369- เข้าสู่อาณาจักรเซียน

1679 - เข้าสู่อาณาจักรเซียน

มีหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่ข้างเขาใบหน้าของนางงดงามอย่างน่าเหลือเชื่อ เส้นผมสีเงินของนางเหมือนหิมะนุ่มสลวยและส่องแสงแวววาว

รูปร่างของนางเต็มไปด้วยเสน่ห์ของวัยสาว ใบหน้ารูปไข่สดใสเหมือนกับหยกชั้นดี ริมฝีปากของนางแดงระเรื่อจมูกเชิดเล็กน้อยอย่างดื้อรั้นดวงตาเต็มไปด้วยความเฉลียวฉลาด

ข้างหลังของนางมีรัศมีของนกยูงสีขาวมองเห็นได้อย่างคลุมเครือภายในวงแหวนศักดิ์สิทธิ์

สือฮ่าวสงสัยว่าหญิงสาวคนนี้น่าจะมาจากตระกูลนกยูงศักดิ์สิทธิ์ทั้งยังมีสถานะสูงส่งมาก!

นอกเหนือจากชายหนุ่มและหญิงสาวแล้วยังมีอีกสองคนซึ่งสถานะของพวกเขาคงจะใกล้เคียงกัน

เพียงแต่ว่าร่างกายของพวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยหมอกเซียนหนาจึงไม่สามารถมองเห็นลักษณะของพวกเขาได้อย่างชัดเจน

“พวกนี้เป็นเด็กรุ่นหลังของอาณาจักรเซียนหรือ? พวกเขาค่อนข้างจะแข็งแกร่งอยู่บ้าง” เสิ่นหมิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

สือฮ่าวรู้ว่านางไม่ได้กล่าวยกย่องออกมาด้วยความจริงใจ แต่ความสำเร็จของเด็กๆเหล่านี่ก็ไม่ธรรมดาจริงๆ

“เหตุไฉนวิญญาณสายฟ้าจึงมาชุมนุมกันมากขนาดนี้!”

เสียงนี้ดังมาจากส่วนลึกหลังประตูเมือง ทำให้ใบหน้าของหนุ่มสาวเหล่านั้นเปลี่ยนไปอย่างรุนแรง

วิญญาณสายฟ้ารวมตัวกันจากทุกทิศทุกทางเมื่อพวกมันหลายร้อยตัวปรากฏออกมาพร้อมกันย่อมสร้างความกดดันให้กับผู้คนเป็นอย่างมาก

สิ่งมีชีวิตประเภทนี้พบเห็นได้น้อยมาก การที่พวกมันจำนวนมากมารวมตัวกันเป็นเรื่องแปลกเกินไป

จิ่วจิ่ว ...

วิญญาณสายฟ้าปล่อยเสียงแปลกๆขอให้เปิดประตู ร่างกายของพวกมันปลดปล่อยสายฟ้าอันศักดิ์สิทธิ์พร่างพราวออกจากมาพร้อมกันเป็นเชิงข่มขู่

“น่าสนใจจริงๆที่วิญญาณสายฟ้ามาชุมนุมกันมากถึงขนาดนี้ จะเปิดประตูดีหรือเปล่านะ?” ชายในชุดสีทองกล่าวออกมา

เสียงของเขาดังมากทำให้สถานที่แห่งนี้สั่นสะเทือน แต่คำพูดนั้นดูคร่ำครึเกินไปไม่สามารถเข้าใจได้ สาเหตุที่พวกสือฮ่าวเข้าใจเจตนาของเขาก็เพราะว่าเขาส่งเจตจำนงของเทพเจ้าออกมาพร้อมกัน

ประตูของอาณาจักรเซียนไม่สามารถเปิดออกจากบุคคลภายนอกได้ นี่เป็นเรื่องที่ทุกคนต่างก็รู้กันดี

ถึงกระนั้นในวันนี้ประตูแห่งนี้ก็เกือบจะถูกวิญญาณสายฟ้าเหล่านี้ทำลาย นั่นเป็นเหตุผลให้สิ่งมีชีวิตมากมายจากอาณาจักรเซียนปรากฏออกมา

เปิดประตูเมือง!

นี่คือสิ่งที่วิญญาณสายฟ้ากำลังขอ ภาษาของพวกเขาค่อนข้างมีเอกลักษณ์ความศักดิ์สิทธิ์จะผันผวนรุนแรงแสดงคำขอของพวกเขาอย่างชัดเจนมาก

“ พวกเจ้าคิดว่าเราจะเปิดประตูให้เพียงเพราะว่าพวกเจ้าร้องขออย่างนั้นหรือ?พวกเจ้าคิดว่าสถานที่แห่งนี้เป็นสนามเด็กเล่นหรืออย่างไร?

นอกจากนี้มนุษย์เหล่านั้นก็ต้องการเข้าสู่อาณาจักรเซียนด้วยหรือไม่?” ชายในชุดสีทองถามอย่างเย็นชา

“เราโหยหาอาณาจักรเซียนมานานแล้ว พวกเราปรารถนาอย่างยิ่งที่จะเข้าไป” ซานซางกล่าว ไม่รู้ว่านี่เป็นความตั้งใจจริงหรือมีอะไรแอบซ่อนอยู่

“ฮ่าฮ่า…” บนประตูเมืองชายหนุ่มอีกคนหัวเราะเสียงดัง เขาสวมชุดเกราะสีม่วงรูปร่างสูงใหญ่ผมยาวปลิวไสว

คนผู้นี้อายุน้อยมากอาจจะน้อยกว่าชายหนุ่มชุดสีทองด้วยซ้ำ แต่พลังโลหิตของเขาแข็งแกร่งมากเกินกว่าสามัญสำนึกของคนทั่วไป!

“อาณาจักรเซียนถูกตัดขาดจากโลกมนุษย์มานานแล้วนี่ไม่ใช่สถานที่ที่พวกเจ้าควรมา มังกรมีรังมังกรมดมีรังมด ดังนั้นจงอยู่ในสถานที่ของตัวเองอย่าอาจเอื้อมในเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!” ชายหนุ่มชุดม่วงกล่าว

เขายืนอยู่ด้านบนมองลงด้านล่างกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ความหมายในคำพูดของเขานั้นชัดเจนเป็นอย่างมาก เขาบอกให้สือฮ่าว ซานซาง เสิ่นหมิงกลับไปในที่ของตัวเอง

“ผู้คนจากดินแดนเซียนแข็งแกร่งมากขนาดนั้นเชียวหรือ? ทำให้ข้าเริ่มรู้สึกสนใจขึ้นมาแล้ว?” ซานซางหัวเราะเย็นชา

"เจ้าพยายามจะพูดอะไร?" บนประตูเมืองชายหนุ่มชุดม่วงถามอย่างเย็นชา

แม้แต่อีกาทองคำนกยูงขาวและคนอื่นๆก็ให้ความสนใจไปที่ซานซาง

สือฮ่าวหยุดซานซางเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เขาพูดอะไรที่แหลมคมเกินไป เพราะการได้พบสถานที่แห่งนี้เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงเป็นอย่างมาก เขาต้องการขอความช่วยเหลือจริงๆ

สือฮ่าวประสานหมัดของเขาด้วยความจริงใจ เขาแจ้งให้สิ่งมีชีวิตบนกำแพงเมืองทราบถึงเรื่องราวของดินแดนรกร้างอย่างตรงไปตรงมา

สิ่งมีชีวิตจากต่างมิติมาเคาะประตูของพวกเขาอีกครั้งความกระหายเลือดกำลังจะลงมาสู่เก้าสวรรค์

แผ่นดินใหญ่กำลังจะถูกปกคลุมไปด้วยเปลวไฟ ผู้คนตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายดังนั้นเขาจึงต้องการขอให้อาณาจักรเซียนลงมือหยุดกองทัพของอีกฝ่ายไม่ให้ข้ามผ่านมาได้!

“พวกเขาก็ยังไม่สามารถข้ามมาไม่ใช่หรือ? พวกเรารับรู้แล้วตอนนี้เจ้าไสหัวไปได้” ชายชุดคลุมสีทองกล่าว

เขามีรอยยิ้มบนใบหน้า มันเป็นแบบครึ่งๆกลางๆดูไม่เหมือนว่าเขาใส่ใจอะไรขนาดนั้นเลย

สิ่งนี้ทำให้จิตใจของสือฮ่าวจมดิ่งลงในทันที นับตั้งแต่ที่เขาพบกันบุคคลเหล่านี้ พวกเขาก็แสดงความหยิ่งผยองของออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

แม้ว่าพวกเขาจะสนทนาด้วยรอยยิ้ม แต่ใครๆก็สามารถสัมผัสได้ถึงการดูถูกอย่างลึกซึ้งไม่ได้ปฏิบัติต่อสิ่งมีชีวิตในเก้าสวรรค์สิบพิภพด้วยการให้ความสำคัญ

สิ่งนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับสิ่งที่สือฮ่าวคิดไว้ในตอนแรก!

นี่นะหรือคือกำลังเสริมของเมืองจักรพรรดิ? พวกเขาไม่ได้มีความสนใจต่อความเป็นความตายของผู้คนในเก้าสวรรค์แม้แต่น้อย!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสือฮ่าวคิดถึงการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของ ยุคเซียนโบราณ เมื่อเมืองจักรพรรดิ์ถูกทำลายสิ่งมีชีวิตของทุกเผ่าพันธุ์ถูกกำจัดเกือบหมดสิ้น แต่ประตูของอาณาจักรเซียนก็ไม่เปิดออก

ถึงในท้ายที่สุดพวกเขาจะลงมือ แต่ความเสียหายของเก้าสวรรค์นั้นเกินจะเยียวยาแล้ว พวกเขาลงมือช้าเกินไป!

“พวกเจ้ากลับไปได้แล้ว เราจะลงมือเมื่อถึงเวลาที่เราควรลงมือ เราตระหนักถึงทุกสิ่ง” ชายหนุ่มชุดทองโบกมือไล่อย่างเฉยเมยพร้อมกับแสดงความรังเกียจออกมาทางสีหน้า

ดวงตาของสือฮ่าวกลายเป็นเย็นชาทันทีเขาไม่พูดอะไรอีก ก่อนหน้านี้เขายังคงมีความหวัง แต่ตอนนี้ผลลัพธ์ก็ออกมาชัดเจนแล้ว สิ่งมีชีวิตพวกนี้ไม่ได้สนใจความเป็นความตายของผู้คนในเก้าสวรรค์แม้แต่น้อย?

หากไม่ใช่ว่าเขายังคงพยายามอดทนอยู่ คงลงมือสังหารผู้คนบนกำแพงเมืองจนหมดสิ้นในทันที!

จากนั้นชายหนุ่มในชุดสีทองก็มองไปที่วิญญาณสายฟ้าและพูดว่า “ ถึงแม้ว่าพวกเจ้าจะเคยเป็นสิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรของเรา แต่พวกเจ้าอาศัยอยู่ในโลกชั้นต่ำมานานเกินไป

“มิหนำซ้ำตอนนี้พวกเจ้ายังพาคนตายกลับมาด้วยซ้ำ พวกเจ้าต้องการให้คนผู้นี้ถูกฝังอยู่ในอาณาจักรเซียนหรือ? นี่ยิ่งน่าหัวเราะ! ไสหัวออกไปให้หมด!” ชายชุดสีทองพูดพร้อมกับโบกมือของเขาด้วยความเกลียดชังราวกับว่าเขากำลังไล่แมลงวันออกไป

วิญญาณสายฟ้าโกรธจัดอารมณ์ของพวกมันค่อนข้างตรงไปตรงมา พวกมันตั้งท่าเตรียมพร้อมที่จะโจมตีประตูเมืองอีกครั้ง

“ข้าขอเตือนทุกคน! ใครกล้าโจมตีประตูของอาณาจักรเซียน จะถูกสังหารโดยไม่มีข้อยกเว้น!” ชายชุดม่วงคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เกล็ดของวิญญาณสายฟ้าคลี่ออกพวกมันแปรสภาพร่างกายตัวเองเป็นมังกรขนาดเล็ก พวกมันพร้อมที่จะโจมตีครั้งโดยไม่สนคำเตือนแม้แต่น้อย

“พวกเจ้าต้องการตาย?” ชายชุดสีทองตะคอกออกมา

วิญญาณสายฟ้าไม่ได้ทำผลีผลามจนเกินไปพวกมันถอนตัวกลับมาพร้อมกับปกป้องศพที่อยู่บนเสื่อทอ

“พวกมันสามารถทำให้ประตูเคลื่อนไหวได้ข้าคิดว่าพวกมันคงไม่ยอมจบเรื่องเพียงเท่านี้ เราควรระวังให้ดีบางทีพวกมันอาจจะเข้าเมืองมาจริงๆก็ได้” หญิงสาวทายาทของนกยูงศักดิ์สิทธิ์กล่าวเบาๆ

“อัว ลา …” วิญญาณสายฟ้าเปล่งเสียงราวกับว่าพวกมันกำลังทำการบูชายัญ

ในเวลานี้หน้าอกของศพที่อยู่บนเสื่อทอส่องแสงสีทองสมบัติล้ำค่าของเขาปรากฏออกมาอีกครั้ง มันบินขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมกับพุ่งเข้าโจมตีประตูอย่างรวดเร็ว

“เดี๋ยวก่อนนั่นคือ…” หญิงสาวผมสีเงินกรีดร้องอย่างตื่นตระหนก

ฮ่อง!

สมบัติล้ำค่าถูกทุบเข้าไปในประตูหินพร้อมกับปลดปล่อยพลังอันมหาศาลเตรียมที่จะระเบิดประตูเมือง

“เปิดประตู!” เสียงของชายชราคนหนึ่งดังออกมาจากภายในเมืองด้วยความร้อนใจ

ทันใดนั้นประตูหินก็ค่อยๆถูกเปิดออก ถึงแม้จะถูกเรียกว่าเมืองแต่ภายในกลับไม่ได้เป็นเหมือนอย่างที่ทุกคนคิด

หมอกเซียนฟุ้งกระจายอยู่ในอากาศ ภายในนั้นมีภูเขาแม่น้ำอันยิ่งใหญ่อยู่เต็มไปหมด ไม่มีสิ่งปลูกสร้างให้เห็นแม้แต่น้อย!

วิญญาณสายฟ้ายกเสื่อทอขึ้นพร้อมกับกรีดร้องอย่างเศร้าโศกก่อนจะมุ่งหน้าเข้าสู่ประตูอาณาจักรเซียน

“เราจะเข้าไปไหม”เสิ่นหมิงกล่าวถามสือฮ่าวและซานซาง

ในตอนนี้ปลาคุนไม่รอช้ามันรีบปะปนไปกับกับวิญญาณสายฟ้าแล้ว

สือฮ่าวก้าวเดินไปข้างหน้า อัศวินแห่งความตายทองคำทั้งสองเดินตามหลังเขามา!

"หยุด!" ชายหนุ่มชุดสีทองตะคอกอย่างเย็นชา

เด็กหนุ่มสาวเหล่านั้นปรากฏตัวออกมาขัดขวางพวกเขา

“พวกมันเข้าได้แต่พวกเจ้าเข้าไม่ได้!” ชายชุดคลุมสีทองกล่าวพร้อมกับปลดปล่อยไอสังหาร