บทที่ 108: ซับซ้อนและสับสน (2)
บทที่ 108: ซับซ้อนและสับสน (2)
หลัวอวี้ช่วยโม่เฟยุงโม่อี้วางลงบนเตียง โม่อี้นอนอยู่บนเตียงบ่นอะไรบางอย่างในปากของเขา หลังจากนั้น โม่เฟยได้ยินว่าเขากำลังพูดว่า "สิบสี่"
เมื่อเห็น โม่อี้ ยังคงร้องไห้อยู่ในขณะนอนหลับ โม่เฟย ก็ถอนหายใจยาว
“พรุ่งนี้เป็นวันแข่งขัน เมาขนาดนี้ คิดว่าโม่อี้จะยังทำมันได้เหรอ?” หลัวอวี้ถาม ขณะที่มองไปที่ โม่เฟย
โม่เฟย มองไปที่ โม่อี้ บนเตียงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “แน่นอน อี้อี้ ไม่ได้อ่อนแออย่างที่คุณคิด เขามีหลายสิ่งที่ต้องทำ เขาจะไม่ล้มลงง่ายๆ”
“ดูเหมือนว่าเธอจะรู้จักเขาดี!” หลัวอวี้ กล่าวพร้อมกับเอียงศีรษะ
โม่เฟย พูดเรียบ ๆ "จากที่เรารู้จักกันมา มีเพียงเขาที่อยู่เคียงข้างฉัน”
เมื่อเห็นโม่เฟยดูห่วงใยโม่อี้มากหลัวอวี้ก็รู้สึกค่อนข้างซับซ้อน
“คุณไปพักผ่อนเถอะ ฉันจะดูแลเขาเอง” โม่เฟยมองขึ้นไปที่หลัวอวี้
หลัวอวี้กล่าวโดยไม่ลังเลว่า “เธฮจะดูแลเขาคนเดียวได้อย่างไร? ฉันจะอยู่ด้วย”
โม่เฟยส่ายหัวในขณะที่มองไปที่ หลัวอวี้ “คุณ? ฉันกังวล.”
หลัวอวี้ พ่นลมหายใจ “ฉันมั่นใจกว่าเธอเสียอีก”
เนื่องจากไม่มีใครยอมจำนน ทั้งสองจึงอยู่ต่อในที่สุด
เมื่อโม่อี้ตื่นขึ้นในตอนเช้าและเห็น โม่เฟย และ หลัวอวี้ ทั้งคู่อยู่ที่นี่ เขาก็ประหลาดใจ
“นายน้อย”
เมื่อได้ยินโม่อี้โม่เฟย ก็ตื่นจากความงุนงง
“สบายดีไหม อี้อี้” โม่เฟยถามอย่างกระตือรือร้น
โม่อี้สะบัดหัว “แน่นอน ผมสบายดี”
โม่เฟย ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ฉันดีใจนายไม่เป็นไร เมื่อวานนายทำฉันตกใจมากรู้ใช่ไหม”
โม่อี้ยิ้มปย่างขมขื่น แล้วกลับมาสงบเหมือนเมื่อก่อน “นายน้อย ขออภัย ผมจะไม่ทำอีกแล้ว นี่เป็นครั้งสุดท้าย.”
โม่เฟยยิ้มอย่างเชื่องช้าและกล่าวว่า "ดี" ดีตราบใดที่นายออกไปได้”
โม่อี้เม้มริมฝีปากของเขาพร้อมกับยิ้มขมขื่น “ที่จริงแล้ว คุณพูดถูก นายน้อย รักแรกพบไม่เคยจบลงด้วยดี”
โม่เฟย เกาหัวของเขาและพูดด้วยน้ำเสียงที่น่าอึดอัดใจ "ฉันก็แค่พูดไปงั้น อย่าเก็บไปคิดทุกอย่างสิ”
ใบหน้าของ โม่อี้ ซีดเล็กน้อย “นายน้อย คุณเป็นคนฉลาด คุณเพิ่งพูดไปและมันก็สมเหตุสมผลแล้ว”
โม่เฟยก้มศีรษะลงและพูดอย่างเศร้าสร้อย "เอาเลย! ฉันรู้ว่านายแค่อยากจะประจบฉัน”
หลังจากขอโม่เฟย และหลัวอวี้ ออกไปพร้อมข้อแก้ตัว โม่เฟย ก็เปลี่ยนไปและเดินออกไปดูค่อนข้างปกติราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เมื่อเห็น โม่อี้ ทำตัวตามปกติเช่นเคย หลัวอวี้ นึกไม่ออกจริงๆ ว่าเขาเคยร้องไห้เหมือนแมวจรจัดเมื่อคืนนี้
เมื่อมองไปที่ดวงตาสีแดงและบวมของ โม่อี้ ซูหรงถามอย่างประหม่า “อี้อี้ นายสบายดีไหม?”
ซูหรงต้องการอยู่ต่อเมื่อวานนี้ แต่ครอบครัวของเขาขอให้เขากลับไปฝึกพิเศษครั้งสุดท้าย ดังนั้นเขาจึงต้องกลับบ้านเท่านั้น
โม่อี้พยักหน้าและพูดว่า “ฉันโอเค วางใจได้”
ซูหรงพยักหน้าและกล่าวว่า “ดีที่ไม่เป็นไร ดีใจที่ได้ยินเช่นนั้น. อีกอย่าง โม่อี้ คราวนี้คู่ต่อสู้ของนายคือ เมิ่งซินเอ๋อร์ จากสถาบันทหารพยัคฆ์ดุร้าย เธอเป็นนักเวทย์ระดับ 3 ดาว แต่เธอมีดวงตาที่เย้ายวน น่าประทับใจมาก”
โม่อี้เลิกคิ้วขึ้นและถามว่า “ดวงตาที่เย้ายวนใจ? นายหมายถึงดวงตาที่สามารถสร้างภาพลวงตาได้เหรอ?”
ซูหรงพยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่ ว่ากันว่าดวงตาของเธอมีเวทย์มนตร์ เมื่อมีคนมองเข้าไปในดวงตาของเธอ วิญญาณของคนคนนั้นจะถูกดูดออก ดังนั้นเมื่อต่อสู้กับเธอ พยายามอย่ามองตาเธอ”
โม่อี้พยักหน้าและพูดว่า “ฉันรู้”
อัฒจันทร์ของ Imperial College เต็มแล้ว
ผู้เข้าแข่งขันจากสถาบันทหารพยัคฆ์ดุร้ายล้อมเจิ้งซวนไว้ตรงกลาง
“รุ่นพี่ เจิ้งซวนได้ยินมาว่าคุณเคยต่อสู้กับ โม่อี้ คุณคิดว่าฉันจะชนะเขาได้ไหม” เมิ่งซินเอ๋อร์ ลืมตากว้างและถาม เจิ้งซวนอย่างเสน่หา
เจิ้งซวนมองเมิ่งซินเอ๋ออย่างเย็นชาและพูดอย่างเฉยเมย “ในความคิดของฉัน ไม่มีทางเป็นไปได้”
การแสดงออกของ เมิ่งซินเอ๋อร์ เปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอพูดอย่างเชื่องช้า “รุ่นพี่เจิ้ง คุณต้องล้อเล่นแน่ๆ”
เจิ้งซวนพูดเรียบๆ “ฉันไม่ได้ล้อเล่น โม่อี้ไม่ใช่คนธรรมดา คุณแทบไม่มีโอกาสเลย”
จากนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าของ เมิ่งซินเอ๋อร์ ก็หยุดนิ่ง
“รุ่นพี่เจิ้งซวน คุณจะเพิ่มขวัญกำลังใจของคนอื่นและลดความกล้าหาญของตัวเองได้อย่างไร” ผู้เข้าแข่งขันชายคนหนึ่งกล่าว
"ฉันกำลังบอกความจริง!" เมื่อเห็นบางคนไม่พอใจกับคำตอบของเขา เจิ้งซวนก็เพิกเฉยและเดินจากไป
“ซินเอ๋อ อย่าอารมณ์เสีย คุณก็รู้ นั่นคือสิ่งที่เขาเป็นเช่นเคย”
เหมิงซินเอ๋อกัดฟัน “เขาเป็นคนยังไง? เขาพูดแบบนั้นได้ยังไง? บางทีเขาอาจจะทรงพลัง แล้วอะไรล่ะ? แต่เขาก็ยังโดน โม่อี้ ทุบตี! ทุกคนรู้ว่าเขาพยายามปกป้อง ซูจื่อหาน แต่โดนผึ้งต่อยไปทั่วใบหน้าของเขา!”
"ใช่! ซูจื่อหาน สร้างปัญหาเสมอ ตั้งแต่เขาได้รุ่นพี่เจิ้งกลับมา เขาก็แค่แสดงความกล้าหาญมากพอ คราวนี้เขาพบกับความหายนะของเขา!”
เหมิงซินเอ๋อกัดฟัน "ใช่! และเจิ้งซวน เขาเป็นแฟนหนุ่มที่โง่เง่า! เขาแค่ทำตามทุกคำพูดของ ซูจื่อหาน! ฉันเกลียดเขา!”
“ซูจื่อหาน ล้มเหลวในการแข่งขันครั้งนี้และถูกคนมากมายด่าเขาในเว็บไซต์สตาร์” ผู้เข้าแข่งขันหญิงบางคนเย้ยหยัน
"ไม่เป็นไร. นั่นคือชีวิตส่วนตัวของรุ่นพี่เจิ้ง เราไม่ควรคุยกันมากกว่านี้” ผู้เข้าแข่งขันบางคนพยายามไกล่เกลี่ย
เมื่อนึกถึงตัวตนของเจิ้งซวน เหมิงซินเอ๋อและคนอื่นๆ ก็ปิดปากเงียบอย่างไม่เต็มใจ