ตอนที่ 549+550 คนเคราะห์ร้ายที่สิ้นหวัง

ตอนที่ 549 คนเคราะห์ร้ายที่สิ้นหวัง

เขาไม่เคยตั้งใจที่จะเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการคัดเลือก เขารู้ความสามารถของเขาเป็นอย่างดี ทุกคนที่ถูกส่งเข้าไปคัดเลือกต่างเป็นหน้าตาของกองทัพตนเอง แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่มีฝีมือคนหนึ่ง แต่เขาไม่เคยมีประสบการณ์ในถิ่นทุรกันดารเลย เขาจะทำอะไรได้นอกจากต้องพบกับความอับอาย?

ถึงกระนั้น เฉินเฟ่ยถังก็ต้องพูดถึงชื่อของเขาเพื่อจะได้หาเรื่องคุยกับลู่ชิงสี

“ฉันขอตัวก่อน” ลู่ชิงสีมองไปที่เฉินเฟ่ยไป่ด้วยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา “ยังพอมีเวลาอีกสัปดาห์กว่าจะถึงวันคัดเลือก ฉันหวังว่านายจะไม่ทำให้กองทัพเมืองจินและฉันต้องอับอายหรอกนะ ถึงจะถูกคัดออกก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้าต้องเป็นคนแรกที่ถูกคัดออกก็คงน่าอายแย่”

“ทำให้ดีล่ะ!”

“ไม่ต้องห่วงน่า!” ลูกพี่ลูกน้องของเขาตอบออกมาพร้อมกัน คนหนึ่งตอบอย่างมีความสุข อีกคนมีท่าทางหงุดหงิดเล็กน้อย

เฉินเฟ่ยไป่ไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินเฟ่ยถังถึงมีความสุขนัก มีอะไรผิดปกติกับเธออย่างนั้นหรือ? การได้พูดคุยกับลู่ชิงสีมันสำคัญอะไรกับเธอเสียขนาดนั้น

ทำไมเธอถึงยึดติดกับผู้ชายที่แต่งงานแล้ว?

“เราจะได้กลับมาเป็นพันธมิตรกันอีกครั้ง ในที่สุดก็จะได้เข้าร่วมหน่วยกองกำลังพิเศษด้วยกัน ลู่ชิงสี!” เฉินเฟ่ยถังมองไปที่ลู่ชิงสี ดวงตาของเธอเป็นประกาย การอยู่หน่วยเดียวกับลู่ชิงสีเป็นความฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอมาโดยตลอด

หลังจากรอคอยมานานหลายปี ในที่สุดเธอก็มีโอกาสได้ทำแล้ว

“ไม่ล่ะ ขอบคุณ!” ลู่ชิงสีปฏิเสธ “เอกสารระบุไว้ชัดเจนว่าการคัดเลือกครั้งนี้เน้นที่ความสามารถส่วนบุคคล ฉันไม่ต้องการพันธมิตรหรอก”

ลู่ชิงสีหันหลังและเดินจากไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่คำนึกถึงท่าทางผิดหวังของเฉินเฟ่ยถัง

กระทั่งลู่ชิงสีพ้นสายตาไปแล้ว เฉินเฟ่ยไป่ก็หัวเราะเยาะเย้ย “เขาไม่มีเลยนะ ฉันหมายถึงไม่มีความรู้สึกอะไรต่อเธอน่ะ ดูสิว่าเธอสิ้นหวังแค่ไหน? เขาแต่งงานแล้ว ไม่มีวันมองเธอหรอก”

“นายไม่มีสิทธิ์แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องของฉัน เฉินเฟ่ยไป่” เฉินเฟ่ยถังคำราม “ทำไมไม่พยายามฝึกฝนเล่า? อย่าลืมสิว่าปู่ได้สั่งสอนนายแน่ ถ้านายถูกคัดออก”

“กังวลอะไร? เธอไม่ได้เข้ามาแทนที่ฉันเสียหน่อย” เฉินเฟ่ยไป่หัวเราะเยาะ

“ญาติผู้น้องที่น่ารักของฉัน ฉันไม่ต้องให้เธออยู่ดูแลฉันหรอกนะ เมื่อได้เจอคนที่ชอบแล้ว ตอนนี้จะออกไปได้แล้วหรือยัง”

เฉินเฟ่ยถังตะโกนตามหลังขณะเดินออกมาด้วยใบหน้าซีดเซียว เฉินเฟ่ยไป่กล่าวว่า “ฉันขอเตือนเธอไว้เลยนะ ครั้งหน้าอย่างใช้ชื่อฉันเพื่อเข้ามาเจอลู่ชิงสีอีก ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่!”

จากนั้นเขาก็หันไปทางห้องทำงานของผู้พันหลิน

...

ลู่ชิงสีมองดูปฏิทินบนโต๊ะของเขา เขากำลังจะไปจังหวัด C ในสัปดาห์หน้า

จังหวัด C ตั้งอยู่ทางทิศใต้ การคัดเลือกจะจัดขึ้นในภูเขาที่ไม่เป็นที่รู้จักของจังหวัดนั้น

__

ตอนที่ 550 ชีวิตที่สมบูรณ์

เขาหยิบแผนที่ออกมาและพบเมืองหยิงของจังหวัด C ดวงตาของเขากวาดมองไปรอบ ๆ จนกระทั่งหยุดที่เมืองหนานเจียง

ในหนึ่งสัปดาห์ที่เขาจะได้ใกล้ชิดกับเจียงมากกว่าตอนนี้ จะมีเวลาสำหรับเขาที่จะเดินทางอ้อมไปยังเมืองหนานเจียงหลังจากการคัดเลือกหรือไม่?

สำหรับเขา แค่ได้ไปหาเธอเพียงครึ่งวันก็เพียงพอแล้ว

ลู่ชิงสีมองดูเวลา ตอนนี้เจียงเหยาน่าจะเรียนอยู่ในห้องเรียน เขาออกไปฝึกที่สนามฝึกและรอกระทั่งหลังอาหารกลางวัน เมื่อกลับมาที่ห้องทำงาน ก็กดหมายเลขโทรศัพท์ของเจียงเหยา

เขารู้ว่าเธอจัดตารางเรียนในตอนเช้า เลิกเรียนตอนช่วงเที่ยง เธอน่าจะกลับไปที่หอพัก

โทรศัพท์ของเจียงเหยาดังขึ้น ขณะที่กำลังยุ่งอยู่กับการตอบคำถามของเหวินเสวี่ยฮุ่ย เพื่อนสนิทของเธอกังวลเกี่ยวกับความรู้วิชาการของเจียงเหยาและเตรียมคำถามเพื่อทดสอบความรู้ของเธอ เจียงเหยากำลังตอบคำถามที่ห้า โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เธอเหลือบมองชื่อผู้โทรมาและเดินออกไปที่ห้องน้ำตรงระเบียงเพื่อรับสายทันที

“ให้ฉันเดาน่ะ น่าจะสามีของเธอ” โจวเสี่ยวเซียกล่าว “พวกเธอคิดว่าเจียงเหยาเป็นอัจฉริยะหรือเปล่า? เธอตอบคำถามของเสวี่ยฮุ่ยได้ทั้งหมด โดยไม่ติดปัญหาใด ๆ เลย”

เหวินเสวี่ยฮุ่ยพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ ในฐานะนักศึกษาที่ขยันขันแข็งที่มีความเชี่ยวชาญอย่างเจียงเหยา เธอรู้ว่าเจียงเหยาตอบทุกอย่างได้อย่างถูกต้อง

“บางทีเธออาจจะทบทวนบทเรียนระหว่างที่ดูแลสามีไปด้วยก็ได้? นอกจากนี้เธอยังอยู่ที่โรงพยาบาล ก็คงสามารถถามหมอได้ตลอดเวลา หากมีอะไรที่เธอไม่เข้าใจ” หลี่อี้ยักไหล่ “อย่าลืมสิว่าผลงานของเธอดีกว่าพวกเรามาก เห็นได้ชัดว่าผลการเรียนตอนมัธยมปลายของเธอสูงพอที่จะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยแพทย์จินโดได้เลยนะ”

“หน้าตาดี ฉลาด และมีสามีที่รัก เจียงเหยาจะอยากได้อะไรอีก? ชีวิตของเธอช่างสมบูรณ์แบบ” เฉินซีหยางอุทานออกมาด้วยความอิจฉา “เมื่อเทียบกับเราแล้ว อยู่กันคนละระดับเลยก็ว่าได้”

“ใช่แล้วล่ะ แม่ฉันนะ แค่ฉันได้เรียนมหาวิทยาลัยก็มีความสุขมากแล้ว ถ้าฉันเรียนจบก็อายุยี่สิบสอง พอกลับไปที่บ้านเกิด ผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกันก็คงเป็นแม่คน มีลูกอายุหลายขวบแล้ว พ่อแม่ฉันกังวลว่าฉันจะหาสามีดี ๆ ไม่ได้ แม้ว่าจะได้เรียนหนังสือสูงก็ตาม พวกเขาอยากให้ฉันรู้จักเข้าสังคม คบหากับเพื่อนผู้ชายให้มาก ๆ ตอนที่เรียนมหาวิทยาลัย”

แม้ว่าจะฟังดูไม่เหมาะสม แต่สิ่งเหล่านี้เป็นความคิดที่แท้จริงของพ่อแม่ของหลินเสี่ยวอยู่และหลี่อี้

มันไม่ง่ายเลยที่จะให้ลูกได้เรียนมหาวิทยาลัย และพวกเขาไม่ต้องการให้ลูกสาวกลับบ้านหลังจากเรียนจบ เป็นการดีกว่าสำหรับพวกเขาที่จะหาสามีที่ดีและอยู่ในเมืองใหญ่ อย่างเมืองหนานเจียง

เจียงเหยาไม่รู้ว่าเพื่อน ๆ พูดคุยอะไรกันในห้อง ตอนที่เธอไม่อยู่ แม้จะเมื่อวานก็เพิ่งจะได้คุยกันไปหยก ๆ เจียงเหยาก็รู้สึกยินดีที่ได้รับโทรศัพท์จากลู่ชิงสี