321 - ดินแดนแห่งเพลิงสวรรค์

1632 -  ดินแดนแห่งเพลิงสวรรค์

ดินแดนแห่งเพลิงสวรรค์สถานที่แห่งนี้แห้งแล้งอย่างถึงที่สุด มีดินสีแดงแตกระแหงทอดยาวถึงหมื่นลี้ โดยปกติสถานที่แห่งนี้จะเต็มไปด้วยความเงียบสงบไม่มีกิจกรรมใดๆ

แต่เมื่อใกล้เข้ามาแล้วเปลวไฟขนาดใหญ่จะพุ่งเข้าสู่สวรรค์เผาโดมท้องฟ้าให้เป็นสีแดงฉาน ในท้ายที่สุดสิ่งมีชีวิตระดับผู้สูงสุดทั้งหลายก็รีบเข้าไปยังส่วนลึกของดินแดน

ในขณะที่ผู้อาวุโสของของตระกูลกู่ไม่ปรากฏตัว พวกเขาทั้งหมดรู้สึกถึงอารมณ์ที่ซับซ้อนและมีความโกรธเล็กน้อย พวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าพวกเขาจะมาขอเลือดที่แท้จริงของหงส์เพลิงโลหิตเพื่อนำมามอบให้กับศัตรูคนหนึ่ง

ในความเป็นจริงในช่วงหลายวันนี้พวกเขาทำอะไรไม่ถูกจริงๆและเต็มไปด้วยความรู้สึกรำคาญอยู่เสมอ!

มันก็เหมือนกับข่าวลือที่ระบุไว้สถานที่แห่งนี้เป็นสีแดงไปทุกแห่งหน ไร้ซึ่งต้นไม้ใบหญ้าเขียวขจี

ทันใดนั้นเมื่อพวกเขาเข้าใกล้ก็มีสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

หงหลง!

เปลวไฟสีแดงสดเหมือนเลือดอันน่ากลัวก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้ากลืนสวรรค์เบื้องบนและปฐพีเบื้องล่างให้ตกอยู่ในเปลวเพลิง

ภายในดินแดนโบราณแห่งนี้มีแสงสว่างจ้าอยู่ทุกหนทุกแห่งสัญลักษณ์เต๋าที่ยิ่งใหญ่ในสถานที่แห่งนี้สามารถเผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่างได้

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นสิ่งมีชีวิตระดับผู้สูงสุดก็ไม่กล้าฝ่าเข้าไปโดยประมาท

ผู้สูงสุดตระกูลจักรพรรดิตะโกนเข้าไปในส่วนลึกของดินแดนว่าต้องการที่จะพบกับหงส์เพลิงโลหิต

ดินแดนแถบนี้เงียบสงบมาก แม้ว่าจะมีเปลวไฟที่ลุกไหม้จากสวรรค์ แต่ก็ไม่มีวี่แววของสิ่งมีชีวิตเลย

ผู้สูงสุดหลายคนส่งเสียงออกมาหลายครั้ง ในที่สุดก็เกิดความวุ่นวายขึ้น

หงหลง!

สายฟ้าสีแดงฟาดลงมาจากท้องฟ้า จากนั้นทุกคนก็เห็นแสงที่ร้อนแรงจากสวรรค์ร่อนลงมาตามสายฟ้านั้น

มันคือสิ่งมีชีวิตที่มีร่างกายใหญ่โตเท่ากับภูเขา เมื่อดวงตาของมันเปิดขึ้นแสงสีแดงเข้มที่น่าสะพรึงกลัวก็ถูกยิงออกมา ด้วยความสว่างที่งดงามอย่างหาที่เปรียบมิได้ราวกับว่าดวงจันทร์สีเลือดสองดวงปรากฏขึ้นในความมืด

ภายในดินแดนแห่งนี้ เพลิงสวรรค์ที่ร้อนแรงพุ่งขึ้นจากใต้พื้นดินอยู่ทุกที่ ความกดดันอันยิ่งใหญ่ทำให้ทุกคนรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก!

แม้ว่าทุกคนที่อยู่ที่นี่จะเป็นสิ่งมีชีวิตระดับผู้สูงสุดพวกเขาก็ยังรู้สึกทนไม่ได้อยู่บ้าง ราวกับว่าสวรรค์กำลังจะถูกแผดเผาทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่าง เต๋าประเภทนี้น่ากลัวเกินไปจริงๆ!

บุคคลเหล่านี้ได้เห็นแล้วว่าหงส์เพลิงนั้นน่ากลัวขนาดไหน ร่างกายของมันใหญ่โตราวกับภูเขายักษ์ ดวงตาของมันเย็นชาและน่าหวาดกลัวราวกับว่ามันเป็นเครื่องจักรสังหารที่เดินออกมาจากนรก

ต้องเข้าใจว่านี่คือหงส์เพลิง! แต่เดิมมันคืออสูรมงคลไม่ว่าจะผ่านไปที่ก็จะก่อให้เกิดความอุดมสมบูรณ์และความเป็นมงคลต่อสิ่งมีชีวิตในดินแดนนั้น

อย่างไรก็ตามตอนนี้การแสดงออกของมันเย็นชาอย่างยิ่ง ด้วยร่างกายที่ใหญ่โตกว่าขุนเขาของมันจึงก่อให้เกิดแรงกดดันมหาศาลต่อทุกคนที่อยู่ที่นี่

มันอาศัยอยู่ในดินแดนเพลิงสวรรค์ที่ซึ่งไม่มีแม้แต่ใบหญ้างอกเงยขึ้นมา สายตาที่มันมองทุกคนเต็มไปด้วยไอสังหารอย่างน่าเหลือเชื่อ

ลำตัวของมันมีไฟลุกท่วมจนไม่สามารถมองเห็นอย่างชัดเจนได้ มีเพียงโครงร่างที่ตั้งตระหง่านอยู่ในดินแดนโบราณซึ่งแบกรับความกดดันอย่างไร้ขอบเขต

นี่เป็นเหมือนเทพปีศาจที่ไม่มีใครเทียบได้ ราวกับว่ามันหลุดออกจากนรกและมีเพียงเป้าหมายเดียวคือการสังหารสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในโลก

“สหายเต๋า เราต้องขออภัยที่บุกรุกมาในครั้งนี้ เราไม่มีเจตนามารบกวนการบ่มเพาะของเจ้า”

ผู้สูงสุดตระกูลจักรพรรดิรู้สึกได้ถึงความกดดันและความไม่เป็นมิตรที่แผ่ออกมาจากหงส์เพลิงตัวนี้

สิ่งสำคัญคือเขาไม่สามารถมองเห็นอาณาจักรบ่มเพาะของมันได้ แต่รู้แน่ๆว่ามันไม่ได้อ่อนแอกว่าพวกเขาที่อยู่ที่นี่อย่างแน่นอน

“เมื่อเจ้ารู้ว่ามารบกวนข้า ก็ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้” เสียงเย็นเยียบส่งมาจากเปลวเพลิงสีแดง มันไม่เต็มใจที่จะโต้ตอบกับพวกเขา

บุคคลเหล่านั้นล้วนสั่นสะท้านจากภายใน สมแล้วกับที่มีนามว่าหงส์เพลิงโลหิต

แม้ว่ามันจะกลายเป็นนกอมตะที่ร่วงหล่นไปแล้ว แต่ความแข็งแกร่งของมันก็ยังมากกว่าทุกคนที่อยู่ที่นี่แม้ว่ามันจะยังไม่เข้าถึงอาณาจักรแห่งความเป็นอมตะก็ตาม

“สหายเต๋าขอให้เราได้กล่าวสักนิดเถอะ คราวนี้เราไม่มีทางเลือกจริงๆ มีบางเรื่องที่เราต้องขอความช่วยเหลือจากเจ้า” ผู้สูงสุดตระกูลจักรพรรดิกล่าวขึ้นอีกครั้ง

หลังจากนั้นเขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป เป็นเพราะพวกเขาไม่เคยมีการติดต่อกับตระกูลหงส์เพลิงเลยแม้แต่น้อย หากพวกเขาถามหาเลือดที่แท้จริงคงไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง

ทำไมพวกมันต้องมอบให้? เลือดล้ำค่าชนิดนั้นเพียงพอแล้วที่จะทำให้ดวงตาของทุกเผ่าพันธุ์จะกลายเป็นสีแดงด้วยความปรารถนา!

หงส์เพลิงสามารถเกิดใหม่ได้อีกครั้งจากการอาบเปลวไฟ! ตำนานประเภทนี้เป็นสิ่งที่แม้แต่เด็กอายุสองหรือสามขวบก็ยังรู้

ไม่ว่าใครก็ต้องบอกว่าโลหิตของเผ่าพันธุ์นี้คือสิ่งของที่ล้ำค่ามากที่สุดในโลก

“สหายเต๋าพูดตามตรงเราอยากจะขอเลือดที่แท้จริงของเจ้าสักหน่อย…” ในที่สุดผู้สูงสุดตระกูลจักรพรรดิก็พูดขึ้นสีหน้าของเขาดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย

พวกเขาไม่เคยพบมาก่อน แต่เขาก็ยังกล้าขอเลือดที่แท้จริงซึ่งเป็นสมบัติล้ำค่าของอีกฝ่าย

“ข้าคุ้นเคยกับพวกเจ้าหรือเปล่า” สิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์ในเปลวเพลิงถามอย่างเย็นชา

ความหมายที่อยู่เบื้องหลังคำเหล่านี้ถือว่าชัดแจ้งอย่างยิ่ง มันไม่มีทางมอบโลหิตอันล้ำค่าให้พวกเขาอย่างแน่นอน

“เรารู้ดีว่าการขออย่างเร่งรีบเช่นนี้เป็นเรื่องยากที่จะยอมรับได้อย่างไรก็ตามคราวนี้เราต้องการความช่วยเหลือจากสหายเต๋าจริงๆ”

พวกเขาไม่สามารถกลับไปมือเปล่าได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเขาพยายามอธิบายอย่างรอบคอบโดยพูดถึงเด็กหนุ่มคนนี้ที่จักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญทั้งสองให้ความสำคัญอย่างยิ่ง

“ตระกูลกู่ทำร้ายเขาโดยบังเอิญ? ด้วยจิตใจอันเลวทรามของพวกมัน ยังจะลงมือด้วยความบังเอิญหรือ?” หงส์เพลิงโลหิตหัวเราะเยาะเผยให้เห็นความผันผวนทางอารมณ์เป็นครั้งแรก

พวกเขาทั้งหมดตะลึง ทุกอย่างเป็นไปตามที่ผู้อาวุโสตะกูลกู่กล่าวไว้ ทั้งสองตระกูลมีความเป็นศัตรูกันอย่างลึกซึ้ง แม้ว่าจะเข้ามายังดินแดนแห่งนี้ก็ยังคงความเกลียดชังที่มีต่อกันเหมือนเดิม

ฮ่อง!

ทันใดนั้นแสงที่ร้อนแรงพุ่งพล่านก็พุ่งลงมาจากท้องฟ้า อุณหภูมิที่แผดเผาทำให้สิ่งมีชีวิตระดับผู้สูงสุดเหล่านี้เต็มไปด้วยความไม่สบายใจ

ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เปลวไฟสีแดงก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิมกลายเป็นทะเลเปลวไฟที่กว้างสุดลูกหูลูกตา

สิ่งมีชีวิตตัวนั้นเคลื่อนไหวและต้องการที่จะเดินออกจากดินแดนโบราณ

แน่นอนว่ามันปรากฏขึ้นเผยให้เห็นร่างที่แท้จริงของมัน มันสูงเท่าภูเขาลูกยักษ์ที่มีความสูงนับหมื่นจ้าง ตอนนี้ไม่มีเปลวไฟที่ทำให้ร่างกายของมันพร่ามัวอีกต่อไป

ขนทุกเส้นของมันเป็นสีแดงฉาน แม้แต่ดวงตาก็ยังมีสีแดงก่ำเปี่ยมไปด้วยกลิ่นอายสังหาร

นี่คือหงส์เพลิงโลหิตที่ร่วงหล่น ซึ่งเป็นเผ่าพันธุ์อันสมบูรณ์แบบในโลกใบนี้!

มันมองลงมาที่ทุกคนด้วยสายตาอันหยิ่งผยองคล้ายกับราชาสวรรค์ที่มองไปยังมดแมลง หลังจากเวลาผ่านไปนานมันก็พูดกับทุกคนอีกครั้ง

“แม้ว่าเลือดของหงส์เพลิงจะมีค่า แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนจะทนได้ ส่งเจ้าหนูนั่นมาให้เขาได้ลองด้วยตัวเอง”

ด้วยคำพูดเหล่านี้ย่อมถือว่าเป็นการตอบตกลง

ผู้สูงสุดทั้งหลายต่างมองหน้ากันด้วยความสลดใจ ก่อนหน้านี้ หงส์เพลิงโลหิตปฏิเสธพวกเขา แต่เมื่อพวกเขากล่าวว่าตระกูลกู่เป็นคนทำให้ฮวงได้รับบาดเจ็บมันก็รีบตอบตกลงทันที?

“สหายเต๋า, ฮวงได้รับบาดเจ็บสาหัสตอนนี้เขาพักฟื้นอยู่ที่แท่นบูชาอมตะ เขาไม่มีทางมาที่นี่ได้ดังนั้นเราจึงขอให้เจ้าช่วยเหลือ” หนึ่งในนั้นพูดออกมา

“เขาต้องการมีชีวิตอยู่หรือไม่? ถ้าเขาต้องการมีชีวิตอยู่ก็ให้เขามาเอง!” หงส์เพลิงโลหิตนั้นตรงไปตรงมาอย่างมาก เมื่อมันกล่าวคำไหนก็ต้องเป็นคำนั้นไม่มีผู้ใดสามารถโต้แย้งได้

หงส์เพลิงโลหิตยังคงแตกต่างจากหงส์เพลิงที่แท้จริงในอดีตเล็กน้อย ขนของหงส์เพลิงที่แท้จริงมีสีแดงสดใสเปล่งประกาย

แต่ขนของหงส์เพลิงโลหิตนำกลับเป็นสีแดงเข้มราวกับว่าถูกย้อมไปด้วยโลหิตของสิ่งมีชีวิต

ผู้สูงสุดเหล่านี้ต่างรู้สึกโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก? วันนี้พวกเขาแสดงท่าทีสุภาพกับอีกฝ่ายอยู่ตลอดเวลา แต่สิ่งมีชีวิตตัวนี้กลับมองพวกเขาด้วยความดูถูกเสมอ

แต่พวกเขาก็รู้ดีว่าตัวเองต้องอดกลั้นไว้ ไม่เช่นนั้นภารกิจที่ได้รับมอบหมายมาก็จะล้มเหลวทันที

“เข้าใจแล้วเราจะออกไปก่อน แต่เราจะกลับมารบกวนเจ้าอีกครั้ง” ผู้สูงสุดตระกูลจักรพรรดิกล่าวตัดบท

ในขณะที่จากไปใบหน้าของพวกเขาบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ พวกเขามีสถานะแบบไหน?

เมื่อไหร่ที่พวกเขาต้องทำตัวถ่อมตัวขนาดนี้มาก่อน? ในท้ายที่สุดพวกเขาก็ได้รับการปฏิบัติอย่างเย็นชาจากอีกฝ่าย