ตอนที่ 9

เมื่อเจียหยวนหลิงถูกลงดาบ อนาคตของเขาก็จบลงแล้ว (ลงดาบในที่นี้หมายถึง ถูกทางการลงโทษ)

อย่างไรก็ตามหากแผนการป้ายสีครั้งนี้สำเร็จได้ คนที่จบแม้กระทั่งชีวิตต้องเป็นหลิงจาง

“ทุกท่าน ขออภัยจริงๆ ที่ต้องให้มาเห็นเรื่องที่น่าอับอาย ข้าคงต้องเสียมารยาทขออนุญาตให้ข้าได้จัดการ สิ่งต่างๆ ก่อนได้หรือไม่? เรียนเชิญทุกท่านไปในห้องโถงกันก่อนเถิด เมื่อจัดการปัญหาภายในเสร็จสิ้นทุกอย่าง ตระกูลเจียจะไปขออภัยทุกท่านถึงจวนแน่นอน

หญิงวัยกลางคนผู้นี้เป็นภรรยาของเจียหยินและยังเป็นแม่ของเจียหยวนหลิงนามว่าเจียฝาง

ตอนที่ฮูหยินเจียออกมาราวกับว่าบ่าวรับใช้ของตระกูลเจียพึ่งมีสติ

เจียหยินที่หมดสติถูกรีบพาไปพบหมอ บ่าวหญิงสองสามคนใช้ผ้าปกปิดร่างกายของนักร่ายรำอย่างลวกๆ บ่าวชายสี่ถึงห้าคนมัดคุณชายทั้งสี่คนที่หมดสติไปแล้วรวมทั้งเจียหยวนหลิงด้วย

การกระทำของฮูหยินเจียนั้นเด็ดขาดและหมดจด แต่หลิงจางต้องจัดการกับการกระทำของเจียหยวนหลิงในวันนี้!

"ฮูหยินเจีย ผู้น้อยรู้สึกประทับใจในการจัดการที่เฉียบขาดของท่าน แต่เนื่องจากผู้น้อยเป็นเหยื่อ ผู้น้อยควรมีอำนาจในการร้องขอให้ทางการพาเจียหยวนหลิงไปสอบสวนทันที จริงหรือไม่นายท่านเถา" หลิงจางมองไปที่เถาเฟิง

ฮูหยินเจียหน้าตึงขึ้นมาทันที จ้องมองหลิงจางอย่างอาฆาต

หลิงจางไม่ได้รู้สึกตระหนก หรือหวาดกลัวเขาเคยเห็นวิญญาณชั่วร้ายมาก่อนแล้ว ฮูหยินเจียนี่ นับเป็นอะไรได้?

เถาเฟิงยืนอยู่ระหว่างพวกเขาสองคนด้วยสีหน้าลำบากใจ

“นี่…”

"นายท่านเถาเป็นผู้ปกครองที่ใหญ่ที่สุดของตันหยาง แม้ว่าตระกูลหลิงของข้าจะไม่ใช่ตระกูลสูงศักดิ์ แต่ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเขา น้ำหนักในใจท่านคงไม่ได้เอียงไปทางตระกูลเจียมากกว่าหรอกนะ?”

เถาเฟิงเต้นแรงในใจขณะที่เขามองไปที่สายตาที่คมชัดของหลิงจาง

ในตอนนี้เถาอี้ซึ่งอยู่ข้างหลังเขาก็พูดขึ้นมาว่า "นายน้อยหลิงอย่าได้เข้าใจผิด บิดาของข้ามาที่นี่ในฐานะแขกในวันนี้ อีกอย่างถ้าเราต้องการพาเจียหยวนหลิงเข้าไปพบทางการ ต้องส่งคนกลับไปที่หย่าเหมินและให้ทางการออกหนังสือเรียกตัวเถิด”

หลิงจางเบนสายตาไปที่เถาอี้ ในสายตาของเขานั้นสงบเรียบง่าย แฝงไปด้วยความชื่นชมจางๆ

ชื่นชม? หลิงจางรู้สึกงงงวย ในชีวิตก่อนหน้านี้เถาอี้ไม่ได้มีความสัมพันธ์ใด ๆ กับเขา เถาอี้ไม่ได้อยู่ที่ตันหยาง แต่เรียนในเมืองหลวง ตามทรงจำเก่าๆ ของเขา เถาอี้เคยอยู่ในตันหยางเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ ในช่วงเวลานี้ในชีวิตก่อนหน้านี้หลังจากเกิดเรื่องในจวนตระกูลเจีย เขาก็เดินทางออกจากเมืองไป

ในชีวิตก่อนหน้านี้หลิงจางไม่ได้ประทับใจเถาอี้มากนัก เขาไม่เข้าใจว่าทำไมทัศนคติของ ชายคนนี้ที่มีต่อเขาถึงเปลี่ยนไปในชีวิตนี้

ระงับข้อสงสัยนี้ชั่วคราว หลิงจางกล่าวว่า "ก็เป็นอย่างนั้นแหละไม่มีปัญหา ผู้น้อยยินดีที่จะรอ ฮูหยินเจียไม่ขัดข้องใช่หรือไม่เพราะก่อนหน้านี้ท่านก็เคยบอกว่าคนผิดย่อมต้องถูกลงโทษ”

หลิงจางมองไปนางด้วยสายตาที่เฉียบคมและเย็นชา ก็สบเข้ากับสายตามุ่งร้ายและไม่เป็นมิตร ทั้งสองฝ่ายจ้องมองกันและกันอยู่ครู่หนึ่งและในท้ายที่สุดนางก็มองออกไปและลดสายตาลงเล็กน้อยเผยให้เห็นท่าทางที่อ่อนแอ

"คุณชายหลิงแน่นอนว่าข้าย่อมไม่กลับคำพูด แต่หยวนหลิงก็ดูแลท่านเหมือนเป็นน้องชายของเขามาโดยตลอด วันนี้เขาเพียงสับสนเพราะเมาสุรา”

“ฮูหยินเจียท่านกล่าวผิดแล้ว

ประการแรกแม้ว่าวันนี้เจียหยวนหลิงจะดื่มสุรา แต่เขาก็วางแผนของเขาไว้อย่างใจเย็นดังนั้นคนที่ตาบอดเท่านั้นถึงจะมองอุบายนี้ไม่ออก

ประการที่สองแม้ว่าเขา เมานิดหน่อยและเคยเป็นชู้กับอนุของบิดา แต่ก็ยังคงเป็นความจริงที่ว่าเขาได้กล่าวหา ป้ายสีให้ผู้น้อยรับความผิดในสิ่งที่ไม่ได้ทำ และมันก็เป็นความจริงที่ว่าทั้งๆ ที่เราเป็นมีความสัมพันธ์อันดีต่อกันมาหลายปี เหตุใดจึงทำเช่นนั้น ดังนั้นมันเป็นเพียงความคิดของท่านเท่านั้น ที่ผู้น้อยโต้แย้งนั่นเป็นเพราะทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้คือการกระทำที่ไร้ยางอายและไม่ถูกต้องของเจียหยวนหลิง ผู้น้อยย่อมไม่เต็มใจที่จะปล่อยผ่าน หากท่านยังต้องการอ้อนวอนขอความเมตตา ให้ผู้น้อยจบเรื่องไป เขาจะต้องอาศัยความแข็งแกร่งของเขาในการกลั่นแกล้งผู้อื่นอีกเป็นแน่ ท่านเห็นเป็นอย่างไร? "

"เจ้า! " ฮูหยินเจีย โกรธจนหน้าแดง เงยหน้าขึ้นและจ้องไปที่หลิงจาง

"ใต้เท้าเถาโปรดแจ้งไปที่หย่าเหมินโดยเร็วที่สุดเถิดขอรับ" หลิงจางกล่าวกับเถาเฟิง

เถาเฟิงทำอะไรไม่ถูก หลิงจางมีเหตุผลของเขา เขาเป็นเหยื่อและมีคนจำนวนมากที่รู้เห็น ถ้าเขาไม่ยอมรับตอนนี้ก็คงจะสายเกินไป

เถาอี้แอบดึงแขนเสื้อของเถาเฟิงและพูดกับเขาด้วยเสียงต่ำ

"ท่านพ่อทำไมท่านถึงได้ดูเป็นกังวล เรื่องวันนี้เป็นความผิดของตระกูลเจียและมันอยู่ภายใต้สายตาของทุกคนดังนั้นท่านต้องจัดการอย่างเป็นกลางเท่านั้น หากท่านยังลังเลต่อไปย่อมไม่เป็นผลดี "

ดวงตาของเถาเฟิงสว่างขึ้นและตอบด้วยเสียงต่ำ: "ข้ากำลังสับสนอยู่ครู่หนึ่ง เจ้าพูดถูก"

เถาเฟิงส่งคนไปแจ้งหย่าเหมินทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ ความคิดของเขาเปลี่ยนไป ในใจเต็มไปด้วยความเที่ยงตรงยุติธรรมอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน