410- ใครกล้าอ้างว่าตัวเองไร้ผู้ต่อต้าน?
1721 - ใครกล้าอ้างว่าตัวเองไร้ผู้ต่อต้าน?
ต่อให้ยุคที่จักรพรรดิ์ร่วงหล่นก็ไม่มีใครกล้าอ้างตัวว่าตัวเองไร้ผู้ต่อต้าน!
คำพูดเหล่านี้ทำให้ทุกคนจิตใจสั่นสะท้านอย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งคำว่า "ไม่เคยมีมาก่อนแม้แต่ในยุคที่จักรพรรดิร่วงหล่น" ทำไมถึงเอ่ยถึงยุคนั้น?!
เจ้าหนูนั่นบอกตรงๆว่าจะปราบปรามอันหลาน เขาอยู่ตรงหน้า เมืองจักรพรรดิ์เหนือทะเลทรายอันยิ่งใหญ่ ต่อหน้ากองทัพนับพันล้านของต่างมิติ!
ผู้คนในกองทัพต่างมิติล้วนโกรธเกรี้ยว เด็กคนนี้ครั้งหนึ่งเคยเป็นเพียงเชลยของพวกเขาแต่เขายังกล้าตะโกนออกมาว่าจะสังหารอันหลานด้วยความโอหัง?
นั่นคือบรรพบุรุษที่ยิ่งใหญ่ของพวกเขาการดำรงอยู่ในระดับสูงสุดยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นเทพเจ้าที่พวกเขาบูชา!
ใครกล้าดูแคลนเขาใครกล้าแสดงความดูถูก ผู้ที่กระทำสิ่งนี้จะต้องถูกฆ่าตายอย่างทรมาน!
“ฆ่าเขา!”
“ผู้ที่กล้าลบหลู่จักรพรรดิของพวกเราจะต้องตาย!”
ผู้บ่มเพาะของเผ่าพันธุ์ต่างๆ ตะโกนขึ้นพวกเขาทั้งหมดเตรียมตัวที่จะลงมือในทันที เป็นเพราะหลายคนเคยเห็นฮวงมาก่อนและรู้ว่าเขาเป็นใคร!
ก่อนหน้านี้เขาเคยเป็นนักโทษที่รอการประหารเป็นแค่เด็กสารเลวคนหนึ่ง แต่เขาถึงกับกล้าที่จะรุกรานราชาผู้ไร้ความปรานีนี่เป็นเรื่องไร้สาระจริงๆ!
เขาควรจะถูกถลกหนังเลาะกระดูกออกจากกันโยนวิญญาณของเขาลงไปที่ใจกลางทะเลแห่งความตายเพื่อให้ทุกข์ทรมานอย่างไม่สิ้นสุด
แน่นอนพวกเขาเห็นว่าสือฮ่าวแตกต่างไปจากเดิมมากแค่ไหน ถ้าไม่ใช่เพาะพวกเขาสัมผัสได้ถึงพลังอันมหาศาลที่ปลดปล่อยออกมาจากร่างของเขาทุกคนคงชิงลงมือไปแล้ว!
แม้ว่าเขาจะอายุน้อย แต่เขาก็มีรัศมีพลังที่กลืนกินโลกราวกับว่าเขาเป็นราชาอมตะผู้ยิ่งใหญ่จากโลกโบราณ ซึ่งสามารถเหยียบย่ำสวรรค์และปฐพีให้พังทลายไปด้วยเท้าเดียว!
เส้นผมสีดำของเขาปลิวไสวดวงตาศักดิ์สิทธิ์ราวกับสายฟ้าทะลุทะลวงจนยากที่คนอื่นจะกล้าสบตากับเขาตรงๆ มันทำให้ผู้คนไม่น้อยสยิวกายด้วยความหนาวเหน็บ!
ฮ่อง!
ทันทีที่สือฮ่าวหันศีรษะและมองไปทางด้านกองทัพต่างมิติ สายตาของเขาราวกับว่าจะทำให้โลกแตกสลายท้องฟ้าพังลงมา การจ้องมองของเขาน่ากลัวยิ่งกว่าสวรรค์อเวจีที่ยิ่งใหญ่ซึ่งลอยอยู่บนท้องฟ้า
หลายคนกรีดร้องร่างกายถูกแสงทะลุทะลวงกลายเป็นละอองเลือดในทันที แค่การจ้องมองเพียงครั้งเดียวของเขาก็ทำให้สิ่งมีชีวิตนับหมื่นกลายเป็นละอองเลือดดับสูญไปทั้งกายและวิญญาณ
คนพวกนี้ล้วนเป็นทหารในแนวหน้าซึ่งประกอบด้วยผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองรวมไปถึงผู้สูงสุดอีกมากมาย
ฮ่อง!
อันหลันลงมือหอกโบราณสีทองพุ่งออกมาอย่างแผ่วเบาตัดท้องฟ้าปิดกั้นทุกสิ่ง
“โลหิตหยดนี้เป็นเพียงร่องรอยในอดีต ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใครก็ยากที่จะรอดพ้นความตายอีกครั้งในวันนี้!”อันหลานกล่าวน้ำเสียงของเขาสงบ ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแม้แต่น้อย
จิ!
สือฮ่าวลงมือไม่จำเป็นต้องพูดมากเกินไป เขายกมือเพียงข้างเดียวรัศมีแห่งสวรรค์ก็ฉีกทำลายท้องฟ้าออกเป็นสองซีก อีกทั้งพื้นทรายด้านล่างก็แยกออกจากกันพร้อมกับหินหนืดมากมายที่พุ่งออกมา
พลังสั่นสะเทือนทุกสิ่งในท้องฟ้าเบื้องบนและปฐพีเบื้องล่าง
หงหลง!
ทันใดนั้นมือขวาของเขาก็กรีดออกไปด้านหน้า! แสงที่สุกสกาวได้กลายเป็นใบมีดที่เกิดจากเต๋าอันยิ่งใหญ่!
ใบมีดเล่มนั้นตัดผ่านกฎธรรมชาติของสวรรค์ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางอยู่ด้านหน้า!
โฮ่ว!
ในตอนนั้นเองราวกับว่าเสียงคำรามที่ชั่วร้ายดังขึ้นจากความว่างเปล่า
นั่นคือกลิ่นอายอันทรงพลังอย่างแท้จริงของอันหลานเขาไม่ได้กล่าวอะไรออกมา แต่เขาระเบิดพลังศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในร่างพร้อมกับไอสังหารที่ปกคลุมไปทั่วจักรวาล
ดวงดาวนับหมื่นแตกกระจายเป็นชิ้นๆ ความว่างเปล่าถูกทำลายจนมีรอยแยกของมิติมากมาย โลกทั้งใบสั่นสะเทือนคล้ายจะแตกออก!
หอกสีทองในมือของเขาพุ่งฝ่าอากาศจนเกิดเสียงหวีดหวิวคล้ายกับภูตผีกรีดร้องมันปะทะเข้ากับใบมีดแห่งเต๋าด้วยความรุนแรง
ผู้คนมากมายจิตใจสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัวโดยเฉพาะสิ่งมีชีวิตที่อยู่ด้านนอก นี่คือจักรพรรดิของพวกเขาผู้ที่พวกเขาเคารพบูชา
แต่เขาถูกชายหนุ่มคนหนึ่งบังคับให้โจมตีอย่างจริงจัง หลังจากหลายปีที่ผ่านมาอันหลานไม่เคยเคร่งเครียดขนาดนี้มาก่อน!
ก่อนหน้านี้แม้จะต่อสู้กับสวรรค์อเวจีอันยิ่งใหญ่ทั้งยังใช้มือข้างหนึ่งปิดผนึกเมืองจักรพรรดิ์ดั้งเดิม รวมไปถึงการต่อต้านค่ายกลสังหารรูปแบบแรกเขาก็ไม่ขมวดคิ้วนิ่วหน้าแม้แต่น้อย
อย่างไรก็ตามตอนนี้หอกศักดิ์สิทธิ์ถูกยกขึ้นโดยตรงราวกับว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับผู้ที่มีความแข็งแกร่งทัดเทียมกัน!
อันหลานเคยจริงจังอย่างนี้ครั้งสุดท้ายตั้งแต่เมื่อไหร่? น่าจะเป็นการต่อสู้กับราชาอมตะหกสังสารวัฏในสงครามเซียนโบราณครั้งสุดท้ายซึ่งย้อนกลับไปเมื่อหลายล้านปีก่อน
แดง!
ประกายไฟปลิวไปทุกทิศทาง หอกโบราณสีทองปะทุขึ้นพร้อมกับความผันผวนเหมือนทะเลรัศมีแห่งสวรรค์ มันน่ากลัวถึงขีดสุดทำให้จิตใจของผู้คนที่เห็นเหตุการณ์สั่นสะท้าน!
ในทะเลทรายอันยิ่งใหญ่นี้สิ่งมีชีวิตที่ไม่มีที่สิ้นสุดกองทัพจำนวนหลายพันล้านต่างก็ล้มลงกับพื้นด้วยพลังความกดดันที่เกินจินตนาการ
พวกเขาสั่นสะท้านด้วยความกลัวมีบางคนที่อยู่ใกล้สนามรบมากเกินไป พวกเขาไม่สามารถทนต่อแรงกระแทกที่เกิดจากอาวุธทั้งสองจนทำให้ร่างกายแหลกสลายกลายเป็นละอองเลือดไปในทันที
นี่ยังคงเป็นเพราะอันหลานได้แบ่งพลังของเขาส่วนหนึ่งออกมาปกป้องทุกคน
มิฉะนั้นภายใต้การโจมตีของผู้เชี่ยวชาญที่ยิ่งใหญ่ทั้งสองเพียงคลื่นระเบิดครั้งเดียวก็เพียงพอที่จะกวาดล้างกองทัพนับพันล้านในพริบตา
บนท้องฟ้าราชโองการทั้งห้าส่องสว่างในเวลาเดียวกัน ไม่เพียง แต่พวกมันต้องต้านทานสวรรค์อเวจีเท่านั้น พวกมันยังกระจายสายฝนที่ไม่มีที่สิ้นสุดเพื่อปกป้องกองทัพอันยิ่งใหญ่ไปพร้อมกันอีกด้วย!
มิฉะนั้นแม้แต่อันหลานเพียงคนเดียวก็ไม่สามารถปกป้องทุกชีวิตได้อย่างทั่วถึง!
เป็นเพราะการทำลายล้างนั้นง่ายกว่าการสร้าง ทั้งสองฝ่ายกำลังปะทะกันอย่างรุนแรง พลังทำลายล้างที่กระจายออกไปในทุกทิศทุกทางนั้นยิ่งใหญ่เกินไปยากสำหรับคนๆเดียวที่จะป้องกันทุกอย่างได้อย่างสมบูรณ์!
เมื่อแสงสว่างกระจัดกระจายหายไปหมดสิ้นทุกคนก็ตื่นขึ้นจากความกลัว โดยพบว่าพลังที่ทั้งสองแสดงออกมาสามารถทำลายจักรวาลอันยิ่งใหญ่ได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว
โชคดีที่ซือถูปรากฏตัวขึ้น ร่างกายของเขาปลดปล่อยแสงที่ไม่มีที่สิ้นสุดโดยเป็นการปิดกั้นกฎแห่งเต๋าที่น่ากลัวเหล่านั้นได้ทันเวลาพอดี
“นั่นคือ…”
ทุกคนตกใจ คมหอกโบราณสีทองของอันหลานถูกมีดประหลาดเล่มนั้นฟันขาดออกจากด้าม! สิ่งนี้น่ากลัวแค่ไหน?
นั่นคืออาวุธของจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญ แต่มันได้รับความเสียหายจากการโจมตีครั้งเดียว!
สิ่งมีชีวิตของอีกฝ่ายสั่นสะเทือนและหวาดกลัวเป็นอย่างมาก!
พวกเขาเบิกตากว้าง แม้ว่าใบมีดเต๋าที่อยู่ในมือของฮวงจะหายไปแล้ว แต่ทุกคนล้วนทราบดีว่าของชนิดนี้ไม่มีรูปร่างที่แท้จริงอยู่ในโลก มันสามารถปรากฏออกมาได้อีกครั้งตลอดเวลา
“อาวุธของบรรพบุรุษผู้ยิ่งใหญ่อันหลานจะเสียหายได้อย่างไร?” ทุกคนตะลึงงัน มันยากสำหรับพวกเขาที่จะยอมรับความเป็นจริงนี้
อาวุธนั้นดำรงอยู่มาหลายยุคหลายสมัย ?
บนทะเลทรายอันยิ่งใหญ่อันหลานยังคงเฉยเมยไม่ได้หงุดหงิด กับเรื่องนี้ ดวงตาของเขาทอประกายลึกล้ำจ้องมองไปที่สือฮ่าวคล้ายกับต้องการที่จะมองให้ทะลุถึงวิญญาณของเขา!
นี่มันแปลกเกินไป? โลหิตเพียงแค่หยดเดียวจะเปลี่ยนคนผู้หนึ่งให้แข็งแกร่งเทียบเท่ากับราชาอมตะได้อย่างไร? นี่คือสิ่งที่ผู้เชี่ยวชาญจากต่างมิติทุกคนสงสัย
“โลหิตแบบนี้ไม่ธรรมดา!” ซือถูกล่าว ร่างกายของเขาถูกรายล้อมไปด้วยพลังแห่งความโกลาหลรัศมีที่แผ่ออกมาของเขากำลังข่มขู่ทุกชีวิต!
แม้แต่จักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญก็ยังกล่าวออกมาเช่นนี้ มันพิสูจน์แล้วว่าโลหิตหยดนั้นน่ากลัวมากเพียงใด เจ้าหนูที่พวกเขาที่คุ้นเคย สามารถมีพลังถึงขนาดนั้นทำให้พวกเขารู้สึกหวาดกลัวจริงๆ!
ทันใดนั้นอันหลานก็กล่าวออกมาว่า
“ไม่มีอะไรมากไปกว่าโลหิตหยดเดียว มันไม่ใช่ของเจ้ามันจะทำให้เจ้าลงมือได้กี่ครั้งกัน? เจ้ากำลังรนหาที่ตายอยู่เด็กน้อย!”
ยิ่งไปกว่านั้นในเวลานี้หอกทองคำของเขาได้รับการฟื้นฟูทันที แสงสีทองมากมายถูกดูดซึมจากทั่วสวรรค์และปฐพีเข้าสู่ด้ามของหอก!
การฟื้นฟูขั้นสุดยอด!
นี่คือพลังที่ไม่มีใครเทียบได้ คมหอกถูกหลอมขึ้นมาใหม่กลายเป็นสดใสมีพลังมากยิ่งขึ้น อันหลานนัลเป็นผู้ที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริงแม้แต่ในหมู่ของราชาอมตะด้วยกันเองก็ตาม
