345 - ผงาด

1655 - ผงาด

“ว่ากันว่าในอดีตแม้แต่จักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญก็ยังปรากฏตัวออกมาเพื่อดื่มชาสักสองสามถ้วยในทุกครั้งที่ใบชาเหล่านี้เติบโต เพียงแต่ว่าหลังจากสงครามยุคเซียนโบราณครั้งสุดท้ายพวกท่านก็ไม่ได้มาที่นี่อีก”

เมื่อยอดเขาเงียบลงผู้อาวุโสบางคนที่ทำหน้าที่ปกป้องต้นชา สารพัดเต๋าเอ่ยออกมาเบาๆ

เมื่อหลายคนได้ยินสิ่งนี้พวกเขาก็ตื่นขึ้นจากความรู้แจ้งในเต๋าพวกเขาทั้งหมดแสดงสีหน้าตกใจ ก่อนจะถามถึงรายละเอียด?

“ในโลกนี้ยังคงมีรากเหง้าอมตะที่แท้จริงหลงเหลืออยู่บางส่วน เมื่อจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญตายไปพวกเขาสามารถฟื้นขึ้นมากลายเป็นต้นไม้เซียนได้”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ใบหน้าของสือฮ่าวก็กลายเป็นจริงจัง ก่อนหน้านี้เขาเคยได้ยินมาว่าเมื่อผู้เป็นอมตะที่แท้จริงตายไปบางคนก็กลายเป็นต้นไม้เซียนสามารถมีชีวิตอยู่ได้ด้วยวิธีที่ต่างออกไป

ในที่สุดเขาก็ได้รับการพิสูจน์จากผู้เชี่ยวชาญของโลกใบนี้ แม้แต่ผู้อมตะที่แท้จริงก็ยังไม่สามารถทำเรื่องนั้นได้ มีเพียงสิ่งมีชีวิตระดับราชาอมตะเท่านั้นที่มีโอกาสกลายเป็นต้นไม้เซียนหลังจากตาย!

นี่มันน่าตกใจจริงๆ!

“ต้นชาสารพัดเต๋าในตอนนั้นถูกจัดอันดับให้อยู่ในสามอันดับแรกของพระบรรพบุรุษซึ่งเป็นต้นไม้เซียนที่มีพลังอันมากมายมหาศาล ต่อให้จักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญดื่มชาพวกเขาก็ยังสามารถรับรู้ถึงเต๋าอันยิ่งใหญ่ได้”

เมื่อผู้อาวุโสคนนั้นพูดถึงตอนนี้ก็ทำให้ทุกคนตกตะลึง “น่าเสียดายที่ในที่สุดมันก็ประสบกับหายนะรากของบรรพบุรุษนี้ถูกใครบางคนตัดแบ่งออกเป็นสองส่วน ก่อนจะปลูกไว้ในที่ต่างๆทำให้มันอ่อนแอลงเป็นอย่างมาก”

เมื่อความลับเหล่านี้ถูกเปิดเผยทุกคนก็ตกตะลึง ยาเซียนที่ไม่มีใครเทียบได้ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนอย่างไร้ความปราณีทำเป็นต้นไม้สองต้น?

ทุกคนรู้สึกเสียใจทันที หากต้นชาสารพัดเต๋าไม่ได้รับความเสียหายเมื่อพวกเขาดื่มชาถ้วยนี้ข้อมูลเชิงลึกของพวกเขาจะทรงพลังเพียงใด?

ต้องเข้าใจว่าแม้แต่จักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญดื่มลงไปเพียงไม่กี่ถ้วยก็ยังสามารถทำให้พวกเขารู้แจ้งในเต๋าได้ โอกาสนี้ช่างน่ายินดีเพียงใด?

“ทำไมมันถึงแบ่งออกเป็นสอง? นี่เป็นเรื่องที่น่าเสียใจเกินไป!” อู๋คุนผู้เชี่ยวชาญของตระกูลจักรพรรดิกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

“สิ่งนี้นับเป็นอะไรได้? รากที่สองซึ่งถูกแบ่งออกไปในตอนหลังยังถูกแบ่งออกอีกถึงหกส่วน” ผู้อาวุโสคนนั้นกล่าวด้วยความเศร้าโศก

“ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น?” ฝูงชนส่งเสียงร้องด้วยความตื่นตระหนก

“ว่ากันว่าจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญของพวกเราต่างเฝ้าระวังรากบรรพบุรุษที่สองพวกนั้น มันถูกแบ่งออกเป็นชิ้นส่วนขนาดใหญ่หกชิ้นเพื่อฝังร่วมกับศพของราชาอมตะหกคน!”

เรื่องนี้ทำให้ทุกคนอ้าปากค้าง พวกเขาทำสิ่งนี้ไปเพื่ออะไร?

“นี่คือสิ่งที่บรรพบุรุษโบราณลั่วโม่ของพวกเราได้ทำการอนุมานไว้เมื่อหลายปีที่แล้ว” ผู้อาวุโสตอบด้วยสีหน้าเคารพและเคร่งขรึม

แม้ว่าจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญลัวโม่เสียชีวิตไปหลายปีแล้ว แต่ทุกคนในโลกแห่งนี้ก็ยังเต็มไปด้วยความเคารพต่อเขา

แม้ว่าการเสียชีวิตของสิ่งมีชีวิตระดับนี้จะเป็นเรื่องที่น่าตกใจ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีทางเกิดขึ้น อย่างน้อยที่สุดพวกเขาก็เสียชีวิตในการต่อสู้ในยุคเซียนโบราณครั้งสุดท้าย!

“ เอาล่ะ. ตอนนี้มันจะขึ้นอยู่กับโชควาสนาของพวกเจ้า ผู้ใดแข็งแกร่งกว่าผู้นั้นก็ย่อมได้รับผลประโยชน์มากกว่า!

ใต้ต้นชาสารพัดเต๋าผู้อาวุโสพูดพร้อมกับชี้ไปที่แท่นบูชาดิน มีภาชนะหยกมากกว่าสองพันชิ้นอยู่ที่นั่น

การต่อสู้เพื่อใบไม้เซียนเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ ทุกคนสามารถต่อสู้เพื่อเอาชนะ

คราวนี้มันไม่ได้จำกัดอยู่ที่แท่นบูชาเท่านั้น แต่ทุกคนยังสามารถยึดมันจากผู้อื่นแม้ว่าจะครอบครองถึงร้อยใบก็ไม่มีปัญหา!

ใบไม้หนึ่งร้อยใบย่อมหมายถึงโอกาสร้อยครั้งในการทำความเข้าใจกับเต๋า เพียงแค่ความคิดเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้คนคุ้มคลั่งได้แล้ว

ที่ยอดเขาบรรยากาศเปลี่ยนไปทันที มันเป็นช่วงเวลาสำคัญอย่างแท้จริงการต่อสู้แตกหักครั้งยิ่งใหญ่กำลังจะเริ่มขึ้น!

เป็นเพราะนี่เป็นส่วนที่น่าตื่นเต้นที่สุดของการชุมนุมแต่ละครั้ง มีใบชาสารพัดเก๋ามากมายมากมายแม้ว่าตอนแรกทุกคนจะแย่งชิงไปไม่น้อยแต่ก็ยังเหลือมากกว่าสองพันใบ!

ใครจะยอมแพ้โอกาสที่จะได้ทำความเข้าใจเต๋า? ใบไม้ใบหนึ่งแสดงถึงโอกาสในการรู้แจ้งชั่วขณะ ไม่ต้องกล่าวถึงตระกูลเล็กๆเลยแม้แต่ผู้คนจากตระกูลจักรพรรดิตอนนี้ก็ยังมีสีหน้าหิวกระหาย

ในทันใดนั้นพลังแห่งการสังหารก็แผ่ซ่านไปในอากาศกลุ่มต่างๆล้วนเตรียมการเสร็จสิ้น!

แม้แต่กลุ่มที่ก่อนหน้านี้ที่ทำตัวเงียบสงบอยู่ตลอดเวลาก็รวบรวมพลัง พวกเขาจะดำเนินการร่วมกันโดยจำเป็นต้องคว้าส่วนแบ่งของโชคจากธรรมชาติไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

ยอดเขาสารพัดเต๋าสถานที่แห่งนี้มีความสง่างามอย่างยิ่ง พื้นหินบนยอดเขาล้วนมีความแวววาวของโลหะจางๆ และมีความทนทานสูงเนื่องจากมีค่ายกลชั้นเซียนอันน่าอัศจรรย์คอยทำหน้าที่ปกป้องสถานที่แห่งนี้จากการถูกทำลายในระหว่างการต่อสู้ที่รุนแรง

ทุ่งหญ้าสีเขียวอ่อนนุ่มแต่ไม่มีใครสนใจนั่งลงอีกต่อไป แม้แต่สมาชิกของตระกูลจักรพรรดิ์อย่างฉีเมิ่งหงซึ่งเป็นทายาทของ จักรพรรดิแดงที่ดุร้ายและโหดเหี้ยมและคนอื่นๆต่างก็ลุกขึ้นแล้ว

ตอนนี้ต้นชาสารพัดเต๋าเปลือยเปล่าไม่มีใบเหลืออยู่บนต้น แต่ยังคงมีพลังชีวิตที่ไม่มีที่สิ้นสุด ทุกคนสามารถมองเห็นหมอกเซียนกระจายไปมาระหว่างกิ่งก้านที่ตั้งตรงและแข็งแรง

ขาของสือฮ่าวงอเล็กน้อย เขาแสดงท่าทางเหมือนมังกรร่างมนุษย์ดุร้ายที่กำลังจะโจมตีได้ทุกเมื่อ

“ทุกคนควรรอที่ด้านล่างของภูเขา” สือฮ่าวหันกลับมาพูดกับสตรีชราและเด็กๆที่เขาช่วยเหลือ

“พี่ใหญ่ระวังตัวด้วย!” ดวงตาของเด็กหยิงคนนั้นกระพริบหนึ่งครั้งและตอบกลับมาอย่างชาญฉลาด

จากนั้นภายใต้การนำของหญิงชราเด็กๆก็รีบออกจากภูเขาแม้ว่าจะยังคงเต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็ตาม

"เริ่ม!"

ใต้ต้นไม้โบราณผู้อาวุโสคนนั้นตะโกนออกมา

จิ!

ทันทีที่ได้รับสัญญาณก็มีคนผู้หนึ่งลงมืออย่างรวดเร็ว เขาปลดปล่อยญาณวิเศษอันล้ำค่ามุ่งตรงไปยังแท่นบูชาเก่าแก่

สือฮ่าวเผยให้เห็นถึงความประหลาดใจ พวกเขากำลังโจมตีสถานที่แห่งนั้น?

ความเร็วของเขาก็เร็วมากเช่นกันเขามุ่งตรงไปข้างหน้าโดยไม่เสียเวลาแม้แต่น้อย ในตอนแรกเขาต้องการที่จะยื่นมือออกไปเพื่อคว้าพวกมัน

แต่ตอนนี้เขาพบว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องเพราะกลุ่มอื่นๆกำลังโจมตีอย่างสุดกำลัง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เข้าใจนี่เป็นวิธีเดียวที่จะได้รับใบชากลับมา!

แสงสว่างจากพลังโจมตีพุ่งขึ้นรอบๆแท่นบูชาโบราณ แต่ทันใดนั้นก็มีพลังลึกลับชนิดหนึ่งปิดกั้นญาณวิเศษทั้งหมดให้กระจายออกไปด้านนอก

มีกำแพงป้องกัน!

หลังจากนั้นไม่นานสือฮ่าวก็เข้าใจว่าเขาควรเปลี่ยนวิธีการของเขา

“ในอดีตแม้แต่จักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญก็ยังมาที่นี่เพื่อเพลิดเพลินกับใบชาสารพัดเต๋า การชุมนุมครั้งนั้นโดดเด่นมากเพียงไร? เหตุการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นอีกหรือไม่” ผู้อาวุโสคนหนึ่งรำพึงออกมาเบาๆ

“ทำไมมันยากขนาดนี้” สือฮ่าวขมวดคิ้วสิ่งกีดขวางนั้นแข็งแกร่งเกินความคาดหมายของเขา ถึงแม้ว่าเขาจะรู้อยู่แล้วว่ามันไม่ถูกนำออกมาง่ายๆแต่เขาก็ไม่คิดว่ามันจะยากลำบากขนาดนี้

หากเขาไม่ทุ่มเทอย่างสุดกำลังคงเป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับโชควาสนาแน่นอน

ทันใดนั้นสระสายฟ้าก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา จากนั้นมันจึงขยายออกปกคลุมด้านบนของยอดเขานี้ไว้หมด

ฝ่ามือของเขาไม่ได้ใหญ่โตนัก แต่ความรู้สึกที่มอบให้นั้นราวกับว่ามันสามารถบดขยี้ดวงอาทิตย์และจันทราได้ง่ายดายเพียงการโจมตีครั้งเดียว

ฮ่อง!

สือฮ่าวปลดปล่อยสายฟ้าเข้าโจมตีแท่นบูชาโบราณ นี่คือพลังหยางขั้นสูงสุดของคุนเผิง

กา!

ด้านนอกแท่นบูชาดินมีรอยแตกที่เกิดจากการโจมตีอันรุนแรงของของสือฮ่าว

ในบริเวณรอบๆ ผู้คนมากมายต่างสูดลมหายใจเข้าไปอย่างหนาวเหน็บ ฮวงคนนี้จะไม่แข็งแกร่งเกินไปหน่อยหรือ? มีเพียงผู้ที่เข้าร่วมการโจมตีเท่านั้นที่รู้ว่ากำแพงนั้นแข็งแกร่งเพียงใด มันแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะฝ่าการป้องกันเข้าไป!

ผู้คนมากมายจากตระกูลราชาร่วมมือกันโจมตีออกไปหลายสิบครั้ง แต่พวกเขาก็ไม่สามารถสร้างแม้แต่รอยขีดข่วนให้กับกำแพงนั้น!

ทันใดนั้นก็มีมือของหลายๆคนที่ยื่นเข้าไปในรอยแตกซึ่งถูกสร้างไว้โดยสือฮ่าว พวกเขาใช้ญาณวิเศษบรรพบุรุษของตัวเองเพื่อปกป้องการรบกวนของผู้อื่น

นี่คือการพยายามแย่งชิงผลงานของสือฮ่าวโดยตรงจะให้เขายินยอมได้อย่างไร