468- ทุกอย่างจบลงแล้ว
1779 - ทุกอย่างจบลงแล้ว
หงหลง!
อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดเมิ่งเทียนเจิ้งก็หยุดตัวเองอีกครั้ง สายฟ้าไม่เพียงแต่ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสเท่านั้น แต่หมอกสีดำยังพยายามกัดกร่อนร่างกายของเขาอย่างรุนแรง
นี่เป็นสิ่งอัปมงคล ย้อนกลับไปตอนนั้นมันทำร้ายเย่เฉียนหยูและ ม่ออู๋เต้าสองความภาคภูมิใจแห่งสวรรค์ ทำให้พวกเขาล้มเหลวและตายอย่างอนาถในช่วงสุดท้ายของการบรรลุความเป็นอมตะ
แน่นอนว่าเมิ่งเทียนเจิ้งรู้สึกหวั่นไหว หมอกสีดำพุ่งออกมาจากร่างกายของเขา
เขารู้สึกว่าวิญญาณดั้งเดิมของเขาเต็มไปด้วยความก้าวร้าวมันได้รับผลกระทบจากพลังลึกลับราวกับว่าเขากำลังจะกลายเป็นคนอื่น
เจตนาฆ่าที่ซ่อนเร้นแอยู่ภายในจิตใต้สำนึกของเขาปะทุขึ้นทันที
ดูเหมือนจะมีตัวตนอันทรงพลังสักคนต้องการครอบครองจิตใจของเขามันกำลังจะสั่งงานวิญญาณดั้งเดิมของเขาเพื่อเข้าครอบงำร่างกาย
จู่ๆเมิ่งเทียนเจิ้งก็เงยหน้าขึ้นสู่ท้องฟ้า เขาคำรามออกมาหมวกสีดำหยุดการกัดกร่อนชั่วครู่ อย่างไรก็ตามหมอกสีดำนั้นยังคงมีความพยายามของตัวเองราวกับว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตตัวหนึ่ง
นี่เป็นส่วนที่น่ากลัวที่สุดสิ้นหวังยิ่งกว่าสายฟ้าเซียนที่กำลังโจมตีอย่างต่อเนื่องซะอีก
สำหรับบททดสอบแห่งสวรรค์เมิ่งเทียนเจิ้งมั่นใจว่าสามารถข้ามพ้นไปได้ แต่หมอกสีดำที่ไม่รู้จักชนิดนี้ดูเหมือนจะไม่สามารถเอาชนะได้
เย่เฉียนหยู ม่ออู๋เต้าพวกเขาน่าทึ่งขนาดไหน? อย่างไรก็ตามพวกเขายังไม่มีความแข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะมันได้ นี่คือหายนะของการขึ้นสู่อาณาจักรแห่งความเป็นอมตะ!
ในระหว่างขั้นตอนนี้การแสดงออกของใบหน้าสิ่งมีชีวิตอมตะจากต่างมิตินั้นเปี่ยมไปด้วยความหวังเขาต้องการบุกเข้าไปด้านหน้าเพื่อโจมตีเมิ่งเทียนเจิ้ง แต่เขาก็มีความรู้สึกหวาดกลัวอยู่ลึกๆ
การแสดงออกของเขาขัดแย้งกันอย่างมาก!
"ฆ่า!"
เมิ่งเทียนเจิ้งคำรามอย่างโกรธจัดและเข่นฆ่าผู้ไม่ดับสูญจากต่างมิติอย่างบ้าคลั่ง เขาไม่ยอมเลิกราจนกว่าฝ่ายตรงข้ามจะตายโดยไม่สนใจภัยคุกคามทั้งสองอย่างที่อยู่ด้านบนศีรษะ
ดงดง!
บททดสอบแห่งสวรรค์โจมตีออกมาคล้ายกับรัวกลอง ความกระจ่างใสจำนวนมหาศาลหลั่งไหลลงมาส่งพลังทำลายล้างเข้าใส่เมิ่งเทียนเจิ้ง
เมิ่งเทียนเจิ้งกระอักเลือดไม่หยุดร่างกายของเขาเต็มไปด้วยรอยแผล เมื่อเขาถูกกระแทกจนกำลังจะแตกดับเขาก็ใช้ร่างกายที่เป็นเมล็ดพันธุ์สร้างรังไหมทำให้รัศมีแห่งความตายอ่อนกำลังลง
อย่างไรก็ตามเขายังไม่สามารถหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บสาหัสได้
หลง!
รัศมีสายฟ้าพุ่งออกมาเป็นริ้วที่ไม่มีที่สิ้นสุดแต่ถึงกระนั้นเมิ่งเทียนเจิ้งก็ยังพุ่งเข้าไปโจมตีสิ่งมีชีวิตอมตะจากต่างมิติโดยต้องการสั่งหารฝ่ายตรงข้ามให้ได้
ครั้งนี้สายฟ้านั้นดุร้ายเป็นพิเศษและกว้างใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อ นี่คือจุดสูงสุดของเต๋าอมตะและตอนนี้มันก็มาถึงแล้ว
"แย่แล้ว!"
จิตใจของผู้ไม่ดับสูญตื่นตระหนกและไม่สบายใจ เป็นเพราะรัศมีของสระสายฟ้าอันกว้างใหญ่ที่อยู่ด้านบนนั้นมันกลืนกินเขาเข้าไปด้วย
ฮ่อง
สายฟ้าขนาดใหญ่พุ่งผ่านร่างกายของเขาอย่างรุนแรง
อา…
นี่เป็นบททดสอบแห่งสวรรค์ พลังสายฟ้าอันยิ่งใหญ่สามารถทำลายเต๋าของผู้อมตะได้อย่างง่ายดาย
ผู้ไม่ดับสูญคนนั้นรู้สึกเสียใจอย่างยิ่ง เขาทนต่อรัศมีสายฟ้าในขณะเดียวกันเมิ่งเทียนเจิ้งก็บุกเข้าหาเขาพร้อมกับโจมตีอย่างรุนแรง สถานการณ์ของผู้ไม่ดับสูญนั้นสิ้นหวังอย่างแท้จริง
ภายใต้รัศมีสายฟ้าทุกอย่างถูกโจมตีโดยไม่มีใครสามารถหลบหนีได้
ฮ่อง!
ตอนนี้ผู้ไม่ดับสูญเผาผลาญแก่นแท้ของตัวเองเพื่อสะสมพลังให้ได้มากที่สุด หอกสวรรค์ในมือของเขาปะทุขึ้นด้วยพลังอันยิ่งใหญ่พร้อมที่จะทำการโจมตีครั้งสุดท้าย
หงหลง!
ในชั่วพริบตานั้นวิญญาณร้ายนับไม่ถ้วนถูกปลดปล่อยออกมาจากหอกสวรรค์ พวกมันทั้งหมดเป็นซากศพที่แห้งกรัง ราวกับว่าพวกมันเป็นกองทัพแห่งความตาย
กองทัพซากศพจำนวนมากพุ่งเข้าใส่เมิ่งเทียนเจิ้ง
“สายฟ้าฆ่า!”
เมิ่งเทียนเจิ้งคำรามออกมา รัศมีสายฟ้ากวาดไปข้างหน้าระเบิดซากศพจำนวนมากให้กลายเป็นขี้เถ้าในทันที
อย่างไรก็ตามยังมีโครงกระดูกสีทองบางส่วนเช่นเดียวกับซากศพที่มีกระดูกสดใสราวกับหยกไม่ได้ถูกทำลายไปด้วย พวกมันร้องโหยหวนราวกับภูตผีกำลังพุ่งเข้ามาอย่างดุร้าย
หอกอันยิ่งใหญ่นี้เป็นสมบัติล้ำค่าที่จักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญได้ขัดเกลามาเป็นเวลาไม่สิ้นสุดและทรงพลังเกินกว่าจะเปรียบเทียบได้
ในตอนแรกพวกเขาวางแผนจะใช้กองทัพปีศาจนี้ทำการกวาดล้างเก้าสวรรค์สิบพิภพ
ตอนนี้มันแสดงพลังอันศักดิ์สิทธิ์อย่างเต็มที่โดยนำกองทัพเข้าโจมตีอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ภายในมีซากศพของสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งมากมายที่ถูกสังหารไปตั้งแต่ยุคเซียนโบราณครั้งสุดท้าย ในจำนวนนั้นมีแม้กระทั่งซากศพของผู้อมตะที่แท้จริง
โฮ่ว…
สิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้ายไม่มีที่สิ้นสุดคำรามเสียงดัง พวกมันมุ่งหน้าเข้าหาเมิ่งเทียนเจิ้งด้วยความปรารถนาที่จะสังหารเขาให้ได้
หอกสงครามยังคงสั่นไหวมันปลดปล่อยกองทัพปีศาจอันยิ่งใหญ่ออกมาอย่างต่อเนื่อง
จิ!
ร่างกายของเมิ่งเทียนเจิ้งปะทุขึ้นด้วยความสดใสราวกับเทพสงคราม
เขาเงยหน้าขึ้นเผชิญกับทัณฑ์สายฟ้าเขาดูดกลืนพวกมันลงท้องโดยไร้ซึ่งความหวาดกลัว จากนั้นร่างของเขาก็เปลี่ยนเป็นดาบโบราณเล่มหนึ่ง
คราวนี้ไม่ใช่แค่แขนของเขา แต่เป็นทั้งร่างกายของเขาที่กลายเป็นดาบ
เขาผสมผสานญาณวิเศษของคัมภีร์ที่ไม่อาจหยั่งรู้เข้ากับวิชาประจำตัวของเขา
การที่เขากล้าทำสิ่งนี้มันแสดงให้เห็นถึงความเด็ดเดี่ยวของจิตใจของเขา ตอนนี้เขาก้าวหน้าอย่างกล้าหาญและต้องการที่จะสังหารผู้ไม่ดับสูญคนนั้นเพื่อตัดปัญหาในอนาคตของเก้าสวรรค์สิบพิภพ
จิ!
เมื่อใดก็ตามที่รัศมีของดาบผ่านไปภูตผีปีศาจและเทพจำนวนนับไม่ถ้วนก็ส่งเสียงโหยหวน
ทุกคนสามารถมองเห็นจักรวาลอันยิ่งใหญ่สั่นสะเทือน ดาบเซียนสีทองไม่มีสิ่งใดหยุดยั้งได้มันกวาดทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ด้านหน้า
ปู!
ดาบสีทองทะลวงเข้าสู่หน้าอกของผู้ไม่ดับสูญจากต่างมิติ กฎธรรมชาติปกคลุมท้องฟ้าโซ่คำสั่งของเทพเจ้าหลั่งไหลลงมาราวกับน้ำตก
ผู้ไม่ดับสูญคนนั้นทำทุกอย่างที่สามารถทำได้เพื่อต้านทานการโจมตีครั้งนี้โดยไม่มีโอกาสในการตอบโต้แม้แต่น้อย
แต่ถึงกระนั้นดาบสีทองยังคงหมุนวนกลับมาพร้อมกับหั่นเข้าใส่ร่างกายของเขาเป็นสิบๆครั้ง
จากนั้นเมิ่งเทียนเจิ้งก็กลับสู่ร่างมนุษย์โดยมีใบมีดโค้งสองอันปรากฏอยู่ข้างหลังเขา พวกมันปลดปล่อยความงดงามของอาวุธเซียนพร้อมกับปกป้องเขาให้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อสังหารสิ่งมีชีวิตอมตะคนนั้น
เมิ่งเทียนเจิ้งคว้าวิญญาณดั้งเดิมที่หลุดออกมาจากร่างสิ่งมีชีวิตอมตะ ฝ่ามือและนิ้วของเขาเปล่งประกายก่อนที่จะบดขยี้ลงไปอย่างรุนแรง!
ปู!
ผู้ไม่ดับสูญจากต่างมิติซึ่งดำรงชีวิตมาตั้งแต่ยุคเซียนโบราณครั้งสุดท้ายถูกสังหารดับสูญทั้งกายและวิญญาณ!
คชา!
เมิ่งเทียนเจิ้งคว้าหอกสวรรค์นั้นขึ้นมาก่อนจะใช้ใบมีดโค้งทั้งสองเล่มฟาดฟันเข้าใส่มันและทำลายมันโดยตรง!
เขากลัวว่าอาวุธนี้จะมีความแปลกประหลาดซึ่งอาจซุกซ่อนวิญญาณดั้งเดิมของสิ่งมีชีวิตอมตะบางคน นั่นเป็นสาเหตุที่เขาทำลายมันอย่างสิ้นซาก!
ในท้องฟ้าเบื้องบนทัณฑ์สายฟ้ายังคงโจมตีลงมาเป็นครั้งคราว แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดนั้นคือหมอกสีดำที่เต็มไปด้วยความอัปมงคลมันกำลังกลืนกินร่างกายของเมิ่งเทียนเจิ้ง
เมิ่งเทียนเจิ้งทะยานเข้าหาสวรรค์อเวจี เขาต้องการนำสิ่งอัปมงคลออกห่างจากเมืองจักรพรรดิ์ให้มากที่สุด
บนกำแพงเมืองจักรพรรดิหลายคนหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความเศร้าโศก
โฮ่ว!
เมิ่งเทียนเจิ้งคำรามออกมาหมอกแห่งความอัปมงคลและสายฟ้าจากบททดสอบแห่งสวรรค์พยายามกลืนกินเขาเข้าไป
เมิ่งเทียนเจิ้งหันกลับมามองเมืองจักรพรรดิ์เป็นครั้งสุดท้าย ชุดเกราะสีทองที่เสียหายของเขาถูกปกคลุมไปด้วยคราบเลือด
เขาถอนหายใจเบาๆอย่างไม่เต็มใจ หลังจากนั้นหมอกสีดำก็กลืนกินร่างกายของเขาเข้าไปข้างในโดยสมบูรณ์
บนกำแพงเมืองจักรพรรดิทุกคนกรีดร้องออกมา น้ำตาของพวกเขาหลั่งไหลเต็มไปด้วยความเศร้าโศก
แม้ว่าจะผ่านไปหลายปีแต่ความทรงจำของทุกคนในเรื่องนี้ก็เด่นชัดอย่างยิ่ง นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ทุกคนมองเห็นเมิ่งเทียนเจิ้ง
