365 - ติดตามอย่างไม่ลดละ

1675 - ติดตามอย่างไม่ลดละ

ยาสามชีวิตมันมีค่าขนาดนี้เลยเหรอ?

ในที่สุดสือฮ่าวก็รู้สึกได้อย่างลึกซึ้งว่าสิ่งนั้นพิเศษเพียงใด เดิมทีเขาคิดว่ามีเพียงอัศวินแห่งความตายเท่านั้นที่ปฏิบัติกับมันเหมือนสมบัติล้ำค่า เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าแม้แต่เจ้าอ้วนเฉาก็ยังต้องการมันมากถึงขนาดนี้!

“สำหรับอัศวินแห่งความตายยาสามชีวิตคือสมบัติอันดับหนึ่งตลอดกาล การได้มันมาสามารถทำให้พวกเราก้าวเข้าสู่เส้นทางราชาพื้นที่ฝังศพ ถ้าเจ้าอ้วนคนนั้นได้มันไปพวกเราก็จะสั่งสอนเขาให้รู้สำนึก!” เสิ่นหมิงยิ้ม

เป็นเพราะตอนนี้พวกเขาแน่ใจแล้วว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นเพียงเศษเสี้ยวกาลเวลาในอนาคตไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาพวกเขา ในตอนนี้ แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นผู้อมตะที่แท้จริงแต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรกับพวกเขาได้

หลุมฝังศพขนาดใหญ่มีอยู่ทุกหนทุกแห่ง เซียนอ้วนและสุนัขตัวนั้นตะกุยขุดสุสานอย่างเร่งรีบ

อย่างไรก็ตามสุดท้ายแล้วพวกเขาก็ต้องผิดหวังไม่ได้รับอะไรกลับมา ในขณะเดียวกันความว่างเปล่าก็เริ่มไม่เสถียร ภาพของพวกเขาไม่ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

บางครั้งจะมีเสียงเห่าของสุนัขบางครั้งก็จะมีเสียงตวาดของเซียนอ้วน นอกจากนี้ยังมีเสียงร้องไห้ด้วยความหดหู่เป็นครั้งสุดท้าย พวกเขาล้มเหลวไม่พบยาสามชีวิตในท้ายที่สุด

พวกเขาพยายามช่วยใคร? สือฮ่าวพบพวกเขาที่นี่จริงๆ! นี่คือโลกที่อยู่ไกลออกไปจากดินแดนบรรพบุรุษของพวกเขา เกิดอะไรขึ้นกับเมืองจักรพรรดิและเก้าสวรรค์

ในระหว่างขั้นตอนนี้ซานซางและเสิ่นหมิงรีบค้นหาตามสุสานโบราณที่อยู่รอบๆอย่างรวดเร็ว

สถานที่แห่งนี้แปลกมากมีหลุมศพโบราณอยู่ที่นี่มากมายมหาศาล อย่างไรก็ตามภายในหลุมศพเหล่านั้นไม่มีโลงศพแม้แต่โลงเดียว

หากที่นี่เป็นสถานที่หลับไหลของอัศวินแห่งความตายก็ดูจะเป็นไปไม่ได้ แต่หากไม่ใช่พวกมันกลับไม่มีเศษกระดูกแม้สักชิ้นเรื่องนี้น่าแปลกใจเกินไป

วิญญาณสายฟ้ากำลังค้นหาบางอย่างเช่นกัน พวกมันแบกศพไว้บนเสื่อทอพร้อมกับเคลื่อนไหวอยู่ทั่วสุสานโบราณแห่งนี้

แต่ท้ายที่สุดพวกมันก็ไม่สามารถหาอะไรพบจึงพากันเคลื่อนที่ออกจากดินแดนโบราณแห่งนี้ไป

เส้นทางที่พวกมันมุ่งหน้าต่อไปก็คือสุดขอบจักรวาล กำแพงกั้นอาณาจักรถูกทำลายลงไปแล้วจากร่องรอยการโจมตีมากมาย

มีรอยแตกที่น่าสะพรึงกลัวปรากฏขึ้นในความว่างเปล่าที่อยู่เหนือซากดาวบนกำแพงอาณาจักรซึ่งขยายออกไปในระยะไกลอย่างต่อเนื่อง

“ค่ายกลเคลื่อนย้าย ดูสิมีค่ายกลเคลื่อนย้ายโบราณอยู่ที่นั่น มันจะพาวิญญาณสายฟ้าเหล่านั้นไปที่ไหน” เสิ่นหมิงตกใจ

ในดินแดนร้างที่ถูกทำลายนี้มีค่ายกลเคลื่อนย้ายซึ่งถูกสร้างมาจากกระดูกของสัตว์ขนาดใหญ่ มันริบหรี่ด้วยแสงสลัวในรูปแบบของแท่นบูชาโบราณ

วิธีการเปิดใช้งานนั้นง่ายมากตราบใดที่มีพลังศักดิ์สิทธิ์เพียงพอก็จะสามารถสั่งให้มันทำงานได้ทันที

รัศมีของดวงดาวห้าแฉกริบหรี่ วิญญาณสายฟ้าหลายร้อยตัวที่แบกศพนั้นหายไปอย่างรวดเร็ว

“เราควรไล่ตามพวกมันต่อไปหรือไม่” เสิ่นหมิงแสดงความสงสัย

พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน พวกเขาอยู่ไกลจากดินแดนเดิมมากแล้ว

พวกเขาเห็นวิญญาณสายฟ้าแบกศพของผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งพวกเขาจึงติดตามมาที่นี่เและเห็นหลุมศพมากมายนับไม่ถ้วนตลอดเส้นทาง ตอนนี้พวกเขากำลังจะข้ามโลกอีกใบและจะเข้าสู่สถานที่ที่คาดเดาไม่ได้อีกหรือไม่?

“ดูปลาคุนตัวนั้นตามไปแล้ว!” สือฮ่าวกล่าว

ปลาตัวนั้นมีความแน่วแน่อย่างยิ่งมันมุ่งหน้าติดตามวิญญาณสายฟ้าไปโดยไม่ลังเล

“ว่ากันว่าปลาบรรพบุรุษจะมุ่งหน้ากลับสู่สถานที่เกิดของมันเสมอ เราควรตามไปด้วยเช่นกัน!” ซานซางกล่าว

ตามความเข้าใจของเขาปลาบรรพบุรุษเมื่อตอนที่มันยังเล็กมันจะออกท่องเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆ จากนั้นหลังจากเติบโตถึงจุดที่กำหนดมันก็จะหวนกลับสถานที่เกิดของพวกมัน

ในท้ายที่สุดพวกเขาก็ไม่มีทางเลือกมากนักได้แต่ติดตามวิญญาณสายฟ้าเหล่านั้นไป พวกเขาหวาดกลัวว่าจะตามวิญญาณสายฟ้าไม่ทันและหลงเข้าไปในโลกที่ไม่มีเส้นทางหวนกลับ

รัศมีห้าแฉกริบหรี่ พวกเขาปรากฏตัวขึ้นบนค่ายกลเคลื่อนย้ายวุ่นวายอยู่สักพักพวกเขาก็หายตัวไปปรากฏในโลกที่แตกต่างจากเดิม

ไม่ไกลจากพวกเขามีแท่นบูชาเคลื่อนย้ายอีกอันซึ่งถูกเปิดใช้งานไปไม่นานมานี้เอง

ทั้งสามสามารถสัมผัสได้ถึงรัศมีที่หลงเหลือจากวิญญาณสายฟ้าเหล่านั้น

“พวกมันกำลังจะไปที่ไหนกันแน่? ถ้าพวกเราเคลื่อนย้ายติดตามพวกมันไปอย่างต่อเนื่องแล้วพวกเราจะกลับมาได้หรือไม่?” แม้แต่ซานซางผู้เย็นชาก็ยังรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย

อย่างไรก็ตามพวกเขามีทางเลือกหรือ?

พวกเขามองกันและกันก่อนจะมุ่งหน้าต่อไป

คราวนี้หลังจากถูกเคลื่อนย้ายออกจากแท่นบูชาพวกเขาพบว่าพวกเขาอยู่บนต้นไม้โบราณต้นหนึ่ง มันมีขนาดใหญ่โตอย่างไม่น่าเชื่อแต่กิ่งก้านของมันแห้งเหี่ยวหมดแล้ว

“ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่ตายไประหว่างวิวัฒนาการเป็นต้นไม้โลก!” ใบหน้าของซานซางเคร่งเครียดจริงจัง

หลังจากนั้นพวกเขาถูกเคลื่อนย้ายครั้งแล้วครั้งเล่าผ่านแท่นบูชาเก้าครั้งจนเกือบเข้าใกล้จุดหมายแล้ว

พวกเขาเรียกสิ่งนี้ว่าปลายทางเพราะพวกเขาเห็นวิญญาณสายฟ้ากำลังหยุดนิ่งอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นในบริเวณนี้ก็ไม่มีค่ายกลเคลื่อนย้ายอีกต่อไป

นี่คือที่ไหน? มันกว้างขวางและว่างเปล่ามืดครึ้มราวกับว่านี่เป็นโลกที่เพิ่งถูกสร้างขึ้นมาใหม่ยังไม่มีสิ่งมีชีวิตใดเกิดขึ้นมา

"แปลกมาก!"

พวกเขาไม่แน่ใจว่าจะยังมีหนทางกลับได้หรือไม่ เพราะค่ายกลเคลื่อนย้ายเหล่านั้นดูเหมือนจะถูกเคลื่อนย้ายมาในทิศทางเดียวไม่สามารถย้อนกลับได้

วิญญาณสายฟ้ายังคงอยู่ที่นี่ ในท้ายที่สุดพวกมันก็เคลื่อนตัวไปด้วยกันผ่านพื้นที่ที่เต็มไปด้วยหมอกที่ปกคลุมแน่นหนา ลักษณะของพวกมันเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

“นั่นคือสถานที่ที่พวกมันต้องการหรือไม่?” ซานซางเผยสีหน้าประหลาดใจ

เส้นทางข้างหน้านั้นพิเศษมากราวกับที่นี่เป็นสนามรบโบราณแห่งหนึ่ง ง้าวสงครามหัก, ขวานหินแตก, เรือรบที่เต็มไปด้วยรู, วัตถุมากมายที่ถูกใช้ในสงครามล้วนกระจัดกระจายอยู่ที่นี่

ในหมอกแห่งความโกลาหลมีเรือรบที่ถูกทิ้งร้างมากขึ้นเรื่อยๆ เช่นเดียวกับอาวุธที่แตกหักและสิ่งอื่นๆ

เห็นได้ชัดว่ามีการต่อสู้ครั้งใหญ่เกิดขึ้นที่นี่ก่อนหน้านี้

“นี่เป็นเรื่องที่น่าแปลกมาก แม้ว่าอาวุธและสิ่งอื่นๆเหล่านั้นจะถูกทำลายไปหมดแล้ว แม้แต่สัญลักษณ์ของพวกมันก็ถูกลบไปด้วย แต่ข้าค่อนข้างแน่ใจว่าพวกมันเป็นอาวุธชั้นเซียนทั้งหมด!” เสิ่นหมิงได้ข้อสรุปนี้

อาวุธเหล่านี้ล้วนมีความแข็งแกร่งสามารถสั่นสะเทือนโลกทั้งใบ แต่น่าเสียดายที่วิญญาณเต๋ารวมไปถึงแก่นแท้ของทองคำเซียนพวกมันถูกลบออกไปหมดแล้ว

"เรามาถึงแล้ว! มีประตูอยู่ที่นั่น!”

“ประตูใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ?”

นี่คือประตูหินคู่หนึ่ง พวกมันมีขนาดใหญ่เทียบเท่ากับดวงดาวดวงหนึ่งไม่ทราบว่าประตูนี้จะนำไปสู่ที่ใด

ในขณะเดียวกันที่หน้าประตูมีสิ่งประดิษฐ์รวมไปถึงอาวุธต่างๆที่ถูกทำลายมากมาย

เพียงแต่พวกมันไม่มีสัญลักษณ์เต๋าไม่มีความผันผวนของพลังศักดิ์สิทธิ์ แก่นแท้ทั้งหมดของพวกมันถูกลบออกอย่างสมบูรณ์เหลือเพียงวัสดุที่เป็นกระดูกเท่านั้น

อาวุธบางอย่างเช่นค้อนสีม่วงมีขนาดใหญ่เทียบเท่าดวงจันทร์เล็กๆดวงหนึ่ง แก่นแท้ของพวกมันถูกดึงออกแต่ไม่ได้ไปไหนพวกมันยังคงกระจัดกระจายอยู่ในอากาศของที่นี่

ซากโครงกระดูกมากมายเริ่มปรากฏขึ้นมาให้เห็น โดยไม่ทราบแน่ชัดว่าพวกมันมีพลังเพียงใดเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่ ตอนนี้เหลือเพียงกระดูกที่ไม่สามารถย่อยสลายได้

“เกิดอะไรขึ้นกับผู้แข็งแกร่งเหล่านี้พวกเขาล้วนทรงพลังอยู่ในอาณาจักรแห่งความเป็นอมตะทั้งสิ้น แต่พวกเขากลับถูกฆ่าตายจนหมด ในตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

ด้านหลังของประตูนี้จะมีคำตอบที่พวกเขารอคอยอยู่หรือไม่?

“เดี๋ยวก่อนมีกลิ่นที่คุ้นเคยนิดหน่อย!” สือฮ่าวอุทานออกมาอย่างตกใจ

ไม่ไกลนักมีอุกกาบาตตกอยู่ตรงหน้าประตูหิน มีสิ่งมีชีวิตบางอย่างนอนตายอยู่ด้านบน พลังงานแก่นแท้ที่อยู่ในร่างกายของเขาสูญสลายไปหมดไม่ทราบว่าตายมากี่หมื่นปีแล้ว

“มีเลือดอยู่ตรงหน้า ร่างกายของเขายังไม่แห้ง!”

นี่เป็นการค้นพบที่น่าตกใจ แก่นแท้ของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดหายไป แต่คนผู้นี้กลับยังมีโลหิตลงเหลืออยู่ นี่คือการค้นพบที่ราวกับเป็นปาฏิหาริย์

ด้านหน้าของซากศพนั้นมีคำสองสามซึ่งถูกเขียนออกมาด้วยโลหิตแก่นแท้ของเขา

ครึ่งหน้าเป็นเลือดสีทองครึ่งหลังเขียนด้วยเลือดสีดำ

อย่างไรก็ตามสือฮ่าวไม่รู้จักคำเหล่านี้!

“ไม่อาจ…กลับไป!” ซานซางกล่าวออกมา เขาบอกกับสือฮ่าวว่านี่คือภาษาของเซียนที่แท้จริง!