ตอนที่ 553+554 สถานการณ์ในห้องปฏิบัติการวิจัย

ตอนที่ 553 สถานการณ์ในห้องปฏิบัติการวิจัย

เจียงเหยาขมวดคิ้ว “คุณเป็นใครถึงมาตัดสินการตัดสินใจของฉัน? อย่าสัญญาของคุณว่าคุณจะไม่ตั้งคำถามกับการตัดสินใจแม้แต่ครั้งเดียวของฉัน คุณไม่มีปัญหาเมื่อครั้งที่ฉันจะเปลี่ยนโรงพยาบาลเป็นโรงแรม ทำไมตอนนี้ถึงมีปัญหาขึ้นมาล่ะคะ?”

นายเฟิงทำหน้าบึ้ง แนวคิดในการเปลี่ยนโรงพยาบาลให้เป็นโรงแรมไม่มีอะไรมากไปกว่ากลอุบายที่เจียงเหยาใช้เพื่อทำให้ผู้ถือหุ้นรายอื่นหวาดกลัว แต่เขาไม่หวาดกลัวเลยสักนิด

อย่างไรก็ตาม เขารู้อย่างแน่นอนแล้วว่าเจียงเหยายืนกรานจะสร้างห้องปฏิบัติการวิจัยและบริษัทผลิตยา

เขาไม่มีวันยอมเด็ดขาด!

หากไม่คำนึกถึงต้นทุนที่สูงของห้องปฏิบัติการวิจัย ไม่มีอะไรรับประกันว่าผลการวิจัยจะสร้างมูลค่าและผลประโยชน์ใด ๆ ได้

นอกจากนี้ ในฐานะผู้ถือหุ้นใหญ่ของโรงพยาบาลที่มีอำนาจในการตัดสินใจอย่างแท้จริง จะเกิดอะไรขึ้นหากเธอต้องการใช้ห้องวิจัยเพื่อหลอกลวงเงินบริจาค

“ผมไม่มีปัญหากับบริษัทยา แต่ผมไม่เห็นด้วยกับการสร้างห้องวิจัย!” นายเฟิงยังมั่นคงคำเดิม “เพื่อให้บริษัทยาเริ่มดำเนินการได้ เราแค่ลงทุนในการผลิตและการพัฒนา  สร้างห้องปฏิบัติการวิจัยนั้นไม่จำเป็นเลยสักนิดนะครับ”

“ถ้าฉันยืนยันล่ะคะ?” ห้องวิจัยเป็นที่ซ่อนบางอย่างของเธอและอาจมีส่วนสนับสนุนในด้านการแพทย์ของประเทศ เจียงเหยาไม่ได้มีเจตนาที่จะแสวงหากำไรจากการลงทุน นอกจากนี้เธออาจต้องการเงินลงทุนเพิ่มเติมในการดำเนินงานของห้องวิจัยอีกด้วย

“ผมไม่เห็นด้วย” นายเฟิงทำหน้านิ่งกล่าว “ถ้าผมไม่เห็นด้วย คุณเจียง คุณก็ไม่สามารถเอาโรงพยาบาลเฉินอ้ายไปจำนองกับธนาคารได้”

อะไรนะ!

เจียงเหยามองไปที่ผู้จัดการซุนด้วยความสับสน

เธอมีความรู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับการดำเนินธุรกิจและคิดว่าบทบาทของเธอในฐานะผู้ถือหุ้นรายใหญ่จะมีอำนาจเบ็ดเสร็จในการตัดสินใจเกี่ยวกับโรงพยาบาล

“นั่นเป็นเรื่องจริงครับคุณเจียง” ผู้จัดการซุนพยักหน้า “นี่เป็นข้อบังคับของโรงพยาบาล และเป็นกฎหมายด้วย”

เจียงเหยารู้สึกโกรธเดือดพล่านอยู่ในใจเธอ ที่เธอไม่รู้กฎหมายการค้า? ผู้จัดการซุนวาดภาพที่ต่างออกไปก่อนหน้านี้

ถึงอย่างนั้น เขาก็คงจะพูดออกไปแล้ว ถ้าเขาคาดหวังให้นายเฟิงคัดค้าน

“ฉันไม่ควรยอมฟังคุณเลย!” เจียงเหยาจ้องไปที่คุณเฟิง

เมื่อเห็นความไม่แยแสของเขา เจียงเหยาคิดกับตัวเองว่าเธอควรจะต่อสู้กับหุ้นของเขาในตอนนั้น เพื่อช่วยขจัดปัญหาในตอนนี้

“ถ้าคุณคัดค้าน คุณเฟิง อย่าคิดว่าคุณจะเป็นส่วนหนึ่งของบริษัทผลิตยา! ฉันจะทำเอง!” เจียงเหยาพ่นลม “ฉันจะหาเงินเอง!”

“คุณเจียง ผมก็ไม่มีความคิดเห็นอะไรหรอกครับ ถ้าคุณต้องการที่จะตั้งบริษัทด้วยตัวเอง แต่ในฐานะผู้ถือหุ้นของโรงพยาบาลเฉิงอ้าย ผมปฏิเสธที่จะให้คุณจัดตั้งบริษัทภายใต้ชื่อของโรงพยาบาลเฉิงอ้าย” นายเฟิงไม่คาดหวังให้เจียงเหยาเปลี่ยนใจในทันที

เพราะยังไงเขาก็สนใจธุรกิจนี้มาก แม้ว่าจะต้องมีเงินทุนเริ่มต้นจำนวนมหาศาล แต่ธุรกิจก็ทำกำไรได้มหาศาล แม้ว่าเขาต้องการมันมากแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถทำมันได้ด้วยตัวเอง

เจียงเหยามองไปที่ผู้จัดการซุนอีกครั้ง และเห็นเขาพยักหน้า เธอขมวดคิ้วด้วยความรำคาญและให้คำมั่นว่าจะอ่านกฎหมายและเรียบข้อบังคับ ไอยากถูกชักจูงในที่ประชุมอย่างนี้อีกต่อไป

__

ตอนที่ 554 ดีกว่าไม่มีอะไรเลย

“มันก็แค่ชื่อ คุณเจียง คุณสามารถเปลี่ยนได้” ผู้จัดการซุนกล่าว การไม่ใช้ชื่อที่มีชื่อว่าเฉิงอ้าย ค่อนข้างเป็นอะไรที่คุ้นหูอยู่บ้าง แต่การตั้งชื่อบริษัทที่แตกต่างก็ยังดีอยู่ดี

“ฉันจะคิดอีกทีค่ะ” เจียงเหยาพยักหน้า ทีแรกเธอต้องการใช้ชื่อของเฉิงอ้าย ไม่เพียงแต่ขี้เกียจคิดชื่อด้วยตนเองเท่านั้น แต่ยังเป็นโอกาสที่ดีที่จะปรับปรุงความสามารถของโรงพยาบาลและโฆษณาโรงพยาบาลไปในตัว

นอกจากนี้ การมีโรงพยาบาลเอกชนเป็นฝ่ายสนับสนุนบริษัทผู้ผลิตยาอยู่เบื้องหลังนั้นมีประสิทธิภาพในด้านความน่าเชื่อถือ

ด้วยการคัดค้านของนายเฟิง การประชุมจึงสิ้นสุดลงภายในสิบนาที หลังจากเริ่มประชุม เจียงเหยาเดินออกจากห้องประชุมด้วยอารมณ์ไม่ดี

สิ่งแรกที่เธอทำหลังจากออกจากห้องประชุมคือการไปหาผู้อำนวยการที่สำนักงานพร้อมกับผู้จัดการซุน

“คุณเจียง ผมชอบความคิดของคุณในการตั้งห้องวิจัยนะครับ” ในฐานะนักธุรกิจ นายเฟิงคิดแต่เรื่องกำไรและผลตอบแทน สำหรับผู้อำนวยการโรงพยาบาล เขาคิดต่างออกไป

“หลายประเทศในต่างประเทศลงทุนอย่างหนักในการวิจัยทางการแพทย์ในแต่ละปี กิจกรรมการวิจัยอิสระของประเทศเราอ่อนลงเมื่อเปรียบเทียบกับพวกเขา เราต้องนำเข้ายาและยาจากต่างประเทศก็มีราคาแพงมาก จะเกิดอะไรขึ้น หากชาวต่างชาติซื้อผลิตภัณฑ์ของเราที่สร้างขึ้นจากความพยายามในการวิจัยของเราในพื้นที่ห้องวิจัยของเรา ถือเป็นสถานการณ์ที่เหมาะที่สุด เป็นความคิดที่วิเศษมาก ๆ เลยครับ บางทีคุณอาจติดต่อกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องของสภาเมืองหนานเจียงและขอเงินช่วยเหลือจากทางรัฐบาลก็ได้นี่ครับ”

ทั้งหมดเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้อำนวยการ “มหาวิทยาลัยแพทย์หนานเจียงเป็นสถาบันการศึกษาทางการแพทย์แห่งเดียวในเมืองหนานเจียง และเป็นหนึ่งในสถาบันการศึกษาชั้นนำของประเทศ คงจะวิเศษมากถ้าอธิการบดีเหวินสามารถให้การสนับสนุนเราได้”

“ถ้าเรารับเงินจากรัฐบาล แสดงว่าไม่มีอิสระในการวิจัยไม่ใช่เหรอคะ? พวกเขาจะต้องส่งคนเข้ามาทำงานในห้องวิจัยของเขาและขอรายงานไม่สิ้นสุดไม่ใช่เหรอคะ” จิตใจของเจียงเหยาชัดเจน

“ใช่ครับ” ผู้อำนวยการไม่เข้าใจว่าทำไมการแสดงออกของเจียงเหยาจึงบูดเบี้ยว

“เราค่อยคิดกันอีกทีเถอะค่ะ” เจียงเหยาส่ายหน้า เธอไม่ต้องการร่วมมือกับทางระบบราชการของรัฐบาล

เธอต้องการควบคุมห้องวิจัยอย่างทุกอย่างเอง

ดังนั้นเธอจึงต้องการรวบรวมทุนที่จำเป็นด้วยตัวเอง หากไม่สามารถทำได้ เธอก็เพียงแค่มองหาทางออกที่ต่างไปจากเดิม

เจียงเหยาถอนหายใจหลังจากออกจากห้องผู้อำนวยการ

เมื่อเห็นว่าเธอกังวลเรื่องเงิน ผู้จัดการซุนกล่าวว่า “แม้ว่าไม่สามารถจำนองโรงพยาบาลเฉิงอ้ายได้ คุณเจียง แต่คุณสามารถขอสินเชื่อกับทางธนาคารโดยใช้ทรัพย์สินส่วนตัวของคุณได้นะครับ อาจจะได้เงินน้อยลง แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย”

“ได้ค่ะ คุณช่วยฉันตรวจสอบกับธนาคารทีค่ะ ว่าจากสินทรัพย์ส่วนตัวของฉัน สามารถกู้เงินจากธนาคารได้เท่าไหร่?” เจียงเหยาพยักหน้า “บอกผู้อำนวยการด้วยนะคะ ว่าคืนพรุ่งนี้ ฉันขอใช้ห้องผ่านตัด ขอให้เขาจัดการให้ฉันที เรื่องนี้ต้องไม่มีใครรู้”

เมื่อมองดูเวลา พี่จงคงเลิกงานแล้ว และกำลังจะกลับห้องพัก เจียงเหยาต้องการพบเขาและแจ้งให้เขาทราบเกี่ยวกับการผ่าตัดที่เธอจะทำให้เขาในวันพรุ่งนี้