ตอนที่ 545+546 น่าทึ่งมาก

ตอนที่ 545 น่าทึ่งมาก

อันที่จริงเจียงเหยาเหนื่อยมากหลังจากผ่าตัดเสร็จ แต่เธอก็สามารถฟื้นฟูกำลังวังชาได้อย่างรวดเร็ว

เธอไม่คาดหวังว่าจะทำการผ่าตัดถึงสองครั้ง เธอได้ช่วยคนสำคัญไว้ถึงสองคนและได้รับการปรับปรุงอันดับของเธอในระบบการแพทย์

“ฉันคิดว่าคะแนนเหล่านี้จะต้องใช้แค่ค่าความชื่นชอบในการเพิ่มระดับเพียงอย่างเดียวเสียอีก?” เจียงเหยาหัวเราะคิกคัก “แล้วค่าความชื่นชอบของฉันเพิ่มขึ้นบ้างหรือเปล่า?”

เจียงเหยาไม่คาดหวังอะไร เพราะเธอไม่ได้ทำอะไรให้เป็นที่ชื่นชอบในเมืองจินโด

“ก็เพิ่มนะครับ” ผู้ดูแลระบบแสดงคะแนนที่ได้รับใหม่ให้กับเธอ “เพิ่มขึ้นมากครับ คุณสามารถใช้มันเพื่อปรับปรุงความสามารถด้านอื่น ๆ ของคุณได้ครับ”

เจียงเหยารู้สึกประหลาดใจ แต่ทันทีที่นึกถึงทหารที่กองทัพ คงเป็นพวกเขา คนที่มารอส่งเธอที่หน้าประตูทางออกของค่ายทหาร

แม้แต่ผู้ดูแลระบบเองก็ไม่ได้คาดหวังว่าผลประโยชน์ที่เจียงเหยาได้รับจากการก้าวข้ามขีดจำกัดในการผ่าตัดครั้งนั้น

“เห็นได้ชัดว่ายิ่งความเชี่ยวชาญทางการแพทย์ของคุณดีขึ้นเท่าใด ระดับของคุณก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นเท่านั้น ระบบจะต้องรับรู้ทักษะของคุณแล้วครับ” ผู้ดูแลระบบกล่าวชมเชย “คุณยอดเยี่ยมมาก เจ้านาย!”

ฟังดูวิเศษ เจียงเหยายินดีที่ได้ยินเช่นนั้น

“แล้วแสงสีเขียวที่ฉันเห็นในหินนั่นล่ะ” เจียงเหยาถาม

“คุณอาจจะไปใช้ความสามารถด้านการมองเห็นของคุณโดยไม่ได้ตั้งใจก็เป็นได้ ฉันคิดว่าคุณน่าจะเห็นแสงสีเขียวเพราะหินนั่นเป็นแร่หรืออัญมณี ยิ่งแสงเรืองแสงมากเท่าใด มูลค่าของหินก้อนนั้นก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น นี่เป็นทักษะที่ซ่อนอยู่ซึ่งมาพร้อมกับการปรับปรุงระดับคะแนนด้านการมองเห็นของคุณ ยินดีด้วยที่ได้ปลดล็อกทักษะนี้ครับ เจ้านาย!”

เจียงเหยายิ้มเหมือนคนโง่

ระบบการแพทย์เป็นสิ่งลึกลับแต่มีมนต์ขลัง แม้แต่ผู้ดูแลระบบก็ยังไม่รู้ถึงสิ่งที่จะนำเสนอได้ทั้งหมด

รอยยิ้มของเธอกว้างขึ้น

ความช่วยเหลือทันเวลาได้ส่งมาจากสวรรค์แล้ว!

เธอกำลังต้องการเงินอย่างเร่งด่วน ด้วยความสามารถนี้ เธอสามารถไปที่งานเดิมพันหินกับหวงเฉินจิ้งช่วงสุดสัปดาห์นี้และลองเสี่ยงโชคดู บางทีเธออาจจะได้ลาภก้อนโตในคืนนั้นก็ได้

“แล้วฉันจะควบคุมการมองเห็นและการได้ยินได้ยังไง” เจียงเหยาถาม

“ดูเหมือนพวกมันจะสุ่มเกิดขึ้นเอง”

“ง่าย ๆ ก็รวบรวมสมาธิ และสั่งจิตสำนึก” ผู้ดูแลระบบกล่าว “เช่นเดียวกับที่คุณเข้าสู่ระบบการแพทย์นั่นแหละ ใช้ไปสักครั้งสองครั้งก็จะคุ้นชินเองครับ ส่วนเรื่องความจำนั้น มันจะเป็นไปเองโดยทันที คุณได้สังเกตบ้างหรือเปล่าว่าความจำของคุณดีขึ้นกว่าเดิม?”

เจียงเหยาคิดสักครู่แล้วพยักหน้า

เธอมีความทรงจำที่ดีมาก่อนหน้านี้อยู่แล้ว แต่เมื่อไม่นานมานี้เธอไม่ต้องทำอะไรเลย เพื่อคิดถึงความทรงจำเก่า ๆ แต่มันผุดขึ้นมาเองอย่างง่าย ๆ

หลังจากการเตือนของผู้ดูแลระบบ เธอรู้สึกดีขึ้น

เธอสามารถจำเหล่าสหายของลู่ชิงสีทุกคนในกองทัพได้อย่างง่าย ๆ จำใบหน้าของพวกเขาและจำชื่อของพวกเขาหลังจากพบกันเพียงครั้งเดียว

นี่คือสิ่งที่เธอไม่สามารถทำได้ก่อนหน้านี้

ความจำของเธอดีมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม แต่เธอมักจะมีปัญหาในการจำหน้าของผู้คน

หลังจากนั้นเธอออกจากระบบการแพทย์ ตื่นเต้นอยู่นานกว่าจะหลับไป

__

ตอนที่ 546 แหวนเพชรปลอม

ในที่สุดก็มีหวังแล้ว!

ด้วยเงินของลู่ชิงสี การร่วมหุ้นของโจวเหวยฉีและเฉินซวีเหยา รวมถึงทรัพย์สินของโรงพยาบาลเฉิงอ้าย พร้อมกับความพยายามในการเดิมพันหินในสุดสัปดาห์นี้ เจียงเหยาน่าจะสามารถรวบรวมเงินได้สองสามร้อยล้านหยวน

ถ้านั่นยังไม่พอ เธอจะไปขอความช่วยเหลือจากเหลียงเยวื่อจื่อ

ลู่ชิงสีบอกให้เธอติดต่อเหลียงเยวื่อจือ หากเธอมีปัญหา

อีกอย่างครอบครัวเหลียงยังสนใจธุรกิจของเจียงเหยาเป็นอย่างมาก

วันรุ่งขึ้น หลังจากเรียนได้ครึ่งวัน เจียงเหยาและเหวินเสวี่ยฮุ่ยซื้ออาหารจากโรงอาหารกลับไปให้มัว หลังจากที่พวกเธอทานข้าวที่โรงอาหารกันอิ่มเรียบร้อยแล้ว

เมื่อเห็นกล่องข้าวในมือของเธอ มัวก็เข้ามาทำตัวสนิทสนมกับเจียงเหยาเป็นอย่างมาก เขาโอบเธอไว้ขณะที่กระดิกหางพร้อมกับยืนด้วยขาหลัง พยายามใช้อุ้งเท้าหน้าทั้งสองข้างแตะกล่องอาหาร

“จะรีบอะไรนักหนา” เจียงเหยาเทอาหารลงในชามของให้กับเขา

เหวินเสวี่ยอุ่ยซื้อชามเซรามิกรูปแมวสีขาวน่ารักให้กับเขา ในช่วงที่พวกเขาอยู่ด้วยกันในวันหยุดวันชาติ

มัวนั่งลงข้างชามและเริ่มเคี้ยวอาหารทันที

เจียงเหยาก้มลงข้างเขาเพื่อสังเกต ก่อนจะหยิบกล่องเล็ก ๆ ออกมาจากกระเป๋าของเธอแล้วมอบแหวนเพชรที่อยู่ในนั้นให้กับมัว

“นี่ของเล่นที่ฉันสัญญากับนายไง ฉันซื้อมาเมื่อคืนวาน”

มัวค่อย ๆ จ้องมองไปที่เครื่องประดับเล็ก ๆ ในมือของเจียงเหยา ทันใดนั้นหางของเขาก็ตั้งขึ้น ดวงตาเบิกกว้างแสดงความเบิกบานใจ

“เหมียว! ของเล่นใหม่! ของเล่นใหม่! เฮ้ ในฐานะที่เป็นมนุษย์ เธอก็ไม่ได้เลวร้ายจนเกินไปนี่”

มัวลืมอาหารกลางวันไปเลย เขาหยิบแหวนเพชรขึ้นมาแล้วพูดว่า “เร็วสิ เอาเชือกมาให้ฉันหน่อย ฉันอยากจะผูกมันไว้ที่คอ!”

พ่อบ้านสัตว์เลี้ยงนี่ช่างแปลกประหลาดเสียกระไร

เมื่อเห็นความสุขของมัว เจียงเหยาก็ทำตามที่เขาบอก เธอหยิบเชือกสีขาวจากลิ้นชักมาให้เขา

โจวเสี่ยวเซียและคนอื่น ๆ เห็นเครื่องประดับเล็ก ๆ ห้อยอยู่ที่คอของมัวเมื่อพวกเขากลับมา เธอเข้าไปหามัวและถามว่า “ใครผูกให้เนี่ย?”

“ของเล่นใหม่ของเขาน่ะ” เจียงเหยาอธิบาย

“คืออะไรเหรอ?” เฉินซีหยางเข้ามาใกล้และมองดู “ว้าว แหวนนี่น่า! แถมเป็นแหวนเพชรเสียด้วย! ไปได้เพชรของเล่นแมวสวย ๆ แบบนี้มาจากไหน? ดูเหมือนของจริงมาก สวยกว่าที่คณบดีสวมเสียอีก”

“นั่นสิ สวยจริง ๆ เลย! เธอไปซื้อแหวนเพชรปลอมนี้มาจากที่ไหน!” หลี่อี้ถาม

“อย่าบอกนะว่าเป็นของเล่นที่ซื้อมาจากร้านขายของสัตว์เลี้ยง?” หลินเฉียวอยู่เป็นคนเดียวที่สังเกตเห็นกล่องกำมะหยี่เล็ก ๆ ในมือของเจียงเหยา อาจเคยเก็บแหวนก็ได้ เธอไม่เห็นอะไรเขียนไว้บนกล่อง และคิดว่าเจียงเหยาซื้อแหวนเพชรปลอมมาให้มัว

เธออุทานออกมา “ธุรกิจทุกวันนี้มีสุดยอดจริง ๆ ดูนี่ แม้แต่กล่องใส่แหวนปลอมก็ยังทำเสียวิจิตรบรรจง คงจะช่วยสร้างมูลค่าให้ลูกค้าได้เห็นล่ะสินะ”

เพื่อนร่วมห้องจับกลุ่มพูดคุยเกี่ยวกับแหวนเพชรปลอม โดยที่เจียงเหยาไม่มีโอกาสอธิบายเลย

ของเล่นชิ้นใหม่ของมัว ที่จริงซื้อมาจากร้านขายเครื่องประดับที่ใหญ่ที่สุดบนถนนเพชรพลอย ในราคาสองหมื่นหยวน

ใช่แล้ว สองหมื่นหยวน!

ของเล่นของมัวนั่นแพงจริง ๆ

กระนั้น ถ้าไม่มีมัว เธอก็คงซื้อกระถางใบนั้นไม่ได้ และทำเงินได้ถึงหนึ่งแสนสองหมื่นหยวน

แม้จะซื้อแหวนเพชรตอบแทนมัว เจียงเหยายังได้กำไรถึงหนึ่งแสนหยวน...