ตอนที่ 34

ตอนที่ 34

หลังจากกินข้าวกับครอบครัว ตอนนี้ครอบครัวหลิงก็มารวมตัวกันที่ห้องหนังสือพ่อบ้านจึงพาหลิงเหมาเหมาไปอาบน้ำ

ต่อหน้าผู้อาวุโสหลิงจางไม่ได้ปิดบังอะไรเลยเขาบอกทุกอย่างที่ตงชานและตงซงทำและบอกหลักฐานทั้งหมดที่เขาพบ

ใบหน้าของหลิงซิงจงซีดเซียวหลิงเจ่าเหวินและฟู่ไฉเหวยก็โกรธมากเช่นกัน

"เจ้าทำได้ดีมาก มันจะเป็นอันตรายอย่างยิ่งสำหรับตัวเจ้าและตระกูลหลิงถ้าเจ้าไว้ชีวิตพวกมัน"

หลิงซิงจงกล่าว

"มันเป็นความผิดของข้าทั้งหมด เจ้าไม่ต้องรู้สึกผิด บ่าวสองคนนั้นทำให้เจ้าเกือบตกหลุมพราง

เป็นความผิดของข้าที่จัดการได้ไม่ดีพอ"

ฟู่ไฉเหวยรู้สึกผิดมาก

“อย่าพูดแบบนั้นเลยขอรับอาสะใภ้ มันไม่ใช่ความผิดของท่าน ตงซานและตงซงถูกซื้อตัวมาเมื่อพวกเขายังเด็ก พวกเขาติดตามรับใช้ข้ามาตลอด ไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะทรยศ” หลิงจางกล่าวทันที

ไม่ใช่ความผิดของนางถ้าเขาไม่ได้เกิดใหม่เขาจะมองทะลุผ่านมันไปได้อย่างไร?

“มันเป็นไปไม่ได้ที่จะป้องกันเรื่องนี้ ดูเหมือนว่าจางเอ๋อร์จะแนะนำให้ตรวจสอบบ่าวรับใช้โดยเร็ว เมื่อคิดถึงการมีอยู่ของศัตรูในบ้านและพวกเขาเป็นคนที่เติบโตมาด้วยกันจะคิดคดทรยศ มันแทบจะเป็นไปไม่ได้ เช่นนั้น ข้าจึงยังใจเย็นอยู่ คาดไม่ถึงจริงๆ”

ใบหน้าของหลิงเจ่าเหวินเปลี่ยนไปอย่างจริงจัง

หลังจากพูดคุยกับผู้อาวุโส หลิงจางก็กลับไปที่เรือนของตัวเองโดยมีเด็กตัวเล็ก ๆ นอนหงายอย่างเกียจคร้านรออยู่

หลิงเหมาเหมากอดคอพี่ใหญ่ของเขา กระซิบข้างหู

"พี่ใหญ่ข้าขอให้พ่อบ้านส่งของขวัญที่ข้านำมากลับไปที่ห้องของท่าน ท่านจะต้องได้เห็น"

หลิงเหมาเหมาหัวเราะออกมาอย่างมีความสุขจากนั้นก็ลดเสียงลงและพูดอย่างเงียบ ๆ ว่า

"ข้าให้ของขวัญท่านมากที่สุดมากกว่าท่านพ่อของข้า แต่ท่านอย่าบอกเขานะ"

ดวงตาของหลิงจางเผยให้เห็นรอยยิ้มเขาหันมาและลูบหัว

"เจ้าปีศาจตัวน้อยถ้าพ่อของเจ้ารู้เขาจะเสียใจแค่ไหน? "

"หืม เขาจะไม่เศร้าหรอกเขาดุข้าด้วยซ้ำที่ซื้อของแบบสุ่ม เขาดูถูกของขวัญที่ข้าเอามาให้เขา ต่อไปข้าจะไม่เอาของขวัญมาให้เขาอีก! " หลิงเหมาเหมากล่าว

หลิงจางก็ทำอะไรไม่ถูก อารองกังวลว่าเหมาเหมาจะนิสัยเสียและมักจะรับบทเป็นพ่อที่เข้มงวด นอกจากนี้เขายังไม่สามารถฉีกหน้าอารองได้ดังนั้นเขาจึงพูดกับหลิงเหมาเหมา

"อารองเพียงกังวลว่าเจ้าอาจเรียนรู้วิธีการเป็นอัจฉริยะเร็วเกินไป"

“ไอหยา พี่ใหญ่ข้าไม่รู้จะทำยังไงเงินที่ท่านแม่ให้ข้ามีจำกัด ข้าเลยซื้อของแพงๆให้ท่านไม่ได้” หลิงเหมาเหมากล่าว

"เจ้าซื้อของให้ข้าเท่าไหร่? " หลิงจางถามอย่างสงสัย

“สิบตำลึงทอง” หลิงเหมาเหมาตอบ

ไม่ใช่เพียงเล็กน้อยหลิงเหมาเหมาเป็นแค่เด็กเงินสิบตำลึงทองเป็นเงินจำนวนมหาศาลสำหรับเขา

“ใช่ พี่ใหญ่กำลังจะแต่งงาน?” จู่ๆ หลิงเหมาเหมาก็พูดขึ้น

หลิงจางสะดุ้ง

"แต่งงาน แล้วใครบอกเจ้า? "

“ข้าได้ยินท่านปู่และท่านแม่กำลังคุยกัน ท่านแม่บอกว่าท่านควรพิจารณาแต่งงานเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่และยังบอกด้วยว่าท่านกับพี่สาวฟู่เหมาะสมกันมาก…”

“เหมาเหมาเจ้าได้ยินมาได้อย่างไร?” หลิงจางขัดจังหวะหลิงเหมาเหมา

เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของอีกฝ่ายและยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้ เขาเชื่อว่าท่านปู่และอาสะใภ้จะไม่เปิดเผยเรื่องนี้ง่ายๆ

หลิงเหมาเหมาแลบลิ้นออกมาและพูดเบา ๆ

"ข้าได้ยินหมดแล้ว"

"เจ้าพูดเรื่องนี้กับข้าได้ แต่ห้ามให้ใครรู้อีกเข้าใจมั้ยเสี่ยวเหมา! "

หลิงจางกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง

หลิงเหมาเหมาถูกตำหนิ จึงส่งเสียงร้องด้วยความเสียใจ

หลิงจางพูดอย่างแผ่วเบา

“ไม่ใช่พี่ใหญ่ที่ต้องการสอนเจ้า แต่ถ้าใครรู้ว่าพวกเขาจะนินทาเอาได้ พี่สาวฟู่ทำไม่ดีกับเจ้าหรือ หรือเจ้าต้องการให้นางเสื่อมเสีย?”

หลิงเหมาเหมาส่ายหัว

"ข้าไม่ต้องการ! "

“แค่นั้นเอง เจ้าห้ามบอกใครเด็ดขาด”

หลิงจางเตือนอีกครั้ง

หลิงเหมาเหมาตระหนักว่าเขาอาจมีปัญหา

"เข้าใจแล้ว ข้าจะไม่บอกใครอีกแน่นอน"

หลิงจางถอนหายใจอย่างโล่งอกคิดสักพักแล้วถามว่า

"เกิดอะไรขึ้นต่อไป"

เขาต้องผูกปมระหว่างเขากับคุณหนูรองแห่งตระกูลฟู่จริงๆ ตอนนี้เขาไม่ต้องการแต่งงาน นอกจากนี้เขายังไม่มี ...

“ท่านปู่บอกว่าไม่รีบ พี่สาวฟู่ยังเด็ก เขาจะกลับไปพูดคุยกันในภายหลัง พี่ใหญ่ ท่านจะแต่งงานจริงๆ เหรอ? ข้าหล่ะ ข้าจะสามารถแต่งงานกับภรรยาที่สวยงามหลังจากพิธีสวมกวานได้หรือไม่? จะแต่งงานได้เมื่อไหร่?”หลิงเหมาเหมาถามต่อ

เมื่อได้ยินว่าหลิงซิงจงปฏิเสธเขาชั่วคราวหลิงจางก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่แล้วก็ขมวดคิ้ว

เขารู้สึกว่าปู่ของเขาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับอายุคุณหนูรองของตระกูลฟู่ แต่เป็นสัญญาการแต่งงานที่ไม่มีใครรู้ มันเป็นสัญญาการแต่งงานอย่างเป็นทางการ แม้ว่าทั้งสองฝ่ายที่หมั้นหมายกันจะเป็นผู้ชายทั้งสองฝ่ายและทั้งสองครอบครัวไม่ได้ติดต่อกันมาหลายปีแล้ว แต่สัญญาการแต่งงานก็ยังคงอยู่

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้มันจะเป็นเรื่องยากมากหากเขาต้องหมั้นกับคนอื่น หากอีกฝ่ายติดตามเรื่องนี้จะสามารถรายงานเขาต่อทางการได้