372 - คัมภีร์โลหิตอมตะ

1682 - คัมภีร์โลหิตอมตะ

โซ่ศักดิ์สิทธิ์ปรากฏขึ้นทีละเส้นตกลงมาอยู่เหนือศีรษะของจินหยาง กฎธรรมชาติเหล่านี้คือรูปแบบเริ่มต้นของการเข้าสู่อาณาจักรแห่งความเป็นอมตะ

เขามีความศักดิ์สิทธิ์อย่างยิ่งอาบด้วยแสงที่ร้อนแรงและควบคุมโซ่ศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นให้ยิงออกไปที่สือฮ่าว!

นี่เป็นเรื่องที่น่าตกใจอย่างถึงที่สุด โซ่เหล่านี้ไม่เพียงแต่ปกป้องเขาอย่างแน่นเท่านั้นพวกมันยังโจมตีออกไปด้านนอกอีกด้วย

“คัมภีร์โลหิตอมตะ!” ซานซางกล่าวเบาๆ เขาจ้องมองโซ่ศักดิ์สิทธิ์ด้วยสายตาจริงจัง

จินหยางไม่ได้ลงมืออย่างไร้ความปราณีเขาเพียงแต่แสดงญาณวิเศษอันศักดิ์สิทธิ์ของอาณาจักรเซียนออกมาเท่านั้น

นี่คือการใช้ความนุ่มนวลทิ่มแทงความแข็งแกร่งโดยใช้โซ่ศักดิ์สิทธิ์เพื่อมัดกำปั้นที่ดุร้ายของสือฮ่าว!

“มัด!”

จินหยางตะโกนออกมาโซ่เหล็กทั้งหมดสั่นไหวม้วนพันกำปั้นของสือฮ่าวอย่างรวดเร็ว

ไม่เพียงแต่จะปิดผนึกความสามารถอันศักดิ์สิทธิ์ของเขาเท่านั้น แต่ยังต้องการที่จะปราบปรามญาณวิเศษอันหลากหลายของสือฮ่าวอีกด้วย

สิ่งมีชีวิตที่มีโลหิตเซียนไหลเวียนอยู่ในร่างกายพวกมันมีรากฐานของเต๋าที่ลึกซึ้ง ทักษะที่พวกเขาเรียนรู้เกินกว่าจินตนาการของสิ่งมีชีวิตจากดินแดนล่างทั้งสาม

อาจกล่าวได้ว่าคัมภีร์ของพวกเขามีความแข็งแกร่งมากกว่าที่เก้าสวรรค์อย่างมากมายมหาศาล

การโจมตีครั้งนี้ดูเหมือนการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว แต่จริงๆแล้วมันมีการเปลี่ยนแปลงที่ไม่มีที่สิ้นสุด

โซ่ศักดิ์สิทธิ์นับพันเส้นมีสัญลักษณ์นับหมื่นอย่าง นี่เป็นความสามารถที่น่าอัศจรรย์ซึ่งทำให้สือฮ่าวตกตะลึงเล็กน้อย

การแสดงออกของสือฮ่าวนั้นจริงจัง เห็นได้ชัดว่าคนผู้นี้คือศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาเท่าที่เคยปะทะมา

หมัดของสือฮ่าวเปล่งประกายสีทองมันเคลื่อนไหวอย่างดุดัน ในขณะนี้ตราประทับแห่งการเกิดใหม่ในมือของเขากำลังเคลื่อนไหวคล้ายกับต้องการถูกเปิดใช้งาน

นอกจากนี้สือฮ่าวยังพบว่าโซ่ศักดิ์สิทธิ์ของอีกฝ่ายมีความพิเศษเป็นอย่างยิ่ง มันคล้ายกับรวบรวมข้อดีของเผ่าพันธุ์ต่างๆไว้ด้วยกัน

ฮ่อง!

หลังจากนั้นหมัดของสือฮ่าวก็เปล่งประกายปลดปล่อยรัศมีพลังนับพันเส้นออกมาปะทะกับโซ่ศักดิ์สิทธิ์ของฝ่ายตรงข้ามอย่างรุนแรง

ด้วยสัญลักษณ์ของการเกิดใหม่เป็นรากฐาน มันสอดประสานกับพลังของคุนเผิงและญาณวิเศษของจักรพรรดิสายฟ้าจึงทำให้พลังศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกปลดปล่อยออกมามีความรุนแรงมากกว่าที่คู่ต่อสู้จะหลบพ้น!

พร้อมกันนั้นกระดูกสูงสุดที่อยู่ในหน้าอกของสือฮ่าวก็ทำการโจมตีซ้ำอย่างรวดเร็ว มันย่อยสลายโซ่ศักดิ์สิทธิ์ของฝ่ายตรงข้ามด้วยพลังของกาลเวลา

“เขตแดนเวลา?” จินหยางตกใจ เป็นเพราะครั้งหนึ่งเขาเคยต่อสู้กับผู้ที่มีเขตแดนประเภทนี้ มันทำให้เขาได้รับความยากลำบากเป็นอย่างมากกว่าที่เขาจะเอาชนะได้

ฮ่อง!

หมัดของสือฮ่าวกระแทกออกไปด้วยความดุดันที่กดขี่ข่มเหงยากจะต้านทาน!

การโจมตีครั้งนี้ทำให้ใบหน้าของเด็กหนุ่มสาวจากอาณาจักรเซียนเปลี่ยนไปอย่างรุนแรง ไม่มีใครคาดคิดว่าชายหนุ่มจากดินแดนล่างจะน่ากลัวขนาดนี้

ในความว่างเปล่าขนนกสีทองกระจายขึ้นทั่วฟ้า รอยประทับของโซ่ศักดิ์สิทธิ์บางส่วนหายไปกลายเป็นขนนก ฝนสีทองโปรยลงมาเป็นฉากที่งดงามและงดงาม

หงหลง!

ผู้เชี่ยวชาญหนุ่มทั้งสองต่างหวั่นไหว พวกเขาถอนตัวจากการปะทะกันเพียงเท่านี้

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการยุติการต่อสู้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวอย่างที่จินหยางกล่าวไว้ในตอนแรกนั้นเป็นไปไม่ได้ หากไม่ต่อสู้กันอย่างจริงจังยากที่จะปรากฏผลแพ้ชนะออกมา

ด้านหลังของจินหยาง เทพธิดานกยูงขาวชายหนุ่มชุดเกราะสีม่วงและอีกสองคนมีสีหน้าที่แปลกประหลาด

แสงเจิดจ้าปรากฏอยู่ในดวงตาของพวกเขา ผลลัพธ์นี้อยู่นอกเหนือการคาดการณ์ของพวกเขาไปไกลมาก

“แย่จริงๆ…การโจมตีเพียงครั้งเดียวของเจ้าไม่สามารถโค่นคนอย่างข้าซึ่งอยู่ในอาณาจักรที่ต่ำกว่าได้ อยากลองอีกสักครั้งไหม?” สือฮ่าวถามด้วยท่าทางเป็นห่วง

“ฮ่าฮ่า…” จินหยางหัวเราะแต่มันค่อนข้างเย็นชา หลังจากที่สือฮ่าวพูดจบเขาก็พยักหน้าอย่างแน่วแน่ยิ่งกว่านั้นยังปลดปล่อยพลังออกมาอย่างเต็มที่

ใบหน้าของเสิ่นหมิงเผยให้เห็นถึงความตกใจ ร่างกายของผู้เชี่ยวชาญเผ่าพันธุ์อีกาทองคนนี้ไม่ได้อ่อนแออย่างที่เห็น

มิหนำซ้ำเขายังถือได้ว่าเป็นคนที่มีจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตอย่างยิ่ง

คนที่เด็ดขาดหน้าด้านและใจดำคนนี้อาจทำให้สือฮ่าวต้องพบกับความยากลำบาก

ฮ่อง!

ดวงอาทิตย์สีทองขนาดใหญ่พุ่งขึ้นเผาผลาญท้องฟ้า

ภายในของมันคือนกศักดิ์สิทธิ์สีทองที่น่าสะพรึงกลัว ในเวลานี้มันปลดปล่อยเสียงร้องสั่นสะเทือนสวรรค์

จากนั้นดวงอาทิตย์สีทองอันยิ่งใหญ่นั้นก็ระเบิดเปลวไฟออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

สัญลักษณ์นับพันนับหมื่นปกคลุมทุกสิ่งกลายเป็นนกอมตะสีทองที่ดุร้าย ร่างกายของมันใหญ่โตเกินกว่าจะเปรียบเทียบได้จะงอยปากของมันโจมตีไปในทิศทางของสือฮ่าว!

นกดุร้ายตัวนี้ร่างกายใหญ่โตปกคลุมท้องฟ้า ปีกของมันขยับเคลื่อนไปทั่วจักรวาล

เพียงแค่การโจมตีแบบสบายๆก็สามารถทำลายดวงจันทร์ได้ง่ายๆ ขนนกสีทองทุกเส้นมีน้ำหนักมากพอๆกับขุนเขาอันยิ่งใหญ่

เมื่อมันอ้าปากจะสามารถกลืนกินสวรรค์และปฐพีลงไปในคำเดียว

สือฮ่าวรู้สึกถึงแรงดูดขนาดใหญ่มันกำลังกักขังเขาและพยายามดึงเขาเข้าสู่ปากอันใหญ่โตนั้น

หงหลง!

แต่ทันใดนั้นที่ด้านหลังของสือฮ่าวก็ปรากฏสัญลักษณ์บางอย่าง มันมีลวดลายสีดำจำนวนมากพร้อมกับสยายปีกเข้าปะทะกับนกยักษ์ตัวนั้น!

เปง!

พลังศักดิ์สิทธิ์ไร้ขอบเขตปกคลุมท้องฟ้า นกดุร้ายที่น่ากลัวสองตัวปะทะกันอย่างรุนแรง

นี่ไม่ใช่การปะทะกันของร่างผู้เชี่ยวชาญหนุ่มทั้งสอง แต่เป็นการเผชิญหน้ากันของสิ่งมีชีวิตศักดิ์สิทธิ์จากยุคดึกดำบรรพ์!

มันเป็นฉากที่หน้าหวาดกลัวอย่างยิ่งเลือดนกอมตะกระจายลงลงมาจากท้องฟ้าคล้ายกับพายุฝนสีทอง สถานที่แห่งนี้ถูกฉีกเป็นชิ้นๆแหลกสลายน่ากลัวเกินกว่าจะเปรียบเทียบได้

“อาณาจักรล่างสามารถสร้างบุคคลที่มีความโดดเด่นระดับนี้ได้เช่นกัน? เขายังเด็กมากเขาเติบโตอย่างรวดเร็วในระดับนี้ได้อย่างไรในดินแดนที่ยากไร้ขาดพลังแก่นแท้?” ดวงตาของเทพธิดานกยูงขาวเป็นประกาย

ความแข็งแกร่งของสือฮ่าวนั้นทำให้เด็กหนุ่มสาวจากอาณาจักรเซียนทั้งหมดตกตะลึง “นี่ยังไม่พอที่จะปราบข้าได้ เจ้ายังมีวิธีการอื่นอีกหรือไม่?” สือฮ่าวกล่าว การแสดงออกของเขาค่อนข้างสงบ

อย่างไรก็ตามเมื่อมันเข้าหูของจินหยางไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันเป็นเหมือนกับการเติมน้ำมันลงในเปลวไฟจุดประกายจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้และความโกรธเกรี้ยวของเขาอย่างถึงที่สุด

ต๋อง!

ราวกับว่าภูเขาศักดิ์สิทธิ์ในยุคดึกดำบรรพ์กำลังเคลื่อนตัว สวรรค์และปฐพีเกิดการสั่นสะเทือนครั้งใหญ่

ในตอนนั้นก็ปรากฏภาพภูเขาไฟสีทองขึ้นเหนือศีรษะของจินหยาง มันมีรูปลักษณ์ที่เรียบง่ายแต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะทรงพลังมากแค่ไหน

ภูเขาไฟปะทุขึ้นเป็นแนว หลังจากนั้นก็มีหินหนืดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง

“นั่นคือภาพของภูเขาไฟโบราณที่สามารถหลอมละลายแม้แต่ผู้อมตะให้ดับสูญ” ใบหน้าของเด็กหนุ่มสาวจากอาณาจักรเซียนเผยให้เห็นถึงความประหลาดใจ จินหยางเริ่มเอาจริงแล้ว

มือของสือฮ่าวประสานอินอย่างไม่รอช้า ทะเลแห่งการเกิดใหม่ที่อยู่ในร่างกายของเขาปะทุขึ้นมาทันทีพร้อมกับประสานพลังกับ 'ร่างกายที่เป็นเมล็ดพันธุ์'ของเขา

ฮ่อง!

ในขณะนี้ภูเขาไฟและแสงสีเขียวได้ปะทะกันอย่างรุนแรงพร้อมกับปลดปล่อยพลังทำลายล้างอย่างไม่มีที่สิ้นสุด!

หลังจากการโจมตีครั้งนี้ทั้งสองฝ่ายก็ถอยกลับมายืนเผชิญหน้ากันในจุดเดิม

ที่มือของสือฮ่าวมีขนสีทองชุ่มเลือดอยู่กำหนึ่ง เขาค่อนข้างสงบนิ่งและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า“ยังไม่พอ! มีอีกหรือเปล่า?”

สิ่งนี้ทำให้ทุกคนตกใจ ผู้สืบสายเลือดของอีกาทองได้รับบาดเจ็บจากสิ่งมีชีวิตของอาณาจักรล่าง นี่เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เลย!