371 - ยกแรกในอาณาจักรเซียน

1681 - ยกแรกในอาณาจักรเซียน

ในตอนนี้การได้เห็นประตูเปิดออกจะเป็นโอกาสที่ยิ่งใหญ่และน่าตกใจอย่างไม่น่าเชื่อ

อาจถือได้ว่าเป็นหนึ่งในเหตุการณ์ที่น่าอัศจรรย์ที่สุดในยุคที่ยิ่งใหญ่นี้

อย่างไรก็ตามทัศนคติของเด็กหนุ่มสาวจากอาณาจักรแห่งนี้ยากที่ผู้คนจะทนไหวจริงๆ

ทั้งที่ตอนแรกมันควรจะเป็นวาระอันยิ่งใหญ่สมควรเฉลิมฉลอง แต่ตอนนี้หลังจากประตูอาณาจักรเซียนถูกเปิดออกแล้ว มันกลับทำให้สือฮ่าวซานซางและเสิ่นหมิงไม่พอใจแทน

สำหรับอัศวินแห่งความตายทองคำทั้งสองนี่คือความอัปยศอดสูเป็นสิ่งที่ไม่อาจยอมรับได้!

“นี่เป็นเพียงอาณาจักรเซียนเท่านั้นพวกเจ้าเข้าใจว่าทุกคนต่างอยากเข้าไปอย่างนั้นหรือ พวกเจ้าปฏิบัติกับมันเหมือนดินแดนศักดิ์สิทธิ์ แต่ก็ใช่ว่าพวกเราจะพิศมัยมันขนาดนั้น!” เสิ่นหมิงกล่าว

“มันก็แค่อาณาจักรเซียน? มันมีอะไรพิเศษขนาดนั้น ด้วยระดับของพวกเจ้าหากอยู่ในโลกภายนอกคงจะตายกันไปหมดแล้ว” ซานซางยิ่งไม่ไว้หน้าแม้แต่น้อย

“พวกเจ้ากล้าดูถูกอาณาจักรเซียนจริงๆ! พวกเจ้าคิดว่าด้วยความสามารถอันเล็กน้อยของพวกเจ้าจะสามารถโอ้อวดได้ที่นี่หรือ?” ชายหนุ่มในชุดเกราะสีม่วงตะโกน

“ อืมเป็นเวลาหลายปีแล้วที่อาณาจักรเซียนไม่ได้แสดงศักยภาพของมันสู่โลกภายนอก

มันบังเอิญมากที่ข้าสนใจที่จะทดสอบสิ่งต่างๆเล็กน้อย ดูว่าตอนนี้สิ่งมีชีวิตในโลกภายนอกอ่อนแอแค่ไหนแล้ว” ชายหนุ่มจากตระกูลอีกาทองยิ้ม เสื้อคลุมสีทองของเขาสะบัดเล็กน้อยขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้า

“สิ่งมีชีวิตแห่งเก้าสวรรค์สิบพิภพโปรดก้าวขึ้นมาให้ข้าดูว่าการบ่มเพาะของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” เขากล่าวโดยมองลงไปที่สือฮ่าวและซานซาง

ในตอนแรกซานซางต้องการที่จะลงมือ แต่คนๆนี้ต้องการทดสอบผู้บ่มเพาะจากเก้าสวรรค์ สิ่งนี้ทำให้เกิดรอยยิ้มที่ค่อนข้างลึกซึ้งอยู่บนริมฝีปากของเขา

ในทั้งสามคนนี้ต้องถือว่าสือฮ่าวอ่อนแอมากที่สุด ดังนั้นการให้เขาแสดงฝีมือต่อหน้าหนุ่มสาวจากอาณาจักรเซียนก็เพียงพอแล้ว!

สือฮ่าวเดินไปข้างหน้าด้วยสีหน้าเย็นชา อย่างไรก็ตามใบหน้าของเขาค่อนข้างบอบบางและหล่อเหลา

ตอนนี้เส้นผมสีดำของเขาปลิวไสวจากพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกปลดปล่อยออกมาด้วยลักษณะที่องอาจกล้าหาญจนทำให้ผู้พบเห็นตกตะลึง

“เด็กมาก!” ชายหนุ่มชุดทองหรี่ตาลง ดวงตาของเขาเปล่งประกายแวววาวราวกับสายฟ้า

เขาพบว่าอายุของสือฮ่าวยังเด็กมาก รูปร่างภายนอกของเขานั้นก็คืออายุที่แท้จริง!

สือฮ่าวไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่มองไปที่เขาอย่างเย็นชา ในความเป็นจริงเขาต้องการที่จะลงมือนานแล้ว ตอนนี้เมื่อมีโอกาสเขาจะไม่ปล่อยให้มันหลุดลอยไป

“ข้าไม่ใช่คนประเภทที่จะรังแกคนอื่น ข้าจะโจมตีออกไปหนึ่งครั้งด้วยความแข็งแกร่งในระดับสูงสุดของอาณาจักรแยกตนเอง ถ้าเจ้าสามารถรับมันได้ข้าก็จะปล่อยเจ้าไป” ชายหนุ่มชุดทองกล่าวพร้อมกับมองไปที่สือฮ่าว

“มีอะไรอยากจะพูดไหม?” เขามองลงไปที่สือฮ่าวและถามออกมา

ความหมายของเขาคือถ้าเขาไม่สามารถรับมันได้พวกเขาก็สามารถเปลี่ยนเงื่อนไขทำให้เขาดูหยิ่งผยองมากขึ้นกว่าเดิม

“ทำไมเจ้าไม่กลับไปขอยืมสมบัติล้ำค่าจากผู้อาวุโสของเจ้าก่อน? มิฉะนั้นข้ากลัวว่าข้าอาจพลั้งมือทำร้ายเจ้าโดยไม่ตั้งใจ” สือฮ่าวเองก็โกรธเช่นกัน

"เจ้าพูดอะไร?!" คิ้วที่แหลมคมของชายหนุ่มอีกาทองขมวดเข้าหากันดวงตาของเขาแวววาวไปด้วยแสงสีทอง

ตอนนี้เขาเริ่มโกรธขึ้นมาแล้ว บุคคลจากแดนล่างกล้าพูดกับเขาเช่นนี้จริงๆ!

“ข้าจะบอกว่าข้ากลัวว่าเจ้าจะได้รับบาดเจ็บและเมื่อถึงเวลานั้นบรรพบุรุษของเจ้าอาจจะมาเอาเรื่องข้าทีหลัง” สือฮ่าวกล่าวด้วยน้ำเสียงเนิบนาบ

“ ฮ่าฮ่านี่เป็นครั้งแรกที่มีคนพูดกับข้าแบบนี้ ดี! ข้าอยากเห็นจริงๆว่าเจ้ามีทักษะแบบไหนถึงกล้าทำตัวโอหังถึงขนาดนี้!

ไม่ต้องกังวลถ้าข้าพ่ายแพ้หรือบาดเจ็บจริงๆคนของอาณาจักรเซียนจะไม่หาเรื่องเจ้าทีหลังอย่างแน่นอน!” ชายหนุ่มของตระกูลอีกาทองกล่าว

“ในเมื่อเจ้ารับปากแบบนี้มันทำให้ข้ารู้สึกดีจริงๆ ข้าไม่ต้องกังวลว่าครอบครัวของเจ้าจะมารบกวนข้าหลังจากที่เจ้าได้รับบาดเจ็บสาหัส นอกจากนี้หากข้าเอาชนะเจ้าได้แล้วข้าจะมีคุณสมบัติมากพอในการเข้าสู่อาณาจักรเซียนหรือไม่” สือฮ่าวถาม

ในอีกด้านหนึ่งใบหน้าของหนุ่มสาวเหล่านั้นบิดเบี้ยวอย่างน่าเกลียด คำพูดที่ออกมาจากปากของชายหนุ่มที่บอบบางและน่ารักคนนี้ยากที่จะทนได้จริงๆ

ปกติแล้วพวกเขาจะจะมองว่าตัวเองเป็นสิ่งมีชีวิตระดับสูงอยู่เสมอ แต่ในตอนนี้ชายหนุ่มจากดินแดนล่างคนหนึ่งกลับพูดจาคล้ายกับว่าสามารถเอาชนะพวกเขาได้อย่างง่ายๆ

ในสายตาของคนเหล่านี้มันหยิ่งเกินไป ยากที่พวกเขาจะรับไหว!

"ลงมือเถอะ!" สือฮ่าวทำท่าทางให้ฝ่ายตรงข้ามลงมือก่อน

ความโอหังของเขาแม้กระทั่งกวักมือเรียกให้อีกฝ่ายเข้ามา มันทำให้ความโกรธของชายหนุ่มจากตระกูลอีกาทองปะทุขึ้นมาทันที

ใครบังอาจดูถูกผู้สืบสายเลือดเซียน?

หือ!

พายุพัดกรรโชกแรง ชายชุดสีทองบุกทะลวงเข้าไปราวกับปักษาดุร้าย!

“แข็งแกร่งมาก!”เสิ่นหมิงแสดงความคิดเห็น

“สำนึกเสียใจซะ!” ชายหนุ่มตระกูลอีกาทองกล่าว เขาจ้องมองไปที่สือฮ่าวด้วยสีหน้าจริงจัง ดวงตาของเขาปลดปล่อยแสงสีทองเปล่งประกายออกมาราวกับสายฟ้าแลบ

“จินหยางอย่าประมาณ แม้ว่าเจ้าจะแข็งแกร่งกว่าสิ่งมีชีวิตจากดินแดนล่างแต่ก็อย่าทำอย่างไม่ใส่ใจ” มีคนเตือนจากด้านหลัง

อย่างไรก็ตามคำพูดเหล่านี้เต็มไปด้วยความมั่นใจมากเกินไป ซึ่งเป็นความรู้สึกที่เหนือกว่าตามธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตในดินแดนเซียน

แม้ว่าจะเป็นการตักเตือนแต่ทุกคนก็ยังรู้สึกได้ถึงความหยิ่งผยอง

“ฮ่าๆๆ…” ซานซางหัวเราะอย่างสนุกสนาน เขาเฝ้าดูสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นจากด้านข้างด้วยความสุขราวกับผลลัพธ์อยู่ในการคำนวณของเขาแล้ว

“ ข้ารู้ว่าอะไรเหมาะสม! ผู้คนจากอาณาจักรเซียนไม่ปรากฏตัวหลายปีแล้ว บางทีสิ่งมีชีวิตจากโลกภายนอกอาจลืมไปแล้วว่าพวกเราทรงพลังเพียงใด

วันนี้เป็นโอกาสดีที่จะแจ้งให้ผู้คนจากอาณาจักรล่างทราบว่าศักดิ์ศรีของดินแดนเซียนไม่สามารถยั่วยุได้!” จินหยางกล่าว อีกาทองปรากฏตัวขึ้นด้านหลังเขาอย่างคลุมเครือ

เขามีรัศมีพลังที่น่าสะพรึงกลัว ทั่วทั้งร่างของเขาเปล่งประกายด้วยแสงสีทองราวกับเปลวไฟที่โหมกระหน่ำ

เมื่อตรวจสอบอย่างใกล้ชิดจะเห็นว่าสัญลักษณ์เหล่านี้ล้วนสร้างขึ้นจากโซ่คำสั่งของเทพเจ้า

ฮ่อง!

ดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นด้านหลังเขา ยิ่งไปกว่านั้นยังมีเสียงร้องของอีกาทองที่ดังออกมาทำให้สวรรค์สั่นสะเทือน

เสิ่นหมิงก้าวถอยหลังออกไปเล็กน้อย อีกาทองคำตัวนี้แข็งแกร่งจริงๆ หากอยู่ในโลกภายนอกเขาจะถือได้ว่าเป็นอัจฉริยะที่ท้าทายสวรรค์อย่างแท้จริง!

สือฮ่าวแสดงสีหน้าจริงจังโดยไม่กล้าประมาท!

แม้ว่าภาษาของอาณาจักรเซียนและเก้าสวรรค์จะแตกต่าง แต่ก็ยังสามารถสื่อสารผ่านเจตจำนงของเทพเจ้าและสามารถเข้าใจเจตนาของอีกฝ่ายได้

สือฮ่าวโจมตีโดยไม่ลังเลเขากระแทกกำปั้นออกไปด้วยคัมภีร์ที่ไม่อาจหยั่งรู้ มันดูเรียบง่ายแต่มีความลึกลับที่ทรงพลัง เขาไม่อยากพ่ายแพ้เพราะความประมาท

วิชานี้เปลี่ยนความแข็งแกร่งให้กลายเป็นสิ่งที่เรียบง่ายพลังหมัดเดียวเขย่าสวรรค์และปฐพีให้สั่นสะเทือน!

ฮ่อง!

สถานที่แห่งนี้ได้ปะทุไปด้วยริ้วแห่งความศักดิ์สิทธิ์อย่างไม่มีที่สิ้นสุด ทุกริ้วแสงศักดิ์สิทธิ์เป็นสัญลักษณ์ของคุนเผิงรวมไปถึงทะเลแห่งการเกิดใหม่

ภายใต้พลังของหมัดนี้ไม่ต้องกล่าวถึงผู้เชี่ยวชาญในระดับเดียวกัน แม้แต่คนผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองขั้นสูงสุดก็ไม่มีทางรับได้!

อย่างไรก็ตามชายหนุ่มชุดทองสามารถหยุดมันได้จริงๆ นี่มันน่าตกใจเกินไป!

แขนของชายหนุ่มจากตระกูลอีกาทอประสานกัน ร่างกายของเขาปะทุขึ้นมาด้วยแสงสีทองเพื่อป้องกันการโจมตีอันทรงพลังนี้!

สมกับที่เป็นอาณาจักรเซียน สถานที่แห่งนี้มีสิ่งมีชีวิตทรงพลังมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับลูกหลานของสิ่งมีชีวิตอมตะ พลังโลหิตของพวกเขาน่าหวาดหวั่นเป็นอย่างยิ่ง

สำหรับจินหยางแม้ว่าสิ่งที่เขาแสดงออกมาจะเป็นพลังในขอบเขตแยกตนเอง แต่ก็แข็งแกร่งกว่าผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองทั่วไปมาก!

เช่นเดียวกับที่สือฮ่าวสามารถต่อสู้ข้ามอาณาจักรกับผู้ยิ่งใหญ่ปลดปล่อยตนเอง ชายหนุ่มจากตระกูลอีกาทองคนนี้ก็สามารถทำได้เช่นเดียวกัน!