347- การต่อสู้ที่ดุเดือด

1657 - การต่อสู้ที่ดุเดือด

ในขณะนี้หลายคนกลั้นหายใจดูอย่างประหม่าและรอผลด้วยความคาดหวัง

อย่างไรก็ตามปฏิกิริยาอันรวดเร็วของสือฮ่าวก็ไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนสามารถจินตนาการถึง

ขาข้างนั้นส่องสว่างไปด้วยแสงสีทอง มันมีน้ำหนักเพิ่มมากขึ้นราวกับดวงดาวดวงใหญ่ แสงสดใสสีทองถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างกายของเขาพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า

ฮ่อง!

ขาข้างนั้นบดขยี้ลงบนร่างกายของฉีเมิ่งหง ทำให้การเคลื่อนไหวของเขาเกือบเสียสมดุล มันสร้างผลกระทบให้กับการโจมตีอันทรงพลังของต้องบิดเบี้ยวออกไปด้านข้าง

ในขณะเดียวกันขาอีกข้างของสือฮ่าวก็โจมตีออกไปอย่างดุเดือด

เห้งเจีย!

สือฮ่าวพุ่งขึ้นไปในอากาศพร้อมกับโจมตีด้วยเท้าข้างขวาอย่างรุนแรง อย่างไรก็ตามในระหว่างขั้นตอนนี้ขาซ้ายของเขายังอยู่บนไหล่ของฉีเมิ่งหง

ต๋อง!

การปะทะกันทำให้เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว สือฮ่าวยกขาขวาขึ้นฟาดฟันเหมือนแส้สีทองฟาดลงบนไหล่อีกข้างของฉีเมิ่งหงด้วยพลังอันหนักหน่วงราวกับขุนเขา

ใบหน้าของฉีเมิ่งหงแดงก่ำด้วยความโกรธแค้นอย่างถึงที่สุด หมัดของเขาเปล่งประกายราวกับภูเขาไฟที่กำลังปะทุ ตอนนี้เขาไม่สามารถอดกลั้นความโกรธเกรี้ยวในใจได้อีกแล้ว

สือฮ่าวขยับขาทั้งสองขาเหมือนแส้ของเทพเจ้า มันประสานกันอย่างแข็งแกร่งโอบรอบคอของฉีเมิ่งหงไว้

ในบริเวณโดยรอบฝูงชนอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ หัวใจของพวกเขาเต้นรัวและกระวนกระวายอย่างไม่น่าเชื่อ

ขาของสือฮ่าวเหมือนขากรรไกรของมังกรที่แท้จริง มันพันเกี่ยวคอของฉีเมิ่งหงทำให้เขาได้รับความเจ็บปวดและความอัปยศเป็นอย่างมาก!

ในระหว่างขั้นตอนนี้ขาของสือฮ่าวได้ปลดปล่อยรัศมีอันเจิดจ้าราวกับว่าดวงอาทิตย์สองดวงกระทบเข้าหากัน พลังศักดิ์สิทธิ์ปะทุขึ้นสู่ท้องฟ้าจนปกคลุมทุกอย่างยากที่จะมองเห็นสถานการณ์ได้

สิ่งเหล่านี้เป็นริ้วสายโซ่คำสั่งเทพเจ้าซึ่งมีเป็นพันๆหมื่นๆเส้นเกี่ยวพันกันบดขยี้ลงบนคอของฉีเมิ่งหง

หงหลง!

ฉีเมิ่งหงพยายามสลัดคอของตัวเองให้หลุดออกจากการเกาะกุม ของเท้าสือฮ่าว หมัดของเขาเหมือนกับมังกรที่แท้จริงทรงพลังอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ มันระเบิดใส่ร่างของสือฮ่าวหมายจะบดขยี้เขาให้แหลกเป็นชิ้นๆ

ทันใดนั้นขาของสือฮ่าวก็หมุนไปรอบๆคอของฉีเมิ่งหงโดยหลีกเลี่ยงการโจมตีอันทรงพลังครั้งนี้อย่างง่ายดาย

อย่างไรก็ตามฉีเมิ่งหงเป็นคนแบบไหน? เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญตระกูลจักรพรรดิซึ่งได้ชื่อว่าแข็งแกร่งมากที่สุดในบรรดาคนรุ่นหลังของอาณาจักรแห่งนี้

ร่างกายของเขาขยับเล็กน้อยก่อนจะกระแทกหมัดอีกข้างพุ่งตรงไปที่สือฮ่าวด้วยพลังทั้งหมดที่เขามี

ความว่างเปล่าแตกสลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยพร้อมกับปรากฏรอยแตกของช่องว่างมิติยาวออกไปนับหมื่นจ้าง!

ขาของสือฮ่าวบิดเข้าใส่ลำคอของฉีเมิ่งหงอย่างรุนแรงเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่เขาจะพริ้วกายหลบลอดออกจากการโจมตีครั้งนี้ไปได้อย่างเฉียดฉิว

หลายคนไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ชัดเจน พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น การปะทะกันครั้งแรกก็จบลงเช่นนี้

ใบหน้าของสือฮ่าวยังคงสงบนิ่ง การต่อสู้ครั้งนี้เขาไม่ได้โจมตีคู่ต่อสู้อย่างเต็มประสิทธิภาพ แต่เขาก็สามารถประเมินความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายได้ เขาน่าเกรงขามสมกับเป็นผู้เชี่ยวชาญตระกูลจักรพรรดิจริงๆ

ใบหน้าของฉีเมิ่งหงเย็นชาราวกับว่ามีชั้นน้ำแข็งปกคลุมไว้ แม้ว่าเขาไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส

แต่แน่นอนว่าเขาไม่สามารถทำอันตรายคู่ต่อสู้ได้แม้แต่น้อย มิหนำซ้ำตัวเองยังถูกฝ่ายตรงข้ามเหยียดหยามให้ได้รับความอัปยศ

เป็นเพราะในตอนนี้ฮวงยังคงแสดงท่าทางสะลึมสะลืออย่างเห็นได้ชัด เขายกขาขึ้นมาเพื่อเตะเข้าที่ใบหน้าของเขา จากนั้นก็กระโดดขึ้นขี่คอของเขาราวกับมองว่าเขาเป็นสัตว์เลี้ยงตัวหนึ่ง

เขามาจากตระกูลจักรพรรดิไม่เคยถูกใครกระโดดขึ้นขี่คอให้ได้รับความอัปยศมากถึงขนาดนี้?

แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ แต่การการต่อสู้เมื่อครู่นี้กับทำให้เขาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว ตระกูลจักรพรรดิไม่สามารถพ่ายแพ้ ยิ่งไม่สามารถถูกทำให้ได้รับความอัปยศ

เขารู้สึกว่าฮวงกำลังแสดงท่าทีเช่นนี้ต่อเขาโดยจงใจ ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเกือบได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกด้วย

“ฮวงเจ้ากำลังรนหาที่ตาย!” ดวงตาของฉีเมิ่งหงปลดปล่อยแสงสีแดงออกมาสองเส้น มันพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วโดยต้องการต่อสู้กับสือฮ่าวให้ถึงแก่ความตาย

“เจ้าคิดมากเกินไปแล้วข้าไม่ได้มีเจตนาขึ้นไปขี่คอของเจ้าให้ได้รับความอัปยศ ข้าเพียงแค่อยากจะเหยียบหน้าเจ้าเท่านั้น เจ้าคิดว่าคอของเจ้ามีคุณค่ามากพอที่จะให้ข้าขึ้นขี่หรือ?” สือฮ่าวตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

"ตาย!"

ใบหน้าของฉีเมิ่งหงดำคล้ำมากขึ้น ไม่ว่าอีกฝ่ายจะล้อเลียนเขาหรือหมายถึงเรื่องนี้จริงๆ เขาก็ต้องฆ่าอีกฝ่ายเพื่อชำระล้างความอัปยศครั้งนี้ให้ได้

ฮ่อง!

สัตว์ร้ายโบราณวิ่งออกมาจากด้านบนของศีรษะของเขา มันเป็นอสูรร้ายสีแดงซึ่งไม่เคยมีใครเคยเห็นมาก่อน

มันมีขนาดเท่ากำปั้นเท่านั้น แต่ทั้งตัวของมันถูกปกคลุมไปด้วยกระดูกสีเลือดพร้อมกับคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวเข้าใส่สือฮ่าว!

ใบหน้าของผู้คนจำนวนมากซีดขาวด้วยความหวาดกลัว แม้แต่ผู้ฝึกตนที่ทรงพลังซึ่งอยู่ห่างไกลออกไปก็ยังตกใจอย่างมากร่างกายของพวกเขาแข็งทื่อไม่สามารถขยับตัวได้

เกิดอะไรขึ้น? หลายคนตกอยู่ในความกลัว

ในฐานะผู้บ่มเพาะร่างกายของพวกเขาเองก็สำคัญที่สุด พวกเขาศึกษาความลึกลับที่ลึกซึ้งมิหนำซ้ำยังบ่มเพาะเต๋าอันยิ่งใหญ่ไว้ในร่างกายได้ส่วนหนึ่ง

แต่ตอนนี้พวกเขาไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้ พวกเขาขยับไม่ได้ พูดไม่ได้ อยู่ในภาวะชะงักงันอย่างแท้จริง ผู้คนมากมายเริ่มตื่นตระหนกแล้ว

มีเพียงอู๋คุน อวี่อวี้ และผู้คนจากตระกูลจักรพรรดิอื่นๆเท่านั้นที่เตรียมตัวอยู่ตลอดเวลา พวกเขารู้ซึ้งถึงความแข็งแกร่งของฉีเมิ่งหงเป็นอย่างดี พวกเขาจึงสามารถหลบเลี่ยงจากเสียงคำรามครั้งนี้ได้

ใบหน้าของสือฮ่าวกลายเป็นจริงจัง เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังยืนอยู่ในกระแสน้ำวน ในขณะนี้ดูเหมือนว่าเวลาจะหยุดนิ่งและคงอยู่ที่นั่นตลอดไป

นี่เป็นพลังของกาลเวลาหรือไม่?

มันน่าประหลาดใจจริงๆ!

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสัตว์ร้ายโลหิตตัวนั้นคือวิญญาณดั้งเดิมของฉีเมิ่งหงซึ่งเป็นรูปลักษณ์ดั้งเดิมของเขา มันทรงพลังดุร้ายเปี่ยมไปด้วยกฎแห่งธรรมชาติ

อย่างไรก็ตามสือฮ่าวรู้สึกว่ากฎแห่งเวลาเหล่านี้มีปัญญาหาบางอย่างทำให้มันไม่ทรงพลังมากนัก ราวกับว่ามันต้องการคุมขังเขาไว้ในที่แห่งหนึ่งแต่ไม่สามารถแทรกแซงเวลาที่แท้จริงได้

“ฮวงถึงเวลาตายของเจ้าแล้ว!”

ฉีเมิ่งหงคำราม

เห็นได้ชัดว่าเขาโกรธแค้นอย่างแท้จริงมิฉะนั้นเขาจะไม่ใช้วิธีการลับของตระกูลออกมาให้คนภายนอกเห็น

สือฮ่าวขมวดคิ้ว เขารู้สึกถึงภัยคุกคามแห่งความตายจริงๆ เวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่งยากที่เขาจะขยับเขยื่อนได้เขาจึงถูกแช่แข็งไว้อย่างนี้

นี่เป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ไม่ว่าผู้เชี่ยวชาญรุ่นเยาว์จะทรงพลังเพียงใดพวกเขาก็ไม่สามารถปิดผนึกเขาไว้ได้ แม้แต่ข้อ จำกัดชั่วคราวก็จะถูกทำลายทันที

นี่คือตระกูลจักรพรรดิ? พวกเขาทุกคนมีวิชาลับที่ถูกปิดผนึก ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีว่าไม่สามารถหยุดยั้งได้!

"ฆ่า!"

ฉีเมิ่งหงไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป เขาย่อตัวประทับกำปั้นทุบไปที่ช่องว่างระหว่างคิ้วของสือฮ่าว เขาต้องการสังหารคู่ต่อสู้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!

ต๋อง! ต๋อง! ต๋อง!

ในเวลานี้สามารถได้ยินเสียงอู้อี้ครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับว่าหัวใจของสัตว์ร้ายยักษ์ดึกดำบรรพ์กำลังเต้นรัวและส่งเสียงดัง

ทุกคนตกตะลึง….สิ่งนี้มาจากภายในร่างของฮวง!

มีเพียงไม่กี่คนที่มีดวงตาสวรรค์อันทรงพลังเท่านั้นถึงสามารถถึงมองเห็นได้ว่ามีเตาหลอมอยู่ภายในร่างกายของเขา

มันลุกโชนด้วยเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ปลดปล่อยแสงสีทองพุ่งออกมาด้านนอก

นั่นคือประตูที่อยู่ภายในร่างกายของสือฮ่าว!

อย่างไรก็ตามคนนอกไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน มีเพียงความรู้สึกว่ามีเตาหลอมที่ปะทุขึ้นด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์อย่างหาที่เปรียบมิได้เท่านั้น