341 - ศัตรูของตระกูลจักรพรรดิ

1651 - ศัตรูของตระกูลจักรพรรดิ

ใบหน้าของผู้ฝึกฝนที่นี่เปลี่ยนไปอย่างรุนแรงเพราะชายเสื้อคลุมสีน้ำเงินตายเร็วเกินไป เร็วกว่าตอนที่ฮวงฆ่าราชันย์บู๊และคนอื่นๆในชายแดนเมืองจักรพรรดิเสียอีก

สิ่งนี้พิสูจน์ได้ว่าความก้าวหน้าในการบ่มเพาะของฮวงนั้นน่ากลัวเพียงใด!

ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก ในระยะเวลาอันสั้นยากเกินกว่าที่ราชาผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสิบในอดีตจะเผชิญหน้ากับเขาได้!

นี่คือบุคคลที่สามารถเขย่าโลกได้อย่างแท้จริง!

คำพูดเหล่านี้ปรากฏขึ้นในใจของหลายๆคน ไม่ว่าพวกเขาจะเกลียดชังฮวงมากแค่ไหน พวกเขาก็ต้องยอมรับว่าผู้เชี่ยวชาญหนุ่มคนนี้มีความพิเศษมากจริงๆ

หากเขาได้รับเวลาให้เติบโตขึ้นเขาอาจจะกลายเป็นคนที่ไม่มีใครเทียบได้ภายใต้สวรรค์นี้!

สือฮ่าวเดินขึ้นเขามาเรื่อยๆ หลังจากเหยียบทาสมนุษย์คนนั้นจนตายเขาก็มาถึงยอดเขาแล้ว

“เป็นคนที่ไม่มีใครเทียบได้จริงๆ!” ที่ด้านหลัง ผู้อาวุโสชุดสีเทาพูดกับตัวเองศีรษะของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ เขารู้สึกว่าฮวงชำนาญในการสร้างปัญหาให้กับตัวเองอย่างยิ่ง

เวลาผ่านไปแค่ไหน? หลังจากมาที่ภูเขาสารพัดเต๋า ลูกเขยของสายเลือดจักรพรรดิแดงก็ระเบิดอยู่ใต้เท้าของเขา

และตอนนี้หนึ่งในสิบผู้เชี่ยวชาญรุ่นเยาว์ในอดีตก็ถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆมันจะป่าเถื่อนเกินไปแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการกระทำครั้งนี้ของเขาจะสร้างความปั่นป่วนมากแค่ไหน!

ในตอนนี้เขารีบส่งข่าวออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อให้ผู้ไม่ดับสูญซึ่งเป็นบรรพบุรุษของเขาทราบถึงสถานการณ์ มิฉะนั้นเขากลัวว่า ฮวงจะกระตุ้นให้เกิดปัญหามากยิ่งขึ้น

ผู้อาวุโสชุดสีเทารู้ตัวเองดีว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฮวงเขาจึงไม่สามารถหยุดยั้งเหตุการณ์ทุกอย่างได้

“นี่คือการทุบหม้อเพราะมันแตกอยู่แล้วหรือปล่าว?” เขาเริ่มสงสัย เป็นไปได้ไหมที่ฮวงรู้สึกเหมือนว่าเขาไม่มีความหวังเหลืออยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงตั้งใจที่จะมาเพื่อปลดปล่อยการเข่นฆ่าครั้งใหญ่?

“น่าสนใจ เป็นเพียงเชลยจากเมืองจักรพรรดิ์แต่ยังกล้าสร้างปัญหาที่นี่โดยไม่รู้ถึงความห่างไกลของสวรรค์และปฐพี!” ใครบางคนบนยอดเขากล่าวอย่างเย็นชา

สือฮ่าวขมวดคิ้ว เขารู้สึกได้ว่าบุคคลผู้นี้แข็งแกร่งมาก ควรจะเป็นครึ่งก้าวของผู้สูงสุด

อย่างไรก็ตามจิตใจของเขาลุกโชนด้วยความตื่นเต้นไม่มีความรู้สึกหวาดกลัวใดๆ เขาอยากลองดูว่าจะสามารถต่อกรกับผู้ยิ่งใหญ่ระดับนั้นได้หรือไม่!

คราวนี้หลังจากการเปลี่ยนแปลงในเตาหยินหยางของตระกูลกู่เขาได้รับประโยชน์มามากมายทั้งร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลัง ตอนนี้เขาต้องการหาคนที่แข็งแกร่งมาทดสอบความความสามารถของตัวเองดู

บนยอดเขาหญ้าเขียวขจีเหมือนอัญมณีเปล่งประกายแวววาวและอ่อนนุ่มมาก พลังแห่งสวรรค์และโลกที่อุดมสมบูรณ์แผ่ออกไปด้านนอก

หากผู้ใดต้องการที่จะไปถึงจุดสูงสุดของยอดเขาสารพัดเต๋าก็ต้องทำการต่อสู้เพื่อให้ถูกยอมรับ มีเพียงผู้แข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะมีที่นั่งในสถานที่แห่งนี้

ผู้ที่พูดไม่ได้แสดงตัวตนและไม่ได้เข้ามาเพื่อโจมตีสือฮ่าว หลังจากพูดอย่างเย็นชาเขาก็เงียบหายไป

ยอดเขาด้านบนนั้นกว้างขวางมาก รัศมีพลังเซียนที่ถูกปลดปล่อยออกมานุ่มนวลทำให้ทุกคนมีความผ่อนคลาย กลุ่มราชาผู้ยิ่งใหญ่ล้วนนั่งลงที่พื้น มีกอหญ้าเพียงพอไม่จำเป็นต้องเกิดความขัดแย้งกัน

สือฮ่าวไม่ได้มองไปที่คนเหล่านี้อีกต่อไป และเขาก็ไม่ได้มองหาคนที่กล่าวเมื่อสักครู่ ตอนนี้แทนที่จะมองลงไปที่พื้นซึ่งคนมากมายนั่งอยู่ เขากลับเดินไปตรงกลางยอดเขาแทน กลิ่นหอมจรุงลอยมาจากที่แห่งนั้นนั่นเอง

เมื่อสือฮ่าวลืมตาขึ้นมาเขาก็เห็นต้นไม้เซียนนั่น! มันเป็นต้นไม้โบราณที่หยั่งรากอยู่อยู่กลางยอดเขา

ลำต้นหนาเปลือกไม้แตกระแหงเหมือนเกล็ดมังกรแผ่ออกไปด้านนอก ต้นไม้นี้มีความเก่าแก่เป็นอย่างมากอาจจะมีอายุถึงหนึ่งล้านปี

แน่นอนว่าส่วนที่น่าทึ่งที่สุดไม่ใช่กิ่งก้านและลำต้นแต่เป็นใบของมัน ใบไม้ทุกใบนั้นปลดปล่อยความสดใสร่วงหล่นลงมาเหมือนแม่น้ำแห่งดวงดาวที่คดเคี้ยวเกี่ยวกับกิ่งไม้

เหล่านี้คือใบชาสารพัดเต๋าซึ่งมีมูลค่ามากมายมหาศาล!

เมื่อมันถูกนำมาใช้ในการชงชา หากมีใครสามารถลิ้มรสจะเข้าสู่สภาพที่สามารถสัมผัสกับสิ่งมหัศจรรย์ของสวรรค์และปฐพีได้

เมื่อใดก็ตามที่ใบของมันเติบโตเต็มที่ มันจะเป็นโอกาสอันล้ำค่าเสมอ!

สือฮ่าวตกตะลึงเป็นอย่างมากและมีการแสดงออกอย่างแปลกประหลาด ใบของต้นชานี้ไม่มีใบใดที่มีลักษณะเหมือนกันเลย รูปร่างของพวกมันแปลกประหลาดสีสันสดใสแตกต่างกันอย่างมาก

กลิ่นหอมหวานที่ถูกปลดปล่อยออกมาเพียงแค่กลิ่นเดียวก็ทำให้ร่างกายรู้สึกเบาสบาย วิญญาณดั้งเดิมผ่อนคลายราวกับว่าพวกเขาสามารถรู้แจ้งเต๋าได้โดยตรง

ในเวลานี้ดวงตาของคนอื่นๆไม่ได้มองไปที่ยาเซียน แต่กลับมองมาที่เขา

เมื่อทุกคนเห็นว่าเขาสงบนิ่งราวกับว่าไม่มีใครอยู่ที่นี่ เพียงมีความสนใจไปที่ต้นชาสารพัดเต๋า ก็มีผู้เชี่ยวชาญสองสามคนที่กระแทกลมหายใจออกมาด้วยความไม่พอใจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีบางคนที่ไม่สามารถทนได้ เขาปลดปล่อยสายฟ้าสีทองสองเส้นออกมาจากดวงตา มันฉีกความว่างเปล่าก่อนจะพุ่งเข้าหาสือฮ่าวตรงๆ!

ฮ่อง!

สายฟ้าสีทองสองเส้นนั้นกระแทกลงไปที่พื้น นับได้ว่าเป็นการโจมตีสือฮ่าวโดยตรง

ผู้คนมากมายตื่นตระหนก เพียงแค่ใช้สายตาเหลือบมองก็มีพลังทำลายล้างถึงขนาดนี้ คนผู้นั้นต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญในระดับครึ่ง ก้าวผู้สูงสุดอย่างแน่นอน!

อย่างไรก็ตามเมื่อสายฟ้าเข้าใกล้ร่างของสือฮ่าว พวกมันกลับไม่สามารถทำอะไรได้ เขายืนอยู่ที่นั่นอย่างสงบร่างร่างกายไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย

รัศมีพลังสว่างไสวล้อมรอบร่างกายของเขาอยู่ หากผู้ลงมือไม่มีความแข็งแกร่งมากพอจะไม่มีอะไรสามารถสัมผัสกับร่างกายของสือฮ่าวได้

ดวงตาของสือฮ่าวมองไปที่สิ่งมีชีวิตที่นั่งอยู่บนกอหญ้าใบหน้าของเขาเย็นชาและไม่แยแส

ในบรรดาสายตาที่มุ่งร้ายเหล่านั้นดูไม่เรียบง่าย แต่ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็คงจะมีสถานะใกล้เคียงกับชายที่สวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินเท่านั้นเอง

ด้วยพลังเพียงแค่นี้ย่อมไม่สามารถทำให้เขารู้สึกกดดันได้!

เขามองไปที่ผู้คนมากมายซึ่งอยู่ใต้ต้นไม้เซียนต้นนั้น พวกเขามาจากตระกูลราชาอันทรงพลัง รัศมีความแข็งแรงของพวกเขาไม่ได้ย่ำแย่นัก อาจจะกล่าวได้ว่าค่อนข้างดีด้วยซ้ำ

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือคนเหล่านี้ดูค่อนข้างเยาว์วัย คาดว่าพวกเขาคงมีอายุไม่ถึงหนึ่งร้อยปี เป็นการยากที่จะบอกว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนในอนาคต

แต่สิ่งที่ทำให้สือฮ่าวประหลาดใจที่สุดก็คือมีบางคนที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าผู้ฝึกฝนเสื้อคลุมสีน้ำเงินที่เขาเพิ่งสังหารไปด้วยซ้ำ!

คาดว่าพวกเขาคงเป็นบุคคลสำคัญของตระกูลราชา ซึ่งส่วนใหญ่มักจะอยู่อย่างสันโดษ มีเพียงวันนี้เท่านั้นที่พวกเขาจำเป็นต้องออกจากดินแดนโบราณของตระกูล

มีสิ่งมีชีวิตที่อายุน้อยเหล่านี้มีต้นกำเนิดที่ยิ่งใหญ่มาก! ความแข็งแกร่งของพวกเขาเป็นของจริง

หลังจากนั้นไม่นานสือฮ่าวก็ได้เห็นอวี่อวี้ ฉิงคุน อู๋คุน และคนอื่นๆจากตระกูลจักรพรรดิ!

แน่นอนสิ่งที่ไม่คาดคิดที่สุดก็คือฉีเมิ่งหงซึ่งนั่งอยู่ที่กอหญ้าด้วยอาการสงบ สือฮ่าวไม่สามารถสัมผัสได้ถึงโทสะของเขาแม้แต่น้อย รอบๆตัวเขามีผู้แข็งแกร่งอาณาจักรแยกตนเองอยู่เจ็ดแปดคน

สิ่งนี้ทำให้สือฮ่าวรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก ฉีเมิ่งหงอยู่ที่นี่แต่เขากลับไม่แสดงท่าทีใดๆออกมาเกี่ยวกับในเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้

ต้องเข้าใจว่าสือฮ่าวเพิ่งลงมือฆ่าน้องเขยของเขาไป แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังสงบนิ่งอยู่!

ในตอนแรกสือฮ่าวคิดเสมอว่าฉีเมิ่งหงยังมาไม่ถึงหรืออาจจะมีอย่างอื่นที่ต้องทำในวันนี้ เขาไม่คิดว่าทายาทของจักรพรรดิแดงคนนี้จะรอเขาอยู่ที่ข้างบนยอดเขาแล้ว

ทำไมเขาไม่ช่วยน้องเขยของตัวเองทั้งที่เขานั่งอยู่ที่นี่?

“ข้าอยากฆ่าเจ้ามาตลอด แต่ก็ไม่มีเหตุผลเพียงพอที่จะลงมือ ในที่สุดวันที่ข้ารอคอยก็มาถึงสักที!” ฉีเมิ่งหงกล่าวเสียงเย็น

บุคคลผู้นี้ไม่ได้ซ่อนความเป็นศัตรูของเขาที่มีต่อฮวงเลย นับตั้งแต่ที่สือฮ่าวพบเขาในครั้งแรก เขาก็รู้สึกว่าคนผู้นี้ต้องการที่จะสังหารเขาอย่างแท้จริง

“เจ้าสามารถนั่งดูน้องเขยของตัวเองถูกฆ่าตาย ข้าต้องยกนิ้วให้กับความอำมหิตโหดเหี้ยมของเจ้าจริงๆ” สือฮ่าวกล่าวเย้ยหยัน

“เจ้าคิดว่าคนไร้ประโยชน์อย่างนั้นจะสามารถแต่งเข้าตระกูลของข้าได้หรือ?!” ฉีเมิ่งหงกล่าวอย่างเย็นชา

ทุกสายตาต่างจ้องมาที่ทิศทางนี้ พวกเขารู้ว่าผู้ยิ่งใหญ่ของตระกูลจักรพรรดิกำลังจะลงมือต่อฮวงแล้ว

ในสายตาของผู้เชี่ยวชาญมากมาย ฉีเมิ่งหงจะลงมือค่อนข้างแน่ แม้ว่าเขาอาจจะไม่สังหารฮวงไปจริงๆ แต่ก็เป็นเรื่องยากที่จะหลีกเลี่ยงการต่อสู้ครั้งใหญ่ได้

สายเลือดของจักรพรรดิแดงนั้นโหดเหี้ยมและไร้ปรานีเสมอมา เมื่อพวกเขาลงมือพวกเขาจะปลดปล่อยความชั่วร้ายออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ย้อนกลับไปเมื่อนานมาแล้วจักรพรรดิแดงได้สังหารผู้เชี่ยวชาญเป็นจำนวนมาก ไม่ว่าจะเป็นฝั่งตัวเองหรือในฝั่งของเก้าสวรรค์

หลังจากนั้นเขายังได้ใช้วิธีต่ำช้าในการสังหารราชาอมตะของเก้าสวรรค์ จนได้รับฉายาว่าเป็นราชาอมตะที่ชั่วร้ายที่สุด!

ลูกหลานของเขาก็มีลักษณะคล้ายกัน!

“เจ้าเรียกว่าฉีเมิ่งหงหรือ? อย่าเสียใจเกินไปก็แล้วกันเมื่อตอนที่เท้าของข้าขยี้วิญญาณดั้งเดิมของเจ้าจนแหลกสลาย” สือฮ่าวกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

เนื่องจากอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความเป็นปรปักษ์ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นที่เขาจะต้องอดกลั้นเช่นกัน