339 - ถูกลบเลือน

1649 - ถูกลบเลือน

สิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ทำให้เกิดความวุ่นวายเป็นอย่างมาก ตอนนี้มีสิ่งมีชีวิตมากมายที่กำลังจับจ้องมายังทิศทางนี้

“พวกเจ้ากำลังบังคับข้าให้สังหารพวกเจ้าทิ้งทั้งหมดหรือเปล่า?” ในที่สุดสือฮ่าวก็พูดขึ้น

ภายในศาลาใบหน้าของคนที่พูดขึ้นตอนนี้กลายเป็นซีดเผือดเขารู้สึกเสียใจมากที่กล่าวออกไปอย่างนั้น

“ฮวงเจ้าล้ำเส้นเกินไปแล้ว นี่คืออาหารของข้าเจ้ามีสิทธิอะไรที่จะเข้ามายุ่ง?” ลูกเขยจักรพรรดิคนนั้นหัวเราะอย่างเย็นชา

“ข้าเป็นมนุษย์ แต่พวกเจ้าเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตป่าเถื่อน เมื่อข้าเห็นเรื่องนี้แล้วข้าต้องมีส่วนร่วมให้ได้” สือฮ่าวกล่าว

“เจ้าเห็นว่าพวกมันเป็นมนุษย์เจ้าจึงต้องการเข้ามายุ่ง? อย่างไรก็ตามมนุษย์เป็นอาหารที่พวกเรารับประทานเป็นประจำอยู่แล้ว เจ้ายุ่งเกี่ยวได้หรือ” ลูกเขยจักรพรรดิกล่าว

“เจ้าถือว่ามนุษย์เป็นอาหาร แต่ข้ากลับเห็นเจ้าเป็นเหยื่อ เจ้าลองคิดดูว่าสถานการณ์ต่อไปนี้จะเกิดอะไรขึ้น? เมื่อข้าอยู่ที่นี่แล้ว วันนี้จะเป็นวันตายของเจ้าอย่างแน่นอน!” สือฮ่าวกล่าวด้วยน้ำเสียงเฉยเมย

ทุกคนตกตะลึงสือฮ่าวกำลังจะลงมือจริงๆ

เกียง!

ลูกเขยของจักรพรรดิฟาดฟันดาบยาวสีทองในมือออกมา ร่างกายของเขาปลดปล่อยพลังอันยิ่งใหญ่รวมไปถึงโซ่คำสั่งของเทพเจ้าเพื่อใช้ในการรับมือกับฮวง

เขาเชื่อว่าตัวเขาแม้จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฮวง แต่เขาก็แข็งแกร่งพอที่จะยืนหยัดจนกว่ากำลังเสริมจะมาถึง บนภูเขาแห่งนี้มีผู้เชี่ยวชาญจำนวนไม่น้อยทุกคนต้องไม่ปล่อยให้เขาถูกสังหารไปอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตามทุกสิ่งทุกอย่างกลับเหนือความคาดหมายของเขา

สือฮ่าวหยุดดาบศักดิ์สิทธิ์ของเขาโดยใช้เพียงสองนิ้ว เขาสะบัดมือเบาๆดาบสีทองเล่มนั้นก็แตกละเอียดตกลงสู่พื้น

ความแข็งแกร่งนี้จะไม่น่าจะเหลือเชื่อเกินไปหรือ?

ฮ่อง!

อย่างไรก็ตามลูกเขยของจักรพรรดินั้นแข็งแกร่งมากเขาปล่อยมือออกจากดาบ พร้อมกับใช้ญาณวิเศษของบรรพบุรุษโจมตีเข้าใส่สือฮ่าวอย่างไม่หยุดยั้ง

ปู!

ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ราวกับว่าสือฮ่าวมีร่างกายถูกสร้างมาจากทองคำเซียนที่ไม่อาจทำลายได้

สือฮ่าวเดินขึ้นไปข้างหน้าก่อนจะคว้าแขนข้างหนึ่งของลูกเขยจักรพรรดิ์พร้อมกับฉีกมันออกจากร่างกายของเขาโดยตรง

นี่เป็นฉากที่สะเทือนขวัญเป็นอย่างมาก แม้ว่าทุกคนจะรู้อยู่แล้วว่าฮวงแข็งแกร่ง แต่พวกเขาก็ไม่คิดว่าจะน่าตกใจถึงขนาดนี้

“ อา…ชายหนุ่มลูกเขยจักรพรรดิกรีดร้องใบหน้าของเขาซีดเซียว เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงขนาดนี้ ความแข็งแกร่งของฮวงเกินไปกว่าจินตนาการของเขามาก

ปู!

สือฮ่าวกระแทกออกไปอีกหนึ่งหมัด แม้ว่าบุตรเขยของจักรพรรดิจะต่อต้านอย่างต่อเนื่องแต่ท้ายที่สุดร่างกายของเขาก็ยังระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเหลือเพียงศีรษะเท่านั้น

“แย่แล้วตอนนี้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่ไปเสียแล้ว!” เสียงของผู้อาวุโสชุดเทาจิตใจสะท้านหวั่นไหว สิ่งมีชีวิตในสายเลือดของ จักรพรรดิแดงไม่ยินยอมให้ผู้คนมาท้าทาย

สือฮ่าวไม่ได้ให้ความสนใจในเรื่องนี้เลย เขาเดินไปข้างหน้าพร้อมกับใช้เท้าบดขยี้ลงไปที่ศีรษะของนายน้อยตระกูลราชาคนนั้นอย่างรุนแรงจนวิญญาณดั้งเดิมของเขาสูญสลายไป

ปู!

อีกศีรษะหนึ่งที่อยู่ข้างก็ถูกเท้าของเขาบดขยี้ลงไปแทบจะพร้อมกัน

“อย่าได้ลงมือ! น้องสาวของฉีเมิ่งหงกำลังจะกลายเป็นคู่บำเพ็ญของข้า…” คนที่ถูกเรียกว่าลูกเขยจักรพรรดิ์ตะโกนออกมาด้วยความหวาดกลัว

“ตอนนี้เจ้ายังไม่ใช่ลูกเขยจักรพรรดิหรอกหรือ? ถึงแม้ว่าเจ้าจะเป็นข้าก็ยังลงมืออยู่ดี!”

ปู!

สือฮ่าวใช้ฝ่าเท้าขยี้ศีรษะของเขาแหลกเป็นผุยผง ด้วยการลงมือเพียงเท่านี้ลูกเขยของตระกูลจักรพรรดิก็ถูกเขาสังหารลงอย่างง่ายดาย

ทุกคนที่อยู่รอบๆต่างมมีสีหน้าตกตะลึง พวกเขาไม่กล้าที่จะเชื่อสายตาของตัวเอง สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้มันเกินกว่าความเข้าใจของพวกเขา

ในโลกนี้ถึงกับมีคนที่กล้าสังหารบุตรเขยของตระกูลจักรพรรดิจริงๆ!

นี่มันอหังการมากเกินไปแล้ว!

“ฮวงเจ้านำหายนะครั้งใหญ่มาสู่ตัวเองแล้ว เจ้ารู้ตัวหรือเปล่าว่าทำอะไรลงไป!” ผู้อาวุโสชุดเทาร่างกายสั่นสะท้านด้วยความตกใจ เขาอดไม่ได้ที่จะตะโกนเตือนสือฮ่าว

“ฮวงสังหารบุตรเขยของสายเลือดจักรพรรดิแดง!”

“สวรรค์! บุตรเขยของจักรพรรดิถูกสังหาร เรื่องนี้จะเป็นไปได้อย่างไร!”

ในช่วงเวลานั้นทุกคนต่างก็งุนงงไม่สามารถยอมรับได้ หลายคนกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว

สือฮ่าวยังคงก้าวเดินขึ้นสู่ยอดเขาอย่างช้าๆ หญิงชราและเด็กหญิงตัวเล็กๆติดตามเขามาตลอด ใบหน้าของพวกนางมีความซับซ้อนแต่ก็ยังมีประกายของความสุขอยู่ด้วย

ด้านล่างภูเขาข่าวเกี่ยวกับเหตุการณ์ในวันนี้แพร่กระจายออกไปราวกับพายุพัด ความผิดปกตินี้ใหญ่หลวงเกินกว่าจะปกปิด

หลังจากเดินมาได้สักพักสือฮ่าวก็เดินมาถึงยอดเขา เขายืนอยู่ด้านล่างและมองไปที่แสงหมอกซึ่งถูกปล่อยออกมาจากต้นไม้เซียน

จากระยะไกลต้นไม้อมตะนี้หยั่งรากลึกตรงกลางภูเขาพอดี ความงดงามและเปล่งประกายของมันทำให้มีลักษณะศักดิ์สิทธิ์อย่างน่าเหลือเชื่อ

“ฮวงเจ้ากล้าแตะต้องคนจากตระกูลจักรพรรดิจริงๆ?!” บนยอดเขามีคนคำรามออกมา

“แล้วยังไง?” สือฮ่าวตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่ได้รู้สึกกังวลแม้แต่น้อย

“ตระกูลจักรพรรดิจะไม่ปล่อยเจ้าไป!” คนผู้นั้นตะโกนกลับมาด้วยความโกรธเกรี้ยว

“งั้นหรือ!” สือฮ่าวตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ

หลังจากนั้นสือฮ่าวก็เดินขึ้นไปบนภูเขาเดินทีละก้าว ผู้คนรอบข้างล้วนถอยหลังไม่กล้าเดินไปด้วยกันกับเขา เป็นเพราะพวกเขาทุกคนรู้ดีว่าพายุกำลังก่อตัวขึ้น

การสังหารลูกเขยของจักรพรรดิถือเป็นการยั่วยุตระกูลจักรพรรดิเรื่องนี้ไม่สามารถเลิกลากันได้อย่างแน่นอน

หญิงชราเดินตามมาข้างหลังเขา นอกจากหลานสาวของนางแล้วยังมีเด็กน้อยอีกสองสามคน ทุกคนตัวสั่นด้วยความกลัวพวกเขาเดินตามมาอย่างรวดเร็ว

สิ่งมีชีวิตทั้งหมดรีบถอยห่างออกไปเมื่อเห็นหญิงชราและเด็กๆราวกับว่าพวกเขากำลังหลีกเลี่ยงงูพิษสุดอันตราย

บนยอดเขามีพื้นที่อันกว้างใหญ่ไพศาลมาก แม้ว่าจะมีผู้คนนับแสนขึ้นมาพร้อมกัน ก็ไม่ได้ทำให้เกิดความรู้สึกอึดอัดยัดเยียดแต่อย่างใด

บนยอดเขามีหมอกเซียนจางๆไหลเวียนไปมาอยู่ในอากาศ กลิ่นหอมของมันทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่ต่างรู้สึกสดชื่น

มันไม่ได้มีกลิ่นรุนแรงมากนักแต่มันซึมลึกเข้าไปในหัวใจทำให้พวกเขารู้สึกปลอดโปร่ง

สาเหตุของผลลัพธ์นี้ทั้งหมดนี้เป็นเพราะต้นไม้เซียนต้นนั้นที่อยู่บนยอดเขา

อย่างไรก็ตามสถานที่แห่งนี้มืดครึ้มมาก เพราะสิ่งมีชีวิตโบราณหลายคนใช้รัศมีพลังของพวกเขาปกคลุมทั้งยอดเขานี้ไว้เพื่อเป็นการปกป้องต้นไม้เซียนต้นนี้

“ฮวงเจ้าช่างอวดดีจริงๆ!”

ทันทีที่สือฮ่าวมาถึงยอดเขาเขาก็ได้ยินเสียงตะโกนดังขึ้น ทำให้ผู้คนมากมายที่ติดตามอยู่ด้านหลังของเขาตกใจจนร่วงลงจากยอดเขาไป

สิ่งมีชีวิตที่ถูกรับเชิญให้มาดื่มชาในวันนี้ล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งในหมู่ของคนรุ่นเยาว์ในอาณาจักรนี้ ขณะเดียวกันผู้ที่ยืนอยู่บริเวณด้านนอกสุดเพียงขึ้นมาสังเกตการณ์เท่านั้น

สิ่งมีชีวิตที่ตำหนิสือฮ่าวยืนขวางเส้นทางไม่ให้สือฮ่าวสามารถเข้าร่วมพิธีชงชาได้

เขาเป็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีอายุเราราวๆยี่สิบกว่าปี เขาสวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินยืนอยู่ตรงกลางบันไดหินมองลงไปที่สือฮ่าวจากด้านบน

บุคคลผู้นี้มีความแข็งแกร่งอย่างมากเพราะร่างกายของเขาอุดมไปด้วยพลังแห่งความโกลาหล เพียงรัศมีพลังของเขาที่แผ่ออกมาก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้คนมากมายหวาดกลัว

รูปร่างของเขาสูงและผอมเพรียวไม่มีกล้ามเนื้อมากนัก แต่แรงกดดันของเขาก็ทรงพลัง น่ากลัวราวกับสัตว์ร้ายโบราณ

“ไสหัวไป!”

ถึงจะเผชิญหน้ากับบุคคลที่ทรงพลังแต่สือฮ่าวก็กล่าวออกมาเพียงคำเดียว โดยไม่เห็นชายผู้นี้อยู่ในสายตา

เป็นเพราะเขาไม่มีอะไรต้องกลัวจริงๆ ไม่ต้องกล่าวถึงการที่เขาสังหารลูกเขยของตระกูลจักรพรรดิ แม้ว่าเขาจะฆ่าฉีเมิ่งหงจริงๆเขาก็ไม่ได้รู้สึกกังวลแม้แต่น้อย

นับตั้งแต่ที่เขาถูกส่งตัวออกจากเมืองจักรพรรดิ์ สือฮ่าวก็เตรียมใจที่จะตายตั้งแต่แรกอยู่แล้ว!

แม้ว่าเขาจะมีอิสรภาพในตอนนี้ แต่ก็เป็นเพียงเวลาไม่นานเท่านั้น เมื่อจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญทั้งสองออกมาจากพื้นที่ฝังศพโบราณ พวกมันก็จะมาจัดการเขาอย่างแน่นอน