เกิดใหม่อีกครั้งกับการแย่ง ตอนที่ 119 เรียบร้อย

ตอนที่ 119 เรียบร้อย

หลังจากที่ผมพูดไปทั้งคาสันและวอเตอร์ก็มองมาทางผมด้วยหน้าตาแบบว่า [พูดอะไร] ด้วยใบหน้าที่กำลังสงสัยและแปลกใจ แต่ก็ช่วยไม่ได้หรอกที่พวกนี้จะแสดงท่าทางแบบนี้กับผม เพราะสิ่งที่ผมได้พูดออกไปมันอาจจะกลายเป็นปัญหาใหญ่ก็ได้ที่ไม่สงสัยโบสถ์แบบนี้

แต่ว่า

ทางผมเองก็ไม่ได้พูดออกมาลอยๆ เหมือนกัน เพราะข่าวเรื่องเงินทุนของเอเดนมันเข้าหูของผมมาจากสายลับที่ส่งไปที่อาณาเขตในการดูแลของมันสักพักแล้ว เหมือนกันว่ามันได้รับเงินทุนและการสนับสนุนจากโบสถ์

ในตอนแรกคิดว่าเป็นเพียงการยักยอกเงินของพวกคนมีอำนาจในโบสถ์แค่ร่วมมือกับเอเดนในการขโมยเงินโดยอ้างว่าช่วยสนับสนุนเอเดนเท่านั้น เลยไม่ได้ใส่ใจอะไรเรื่องนี้มาก แต่ในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้พวกที่น่าสงสัยพวกแรกก็คือพวกมันนี่แหละ เพราะโบสถ์เป็นองค์กรอิสระแบบไม่ขึ้นตรงกลับใคร และมีอำนาจอยู่ทุกที่ในทวีปยกเว้นประเทศคนเถื่อนเพราะพวกมันไม่ได้นับถือศาสนาอะไร แบบนี้การเริ่มจากตรวจสอบก็ต้องพวกมันนี่แหละถือเป็นเรื่องที่สมควรทำก่อนเป็นเรื่องแรก

“ข้าคิดว่าแบบนี้ลำบากแล้วนะครับ…”

“ข้าก็คิดแบบนั้น”

วอเตอร์พรึมพรำออกมาก่อน จากนั้นคาสันก็พูดตามด้วยน้ำเสียงที่ไม่ต่างกันมากและแสดงท่าทางหนักใจออกมาทั้งสองคน

“ข้ารู้ไงถึงได้บอกให้พวกเจ้าสองคนทำพร้อมกัน”

“ถึงท่านจะพูดแบบนั้นก็เถอะองค์ชาย แต่ท่านเองก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าพวกโบสถ์มันมีอำนาจขนาดไหนถ้าพวกเราไม่ยุ่งกับพวกมันละก็ข้าคิดว่าเรื่องมันจะจบไม่สวยเอานะครับ”

วอเตอร์พูดมา

แล้วสิ่งที่วอเตอร์กำลังพูดออกมาตอนนี้ก็ถูกต้องแล้ว พวกมันมีอำนาจมากขนาดที่ว่าปกครองตัวเองแบบไม่ต้องจ่ายภาษีถึงให้ขุนนางระดับสูงอย่างสะ… ไม่สิ! อย่าว่าแต่ขุนนางเลย ต่อให้เป็นราชวงศ์เองก็ไม่มีอำนาจไปสั่งให้โบสถ์เชื่อฟัง หรือไปสั่งพวกมันให้ทำอะไรหรอก

เพราะแบบนี้แหละ ที่มันน่าสงสัย!

“พวกเจ้าสองคนไม่ต้องห่วงเรื่องของโบสถ์ข้าจะออกหน้ารับแทนเอง เพียงแค่ไม่ทำอะไรเกินเลยมากไปก็ไม่มีปัญหา”

“ถ้าท่านพูดแบบนี้ก็ช่วยไม่ได้นะครับ”

คาสันตอบออกมาด้วยน้ำเสียงหมดทางเลือก

“งั้นก็ตกลงครับ ทางข้าเองก็จะพยามใช้เส้นสายทั้งหมดเพื่อตรวจสอบเรื่องของพวกมันเช่นกัน”

วอตเตอร์พูดตามออกมา

เท่านี้เรื่องตรวจสอบก็เรียบร้อย ถ้าเป็นไปได้ผมไม่อยากให้เรื่องที่คิดเป็นจริงหรอกเพราะถ้าเอเดนได้รับการสนับสนุนกับโบสถ์การยึดประเทศคืนจากมันก็ยากขึ้นเยอะเข้าไปอีก ถ้าเปรียบอำนาจของโบสถ์สมัยนี้มันก็เหมือนกับ โทรทัศน์นั่นแหละ

พวกมันมีจำนวนเยอะ จึงสามารถควบคุมข่าวได้ทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรการที่พวกมันไม่พอใจใคร หรือต้องการทำลายอะไรก็เพียงแค่กระจายข่าวเข้าไปยังโบสถ์ในการดูแลและให้เป่าหูผู้คนต่อเพื่อให้เป็นไปในทางที่พวกมันต้องการ

ตัวอย่างก็อย่างเรื่อง การล่าแม่มดที่เกิดขึ้นในยุคกลางของโลกที่ผมได้จากมา ช่วงนั้นถ้าโบสถ์ออกมายืนเคียงข้างแม่มดเรื่องทั้งหมดมันก็ไม่เกิดขึ้นหรอก ตัวประวัติศาสตร์สอนให้รู้แล้วว่าอำนาจของพวกมันน่ากลัวขนาดไหนจะประมาทไม่ได้เด็ดขาด!

จากนั้นเมื่อสั่งวอเตอร์และคาสันเรียบร้อยผมก็เดินกลับห้องทันทีเพื่อพักผ่อน เพราะวันนี้เจอเรื่องมากมายเหลือเกิน ตามจริงตอนแรกก็ว่าจะไปคำนวณเรื่องงบประมาณการเดินทัพบุกยึดเมืองหลวงคืนให้เสร็จอยู่หรอก

แต่วันนี้ไม่ไหวแล้ว

เฮ้อ~

เมื่อเปิดประตูเข้าห้องก็พบกับเมดรับใช้สองคนกำลังทำความสะอาดกันอยู่ ทั้งสองคนต่างก็มองมาทางผมด้วยแววตาแปลกใจ อะไรฉันเข้ามานอนห้องตัวเองมันผิดขนาดนั้นเลยหรือไง เหอะๆ

“อะ- องค์ชายจะพักผ่อนแล้วเหรอคะ”

หนึ่งในเมดรับใช้ถามออกมาด้วยหน้าตาแปลกใจ ตามจริงตอนนี้ผมอยากจะตอบออกไปว่า เห็นฉันเข้ามาทำอะไรละมีตาไหม แต่อย่าพูดแบบนั้นเลยดีกว่าเพราะที่ถามออกมาเธอไม่ได้มีเจตนากวนหรืออะไรหรอก

แต่แค่กำลังแปลกใจต่างหาก

เพราะปกติแล้วการที่ผมจะเข้ามานอนช่วงหัวคำแบบนี้มันแทบเป็นไปไม่ได้เลย อย่างน้อยก็ต้องช่วงใกล้เช้าหรือไม่ก็ช่วงดึกมากหลังจากที่ทำงานตามสัดส่วนที่ได้คิดเอาไว้เรียบร้อยผมจึงเดินกลับมานอนที่ห้องเพื่อพักผ่อน หรือบางวันก็ไม่ได้กลับหลับคาโต๊ะทำงานอยู่แบบนั้น

“พวกเจ้าสองคนออกไปได้แล้ว วันนี้ข้าจะนอนเร็ว”

“เอ่ะ! แต่พวกข้ายัง-”

“ช่างมัน! ออกไปกันได้แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาทำใหม่ก็ได้ฝุ่นแค่นี้ข้าไม่ตายหรอก”

“คะ- ค่ะ”

จากนั้นพวกเมดรับใช้ทั้งสองคนก็เดินออกไปจากห้องทันทีตามคำสั่ง แต่พอมาลองกวาดสายตาดูก็สงสัยเหมือนกันว่าผมจะรีบไปไหน ตอนนี้ขนาดเตียงนอนเองยังแทบปูไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ เทียนในห้องก็ใกล้จะดับหลายเล่มแล้วเหมือนกัน

แต่ก็ช่างมันเถอะ

ยังไงวันนี้ก็แค่มานอนเท่านั้นแสงไฟไม่จำเป็นหรอก ในชาติก่อนก็ชอบแบบนอนปิดไปมากกว่าด้วย แล้วผมก็เดินตรงไปที่เตียงและเริ่มเอียงตัวลงนอนตามที่ต้องการทันทีแบบที่ได้ตั้งใจเอาไว้

…

….

…..

จนเวลาผ่านไปสักพัก

ไม่หลับ!

นอนยังไงก็นอนไม่หลับ

ถึงมันจะเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวอยู่ก็ตาม แต่ตอนนี้ผมก็ยังนอนไม่หลับโดยพลิกตัวไปพลิกตัวมาหลายครั้งแล้ว ให้ตายสิ! เวลาพยามนอนแบบไม่เหนื่อยแทบตายนอนไม่หลับเลยคิดถึงโทรศัพท์ขึ้นมาเลยแหะ

ตอนนี้

แสงไฟในห้องก็เริ่มไม่มีแล้วเหมือนกัน เพราะพวกเทียนหลายแท่งตอนแรกใกล้ดับมันก็ดับไปแล้ว จากห้องที่เคยสว่างก็มือลงอย่างช้าๆ

จากนั้น

แอด…

เสียงประตูห้องก็เปิดออกเหมือนกับมีคนเดินเข้ามา ตามจริงก็ต้องหันไปดูนั่นแหละว่าเป็นใครเพราะอาจจะเป็นมือสังหารก็ได้ แต่เรื่องความปลอดภัยทางผมเองก็มั่นใจอยู่ในระดับสูง ที่ด้านหน้าห้องมีทหารองครักษ์นับสิบคนที่ยืนอยู่ ไม่มีทางที่มันจะเข้ามาได้หรอก เพราะงั้นคนที่กำลังแอบเข้ามาตอนนี้ก็คงเป็นเมดที่แอบมาทำความสะอาดไม่ผิดแน่

เฮ้อ~

ก็บอกไปแล้วว่าไม่เป็นอะไรจะอะไรนักหนา เมื่อคิดได้ผมก็ลุกขึ้นนั่งแล้วพูดออกไปว่า “ออกไป ข้ายังไม่หลับที่พูดเมื่อกี้ไม่…. เอ่ะ!?!?!”

ระหว่างที่กำลังจะบ่นผมก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็นด้านหน้าตอนนี้ เพราะคนที่กำลังยืนอยู่ที่ด้านหน้าประตูตอนนี้ไม่ใช่เมดรับใช้สองคนเมื่อครู่ แต่กลับเป็น….