ตอนที่ 1

หลังจากลืมตาขึ้นมาในสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย ภายในหลุมขนาดใหญ่ ที่แห่งนี้ทั้งชื้นและเฉอะแฉะเขาทอดสายตามองไปยังกลุ่มหมอกที่ขมุกขมัว ทั้งหลุมเกลื่อนไปด้วยกองศพ ส่งกลิ่นเหม็นชวนคลื่นเหียน มีแมลงวันและหนอนอยู่เต็มไปหมด เขานั่งอยู่บนกองของซากศพ ที่ก้นหลุม

ร่างกายของเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ขาของเขาบิดงอผิดรูปอย่างแปลกประหลาด ในตอนนี้เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายได้อย่างสมบูรณ์

เล็บมือของเขาหัก เลือดผสมกับโคลนตามซอกเล็บ มือขาวซีด และผอมแห้ง มันดูราวไม่ใช่มือมนุษย์ แต่ดูเหมือนซากศพ

"ฮ่า ฮ่าา ฮ่า"

''มองดูตาเขาสิ ไอยาา น่ากลัวจริงๆ "

''จะตายอยู่แล้วยังกล้ามองข้าเช่นนี้อีก? ''

บนขอบหลุมมีเพียงคำเยาะเย้ยที่บาดหู เสียงหัวเราะของคนเหล่านั้นช่างเย็นชาและบิดเบี้ยวเหมือนเสียงหัวเราะของวิญญาณชั่วร้าย

ผู้ที่อยู่ด้านล่างจ้องมองมาพวกเขาราวกับว่าต้องการที่จะสลักพวกเขาให้อยู่ในใจ เมื่อตกตายกลายเป็นผีต้องหาทางกลับมาแก้แค้น

เขาขยับใบหน้าและเผยรอยยิ้มที่ไม่ถึงดวงตา เขายิ้มพลางหัวเราะขณะมองคนที่อยู่ข้างบน

"มีอันใดน่าขันรึ เจ้าหัวเราะทำไม? "

"ช่างน่ารังเกียจ " ตีมันให้ตายซะ"

รอยยิ้มนี้ทำให้เสียงหัวเราะของคนเหล่านั้นหยุดลงทันที มันทำให้พวกเขากลัว

พวกเขาใช้ความโกรธเพื่อปกปิดความกลัวคว้าเอาก้อนหินบริเวณนั้นขว้างปาลงในหลุม อย่างไร้ความปรานี เสียงดังเหมือนเสียงแตงโมที่ถูกทุบดังก้องในหลุมลึกพร้อมกับเสียงก้อนหินที่ตกทระทบกับกองซากศพ เมื่อเสียงนั้นได้ยินถึงหูของพวกเขา ทุกคนต่างรู้สึกถึงเหงื่อเย็นซึมทั่วแผ่นหลัง

แมลงวันที่ก้นหลุมส่งเสียงหึ่งสักพักจากนั้นก็ตกลงมาเหมือนผึ้ง บนศพที่หมดลมหายใจไปแล้ว กระโหลกของศพถูกหินกระแทกเปิดออก ตายังคงเบิกโพลง ปากก็ไม่ได้หุบสนิท

"บ้าเอ้ย โชคร้ายอะไรกันไปกันเถอะกลับไปรายงานนายท่าน"

“เพ่ย ข้าต้องพาภรรยาข้ากลับไปล้างเนื้อล้างตัวขจัดความโชคร้ายนี้สักหน่อย”

“ฮ่า ฮ่า”

วิญญาณชั่วร้ายที่ลอยอยู่เหนือหลุมได้จากไป แต่แสงแดดไม่สามารถส่องถึงก้นหลุมได้ มันช่างน่าขนลุกและหนาวเหน็บ

ถ้าในโลกนี้มีผีจริงๆ คนที่อยู่ด้านล่างของหลุมจะเป็นผีที่น่ากลัวที่สุดที่จะเอาชีวิตพวกเขา

ทันใดนั้นจี้หยกสีเขียวเข้มก็หลุดออกจากเสื้อผ้าของศพ มันดูดเลือดเจ้าของจนหมดและเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด ราวกับว่ามีพายุกำลังก่อตัวขนาดใหญ่

ท่านปู่ ท่านลุง ได้โปรด

'อย่าตาย! '

"ตระกูลหลิงของเราไม่มีส่วนรู้เห็น

พวกโจรนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลหลิงของเรา! "

"ข้าหลิงจางสามารถช่วยสวรรค์และโลกได้และไม่ใช่วายร้ายที่ชั่วช้าเช่นเจ้า! "

“เจ้าปีศาจเจ้าแค่พยายามกลืนกินทรัพย์สินของตระกูลหลิงของข้าเจ้าวางแผนต่อต้านตระกูลหลิงของข้าและทำลายการหมั้นหมายของข้า

'อ่า ... ขาของข้า ขา! '

'ไร้สาระ! คู่หมั้นของแม่ทัพ? ตระกูลอวี้เหวินของเมืองหลวงมีภูมิหลังแบบไหน?

"ดูให้ชัด ๆ นี่คือใบรับรองการยกเลิกการแต่งงานของตระกูลอวี้เหวิน มองหน้าของเจ้าให้ชัดเจนเจ้าคิดว่าตระกูลหลิงของเจ้าสามารถพึ่งพาตระกูลอวี้เหวินเพื่อพลิกสถานการณ์ได้หรือ? "

"ไม่ ข้าทำไม่ได้ ตระกูลอวี้เหวินสัญญากับท่านปู่ไว้ ข้าไม่สนใจ ... " ข้าไม่ทำ ข้าไม่ทำ ข้าไม่ได้ มันผิดข้า ... ข้าไม่อยากตาย , ข้าไม่อยากตาย, อยากแก้แค้น, อยากแก้แค้น! "เสียงกระซิบที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความสิ้นหวังดังออกมาจากปากของหลิงจางในตอนท้ายเสียงร้องแห่งความสิ้นหวังปลุกเขาให้ตื่นจากฝันร้าย

จู่ๆ หลิงจางก็ลุกขึ้นนั่งตัวตรง เหงื่อออกอย่างท่วมท้นเขามองไปรอบ ๆ ด้วยความตื่นตระหนก มันเป็นฉากที่คุ้นเคยแต่ก็ดูไม่คุ้นเคย

นี่คือศาลา มีกำแพงอยู่ตรงนั้นและมีทางเล็ก ๆ ผ่านศาลาซึ่งคดเคี้ยวไปทางมุมกำแพง ประตูหัวมุมถูกเปิดออก ...

ที่นี่ที่ไหน?

มันเป็นจุดเริ่มต้นของฝันร้ายของเขา

ถ้าเขาผ่านประตูนั้นเขาจะถูกสาดด้วยน้ำสกปรก ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่สามารถล้างตัวให้สะอาดได้และจากนั้นจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย

แต่เขาไม่ตายเหรอ? หรือสามารถฝันถึงเรื่องราวหลังความตาย?

ด้วยอาการปวดหัวราวกับจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ จิตใจของหลิงจางยุ่งเหยิงเขาไม่สามารถบอกได้ว่าเขากำลังฝันหรือเป็นความจริง เขาพยุงตัวเองขึ้นบนโต๊ะหินและยืนขึ้นอย่างสั่นเทา

เมื่อเขาเหลือบไปเห็นเสื้อผ้าของตัวเองทั้งร่างของเขาก็แข็งตัวราวกับถูกฟ้าผ่า เสื้อผ้าที่คุ้นเคยเหล่านี้คือสิ่งที่เขาใส่ในวันนั้น!

เป็นไปได้อย่างไร?

ลองขยับขา กระทืบเท้า นี่มันเหลือเชื่อ

สูดหายใจเข้าลึก ๆ ต่อสู้กับความคิดที่ยุ่งเหยิงและชกเข้าที่ขาตัวเองอย่างแรง

“ซี้ดดดด เจ็บจัง”

ความเจ็บปวดนี้เหมือนจริงเกินไป ไม่ใช่ความฝันแน่!

จู่ๆ ลมหนาวก็พัดเข้ามาจากด้านนอกศาลาทำให้เขาตัวสั่น จิตใจของเขาสั่นสะท้านขณะที่หลิงจางลุกขึ้นยืนด้วยพลังทั้งหมดของเขา

เขาเริ่มตัวสั่นไปหมดตรวจสอบร่างกายตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างระมัดระวัง เมื่อมองไปที่มือทั้งสองข้างของตัวเองที่ไม่มีรอยแผลเป็นเขาบีบกระดูกข้อมือของตัวเอง ลองจับที่เอวลูบคลำใบหน้าของตัวเองด้วยมืออันสั่นเทา

หลังจากยืนยันข้อเท็จจริงนี้ได้หลิงจางก็บังคับตัวเองให้สงบลง

ถ้าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริง ตระกูลหลิงในปัจจุบันก็ยังคงสุขสบายดี เขายังคงเป็นคุณชายน้อยที่มีชื่อเสียงของตันหยางเขายังไม่ได้ถูกใส่ร้ายและยังไม่มีใครรู้เรื่องสัญญาการแต่งงานของเขากับตระกูลอวี้เหวิน ปู่ของเขายังมีชีวิตอยู่ลุงของเขายังมีชีวิตอยู่ และอีกหลายสิบคนจากตระกูลหลิงยังมีชีวิตอยู่!

นี่เป็นความปรารถนาที่ข้าอธิษฐานมานับครั้งไม่ถ้วน สวรรค์เข้าข้างข้าแล้วหรือ?

หลังจากสงบจิตใจได้สักพัก จิบชาไปหนึ่งจอก เขาก็สงบลงอย่างสมบูรณ์ เขาค่อยๆ หันกลับไปและมองไปที่มุมประตูขณะที่ดวงตาที่ตื่นเต้นของเขาค่อยๆ เย็นลง

เขาคลานกลับมาจากนรกบนดินนั่น และตอนนี้เขากำลังจะเอาชีวิตของเขาคืน