447 - ทุกคนที่อยู่ที่นี่ล้วนเป็นพี่ชายของฮวง
1759 - ทุกคนที่อยู่ที่นี่ล้วนเป็นพี่ชายของฮวง
ในฝั่งของเมืองจักรพรรดิ์กลุ่มคนเริ่มพูดไม่ออก พวกเขาอยากจะหัวเราะ แต่ด้วยสถานการณ์อันบีบคั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้
ส่วนคนที่เริ่มเหตุการณ์อย่างฉาอวี่เซิ่งก็พูดไม่ออก เขาเพียงแค่โพล่งสิ่งนี้ออกมาโดยไม่คิดอะไร แต่ผู้คนของอีกฝ่ายกลับให้ความสำคัญกับเรื่องนี้อย่างมากไม่เว้นแม้แต่ตระกูลจักรพรรดิ
“พี่ชายของฮวง ข้าต้องขออภัยที่ดูหมิ่นเจ้าไปเมื่อสักครู่ ข้าขอท้าทายเจ้าเจ้ากล้าต่อสู้กับข้าหรือไม่”
ชายหนุ่มผู้หนึ่งเดินออกมาเขาเป็นน้องชายของเซ่ากู่ทั้งสองคนคือทายาทของซือถู ตอนนี้เขาปลดปล่อยไอสังหารออกมาอย่างเต็มที่
ฮวงฆ่าเซ่ากู่พี่ชายของเขา หลังจากพิจารณาความแข็งแกร่งของตัวเองแล้วเขาทราบดีว่าไม่มีทางที่เขาจะแก้แค้นฮวงด้วยตัวเองได้
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมหลังจากรู้ว่าฮวงมีพี่ชาย เซ่าหมิงถึงต้องการต่อสู้กับสือยี่ที่นี่โดยเขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อสังหารพี่ชายของฮวงให้ได้
ผู้แข็งแกร่งของตระกูลจักรพรรดิคนหนึ่งต้องการที่จะท้าทายสือยี่ นี่เป็นเหตุการณ์ที่น่าตกใจอย่างยิ่ง
แม้แต่เฉาอวี่เซิ่งและกระต่ายหยกจันทราการก็มีสีหน้าจริงจังไม่กล้ากล่าววาจาไร้สาระอีกต่อไป
"เจ้ามาสู้กับข้าก่อนดีกว่า!” ใครบางคนพูดออกมา
อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ทำให้ทุกคนมึนงง เป็นเพราะคนที่พูดไม่ใช่สือยี่แต่เป็นผู้อมตะที่ถูกเนรเทศซึ่งทำให้ผู้คนมากมายรู้สึกตกใจ
คนผู้นี้ท้าทายสือยี่ไม่ใช่เหรอ? พี่ชายของฮวงเป็นคนที่ถูกท้าทายให้ต่อสู้ เหตุใดผู้อมตะที่ถูกเนรเทศถึงต้องเสนอตัวออกมา? แม้แต่คนของเมืองจักรพรรดิ์ก็สับสนเล็กน้อย
"เจ้าคือใคร? คนที่ข้าอยากต่อสู้ด้วยมีเพียงพี่ชายของฮวงเท่านั้น!” เซ่าหมิงถามอย่างเย็นชา
“งั้นเจ้าก็มองหาทุกคนแล้วเพราะว่าข้าคือพี่ชายอีกคนของฮวง!” ผู้อมตะที่ถูกเนรเทศตอบกลับ
อีกฝ่ายมึนงง มีพี่ชายอีกคนของฮวง? เขาเป็นใคร? ฮวงมีพี่น้องกี่คน? พวกเขาทั้งหมดตกตะลึงเล็กน้อย
สือฮ่าวพูดไม่ออก ผู้อมตะที่ถูกเนรเทศช่างเป็นคนที่ไร้สาระจริงๆ
การแสดงออกของผู้ฝึกฝนของเมืองจักรพรรดินั้นมีลักษณะแปลกประหลาดเล็กน้อย จากนั้นพวกเขาก็ตระหนักว่าผู้อมตะที่ถูกเนรเทศกำลังเยาะเย้ยอีกฝ่ายโดยตั้งใจ
พวกเขาทุกคนรู้ว่าต้นกำเนิดของผู้อมตะที่ถูกเนรเทศนั้นลึกลับมาก โดยปกติแล้วเขาจะไม่ค่อยสุงสิงกับใครปลีกตัวอยู่อย่างสันโดษคล้ายกับเซียนที่แท้จริง
สิ่งที่เขาทำนี้มันแตกต่างจากนิสัยปกติของเขาซึ่งเป็นคนเงียบขรึม ทุกคนไม่คิดว่าเขาจะมีด้านนี้เหมือนกัน
ในบรรดาผู้ที่รู้ความจริงเกี่ยวกับผู้อมตะที่ถูกเนรเทศนั้น ทราบดีว่าในความเงียบขรึมของเขามันแฝงไปด้วยความอันตรายและความชั่วร้ายอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
ในช่วงเวลานั้นในการต่อสู้ระหว่างอัจฉริยะสามพันแคว้นมือของเขาเต็มไปด้วยเลือดของบุคคลรุ่นเดียวกัน เขาลงมือสังหารผู้คนหลายร้อยหลายพันคนมากกว่าที่สือฮ่าวและคนอื่นๆสังหารรวมกันซะอีก!
“พี่ชายของฮวงคือใครกันแน่? มาสู้กัน!” เซ่าหมิงตะโกน เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกล้อเลียน
“ดีข้าจะสู้กับเจ้าเอง!”
ในเวลานี้ก่อนที่สือยี่หรือผู้อมตะที่ถูกเนรเทศจะลงมือ ราชันย์ สิบสมัยก็กระโดดออกมาชิงลงมือโจมตีไปก่อน
ทุกครั้งที่เขาก้าวเดินจะมีสัญลักษณ์เต๋าอันยิ่งใหญ่ปรากฏออกมาจากรอยเท้าของเขา!
“เจ้าเป็นใคร?”
ในอีกด้านหนึ่งฝูงชนรู้สึกรำคาญเล็กน้อยโดยเฉพาะเซ่าหมิง
“พี่ชายของฮวง!” ราชันย์สิบสมัยกล่าว
พวกเขาทั้งหมดพูดไม่ออก พี่ชายอีกคนของฮวงก็มา เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้กำลังล้อเลียนพวกเขาอยู่!”
“เจ้ากำลังรนหาที่ตาย!”
ในอีกด้านหนึ่งกลุ่มผู้เชี่ยวชาญรุ่นเยาว์ต่างก็โกรธเกรี้ยว
ในฝั่งของเมืองจักรพรรดิ์หลายคนอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงหัวเราะออกมา พวกเขาไม่คิดว่าราชันย์สิบสมัยที่สง่างามและผู้อมตะที่ถูกเนรเทศซึ่งเต็มไปด้วยความชั่วร้ายจะมีด้านนี้กับเขาด้วย
แม้แต่สือฮ่าวก็ยังสาปแช่งอยู่ภายใน แม้ว่าคนเหล่านั้นจะอายุมากกว่าเขาเล็กน้อย แต่การที่ทุกคนอ้างว่าเป็นพี่ชายของเขานั้น? เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังเอาเปรียบเขาอยู่!
“ใครจะสนใจว่าเจ้าเป็นพี่ชายหรือน้องชายของฮวง พวกเจ้าคนใดจะออกมาสู้กับข้า” เซ่าหมิงคำรามออกมาด้วยความโกรธ เขารู้สึกหมดความอดทนอย่างแท้จริง
ในอีกด้านหนึ่งผู้คนจำนวนมากก็รู้สึกโกรธเกรี้ยวเช่นกันคนเหล่านี้กำลังล้อเลียนพวกเขาอยู่โดยไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตา
“ข้าจะสู้กับเจ้าเอง!”
"ฆ่า!"
"ตาย!"
ในขณะนี้ราชันย์สิบสมัย ผู้อมตะที่ถูกเนรเทศและสือยี่ดูเหมือนจะลงมือในเวลาเดียวกัน ร่างกายของพวกเขาปะทุด้วยสัญลักษณ์ที่ไม่มีที่สิ้นสุดก่อนจะโจมตีออกไปอย่างรุนแรง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อราชันสิบสมัยใช้ต้นอ่อนของต้นไม้โลกฟาดเข้าไปที่เซ่าหมิงตรงๆโดยไม่ได้ใช้ออกด้วยญาณวิเศษใดๆ
ผู้เชี่ยวชาญที่ยิ่งใหญ่ทั้งสามก้าวไปข้างหน้าพร้อมกันโดยมุ่งมั่นที่จะเป็นคนแรกที่จะได้ต่อสู้ นี่เป็นเรื่องที่น่ากลัวอย่างยิ่งยากที่ผู้ใดจะต้านรับการโจมตีของพวกเขาไหว
แน่นอนว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือการโจมตีของราชันย์สิบสมัย เมื่อเขาฟาดต้นอ่อนของต้นไม้โลกออกไป ทะเลแห่งเต๋าอันยิ่งใหญ่ก็พุ่งออกมาระเบิดซู่หมิงและส่งเขาบินกลับหลังได้รับบาดเจ็บสาหัส
พลังของต้นอ่อนของต้นไม้โลกนั้นทรงพลังอย่างที่ไม่อาจจินตนาการถึงจริงๆ!
ด้านหลังดวงตาของทุกคนปะทุไปด้วยแสงคลื่น โลหิตของพวกเขาพลุ่งพล่าน พวกเขาตะโกนว่า
'ฆ่า'!
มีคนมากมายทะยานออกไปต่อสู้จากกำแพงเมืองจักรพรรดิ ไม่ว่าจะเป็น ฉวีโต้ว, ราชันย์สวรรค์น้อย, หลานเซียน, ซีกู้ อี่อี้, ฉีหง, ทัวปาอู่หลงและคนอื่นๆ
“ข้าเป็นน้องชายคนเล็กของฮวงอย่าลืมข้าล่ะ!” มดเขาสวรรค์และเจ้าอ้วนเฉาก็ลงมือพร้อมกับทุกคน
“ยังมีพวกเราพี่สาวของฮวง!” กระต่ายหยกจันทราหงส์เพลิงทั้งสี่ของตระกูลเว่ยและคนอื่นๆก็ตะโกนออกมาเสียงของพวกนางคมและชัดเจนอย่างไม่น่าเชื่อ
ในอีกด้านหนึ่งสีหน้าของผู้บ่มเพาะรุ่นเยาว์ต่างก็บิดเบี้ยวอย่างรุนแรง เห็นได้ชัดว่าคนพวกนี้กำลังล้อเลียนพวกเขา
'ฆ่า'!
“ฮึ่ม!”
สือฮ่าวปล่อยความเย็นเยือกเขาพุ่งไปข้างหน้า การต่อสู้ที่วุ่นวายครั้งใหญ่ปะทุขึ้นอีกครั้ง!
เป้าหมายของสือฮ่าวคือเฮ่าเฟิงซึ่งกำลังจ้องมองมาที่เขาเช่นกัน นี่คือผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองของตระกูลจักรพรรดิ
เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญหนุ่มที่น่ากลัวที่สุดในทะเลทรายอันยิ่งใหญ่
ทั้งสองไม่ได้โจมตีเข้าใส่กันเหมือนที่คนอื่นทำ พวกเขากำลังจดจ้องไปที่ฝ่ายตรงข้ามพร้อมกับควบคุมสถานการณ์การสู้รบในฝั่งของตัวเอง!
“ตายซะเถอะ!”
ในอีกด้านหนึ่งเซ่าหมิงโกรธเกรี้ยวอย่างถึงที่สุด ในฐานะที่เป็นคนจากตระกูลจักรพรรดิการถูกล้อเลียนเป็นเรื่องหนึ่ง แต่เขาถูกต้นไม้ล้ำค่านั่นทำให้อับอาย
อย่างไรก็ตามสิ่งที่เผชิญคือการโจมตีอีกครั้ง ราชันย์สิบสมัยมีความแข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ เขาใช้ต้นอ่อนของต้นไม้โลกฟาดเข้าใส่ผู้แข็งแกร่งรุ่นเยาว์ของต่างมิติอย่างรุนแรง
ปู!
ในบริเวณรอบๆมีผู้เชี่ยวชาญตระกูลราชาจำนวนไม่น้อยที่ถูกต้นไม้โลกทุบร่างกายจนแหลกเหลวดับสูญไปทางวิญญาณ
จิ!
นอกจากนี้ในเวลานี้ผู้อมตะที่ถูกเนรเทศก็ปลดปล่อยสัญลักษณ์เต๋าที่อยู่ในมือพร้อมกับโจมตีออกไปรอบทิศทาง
หงหลง!
ขุนเขาโบราณปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า ก่อนที่จะร่วงตกลงมากระแทกสนามรบส่งผลให้ผู้เชี่ยวชาญตระกูลราชามากมายเสียชีวิตจากการลงมือของเขาในครั้งนี้
การโจมตีครั้งนี้ของเขาสามารถทะลุผ่านทุกสิ่งได้ราวกับว่ามันมีน้ำหนักที่ไม่มีที่สิ้นสุดอยู่ข้างหลัง เมื่อมันกวาดไปทั่วท้องฟ้าก็มีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่เสียชีวิตจากการโจมตีนี้
แม้แต่ทายาทของตระกูลจักรพรรดิก็รู้สึกว่าคงเป็นการยากที่จะต้อนรับการโจมตีของเขา
เซ่าหมิงไม่กล้าเผชิญหน้ากับมันตรงๆเขารีบถอยห่างออกจากรัศมีการโจมตีอย่างรวดเร็ว แม้ว่าในความจริงเขาจะสามารถต้านรับมันได้ แต่ความเสียหายที่เขาได้จะรับคงไม่ใช่เรื่องเล็กๆเช่นกัน