343 - ดื่มชาเพื่อรู้แจ้งในเต๋า

1653 - ดื่มชาเพื่อรู้แจ้งในเต๋า

อ่าว ...

เสียงเสือคำรามด้วยความดุร้ายและทรงพลังถูกปลดปล่อยออกมาจากใบไม้สีขาว ใบไม้นั้นมีลักษณะรูปร่างคล้ายกับเสือขาวที่กำลังส่งเสียงคำรามจริงๆ

จากนั้นก็มีใบไม้ห้าสีที่ปล่อยแสงศักดิ์สิทธิ์พร้อมกับเสียงร้องของหงส์เพลิง มันอาบไปด้วยเปลวไฟสีทองอันงดงามและเจิดจรัสอย่างแท้จริง

เมื่อมาถึงใต้ต้นชาตัวนี้แล้วทุกคนจะเห็นว่าใบไม้ทั้งสามพันใบนั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

รูปร่างของมันมีทั้งอาวุธวิเศษและสัตว์อสูรดุร้าย ความแตกต่างของพวกมันก็หมายถึงเต๋าทั้งสามพันชนิดที่มีในโลกนี้

นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทุกคนเรียกมันว่าต้นชาสารพัดเต๋านั่นเอง!

ผู้อาวุโสคนหนึ่งหยิบใบชาระมัดระวังอย่างยิ่งเพราะเกรงว่ามันจะเกิดความเสียหาย ในท้ายที่สุดพวกเขาก็แยกเก็บใบไม้เหล่านี้ไว้ในภาชนะหยกขนาดเล็กสามพันใบพร้อมกับปิดผนึกไว้อย่างแน่นหนา

“พิธีชงชาเริ่มขึ้นแล้ว!” ผู้อาวุโสคนหนึ่งประกาศเสียงดัง

ใบชาถูกคัดมาหมดแล้ว ตอนนี้ต้นชาสารพัดเต๋าไม่เหลือใบอยู่อีกแม้แต่ใบเดียว อย่างไรก็ตามมันยังคงปลดปล่อยพลังชีวิตอันสมบูรณ์ออกมาอย่างสม่ำเสมอเช่นเดิม

ใต้ต้นไม้มีแท่นบูชาเล็กๆแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยความเก่าแก่และลึกลับ

ภาชนะหยกสามพันชิ้นทั้งหมดถูกวางไว้บนแท่นบูชา ทำให้พวกมันได้รับการปกป้องอย่างแน่นหนาจนไม่มีผู้ใดสามารถแย่งชิงไปได้หากไม่ได้รับอนุญาต

แท่นบูชาเปล่งประกายอ่อนโยนและนุ่มนวลอย่างยิ่ง ภาชนะหยกสามพันชิ้นถูกล้อมรอบด้วยม่านแสงมงคลทำให้มันดูศักดิ์สิทธิ์และเงียบสงบ

“การที่จะสามารถเลือกใบชาออกมาได้พวกเจ้าต้องมีความแข็งแกร่งพร้อมทั้งโชควาสนา!”

“พวกเจ้าสามารถเลือกใบชาได้เพียงใบเดียวเท่านั้นในแต่ละครั้ง หลังจากที่พวกเจ้าดื่มชาไปแล้วและทำความเข้าใจเต๋าเสร็จสิ้นจะได้รับการอนุญาตให้เลือกอีกครั้ง”

ผู้อาวุโสพูดขึ้นทีละคนเพื่อแจ้งให้ทุกคนทราบถึงกฎของสถานที่แห่งนี้

“ทุกใบมีเต๋าชั้นยอดที่ไม่มีใครเทียบได้ มันจะขึ้นอยู่กับชะตากรรมของพวกเจ้าเองว่าจะมีความสอดคล้องกับใบชาใบนั้นหรือไม่” ชายชราอีกคนเตือนออกมาเบาๆ

ฮ่อง!

หลังจากนั้นหลายคนก็รีบลงมือ พวกเขาใช้ญาณวิเศษอันทรงพลังเรียกภาชนะยกพวกนั้นให้บินมาที่มือ

อย่างไรก็ตามพวกเขาส่วนใหญ่ไม่สามารถเคลื่อนย้ายพวกมันออกมาจากแท่นบูชาได้ แม้ว่าพวกเขาจะพยายามครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ก็ไม่มีผลลัพธ์ใดๆเกิดขึ้น

เวง!

ในที่สุดภาชนะหยกก็เคลื่อนออกจากแท่นบูชาและบินเข้าหาฝูงชน

มีผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากลงมือ แต่มีไม่ถึงสิบคนเท่านั้นที่สามารถทำได้สำเร็จ

หนึ่งในภาชนะหยกนั้นบินมาสือฮ่าว เขาเป็นหนึ่งในคนส่วนน้อยที่สามารถประสบความสำเร็จ!

ตอนนี้สือฮ่าวรู้สึกตื่นเต้นมากเขาอยากเห็นว่าใบไม้ที่มีความสัมพันธ์กับเขาจะเป็นอย่างไร หวังว่ามันคงสามารถชี้เส้นทางให้เขาได้!

หลังจากนั้นก็เริ่มมีคนที่ทำได้มากขึ้นเรื่อยๆ ภาชนะหยกบินเข้าหาฝูงชนด้วยรัศมีอันสดใสราวกับฝนดาวตก

“ฮ่าฮ่ามาแล้ว!” มีคนสองสามคนหัวเราะเสียงดังด้วยความตื่นเต้น

ทุกคนรู้ดีว่าใบไม้เหล่านี้มีความสำคัญมากแค่ไหน หากใครโชคดีบางทีแค่ใบไม้ใบเดียวอาจทำให้พวกเขาฝ่าทะลวงอาณาจักรบ่มเพาะได้ในครั้งเดียว

สิ่งนี้จะไม่ทำให้ทุกคนตาแดงด้วยความปรารถนาได้อย่างไร?

สือฮ่าวหัวเราะออกมาด้วยความสุขดวงตาของเขาทอประกายลึกล้ำ เขายื่นแขนออกไปก่อนจะจับภาชนะหยกดึงเข้าหาตัวเอง

“อ๊ะ?” ทันใดนั้นสือฮ่าวก็ขมวดคิ้ว เป็นเพราะว่าภาชนะหยกของเขาถูกพลังแปลกประหลาดดึงออกไป เขาไม่รอช้ารีบเพิ่มกำลังพร้อมกับดึงภาชนะหยกเข้าหาตัวเองอย่างรุนแรง

“ฮ่าฮ่า…นั่นเป็นของข้า!” ไม่ไกลจากเขามีคนสองสามคนพี่กำลังหัวเราะอย่างมีความสุข

แม้ว่าพวกเขาเหล่านั้นจะไม่ใช่ผู้คนจากตระกูลจักรพรรดิ แต่พวกเขาก็มาจากตระกูลราชาที่ทรงพลัง

การที่พวกเขาสามารถเรียกภาชนะหยกออกมาจากแท่นบูชานั้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่พวกเขามีความแข็งแกร่งที่แท้จริง

เวง!

ภาชนะหยกในมือของสือฮ่าวสั่นและกำลังดิ้นรนอีกครั้ง สือฮ่าวรู้ว่ามีคนที่กำลังใช้เครื่องมือพิเศษบางอย่างเพื่อก่อกวนเขา

ถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับคนอื่นทุกคนก็ไม่คิดที่จะสนใจ อย่างไรก็ตามตอนนี้มีคนกล้ากระตุกหนวดเสือถึงกับคิดแย่งชิงสิ่งของของฮวง เรื่องนี้ทำให้หลายคนมีสีหน้าบิดเบี้ยวเต็มไปด้วยความตกใจ

ดวงตาของสือฮ่าวสว่างวาบจับจ้องไปที่ต้นทางของพลังลึกลับ เขาจึงเห็นว่ามันมาจากทิศทางของฉีเมิ่งหง

ฉีเมิ่งหงประสบความสำเร็จแล้วตอนนี้เขาได้รับภาชนะหยกของตัวเอง

ในขณะเดียวกันข้างหลังเขาซึ่งมีผู้ติดตามหลายคนกำลังใช้สมบัติพิเศษบางอย่างในการแย่งชิงภาชนะหยกของผู้อื่น

ดวงตาของสือฮ่าวมีประกายเย็นชา ทันใดนั้นพื้นที่รอบๆตัวเขาก็ระเบิดออกพร้อมกับการปรากฏตัวของคุนเผิงสีทองที่เคลื่อนไหวอยู่ภายในหมอกสีดำ

คุนเผิงตัวนั้นปลดปล่อยพลังหยินหยางทะลวงผ่านความว่างเปล่าพุ่งออกไปในทิศทางของฉีเมิ่งหง

เปง!

ในทันใดนั้นพื้นด้านหลังฉีเมิ่งหงก็ระเบิดขึ้นอย่างรุนแรงก่อนที่หมอกสีดำจะพวยพุ่งออกมา หลังจากนั้นที่ด้านหน้าของเขาก็มีรัศมีสีทองอันเจิดจรัสทะลวงเข้าไปตรงๆ!

เมื่อพลังหยินและหยางรวมตัวกันพวกมันก็ปลดปล่อยแรงระเบิดทำให้เกิดความสั่นสะเทือนไปทั้งขุนเขา

ปู!

ผู้ติดตามหลายคนของฉีเมิ่งหงร่างกายถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ สมบัติลับที่พวกเขาแอบซ่อนอยู่ตอนนี้ตกลงสู่พื้นทำให้ผู้คนมากมายสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

“ฮวงเจ้าจะบังอาจเกินไปแล้ว? เจ้ากล้าสร้างความวุ่นวายในพิธีอันศักดิ์สิทธิ์? หรือเจ้าไม่รู้ว่าความตายเป็นเช่นไร!” ด้านหลังฉีเมิ่งหงทาสมนุษย์คนนั้นตวาดออกมาด้วยเสียงอันดัง

อย่างไรก็ตามสือฮ่าวไม่ได้กล่าวอะไรออกมา พลังหยินหยางของเขายังคงอยู่ที่นั่น พวกมันฉีกร่างกายของทาสมนุษย์คนนั้นจนเกือบขาดออกจากกันเป็นสองส่วน

หากไม่ใช่คลื่นแสงสีแดงที่พุ่งเข้ามาขัดขวางอย่างรวดเร็ว วิญญาณดั้งเดิมของเขาต้องถูกทำลายไปอย่างแน่นอน

ในช่วงเวลาสำคัญฉีเมิ่งหงลงมือช่วยทาสรับใช้ของเขาได้อย่างทันท่วงที ไม่เช่นนั้นใบหน้าของเขาคงถูกทำลายอย่างย่อยยับ

ด้านหลังของฉีเมิ่งหงผู้ติดตามของเขาเหลือเพียงสามคนเท่านั้น ใบหน้าของพวกเขาซีดขาวเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

หากไม่ใช่ว่าพวกเขามีปฏิกิริยาตอบสนองค่อนข้างดี ป่านนี้พวกเขาคงตายไปพร้อมกับคนอื่นๆแล้ว

สำหรับทาสมนุษย์คนนั้นใบหน้าของเขาก็ซีดเผือดไร้สีเลือด เขาไม่เคยคิดเลยว่าในฐานะคนรับใช้ของตระกูลจักรพรรดิก็มีวันที่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส

เมื่อเขาติดตามอยู่ด้านข้างของฉีเมิ่งหงโดยปกติแล้วสถานะของเขายังสูงกว่านายน้อยของตระกูลราชาเสียอีก แต่ในวันนี้เขาทำอะไรไม่ถูกจริงๆในสายตาของฝ่ายตรงข้ามเขาไม่ต่างอะไรจากมดปลวกตัวหนึ่ง

“ฮวง!” ฉีเมิ่งหงตวาดออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว ในวันนี้การต่อสู้ของพวกเขาจะไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้อย่างแน่นอน

“สั่งสอนทาสของเจ้าให้ดี ไม่เช่นนั้นแม้แต่ตัวเจ้าก็จะต้องเดือดร้อนไปด้วย!” สือฮ่าวกล่าวอย่างเย็นชา

แม้แต่คนรับใช้ผู้หนึ่งก็ยังคิดที่จะยั่วยุเขา หากไม่ใช่ว่ามีผู้อาวุโสระดับผู้สูงสุดหลายคนเฝ้าควบคุมสถานการณ์อยู่ที่นี่ เกรงว่าแม้แต่ฉีเมิ่งหงก็ยากที่จะเอาตัวรอดได้

แน่นอนว่าเหตุผลที่อีกฝ่ายกล้าลงมือก็เพราะว่าพวกเขามีความเชื่อมั่นอย่างแรงกล้าว่าฉีเมิ่งหงจะสามารถจัดการฮวงได้อย่างแน่นอน

“บังอาจ!” ทาสมนุษย์กรีดร้องออกมาด้วยความโกรธแค้น

“เจ้าเต็มใจที่จะเป็นทาสมันก็เรื่องของเจ้า แต่การที่เจ้ากล้ามาตอแยข้านั่นเป็นการแสวงหาความตายให้กับตัวเองเท่านั้น?” สือฮ่าวกล่าวอย่างเฉยเมย

หลังจากที่พูดจบพลังหยินหยางก็โจมตีออกไปอีกครั้ง

ปู!

ร่างกายของทาสมนุษย์คนนั้นถูกฉีกเป็นชิ้นๆ เลือดสีแดงสาดกระจายออกไปทุกทิศทุกทาง

ศีรษะของเขาตกลงพื้นที่ด้านหลังฉีเมิ่งหงดวงตาของเขาเบิกกว้างเต็มไปด้วยความกลัว

“อา…” วิญญาณดั้งเดิมของเขากรีดร้องโหยหวนด้วยความเศร้าโศก

ผู้เชี่ยวชาญมากมายบนยอดเขาต่างมองมาที่สือฮ่าวด้วยความกลัว คนผู้นี้ไม่สามารถยั่วยุได้ หากทำให้เขาไม่พอใจผลที่ตามมาจะเลวร้ายถึงขีดสุด

เขาเป็นเหมือนมังกรร้ายที่ทรงพลัง กล้าที่จะรุกรานผู้สืบเชื้อสายของของจักรพรรดิแดงผู้ชั่วร้ายอย่างไม่หวั่นเกรงศักดิ์ศรีของตระกูลจักรพรรดิ

แค่นี้ก็ทำให้ผู้คนมากมายสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัวแล้ว