ฮันเตอร์สุดแกร่งที่อย่างเป็นแค่คนอ่อนแอ ภาค 3 ตอนที่ 28 จุดตัดสิน

นี้มันก็ผ่านมาประมาณ 10 นาทีแล้วหลังจากที่เราใช้เวทย์สายฟ้าโจมตีไป แต่ดูเหมือนว่าเรื่องมันก็คงจะยังไม่จบสินะ เพราะตอนนี้ยังสัมผัสได้ถึงพลังเวทย์ของเธออยู่เลย ผมที่กำลังลอยตัวอยู่กลางอากาศคิดในใจขณะที่กำลังมองไปยังพื้นด้านล่างที่ตอนนี้กลุ่มควันเริ่มจางหายไปแล้ว

.....

.......

.........

หลังจากนั้นไม่นานผมก็สัมผัสได้ถึงพลังของเวเรน่าได้อย่างชัดเจนว่าเธอตอนนี้กำลังมีชีวิตอยู่

ให้ตายสิ!!!!

เป็นแบบที่เราคิดเอาไว้จริงๆ ก่อนที่จะใช้เวทย์ก็พอเข้าใจอยู่หรอกว่าไม่สามารถจัดการกับเธอได้

แต่ว่า...

เมื่อกี้ก็แอบหวังหน่อยๆเหมือนกัน ว่าจะจัดการได้ แต่ตอนนี้หมดหวังสะแล้วสิ แถมตอนนี้เธอก็ดูเหมือนว่ากำลังร่ายเวทย์อยู่ด้วย

และในระหว่างที่ผมกำลังคิดอยู่นั้นก็มีเวทย์ไฟเป็นลำแสงพุ่งตรงเข้ามาทางผม

" เวทย์ลม กำแพงลม!!! "

" บูม!!! "

เสียงของเวทย์ไฟที่พุ่งเข้ามาชนกับเวทย์กำแพงลมที่ผมสร้างขึ้นมาเพื่อป้องกัน

ยัยนี้ไม่คิดจะคุยอะไรกันเลยหรือไง ??? ผมคิดแล้วก็มองไปยังจุดที่เวทย์ไฟพุ่งมา

จากนั้นเวเรน่าก็ลอยตัวขึ้นมาในความสูงที่เสมอกับผม แล้วเธอก็พูดออกมา

" นี้เอาจริงงั้นเหรอเนี่ย ฉันคิดผิดไปจริงๆ ที่เก็บขยะพวกนั้นไว้เป็นตัวประกัน "

' ไอหมอนี่ไม่คิดเลยว่ามันจะตัดสินใจใช้เวทย์กำจัดนักสู้ที่เราควบคุมเอาไว้ไปด้วย '

เมื่อผมได้ยินเวเรน่าพูดออกมา ผมก็ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

" เธอเรียกคนพวกนั้นว่าขยะงั้นเหรอ !!! "

" แล้วจะทำไม "

" คนพวกนั้นไม่ใช้ขยะ พวกเค้าอย่างน้อยก็อยู่ปกป้องประเทศของตัวเอง ทั้งๆที่รู้ว่าไม่สามารถสู้กับเธอได้ "

" เหอะ!!! ขยะมันก็เป็นได้แค่ขยะนั้นแหละ ขนาดพวกมันมีเป็นร้อยคนยังจัดการกับแกคนเดียวไม่ได้ แล้วอีกอย่างคนที่ฆ่าพวกนั้นมันก็แกไม่ใช่หรือไง "

หลังจากที่เวเรน่าพูดจบผมก็ถอนหายใจออกไป

" เห้ออออ "

จากนั้นผมก็ใช้คฑาไปทางเธอ

" คุยกับเธอไปมันก็ป่าวประโยชน์ ลองรับรู้ด้วยร่างกายสะเถอะ เวทย์ไฟ "

" ตูม!!!! "

เสียงเวทย์ไฟที่ผมปล่อยออกไป ปะทะเข้ากับจุดที่เวเรน่ากำลังลอยตัวอยู่กลางอากาศ แล้วก็มีกลุ่มควันสีดำเกิดขึ้นรอบจุดที่เธอลอยอยู่

ชิ!!!

สร้างโล่ป้องกันทันงั้นเหรอ ผมคิดในใจด้วยความไม่พอใจ ตอนแรกกะว่าจะโจมตีที่เผลอให้ทันครั้งเดียวจบสัดหน่อย แบบนี้ก็ช่วยไม่ได้รู้สึกต้องเป็นการต่อสู้ยืดเยื้อสะแล้ว

ในขณะที่ผมกำลังคิดอยู่กลุ่มควันสีดำที่ลอยอยู่รอบตัวเวเรน่ามันก็หายไป แล้งสิ่งที่ผมเห็นอยู่ตอนนี้ก็คือโล่ลมที่มีลักษณะเป็นวงกลม กำลังล้อมตัวของเธอเอาไว้อยู่

" กันได้งั้นเหรอ "

ผมพูดออกไปแล้วก็เหลือบไปมองที่แขนของเธอที่บาดเจ็บอยู่ ถึงจะกันได้ แต่ก็กันได้ไม่หมดสินะ ซึ่งมันก็ไม่ใช้เรื่องแปลกอะไรก็เราเล่นสะใช้เวทย์ประชิดตัวขนาดน้ีี ผมคิดในใจสักพัก แล้้วก็พูดออกไปอีก

" ถ้ายอมแพ้ตอนนี้แล้วส่งอาวุธมาฉัน ก็จะยอมไว้ชีวิตให้ ว่ายัังไง "

ทันทีที่ผมพูดจบเวเรน่าก็ปลดโล่ป้องกันออก จากนั้นเธอก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงค่อยๆ

" เอาไปสิ "

" ห่ะ!!! "

ผมร้องออกไปด้วยน้ำเสียงแปลกใจ

เมื่อกี้ยัยนั้นบอกให้เราไปเอาคฑาเวทย์งั้นเหรอ ผมคิดผมกับมองไปที่เธอด้วยความสงสัย ในระหว่างนั้นเธอก็โยนคฑาเวทย์ที่อยู่ในมือตรงมาทางผม

แต่ว่า....

ในระหว่างที่คฑากำลังตรงมาอยู่นั้นมันก็มีเรื่องประหลาดเกิดขึ้น นั้นก็คือ