ตอนที่ 537+538 คำเชิญชวนรับประทานอาหารค่ำ

ตอนที่ 537 คำเชิญชวนรับประทานอาหารค่ำ

หวงเฉินจิ้งมีใบหน้าที่สว่างไสวมากขึ้นและกล่าวขอบคุณลู่อี้ชิงอีกครั้ง “ขอบคุณมากนะครับที่ดูแลลูกสาวของผม คุณลู่ ถ้าไม่ได้คุณ ผมไม่แน่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง!”

“เกรงใจเกินไปแล้วค่ะ เรียกฉันว่าลู่อี้ชิงก็พอค่ะ” เธอยังไม่ชินกับการถูกเรียกอย่างเป็นทางการเช่นนี้

หวงเฉินจิ้งยิ้มและพูดกับเธอตามที่เธอต้องการ “ดูเหมือนว่าเราจะติดหนี้ครอบครัวของคุณเจียงมากมายเลยนะครับ คุณช่วยพ่อของผม ตอนนี้ลู่อี้ชิงยังช่วยดูแลลูกสาวให้ผมอีก คืนนี้ถ้าพวกคุณว่าง ผมอยากจะเลี้ยงอาหารค่ำแก่พวกคุณทั้งสองคน แทนคำขอบคุณ!”

ทั้งเจียงเหยาและลู่อี้ชิงต่างปฏิเสธพร้อม ๆ กัน แต่สุดท้ายก็ต้องยอมจำนนหลังจากที่หวงเฉินจิ้งยืนกรานเชิญชวน

หลังจากตกลงเรื่องเวลาและสถานที่ในการรับประทานอาหารค่ำของคืนนี้ได้แล้ว หวงเฉินจิ้งก็อุ้มหวงเฉินเฉินที่ทำหน้างองุ้มขึ้นและจากไป

เจียงเหยาจำได้ว่าได้ถามลู่อี้ชิงว่าคืนนี้เธอจะพักที่ไหน

“ฉันจองโรงแรมไว้ก่อนมาแล้วล่ะ ยังไม่รู้เลยว่าจะอยู่ที่นี่นานแค่ไหน” ลู่อี้ชิงตอบ

ครอบครัวลู่มีฐานะร่ำรวยและก็เช่นกันสำหรับลู่อี้ชิง เจียงเหยาไม่แปลกใจเลยที่เธอจะเลือกพักในโรงแรมที่ดีที่สุดในเมืองหนานเจียง เธอช่างรู้วิธีปรนเปรอตัวเอง

พวกเขานั่งลงใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง เพื่อหลบแดดจากสภาพอากาศในฤดูร้อนอันเลวร้ายของต้นเดือนพฤศจิกายนที่เมืองหนานเจียง

“ทำไมพ่อของหวงเฉินเฉิน ถึงดูเหมือนจะปฏิบัติต่อเธอแตกต่างออกไปนะ?” ลู่อี้ชิงสังเกตเห็นวิธีที่หวงเฉินจิ้งคุยกับเจียงเหยา

จากเสื้อผ้าของหวงเฉินเฉิน ลู่อี้ชิงก็เดาได้ว่าพ่อแม่ของเธอน่าจะเป็นคนที่ร่ำรวย สมมติฐานของเธอได้รับการยืนยันหลังจากได้เห็นรถที่หวงเฉินจิ้งขับและวิธีการดูแลตัวเองของเขา

เธอรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ในขณะที่หวงเฉินจิ้งดูเหมือนจะเป็นผู้ชายที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ทำไมเขาถึงได้ให้ความนับถือเจียงเหยาอย่างดีอย่างนี้?

“ก่อนหน้านี้ฉันเคยเข้าไปเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ในเมืองหนานเจียงค่ะ บังเอิญชิงสีเขามาทำธุระที่เมืองนี้ด้วยพอดี เขากับเพื่อน ๆ ของเขาเข้ามาช่วยจัดการเรื่องราวต่าง ๆ ให้ฉัน ตอนนี้ฉันเลยได้รับหุ้นของโรงพยาบาลเฉิงอ้ายเพื่อเป็นการชดเชยและกลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของโรงพยาบาลค่ะ” เจียงเหยารู้สึกว่าไม่บอกเรื่องเลวร้ายที่ได้ผ่านไปแล้วกับลู่อี้ชิงน่าจะดีกว่า

“อืม เข้าใจล่ะ” เธอรู้จักพี่ชายของเธอเป็นอย่างดี และเหตุการณ์ที่เจียงเหยาพูดถึงน่าจะไปทำให้เขาโกรธจนถึงจุดที่เขาทำทุกอย่างเพื่อแก้แค้น

ลู่อี้ชิงไม่ใช่คนขี้ระแวง จึงไม่ถามรายละเอียดอะไรเพิ่มเติมกับเจียงเหยาว่าได้หุ้นของเธอมาได้อย่างไร

พวกเขาใช้เวลาที่เหลือในช่วงบ่ายเดินเล่นรอบ ๆ มหาวิทยาลัย พอถึงเวลาอาหารเย็น พวกเขานั่งแท็กซี่ไปที่ร้านอาหารพร้อมกัน

หวงเฉิงจิ้งเป็นสุภาพบุรุษที่แท้จริง เขามาถึงก่อน และรออยู่ที่นั่นมาได้ระยะหนึ่งแล้ว

“พี่เหยาเหยา! พี่อี้ชิง!”

หวงเฉินเฉินตอนนี้ได้เปลี่ยนชุดใหม่แล้ว เธอร้องออกมาเมื่อเห็นพวกเขาเดินเข้ามา และโบกมือเล็ก ๆ นั่นอย่างแรง

__

ตอนที่ 538 คำเชิญไปร่วมงานกาล่า

เจียงเหยาคุ้นเคยกับวิธีทักทายแปลก ๆ ของหวงเฉินเฉินแล้ว แต่สำหรับลู่อี้ชิง การถูกเรียกว่า ‘พี่สาว’ เมื่อตอนอายุยี่สิบปลาย ๆ ใกล้จะก้าวเข้าสู่วัยสามสิบก็ถือเป็นเรื่องแปลก

“เรียกฉันว่าน้าก็ได้จ้ะ” ลู่อี้ชิงนั่งลงและตบศีรษะของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่นั่งอยู่ข้างหน้าเธอ

“ไม่เอา!” หวงเฉินเฉินพ่นลม “น้าไม่สวย! เหมือนที่คุณย่าพากลับมาที่บ้านเมื่อวันก่อน พี่เหยาเหยากับพี่อี้ชิงออกจะสวยมาก ๆ!”

เจียงเหยาหัวเราะเมื่อเห็นการแสดงออกที่น่าประหลาดใจของลู่อี้ชิง เธอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เมื่อได้ยินที่หวงเฉินเฉินพูดออกมา

ทุกคนในตระกูลลู่ ต่างได้รับกรรมพันธุ์ที่ดี

ทั้งนายและนางลู่ต่างก็ดูดีหน้าตากันทั้งคู่ อีกทั้งพี่ชายอย่างลู่ชิงสียังมีหน้าตาที่หล่อเหลา ทำให้ลู่อี้ชิงไม่ต่างจากพวกเขานัก ภายใต้อิทธิพลของครอบครัว เธอได้รับการปลูกฝังในเรื่องการแต่งตัวที่ยอดเยี่ยมและประณีตอยู่เสมอ

แม้ว่าเธอจะอายุเกือบเข้าเลข3 และผ่านการหย่าร้างแล้วก็ตาม เธอยังคงดูแลตัวเองได้เป็นอย่างดี ทุกครั้งที่ออกไปเดินตามท้องถนน บ่อยครั้งที่จะมีคนหันมองตาม

หลังจากหัวเราะ เจียงเหยาหันความสนใจไปที่คำพูดของหวงเฉินเฉิน เกี่ยวกับคุณย่าของเธอที่พาผู้หญิงกลับมาที่บ้าน เธอเหลือบมองไปที่หวงเฉิงจิ้ง และไม่คิดว่ามันแปลกอะไร

เขาเป็นชายหนุ่มที่ยังอายุไม่มากและค่อนข้างประสบความสำเร็จในอาชีพการงานของเขา ด้วยภูมิหลังทางครอบครัวหวง จึงไม่แปลกใจที่จะมีผู้หญิงจำนวนมากอยากจะเป็นเจ้าสาวของเขา

เจียงเหยาต้องการจะจะหยอกล้อหวงเฉิงจิ้ง แต่รู้สึกว่าไม่ค่อยจะเหมาะ จึงตัดสินใจเงียบเสีย เธอถามเกี่ยวกับอาการของประธานหวง

“พ่อเขา อาการทรงตัวแล้วล่ะ ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วครับ” หวงเฉินจิ้งกล่าวขณะที่เขาหยิบจดหมายเชิญที่ได้รับการออกแบบอย่างวิจิตรบรรจงออกมาสองฉบับ ส่งให้เจียงเหยาและลู่อี้ชิง “บัตรเชิญร่วมงานเปิดตัวร้านจิวเวอร์รี่ ที่จะจัดขึ้นในอีกสามวันข้างหน้าครับ ถ้าพอจะมีเวลาว่าง ก็อยากเชิญมาร่วมงานด้วยครับ”

เจียงเหยาพยักหน้าตอบรับคำเชิญ “แล้วพี่ล่ะคะ? จะอยู่ที่เมืองหนานเจียงนานเท่าไหร่? ถ้าพี่ยังอยู่ที่นี่ ไปด้วยกันไหมคะ”

“พวกพี่ต้องมาให้ได้นะคะ พี่เหยาเหยา พี่อี้ชิง! คุณปู่บอกว่าคืนนั้น หนูจะแต่งตัวเป็นเจ้าหญิงที่สวยที่สุด หนูอยากให้พี่ ๆ ได้เห็น!” หวงเฉินเฉินมองดูสาวสวยอย่างจริงจัง “มีเค้กอร่อย ๆ มากมายเลยด้วย พ่อกับปู่ก็น่าจะยุ่งกัน เราจะได้กินเค้กเยอะ ๆ เลย!”

ทันทีที่เธอพูดจบ เธอยกมือขึ้นปิดปากและมองไปที่พ่อของเธอด้วยท่าทางหงุดหงิด ช่างเป็นเด็กที่น่ารักเสียจริง

“ขอดูก่อนนะ ฉันยังไม่แน่ใจ” ลู่อี้ชิงในตอนนี้ยังไม่สามารถตัดสินใจได้

มันเป็นการตัดสินใจอย่างกะทันหัน ตอนที่เธอมาที่เมืองหนานเจียง และเธอไม่ได้ตัดสินว่าจะอยู่ที่นี่นานแค่ไหน

แต่ยังไง ก็คงจะไม่รีบกลับบ้านเร็ว ๆ นี้แน่ แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ที่หนานเจียงก็ตาม ครอบครัวจ้าวพยายามรบกวนเธออยู่เสมอ และเธอก็หมดความอดทนแล้ว

พูดกันตามตรง หากออกจากเมืองหนานเจียง เธอก็ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนเหมือนกัน

ชีวิตที่ผ่านมาเธอติดอยู่กับการแต่งงานและอาชีพการงานของที่บ้าน เธอแทบไม่มีเพื่อนเลย คนที่เธอคุ้นเคยต่างเป็นคนในที่ทำงานทั้งนั้น

แผนเบื้องต้นของเธอคือการหางานทำในเองหนานเจียง และอีกอย่างเจียงเหยาก็อยู่ที่นี่ด้วย อย่างน้อยเธอก็พอจะมีคนรู้จักอยู่ที่นี่บ้าง