463- ความตั้งใจสุดท้าย

1774 - ความตั้งใจสุดท้าย

เห็นได้ชัดว่าผู้สูงสุดที่เมิ่งเทียนเจิ้งสังหารไปเมื่อสักครู่นั้นได้ช่วยคนๆนี้ให้หลุดจากการปิดผนึกแล้ว

“ข้าเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว ถ้าข้าไม่กำจัดเจ้าก่อนมันเป็นเรื่องยากที่ข้าจะจากไปอย่างสงบได้” เมิ่งเทียนเจิ้งกล่าวออกมาตรงๆ

เดิมทีเขาก็ต้องการที่จะสังหารบุคคลผู้นี้ก่อนที่เขาจะเสียชีวิตอยู่ดีเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดภัยพิบัติในอนาคตกลับเมืองจักรพรรดิ

“เหอเหอ…” คนๆนี้หัวเราะ จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนทำลายโซ่กฎธรรมชาติทั้งหมด ร่างกายของเขาลุกโชนอย่างดุเดือดเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์พุ่งไปถึงสวรรค์เปล่งประกายราวกับทะเล เขาพุ่งเข้าใส่เมิ่งเทียนเจิ้งอย่างโหดเหี้ยม

ในตอนนี้เขาใช้การโจมตีที่ทรงพลังที่สุดโดยไม่ลังเลที่จะเผาผลาญแก่นแท้ในร่างกายเพื่อสร้างโอกาสในการสังหารเมิ่งเทียนเจิ้ง ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่มีทางการข้ามสวรรค์อเวจีกลับไปอย่างแน่นอน!

หงหลง!

สวรรค์และปฐพีปะทุขึ้นอย่างรุนแรง!

เขาโจมตีอย่างดุร้าย

แขนของเมิ่งเทียนเจิ้งกางออก คันธนูหักห้อยอยู่ที่หลังเขา แต่ลูกธนูศักดิ์สิทธิ์นั้นถูกยิงออกไปอย่างรุนแรง

ปู!

ไม่มีธนูอยู่ในมือแต่ลูกธนูยังคงพุ่งออกไป ผู้สูงสุดตระกูลจักรพรรดิคนนั้นถูกยิงร่างขาดออกจากกันเป็นสองท่อน

ใบหน้าของผู้สูงสุดตระกูลจักรพรรดิว่างเปล่า เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ค่อยๆเผาผลาญร่างกายของเขา ในระหว่างกระบวนการนี้ศีรษะของเขาค่อยๆถูกแยกออกจากกัน

จากนั้นวิญญาณดั้งเดิมเขาก็ระเบิดออกด้วยเสียงเปิงโลหิตของตระกูลจักรพรรดิ์ย้อมท้องฟ้าจะเป็นสีแดงฉาน

หงหลง!

มือขนาดใหญ่ของเมิ่งเทียนเจิ้งปกคลุมท้องฟ้ารวบรวมเลือดและกระดูกทั้งหมดด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวจากนั้นเหวี่ยงมันลงไปในสวรรค์อเวจี ซากศพของผู้สูงสุดทั้งหมดจากต่างมิติถูกเผาผลาญอยู่ภายในนั้น

นับจากวันนี้ไปเก้าสวรรค์สิบพิภพจะปลอดภัยไปอีกหลายร้อยปี

บนทะเลทรายอันยิ่งใหญ่เมิ่งเทียนเจิ้งยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ มองไปที่สวรรค์อเวจีก่อน จากนั้นก็หันหน้ากลับมามองเมืองจักรพรรดิ์ ความตั้งใจในการต่อสู้ของเขายังคงพลุ่งพล่านในสวรรค์

อย่างไรก็ตามชีวิตของเขากำลังจะถึงจุดจบ ภายใต้แสงสีเลือดและเสียงสายลมหวีดหวิวเขาใช้เวลาช่วงสุดท้ายของชีวิตเพื่อทุ่มเททุกอย่างให้กับเมืองจักรพรรดิ

นี่เป็นการต่อสู้ที่รุ่งโรจน์ เขาข่มขู่สิ่งมีชีวิตสูงสุดของอีกฝ่ายเพียงลำพังโดยสร้างความสงบสุขด้วยการเข่นฆ่า ตอนนี้ไม่มีใครกล้าก้าวผ่านสวรรค์อเวจีมาแม้เพียงครึ่งก้าว นี่เป็นความกดดันที่ยิ่งใหญ่ประเภทหนึ่ง

น่าเสียดายที่หลังจากความเจิดจรัสสุดขีดนี้เขาจะเข้าสู่ความมืดชั่วนิรันดร์

เมิ่งเทียนเจิ้งไม่ได้ขยับ แต่ยังคงยืนอยู่หน้าชายแดนรกร้าง

ร่างกายของเขาดูเหมือนจะกลายเป็นหินราวกับว่าเขาเป็นรูปปั้นเทพสงคราม

“ผู้อาวุโส!”

“อย่าตาย!”

…

จากด้านหลังเสียงร้องไห้และความเศร้าโศกดังขึ้น ทุกคนทั้งหมดเห็นเขาเป็นเทพแห่งสงคราม

เมิ่งเทียนเจิ้งกำลังจะตาย ด้านหน้าของเมืองจักรพรรดิ์แสงสีแดงเลือดดูหดหู่และเยือกเย็นทำให้ทุกคนรู้สึกว่าหัวใจถูกบีบรัด

หลายคนร้องไห้ด้วยความเศร้าโศกทุกคนรู้ว่าเขากำลังจะเสียชีวิต นี่คือวีรบุรุษของคนรุ่นหนึ่งแต่เขาก็ยังไม่สามารถหลีกเลี่ยงชะตากรรมที่น่าเศร้าได้

“ผู้อาวุโส!”

สือฮ่าวยืนอยู่ใกล้ๆกำลังสะอื้นเขาควรจะทำยังไงดี? เขานำสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ใบยาเซียนและสิ่งอื่นๆมาด้วย แต่เมิ่งเทียนเจิ้งส่ายหัว นี่เพียงพอที่จะอธิบายทุกอย่าง

ฉากนี้จะไม่ทำให้ทุกคนเสียใจได้อย่างไร? หลังจากการต่อสู้ที่น่าตกใจของโลกครั้งนี้พวกเขาปกป้องเมืองจักรพรรดิไว้ได้ แต่เส้นทางของผู้อาวุโสใหญ่เมิ่งเทียนเจิ้งถูกตัดขาดยิ่งไปกว่านั้นเขากำลังจะร่วงหล่นได้ตลอดเวลา

เกราะสงครามสีทองชุ่มไปด้วยเลือด มีทั้งเลือดของศัตรูและเลือดของเขาเองจุดจบของความรุ่งโรจน์ใกล้เข้ามา

“ความเสียใจเพียงอย่างเดียวของข้าคือไม่สามารถก้าวเข้าสู่อาณาจักรแห่งความเป็นอมตะได้” เมิ่งเทียนเจิ้งกล่าวเบาๆ

แต่เดิมไม่มีวิธีใดที่จะบรรลุความเป็นอมตะในสภาพแวดล้อมนี้ แต่เขาก็เปิดเส้นทางที่แตกต่างออกไปและเกือบจะทำสำเร็จแล้ว

อย่างไรก็ตามเพื่อประโยชน์ในการต่อสู้ครั้งสุดท้ายเพื่อปกป้องเมืองจักรพรรดิ์ เขาจึงได้ทำลายเส้นทางของตัวเองทิ้งความรุ่งเรืองเดิมของเขา

ตอนนี้แม้ว่าเขาจะยังสง่างามและองอาจ แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจ กลิ่นอายของเมิ่งเทียนเจิ้งถูกยับยั้งความผันผวนของพลังชีวิตชะลอตัวลงไม่สดใสอีกต่อไป

มันไม่ได้เพิ่มขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเหมือนทะเลอีกแล้วตอนนี้มันเริ่มกลับสู่ความเงียบสงบ

“ในใจของข้าท่านแข็งแกร่งยิ่งกว่าผู้อมตะเสียอีก!” สือฮ่าวกล่าว เขารู้สึกเคารพและชื่นชมเมิ่งเทียนเจิ้งอย่างหาที่เปรียบมิได้นี่คือสิ่งที่มาจากส่วนลึกในใจของเขา

“สหายเก่าอยากจะพักผ่อนอยู่ที่ไหน” ผู้อาวุโสของสำนักเซียนเดินเข้ามาโดยต้องการช่วยเหลือสหายเก่าของเขาเป็นครั้งสุดท้าย

เขาเต็มไปด้วยอารมณ์เศร้าโศก หลังจากรู้จักกันมานานกว่าครึ่งยุคที่ยิ่งใหญ่ตอนนี้เขาต้องเห็นอีกฝ่ายไปสู่ชีวิตหลังความตาย

การซ่อมแซมของเมืองจักรพรรดิ์ค่อนข้างสมบูรณ์ ผู้สูงสุดสองสามคนที่เหลือจึงรีบบินมาทางนี้

“สหายเจ้าไปดีเถอะเราจะตามไปในไม่ช้า!” ใครบางคนพูดพร้อมกับถอนหายใจ พวกเขารู้ว่าไม่มีสิ่งใดที่พวกเขาสามารถทำได้เพื่อช่วยเหลือเมิ่งเทียนเจิ้ง

“ข้าไม่ต้องการหลุมฝังศพ ข้าอยากถูกฝังที่นี่สนามรบครั้งสุดท้ายของข้า ข้าจะปกป้องพวกเจ้าทุกคน” เมิ่งเทียนเจิ้งกล่าว

คำพูดเหล่านี้ทำให้ทุกคนรู้สึกเจ็บปวดจากภายใน

“ดำรงอยู่คู่โลก!”

เมิ่งเทียนเจิ้งตะโกน จากนั้นเขาก็ใช้พลังบังคับให้ทุกคนกลับไปยิ่งกว่านั้นยังรเปิดใช้งานแสงศักดิ์สิทธิ์เต๋าส่งสือฮ่าวไปให้เขาเข้าสู่เมืองจักรพรรดิ์ด้วยความปลอดภัย

หงหลง!

ในขณะนี้ร่างกายของเมิ่งเทียนเจิ้งระเบิดปะทุขึ้นเป็นลูกไฟขนาดยักษ์เขากำลังเผาผลาญร่างกายตัวเอง

คลื่นแห่งความผันผวนที่ทรงพลังที่สุดกระเพื่อมออกมาปกคลุมท้องฟ้าเบื้องบนและปฐพีเบื้องล่าง ผมสีดำของเมิ่งเทียนเจิ้งโบกสะบัดวุ่นวาย ดวงตาของเขาปลดปล่อยสายฟ้าออกมา 2 เส้น

“ผู้อาวุโสเมิ่ง!”

บนกำแพงเมืองจักรพรรดิ์ทุกคนต่างตกตะลึง เขาพยายามทำอะไร?

“รัศมีของสหายเต๋าเมิ่งแข็งแกร่งอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ แม้จะเหลือชีวิตอีกไม่มากแต่เขาก็ยังต้องการที่จะทะลวงเข้าสู่อาณาจักรแห่งความเป็นอมตะในครั้งสุดท้าย!” เซียนอมตะหวังถอนหายใจด้วยความชื่นชม

ทุกคนเข้าใจดีแม้ว่าเมิ่งเทียนเจิ้งจะมีเวลาเหลือไม่มาก แต่เขาก็ยังไม่ยอมก้มศีรษะให้กับโชคชะตา เขามุ่งไปข้างหน้าด้วยความกล้าหาญปรารถนาที่จะก้าวไปสู่ขั้นสุดท้ายจนกลายเป็นเซียนอย่างสมบูรณ์

แต่ราคาที่ต้องจ่ายนั้นคือชีวิตของเขา เขากำลังเผาผลาญเต๋าอันยิ่งใหญ่จุดไฟพลังต้นกำเนิดเพื่อลบล้างข้อจำกัดของโลกนี้และเข้าสู่อาณาจักรแห่งความเป็นอมตะโดยสมบูรณ์

นี่คือการท้าทายสวรรค์!

ทุกคนรู้ว่าเขาบาดเจ็บสาหัสไม่สามารถย้อนสถานการณ์ได้ แม้ว่าท้ายที่สุดแล้วเขาจะสามารถก้าวเข้าสู่อาณาจักรแห่งความเป็นอมตะแต่เขาก็ไม่สามารถมีชีวิตรอดอีกต่อไป

เขาจะตายอย่างน่าสังเวชเท่านั้น!

เขาจะทะลวงมันให้ได้เพื่อทำลายโซ่ตรวนพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่า ในอาณาจักรเก้าสวรรค์ก็มีผู้ที่สามารถก้าวเข้าสู่ความเป็นอมตะเช่นกัน

เมิ่งเทียนเจิ้งไม่มีใครเทียบได้ในความกล้าหาญ นับตั้งแต่ยุคอันยิ่งใหญ่นี้เริ่มขึ้นเป็นต้นมา เขาถือได้ว่าเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของเก้าสวรรค์ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน

ฝนแห่งแสงบินไปพลังเซียนพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าทวีความรุนแรงไม่เสื่อมคลาย นี่คือเจตจำนงของเขา มันเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจต่อโชคชะตาของชีวิต

เขาต้องการที่จะก้าวเข้าสู่การเป็นเซียนอมตะที่แท้จริง!

สายฝนโปรยลงมาแสงแห่งสวรรค์ปะทุขึ้นพร่างพราวอย่างหาที่เปรียบมิได้ มันสว่างไสวไปทั่วทั้งชายแดนรกร้างทำให้โลกนี้สว่างสดใส!