364- ยาเซียนที่อยู่ในหลุมฝังศพ

1674 - ยาเซียนที่อยู่ในหลุมฝังศพ

“มีร่องรอยของยาเซียนอยู่ในหลุมศพแห่งนี้!” ซานซางพบเห็นอะไรบางอย่าง

“ว่ากันว่าอัศวินแห่งความตายคนหนึ่งขี่ปลาบรรพบุรุษมาตามทะเลน้ำตกเข้าสู่โลกอันยิ่งใหญ่ หลังจากนั้นเขาก็กลายเป็นราชาพื้นที่ฝังศพ เป็นไปได้ไหมว่าโชคที่เขาได้รับมาจะอยู่ในดินแดนแห่งนี้” เสิ่นหมิงพลิกตำราหยกโบราณในมือพร้อมกับกล่าวออกมาด้วยความสงสัย

“ข้างในหลุมศพเคยมี…ยาขั้นเทพไม่แน่ว่าอาจจะเป็นยาเซียนก็ได้!” ซานซางถอนหายใจด้วยความประหลาดใจและรู้สึกเสียใจอย่างมากที่พวกเขามาไม่ทัน

“เดี๋ยวก่อนพวกเจ้ากำลังพูดอะไรกันอยู่!” สือฮ่าวหยุดชะงัก ยาอะไร? มันเติบโตในหลุมฝังศพ?

“ยาจำพวกนี้ไม่มีประโยชน์สำหรับเจ้าแต่มีผลกับเราเท่านั้น หากได้รับประทานมันลงไปมีโอกาสที่จะทำให้พวกเราทะลวงเข้าสู่อาณาจักรแห่งความเป็นอมตะในครั้งเดียว” ซานซางกล่าว

“ยาชนิดนี้ปรากฏอยู่ในแค่ตำนาน แม้แต่บรรพบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ของพวกเราก็เคยเห็นเพียงครั้งเดียว !”เสิ่นหมิงกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

สือฮ่าวพูดไม่ออก จากนั้นเขาจึงเลิกสนใจเรื่องนี้!

“เป็นไปได้ไหมที่วิญญาณสายฟ้าเข้ามาในดินแดนแห่งนี้ก็เพื่อหายาเซียนต้นนั้น? มันดูไม่ถูกต้องนัก คนๆนั้นไม่ใช่อัศวินอัศวินแห่งความตายมันควรจะไร้ประโยชน์สำหรับเขา”

“บางทีพวกมันอาจกำลังค้นหาสถานที่เพื่อฝังศพของคนผู้นั้นอย่างสงบอยู่จริงๆก็ได้”

“ข้าไม่คิดเช่นนั้นบางทียาเซียนในหลุมศพอาจเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของยาบางชนิด ไม่แน่ว่าพวกมันอาจกำลังหลอมยาคืนชีพคนตายก็ได้?”

อัศวินแห่งความตายทั้งสองคุยกันเบาๆ

“พวกเราอยู่ที่นี่ด้วยกันสามคน เหตุไฉนพวกเจ้าจึงเอาแต่ปรึกษากัน? ยาเซียนในหลุมฝังศพคืออะไรกันแน่?” สือฮ่าวเริ่มขุ่นเคือง

“ยาชนิดนี้เกิดมาจากโลหิตแก่นแท้ที่ทรงพลังที่สุดซึ่งถูกสะสมมาอย่างน้อยสามยุคอันยิ่งใหญ่มันถูกเรียกว่ายาสามชีวิต!”

ซานซางอธิบาย สมุนไพรประเภทนั้นสำหรับอัศวินแห่งความตายมันเป็นสมบัติที่ยิ่งใหญ่มีค่าอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

เป็นเพราะสิ่งนั้นมีประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับพวกเขาและเงื่อนไขในการสร้างมันก็ยากเกินไป

หลุมฝังศพที่ดำรงอยู่มาสามยุคที่ยิ่งใหญ่ ในแต่ละยุคมันต้องถูกชโลมไปด้วยโลหิตของสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วน

หลังจากผ่านกาลเวลาอันยาวนานโลหิตพวกนั้นก็จะกลั่นตัวกลายเป็นแก่นแท้และเมื่อถึงเวลาเหมาะสมมันจะกำเนิดเป็นสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์อันล้ำค่า

ว่ากันว่าหากสิ่งมีชีวิตอื่นที่ไม่ใช่อัศวินแห่งความตายกินยาสามชีวิตลงไป ร่างกายและวิญญาณดั้งเดิมของพวกเขาจะถูกทำลายทันที

อย่างไรก็ตามยังมีวิธีการบางอย่างในการหลอมสมุนไพรพวกนี้ให้กลายเป็นเม็ดยาซึ่งสามารถใช้ประโยชน์อย่างอื่นได้

“ยาคืนชีวิตในโลกนี้มีจริงหรือไม่?” เสิ่นหมิงค่อนข้างไม่เชื่อ

“ไม่มี ข้าเคยเห็นตำราโบราณบางเล่มที่บอกว่ายาคืนชีวิตเป็นคำเรียกรวมของยาหลายอย่างที่มีสรรพคุณล้ำเลิศ แต่ไม่มีอยู่จริง การฟื้นคืนชีพจักรพรรดิโบราณด้วยเม็ดยาประเภทนี้เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน” ซานซางส่ายหน้าอย่างหนักแน่น

“ในที่สุดข้าก็รู้ว่าทำไมว่าอัศวินแห่งความตายคนนั้นจึงสามารถกลายเป็นราชาพื้นที่ฝังศพในที่สุดหลังจากที่เขาออกเดินทางไกล เป็นเพราะเขาค้นพบต้นกำเนิดของยาสามชีวิตที่นี่นั่นเอง!” เสิ่นหมิงกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

อัศวินแห่งความตายที่ขี่ปลาบรรพบุรุษจากฝั่งต่างมิติในที่สุดก็กลายเป็นราชาพื้นที่ฝังศพคน!

ยาสามชีวิตสำหรับอัศวินแห่งความตายยังมีค่าเกินกว่ายาเซียน สิบต้นรวมกันซะอีก!

“ ข้าคิดว่าศพที่วิญญาณสายฟ้าแบกอยู่อาจถูกขุดขึ้นมาจากหลุมฝังศพเพื่อกำลังมองหาวิธีคืนชีพให้กับเขาอย่างแน่นอน? สือฮ่าวได้ข้อสรุปเช่นนี้

อย่างไรก็ตามนี่ไม่แปลกเกินไปหรือ?

คนที่ตายไปนานแล้วไม่ว่าก่อนหน้านี้เขาจะมีพลังมากแค่ไหนก็ไม่มีทางที่เขาจะฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้!

“ตามพวกมันไปก่อนบางทีอาจมีการค้นพบที่น่าตกใจ!”

ต้องบอกว่าจักรวาลแห่งนี้ยิ่งใหญ่เกินไป หากไม่มีใครคอยนำทางไม่แน่ว่าพวกเขาอาจจะพลัดหลงเข้าไปในมิติลึกลับจนไม่สามารถออกมาได้

พวกเขาควรติดตามวิญญาณสายฟ้าไปถึงจะปลอดภัยกว่า

อย่างไรก็ตามซานซางและเสิ่นหมิงขอเวลาสักครู่ พวกเขาเข้าไปในหลุมศพอันยิ่งใหญ่เพื่อค้นหาโชควาสนาบางอย่าง แต่ท้ายที่สุดพวกเขาก็ไม่พบอะไรเลย

ฮ่อง!

เกิดเสียงดังขึ้น เสียงร้องไห้คร่ำครวญจากความเศร้าโศกดังมากขึ้นกว่าเดิมไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า

พวกสือฮ่าวทั้งสามมองเห็นด้านหลังของคนผู้หนึ่งซึ่งมีผู้คนมากมายนับไม่ถ้วนคุกเข่าลงกราบไหว้อธิษฐานพร้อมกับถวายเครื่องบูชา!

สิ่งนี้มาจากที่ที่วิญญาณสายฟ้าเคลื่อนไหวอยู่ เสื่อทอที่พวกมันแบกได้ปล่อยแสงอ่อนๆสะท้อนให้เห็นถึงอดีตอันเก่าแก่

เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

สือฮ่าวและอัศวินแห่งความตายทองคำทั้งสองรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

“รีบดูสิมีแสงมากมายไหลมารวมตัวกันเป็นแม่น้ำ! กำแพงดินแดนเกิดความไม่มั่นคงสะท้อนให้เห็นถึงเหตุการณ์ในยุคโบราณ!” เสิ่นหมิงกล่าว

สำหรับอัศวินแห่งความตายทองคำเหล่านี้ซึ่งการหลับใหลเพียงครั้งเดียวอาจกินเวลาหลายหมื่นปี มีเพียงสวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าสมัยโบราณที่พวกเขาพูดถึงนั้นยาวนานมากแค่ไหน

สถานที่แห่งนั้นพร่ามัวไม่ชัดเจนอย่างยิ่ง สิ่งมีชีวิตโบราณซึ่งกำลังคุกเข่าอยู่มีจำนวนมากมายหลายชนิด

“นี่คือเหตุการณ์ในอดีต!” บริเวณหลุมฝังศพโบราณนี้แปลกมากภาพเหตุการณ์ในอดีตเหล่านี้ปรากฏขึ้นหลังจากที่เสื่อทอบินผ่านไป

หลังจากนั้นไม่นานสือฮ่าวก็ตกตะลึง เป็นเพราะหลังจากได้เห็นฉากบางฉากร่างกายของเขาก็แข็งค้างไม่สามารถขยับตัวได้

เขาได้ยินเสียงตะโกนบางอย่างพร้อมกับเห็นเซียนอ้วนคนหนึ่งกำลังโยนวัตถุบางอย่างขึ้นไปในอากาศ นั่นมันจะอ้วนเฉาไม่ใช่หรือ?

คชา!

สายฟ้าสีเลือดพุ่งผ่านมาทำให้ผู้คนและฉากที่นั่นชัดเจนขึ้นมาก

เห็นได้ชัดว่าซานซางและเสิ่นหมิงก็สังเกตเห็นเช่นกัน

“ผู้เชี่ยวชาญคนนั้นอย่างน้อยก็อยู่ในระดับผู้อมตะ!” ใบหน้าของเสิ่นหมิงซีดเซียวและจ้องมองไปข้างหน้า

“นั่นคือเซียนที่แท้จริง? แต่เหตุไฉนมันจึงดูไม่เหมือนเหตุการณ์ในอดีต!” ซานซางกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียดจริงจังอย่างไม่น่าเชื่อ

“แล้วยาสามชีวิตล่ะ? มันอยู่ที่ไหน?!” เซียนอ้วนกระชากผมของตัวเองเขาตะโกนออกมาด้วยความโมโห

ไม่ไกลออกไปมีสัตว์ร้ายตัวใหญ่ที่สูงกว่ายอดเขา มันเป็นสีดำและและมีเส้นขนเป็นประกายมันวาว ร่างกายของมันมีเลือดชโลมไปทั้งตัว

นั่นเป็นสุนัขตัวใหญ่หัวเหลี่ยมหูใหญ่ตาเป็นสีแดง มันเหมือนกับเซียนอ้วนคนนั้นที่เต็มไปด้วยเลือดบาดเจ็บสาหัสอย่างเห็นได้ชัด

"เกิดอะไรขึ้น?" สือฮ่าวพึมพำ

ทันใดนั้นสุนัขตัวใหญ่ตัวนั้นก็อ้าปากที่ชโลมไปด้วยเลือดก่อนจะพุ่งเข้าใส่เซียนอ้วนอย่างดุร้าย

“มารดาเจ้าเถอะ! สุนัขเวรตัวนี้กำลังจะกัดข้าอีกแล้ว!”

สือฮ่าวรู้สึกมึนงงมองดูเฉาอวี่เวิ่งและสุนัขปีศาจต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย พวกเขาไล่ล่ากันไปมาข้ามดวงดาวหลายแห่งโดยไม่หยุดพัก

“เจ้าสุนัขเวร สักวันข้าจะเอาเนื้อของเจ้ามาทำลูกชิ้น!” เซียนอ้วนกำลังลุกลี้ลุกลนและโกรธเคือง

“หยุดกัดได้แล้ว! ถ้าเรายังหายาสามชีวิตไม่พบก็ไม่มีโอกาสที่จะชุบชีวิตเขาได้ หากเราไม่สามารถหลอมยาในตำนานนั้นขึ้นมาจริงๆโลกใบนี้จะถึงคราวจบสิ้นแล้ว!” เซียนอ้วนตะคอกอย่างดุร้าย

เกิดอะไรขึ้น? สือฮ่าวตกตะลึง

เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ความคิดของสือฮ่าวอยู่ในความสับสนวุ่นวาย เขาได้พบกับเฉาอวี่เซิ่งอีกครั้งและยังมีสุนัขดำขนาดใหญ่อยู่กับเขาด้วย!

นั่นคือเฉาอวี่เซิ่งอย่างแน่นอน หรืออาจกล่าวได้ว่าเขากลายเป็นเซียนหลังจากถูกฝังอยู่ใต้ดินผ่านกาลเวลาอันยาวนานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

“แม่น้ำแห่งกาลเวลาเกิดความปั่นป่วนวุ่นวายนอกจากนี้ยังมีเหตุการณ์บางอย่างจากช่วงเวลาที่ไม่สามารถคาดเดาได้ซึ่งสะท้อนให้เห็นหลังจากที่แม่น้ำแห่งกาลเวลาไหลผ่านทั้งสองฝั่งเป็นเวลานาน” ซานซางกล่าว

สุนัขตัวนั้นดุร้ายเกินไป เส้นขนสีดำแวววาวราวกับทะเลดวงดาวของมันริบหรี่ด้วยแสงมืด ร่างกายของมันใหญ่โตเทียบได้กับขุนเขาปีศาจในสมัยโบราณ

“นี่มันตัวอะไรกันแน่? กลิ่นอายของมันดุร้ายยิ่งกว่าอสูรดึกดำบรรพ์เสียอีก! บางทีมันอาจจะกลืนกินผู้อมตะได้อย่างง่ายดายในคำเดียว!” เสิ่นหมิงไม่สามารถเก็บซ่อนความตกใจไว้ได้

(ติดตามต่อในเพจนะครับสำหรับคนที่ขี้เกียจเรา)