423 - เหนื่อยล้าทั้งกายใจ
1734 เหนื่อยล้าทั้งกายใจ
ในที่สุดสือฮ่าวก็ทำได้เพียงยืนอยู่ที่เดิมทั้งจิตใจและร่างกายเหี่ยวแห้งอ่อนล้า
สือฮ่าวปลดปล่อยเสียงคำรามดวงตากลายเป็นสีแดงฉาน เขาเหมือนสัตว์ร้ายที่ได้รับบาดเจ็บนิ้วมือของเขาถูกกำแน่น
ดอกหม่อนไฟกระจัดกระจายไปหมดคนที่เขารักจากไปแล้ว!
ยุคแห่งความวุ่นวายกำลังจะมาถึงสงครามที่จะกลืนกินโลกสถานที่ใดที่อยู่ใต้สวรรค์ที่เขาสามารถเรียกว่าบ้านได้?
สือฮ่าวคำรามแสงอันร้อนแรงพุ่งจากดวงตาของเขาแผดเผาความว่างเปล่า 'สัญลักษณ์เลือดคนบาป' บนหน้าผากของเขาทำให้โดมท้องฟ้าเกิดการสั่นสะเทือนครั้งใหญ่
เขาดูเหมือนราชาปีศาจที่กลับชาติมาเกิด ไอสังหารหมุนวนอยู่รอบข้างกายของเขาเป็นฉากที่น่ากลัวอย่างยิ่ง
เขาสาบานกับตัวเองว่าจะใช้ร่างกายที่เป็นเมล็ดพันธุ์ฝึกฝนจนสามารถทำลายล้างสิ่งมีชีวิตอมตะทั้งหมดจากดินแดนนั้นให้สูญสลายไปจากโลก!
เมื่อเขาสงบลงเจดีย์เก้าชั้นและหม้อขนาดใหญ่ทั้งสองก็หายไปผู้เชี่ยวชาญทั้งสองนั้นก็กระจัดกระจายเป็นสายฝนหายไปเช่นกัน
ในอีกด้านหนึ่งมือกระดูกขนาดใหญ่ของอันหลานมีเนื้อหนังงอกกลับมาแล้ว ดวงตาของเขาเย็นชาเหมือนกระบี่เซียนแทงทะลุสวรรค์อเวจีจ้องมองไปอีกด้านหนึ่ง
จากนั้นเขาก็ยื่นมือออกไปเพื่อที่จะข้ามผ่านสวรรค์อเวจีครั้ง!
"พอได้แล้ว! ตอนนี้กฎแห่งเต๋าระดับสูงสุดกำลังปั่นป่วน มันไม่สามารถแตะต้องได้ นี่คือกฎธรรมชาติอันยิ่งใหญ่ที่ใช้ในการสังหารราชาอมตะโดยเฉพาะ!” ซือถูห้ามปรามเขา
อย่างไรก็ตามอันหลานไม่ได้ฟังเพราะเขาเห็นว่าพลังศักดิ์สิทธิ์ของโลหิตหยดนั้นหมดลงไปแล้ว ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่เขาจะสังหารฮวง
หงหลง!
มือใหญ่ยื่นเข้าไปในทะเลสีแดงที่พลุ่งพล่าน
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือเศษชิ้นส่วนของเมืองจักรพรรดิดั้งเดิมที่ยังร่วงตกลงมาไม่หยุดพร้อมกับร่างสีทองร่างหนึ่งนั่งสมาธิอยู่ด้านใน หลังจากนั้นมันก็ระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง
หงหลง!
ภายในสวรรค์อเวจีกฎธรรมชาติสอดประสานกลายเป็นนิรันดร์!
ปู!
อันหลานคร่ำครวญเสียงอู้อี้เขากระอักเลือดออกมาคำใหญ่ เนื้อหนังที่ปกคลุมแขนข้างนั้นเหี่ยวแห้งอย่างรวดเร็วจนเหลือเพียงกระดูกสีทอง
ซึ่งตอนนี้มีท่าทีว่าจะย่อยสลายอย่างรวดเร็ว เขารีบถอยหลังออกไปด้วยความหวาดกลัวไม่กล้าที่จะทดลองอีก
อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะถอยหลังออกมาได้ทันแต่เขายังได้รับบาดเจ็บสาหัส มีด้ายแห่งกรรมส่องแสงเจิดจ้า มันเคลื่อนไหวไปตามกระดูกแขนนั้นอยากจะเข้าไปในร่างกายของเขา
คชา!
อันหลานสร้างใบมีดแห่งเต๋าขึ้นมาจากความว่างเปล่าก่อนที่จะฟันเข้าใส่แขนของตัวเองอย่างเยือกเย็นและเด็ดขาด มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่เขาจะสามารถรักษาชีวิตของตัวเองไว้ได้
หงหลง!
สวรรค์และปฐพีสั่นสะเทือนอย่างมากโดยสวรรค์อเวจีกลายเป็นทะเลสีแดงลุกลามไปนับล้านลี้!
สิ่งมีชีวิตอมตะจะไม่สามารถเข้าสู่สถานที่แห่งนี้ได้อีกนับพันปี ทั้งนี้เว้นแต่เปลวไฟแห่งกรรมเหล่านี้จะดับลงอย่างสมบูรณ์
โลกตกอยู่ในความเงียบ สือฮ่าวยืนอยู่ที่นั่นด้วยสีหน้าว่างเปล่า
ทุกอย่างจบลงที่นี่หรือ? การต่อสู้ของสองโลกมาถึงบทสรุป
อย่างไรก็ตามผู้เสียชีวิตที่จากไปไม่สามารถมองเห็นได้อีกแล้ว สิ่งเหล่านี้จะกลายเป็นความเสียใจและความเศร้าโศกไปตลอดชีวิต สือฮ่าวนิ่งเงียบจนบรรยากาศน่าหวาดหวั่น
หงหลง!
สวรรค์อเวจีแตกออกจากกันเปลวไฟโหมกระหน่ำจนกลายเป็นทะเลเพลิงตามธรรมชาติ มีเปลวไฟแห่งกรรมโหมกระหน่ำแยกสองโลกออกจากกันโดยสมบูรณ์
ทันใดนั้นมีเสียงสวดจากคัมภีร์โบราณพร้อมกับเสียงคำรามดังกึกก้องสวรรค์และปฐพี
สือฮ่าวตกใจเขาเงยหน้าขึ้นมองไปข้างหน้า ภายในทะเลแห่งกฏเต๋าอันยิ่งใหญ่เมืองจักรพรรดิดั้งเดิมระเบิดออกจากกันเปลวไฟลุกโชนโหมกระหน่ำเสริมพลังให้กับสวรรค์อเวจี
นอกจากนี้ยังมีร่างที่ไม่ชัดเจนนั่งอยู่ที่นั่นร่างกายเริ่มสลัวมากขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งสูญสลายหายไป
ผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวของราชาทั้งเจ็ดก็จากโลกนี้ไปเช่นกันเนื้อหนังและวิญญาณดั้งเดิมของเขาจางหายไปหมดสิ้น
เขาเป็นคนจุดชนวนระเบิดที่นี่ เมืองจักรพรรดิ์ดั้งเดิมกดทับลงที่สวรรค์อเวจีเสียงระเบิดดังกึกก้องเปลวไฟโหมกระหน่ำรุนแรงมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม!
ในตอนแรกเปลวไฟแห่งกฏแห่งเต๋าน่าจะใช้เวลายาวนานไม่กี่ร้อยปีก่อนที่มันจะดับสนิทลงแต่ตอนนี้มันจะคงอยู่ที่นี่ตลอดไป ในขณะเดียวกันนี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาสามารถทำให้กับเก้าสวรรค์สิบพิภพ
เสียงโห่ร้องจากกองทัพใหญ่สะเทือนไปทั่วสวรรค์!
สิ่งเหล่านี้เป็นวิญญาณที่กล้าหาญของผู้คนจากเมืองจักรพรรดิ์ดั้งเดิม เสียงโห่ร้องและคำรามนำความรุ่งเรืองในอดีตกลับมา
เมื่อมองย้อนกลับไปในเปลวไฟที่โหมกระหน่ำทุกสิ่งก็สลายหายไปเหมือนควันเบาบางในอากาศ
เมืองจักรพรรดิ์ดั้งเดิมจบสิ้นเพียงแค่นี้!
“กองทัพ…ทั้งหมดเสียชีวิต”
บนกำแพงเมืองจักรพรรดิเด็กๆกลุ่มหนึ่งกำลังร้องไห้ นี่เป็นฉากสุดท้ายที่พวกเขาเห็น
เมืองโบราณที่เลี้ยงดูพวกเขามาถูกทำลายลงอย่างสมบูรณ์ บุคคลอันเป็นที่รักของพวกเขาเสียชีวิตจากการต่อสู้อย่างกล้าหาญ
ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันเมืองนี้ทำการปกป้องอยู่แนวหน้าเสมอไม่ทราบว่ามีผู้คนมากมายเท่าไหร่ที่เสียชีวิตจากการต่อสู้กับศัตรูต่างมิติ ตอนนี้มันถูกเผาไหม้อย่างสมบูรณ์ ความรุ่งโรจน์และความสดใสทั้งหมดของมัน ... หายไป
ตราบเท่าที่เมืองยังคงยืนหยัดอยู่ผู้คนก็จะยังคงอยู่เมื่อเมืองล่มสลายผู้คนก็จะร่วงหล่นไปด้วย!
บุคคลเหล่านี้ตระกูลเหล่านี้ล้วนทำตามสัญญาที่ให้ไว้ วิญญาณของพวกเขาทั้งหมดกลับคืนสู่สนามรบเลือดและวิญญาณวีรบุรุษกระจายไปทั่วเมืองที่ถูกทำลาย
สือฮ่าวมองไปที่เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ เขาขจัดความรู้สึกเศร้าของตัวเองดวงตาเย็นชา
ป่าหม่อนอัคคีหายไปแล้วเมืองจักรพรรดิดั้งเดิมก็จบสิ้นลงเช่นกัน สิ่งนี้ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกหดหู่ แต่มันเติมเต็มเขาด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้อย่างหาที่เปรียบมิได้
“ข้าจะแข็งแกร่งขึ้น!” นี่คือสิ่งที่เขาตะโกนอยู่ข้างใน เขาต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้นเพื่อทะยานสู่สวรรค์เหมือนคุนเผิงก่อนจะบดขยี้สิ่งมีชีวิตจากอีกฝั่งให้ดับสูญไปทั้งแผ่นดิน
เขาถอนหายใจเบาๆแบกความเหนื่อยล้าอย่างหนักหน่วง ภายใต้สวรรค์อเวจีเปลวไฟสีแดงราชาคนสุดท้ายก็หายตัวไปเช่นนั้น
ไม่มีอะไรเหลือเลย ตำนานของราชาจึงสิ้นสุดลงและไม่มีวันปรากฏอีก!
นี่คือบทสรุปของยุคสมัย!
ความรุ่งเรืองในอดีตความสดใสในอดีตจบลงเพียงเท่านี้!
ในอดีตกลุ่มวีรบุรุษผู้สั่นสะเทือนสวรรค์อาศัยอยู่ในเมืองจักรพรรดิ์ พวกเขาได้รับตำแหน่งราชาจากการทำสงครามอย่างต่อเนื่อง ทุกเผ่าพันธุ์ต่างมองพวกเขาด้วยความเคารพนับถือ
จากนั้นเมื่อหลายปีผ่านไปทุกอย่างก็กลายเป็นควัน เผ่าพันธุ์ที่เคยแข็งแกร่งเหล่านั้นล้วนร่วงหล่นจนหมดสิ้น
นี่คือบทสรุปแห่งยุคสมัยอย่างแท้จริง!
“ข้าจะเป็นราชาอมตะคนต่อไป!”
สือฮ่าวคำรามออกมานี่ไม่ใช่เพราะเขาเป็นคนเห็นแก่ตัว แต่เป็นความเชื่อมั่นประเภทหนึ่งเสียงตะโกนของเขาเต็มไปด้วยไอสังหาร
เสียงคำรามของสือฮ่าวแสดงถึงความโกรธแค้นความไม่เต็มใจและความเชื่อมั่นในตัวเองของเขา
เขาไม่เพียงแต่ต้องการฆ่าศัตรูเท่านั้น แต่เขายังต้องการพิสูจน์บางสิ่งบางอย่างล้างความอัปยศอดสูของเลือดของคนบาปออกไป นั่นคือราคาที่เขาต้องจ่าย
ผู้ที่สร้างผลงานอันยิ่งใหญ่ในอดีตสิ่งมีชีวิตที่ปกป้องโลกนี้อยู่ตลอดเวลา แต่ลูกหลานของพวกเขาผู้ที่สืบทอดสายเลือดของพวกเขาจะถูกมองว่าเป็นลูกหลานของคนบาปได้อย่างไร?
มีบางอย่างผิดปกติอย่างไม่น่าเชื่อที่ต้องได้รับการแก้ไข!
สือฮ่าวเดินไปที่เมืองจักรพรรดิ์ร่างกายของเขาเซไปตลอดทางสภาพอ่อนแออย่างมาก การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่เมื่อไม่นานมานี้ทำให้เขาได้รับผลไม่น้อย
แม้ว่าสิ่งที่ถูกใช้จะเป็นพลังจากโลหิตของผู้อื่นไม่ใช่ของเขาเอง แต่เขาก็ยังรู้สึกถึงความอ่อนล้าของร่างกาย
แต่ถึงกระนั้นก็ต้องกล่าวว่าญาณวิเศษเปลี่ยนแปลงรวมศูนย์ที่เขาใช้ออกนั้นท้าทายสวรรค์อย่างแท้จริง!
ในเวลานี้สือฮ่าวยังคงคิดอยู่กับตัวเองโดยสงสัยว่ามันเป็นวิชาลับแบบไหน มันสามารถมอบพลังของตัวเองให้คนอื่นได้ทำให้ผู้คนจากช่วงเวลาอื่นสามารถแข็งแกร่งขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อ!
จิ!
แสงสีทองจากเมืองจักรพรรดิ์ส่องออกมาก่อนที่จะดูดกลืนสือฮ่าวเข้าไปข้างในอย่างอ่อนโยน
เป็นเพราะมีหลายคนที่กังวลว่าจะมีสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับเขา ท้ายที่สุดแล้วพลังจากโลหิตหมดนั้นได้หายไปจนหมดสิ้น
หากจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญของอีกฝ่ายลงมือบุกทะลวงมาอีกครั้งจะทำให้เขาได้รับอันตรายอย่างยิ่ง
เมื่อสือฮ่าวปรากฏตัวในเมืองกลุ่มคนก็วิ่งเข้ามาพร้อมส่งเสียงร้องอย่างกึกก้อง คนเหล่านี้ล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งรุ่นเยาว์ซึ่งเป็นสหายของเขา
ทัวปาอู่หลง, เฉาอวี่เซิ่งและคนอื่นๆยกเขาขึ้นราวกับต้องการเชิดชูวีรบุรุษ การต่อสู้เมื่อสักครู่นี้รุนแรงและน่ากลัวอย่างน่าเหลือเชื่อ
เขาสามารถหยุดการโจมตีของจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญถึงสองคนและยังไล่พวกเขากลับไปได้ สิ่งนี้เพียงพอที่จะทำให้เขาได้รับการจารึกชื่อไปตลอดกาล