าสู่เขตภูเขาไฟที่กว้างใหญ่สือฮ่าวกระโจนลงไปด้านล่าง อย่างไรก็ตามสถานที่แห่งนี้เงียบสงบมากไม่ได้รับรู้ถึงกลิ่นอายของสิ่งมีชีวิตระดับผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้น้อย

มีภูเขาไฟบางแห่งที่พลุ่งพล่านไปด้วยหินหนืดมีควันอยู่ทุกหนทุกแห่งมีลักษณะที่น่ากลัวมาก มันเป็นเหมือนดินแดนนรกที่ไม่มีผู้ใดสัญจรผ่านมา

มีภูเขาไฟบางลูกเหือดแห้งไปนานแล้วไม่มีการปะทุขึ้นมาหลายล้านปี

“ท่านปู่!” สือฮ่าวร้องออกมาอย่างแผ่วเบา แต่เสียงของเขากระจายออกไปนับแสนลี้ซึ่งส่งไปยังทุกซอกทุกมุมอย่างชัดเจน

อย่างไรก็ตามไม่มีใครตอบกลับมา ไม่มีเทพปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อยู่ในดินแดนแห่งนี้

สือฮ่าวไม่ได้เคลื่อนไหวรู้สึกหดหู่ใจอย่างมาก เขาต้องการพบกับปู่ของเขาทันที แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้เห็นได้ชัดว่าเขาจากไปหลายปีแล้วเพราะไม่มีร่องรอยของการอาศัยอยู่ที่นี่

“ท่องโลกกว้าง”

สือฮ่าวพบสามคำนี้ ถูกเขียนไว้ใต้ภูเขาไฟแห่งหนึ่งโดยเป็นลายมือของชายสิบห้าซึ่งทิ้งไว้ให้เขา

ยังมีคำอื่นๆอีกเล็กน้อย เพียงแต่ว่ามันถูกกัดกร่อนไปโดยการปะทุของภูเขาไฟ

ชายสิบห้าไม่ตกอยู่ในอันตราย เมื่อสือฮ่าวทราบว่าปู่ของเขาออกท่องเที่ยวไปในดินแดนต่างๆสือฮ่าวก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

สือฮ่าวกลับขึ้นสู่เรือสีเขียวด้วยความผิดหวัง

“ท่านลุงไม่เจอท่านปู่เหรอ” สาวน้อยถาม พวกเขารู้แล้วว่าสือฮ่าวมาที่นี่เพื่ออะไร

“ไปเถอะเราจะพบเขาในอนาคต” สือฮ่าวกล่าว

เรือรบแล่นข้ามท้องฟ้าโดยไม่ได้เร่งความเร็วอะไรมากมาย สือฮ่าวยังไม่ตัดใจเขามองหาไปในบริเวณรอบๆหวังว่าจะพบภูเขาในสถานที่ใดที่หนึ่ง

ต๋อง!

ด้านหน้าความว่างเปล่าเกิดการสั่นสะเทือนครั้งใหญ่ เรือรบอีกลำที่มีสีแดงสดปรากฏขึ้นราวกับว่ามันถูกเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดที่เต็มไปด้วยพลังอันชั่วร้าย มันพุ่งออกมาจากความว่างเปล่าเกือบจะชนเรือรบสีเขียว

เห็นได้ชัดว่ามีใครบางคนกำลังเคลื่อนตัวผ่านประตูมิติเขาเดินทางออกมาด้วยความเร็วมหาศาล

สือฮ่าวขมวดคิ้วควบคุมเรือรบและเคลื่อนตัวออกจากทาง

อย่างไรก็ตามสิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือมีการโจมตีออกจากเรือรบลำนั้นมุ่งหน้าเข้าหาเรือของพวกเขาอย่างรุนแรง

พลังดาบนั้นเยือกเย็นมากมีเจตนาในการทำลายล้างเต็มไปด้วยความเยียบเย็นและโหดเหี้ยมพร้อมที่จะทำลายทุกชีวิตที่อยู่บนเรือ

แดง!

สือฮ่าวยื่นนิ้วออกไป ด้วยการสั่นไหวเล็กน้อยพลังดาบก็กระจัดกระจายหายไปหมดสิ้น เขายืนอยู่ที่ด้านหน้าของเรือและจ้องมองไปข้างหน้าอย่างเย็นชา

“เมื่อเรือรบของอาณาจักรสวรรค์เคลื่อนไหว ใครกล้ายืนขวางทางไสหัวไปให้พ้น” ที่ด้านหน้าของเรือมีใครบางคนตะโกนออกมา

เมื่อเขาได้ยินว่าเป็นเรือของอาณาจักรสวรรค์การแสดงออกของ สือฮ่าวก็เต็มไปด้วยความเย็นชาทันที องค์กรนักฆ่าแห่งนี้มีชื่อเสียงฉาวโฉ่เต็มไปด้วยความชั่วร้ายอย่างยิ่ง

ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้เขาเคยตกเป็นเป้าหมายขององค์กรนี้เช่นกัน แม้แต่ราชาของอาณาจักรสวรรค์ก็เคยแสดงท่าทีเป็นปฏิปักษ์กับเขามาก่อน

ก่อนหน้านี้ในการต่อสู้ของสามพันแคว้นทารกศักดิ์สิทธิ์ของอาณาจักรสวรรค์และคนอื่นๆได้ล้อมสือฮ่าวไว้แต่น่าเสียดายที่พวกเขาทั้งหมดถูกฆ่าโดยสือฮ่าวในตอนท้าย

แน่นอนว่าถ้ามันเป็นเพียงเล็กน้อย สือฮ่าวจะไม่แสดงความเกลียดชังเช่นนี้

ในใจของเขามักถูกเรื่องนี้เสียดแทงอยู่เสมอ เขาไม่เคยลืมว่าท่านปู่ผี(ใครวะเนี่ยนานเกินลืมแล้ว)ตายอย่างไร

ในอาณาจักรที่ต่ำกว่าท่านปู่ผีของศาลาซ่อมสวรรค์ถูกลอบสังหารโดยผู้คนจากเผ่าพันธุ์สวรรค์ ในขณะที่วิญญาณที่เหลืออยู่ของเขาเคยติดตามสือฮ่าวไประยะหนึ่ง

ต๋อง!

สือฮ่าวยื่นนิ้วออกมา คราวนี้เขาไม่ได้แสดงความเมตตาใดๆ เมื่อเสียงดังขึ้นเรือรบสีแดงเข้มก็ระเบิดออกทันที

"ใคร?!"

ภายในเรือรบขนาดใหญ่มีเสียงตะโกนออกมาด้วยความโกรธแค้น

ในเวลาเดียวกันเรือรบทั้งลำเริ่มมืดสลัวยิ่งกว่านั้นมันกำลังจะหายไปอย่างรวดเร็ว

นี่เป็นวิธีที่เผ่าพันธุ์สวรรค์มักจะใช้ออกอยู่เสมอ เมื่อพวกเขาพบว่าคู่ต่อสู้แข็งแกร่งเกินกว่าจะต้านทานได้พวกเขาก็จะซ่อนตัวไว้ รอให้คู่ต่อสู้เผลอพวกเขาก็จะปรากฏตัวออกมาและลอบโจมตีทันที

ฮ่อง!

สือฮ่าวยิ้มเยาะที่มุมปาก บนท้องฟ้าสายฟ้านับหมื่นเส้นไหลลงมาปกคลุมสถานที่แห่งนี้ไว้ทุกทิศทุกทาง เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเรือรบที่เสียหายถูกบังคับออกมาจากประตูมิติ

“ผู้อาวุโสมีความเข้าใจผิดเล็กน้อยระหว่างพวกเรา” บนเรือรบมีคนตะโกนออกมาด้วยท่าทีอ่อนแอ

จากนั้นชายวัยกลางคนร่างท้วมก็กล่าวขึ้น“สหายเต๋าโปรดระงับโทสะ เราทำให้เจ้าขุ่นเคืองโดยไม่ตั้งใจเราจะขอรับผิดชอบ”

อย่างไรก็ตามสือฮ่าวจะเชื่อได้อย่างไรว่าพวกเขาเข้าใจผิด ฝ่ายตรงข้ามต้องการที่จะทำลายเรือรบสีเขียวของพวกเขาอย่างโหดเหี้ยม แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาสังหารทุกชีวิตที่อยู่บนเรือ

บุคคลที่ชั่วร้ายเหล่านี้เพียงแสดงความยืดหยุ่นตามสถานการณ์เท่านั้น เมื่อพวกเขาพบว่าฝ่ายตรงข้ามไม่อาจตอแยพวกเขาก็จะแสดงท่าทีอ่อนโยนพร้อมกับยกอ้างอาณาจักรสวรรค์ออกมาข่มขู่ฝ่ายตรงข้าม

ทันใดนั้นคนๆนั้นก็ตื่นตระหนกและพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า

“สือฮ่าว?!”

ย้อนกลับไปภาพของสือฮ่าวได้แพร่กระจายไปตามนิกายใหญ่ๆ ผู้คนจากเก้าสวรรค์สิบพิภพล้วนจำเขาได้ ชายวัยกลางคนคนนี้เป็นบุคคลระดับสูงของเผ่าพันธุ์สวรรค์ดังนั้นเขาจึงเคยเห็นใบหน้าของสือฮ่าวมาก่อน

ในขณะนี้ชายวัยกลางคนหน้าซีดเผือดหน้าผากของเขามีเหงื่อไหลซึมออกมาไม่หยุด ร่างกายของเขาเย็นเฉียบ เขาถึงกับวิ่งมาชนหายนะด้วยตัวเอง

“สือฮ่าว?!”

คนอื่นๆก็ตกใจเช่นกัน เพราะเมื่อไม่นานมานี้มีข่าวลือเกิดขึ้นว่า สือฮ่าวโด่งดังขึ้นมาอย่างรวดเร็วจากผลงานการรบในชายแดนรกร้าง

ทุกคนล้วนทราบดีว่าชายหนุ่มในอดีตคนนั้นตอนนี้กลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริงแล้ว!

“ที่ตั้งของอาณาจักรสวรรค์อยู่ที่ไหน” สือฮ่าวถามด้วยน้ำเสียงเฉยเมย

เนื่องจากเขามาถึงแคว้นปีศาจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาย่อมต้องไปเยี่ยมอาณาจักรสวรรค์อย่างแน่นอน!