187-188
5/8
Ep.187
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ทราบถึงความคิดของอันหยุนหลาน เวลานี้สายตาของฉู่เซวียนกับอี้อี้กำลังมุ่งความสนใจไปยังสิ่งที่อยู่แบกอยู่บนหลังของหลังอาน
“หลังอาน นั่นนายเอาอะไรมา?” อี้อี้ถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
ได้ยินคำถามนี้ หลังอานยิ้ม โยนสิ่งที่แบกอยู่บนหลังลงกับพื้นทันที
เกิดเสียง ‘ปัง!’ ดังขึ้น
ฉู่เซวียนจับตามองไปยังของสิ่งนั้น เอ่ยถามอย่างสงสัยว่า “นี่มันอะไรกัน? ที่นายขอแยกตัวไปก็เพื่อเจ้านี่เนี่ยนะ?”
เอาจริงๆ เจ้าของสิ่งนี้มีขนาดประมาณเมตรกว่าๆเท่านั้น แถมมันก็ไม่ได้ดำซะทีเดียว ยังมีสีน้ำตาลเข้มปนมา ตามผิวชั้นนอกเต็มไปด้วยหลุ่มบ่อตื้นๆ ไม่ค่อยน่ามอง
หากมีอะไรที่ดูพิเศษ นั่นคงเป็นกลิ่นหอมจางๆที่ทำให้ ฉู่เซวียนและคนอื่นๆรู้สึกสดชื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งอันหยุนหลาน
เนื่องจากเธอกำลังทุกข์ทรมานจากผลกระทบทางจิต ในเวลานี้ เมื่อสูดดมมัน จึงรู้สึกว่าความเร็วในการฟื้นฟูพลังจิตเพิ่มขึ้นหลายเปอร์เซ็นต์
“เหอ เหอ ก็ของดีน่ะสิ” หลังอานกล่าวด้วยน้ำเสียงลึกล้ำ
ฝั่งฉู่เซวียนเองก็สังเกตเห็นกลิ่นไอพิเศษที่แพร่ออกมาจากมันเช่นกัน เขาพยักหน้า กล่าวว่า “นั่นสินะ เจ้าของชิ้นนี้ดูเหมือนจะส่งผลต่อพลังจิต”
“ถูกต้อง” หลังอานกล่าว “เพื่อให้ได้เจ้าสิ่งนี้มา เราราชาใช้ความพยายามไปไม่น้อยทีเดียว”
“เห? เล่าให้ฟังหน่อยสิ” ฉู่เซวียนพูด
เขาทราบดีถึงพลังรบของหลังอาน ขนาดตอนนี้ระบบยังไม่สามารถตรวจสอบได้ ทว่าผู้ที่แข็งแกร่งถึงระดับนั้น กลับต้องใช้ความพยายามอย่างมากจึงจะคว้าเจ้าสิ่งนี้มาครอง จึงเป็นธรรมดาที่ฉู่เซวียนจะอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“เหอ เหอ หลังแยกจากกัน เราไปที่ภูเขาหมางซานมา” หลังอานกล่าว
“ภูเขาหมางซาน?” แวบแรกฉู่เซวียนชะงักไป นั่นเพราะภูเขาหมางซานอยู่ห่างกับพวกเขาหลายร้อยกิโลเมตร แต่พอนึกถึงความว่องไวของหลังอานแล้ว อาการตกใจก็ไม่หลงเหลืออีก
แม้ระยะทางนี้จะไกลสำหรับคนอื่น ทว่าสำหรับหลังอาน มันแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น อีกทั้งระหว่างทางยังไม่ต้องกังวลเรื่องถูกมนุษย์หรือสัตว์กลายพันธุ์โจมตีเอา
เพราะมันนี่แหละคือสัตว์กลายพันธุ์ที่แข็งแกร่งที่สุด!
แล้วก็ฉู่เซวียนยังจำได้ ว่าก่อนหน้านี้เฉียวหลวนและคนอื่นๆในทีมออกจากเมืองก็เพื่อมุ่งหน้าสู่ภูเขาหมางซานเช่นกัน
แต่ครั้งนั้นเพราะเกิดเรื่องในตงเฉิงขึ้นซะก่อน สุดท้ายเลยไม่ได้ไป
“จริงด้วยสิ หลังจากแยกกับฉันที่ตงเฉิงแล้ว พวกเธอยังไปภูเขาหมางซานอีกไหม?” คล้ายนึกอะไรออก ฉู่เซวียนเอ่ยถาม อันหยุนหลานที่อยู่ข้างหลัง
อันหยุนหลานพอได้ยิน ก็ได้แต่ยิ้มเจื่อน “จะเป็นไปได้ยังไง เห็นกองทัพแมลงตั้งขนาดนั้นในเมืองตงเฉิง แถมที่นั่นยังมีซอมบี้ระดับสูงอีกหลายสิบตน หัวหน้าเฉียวเลยตัดสินใจว่าพวกเราควรย้อนกลับไปที่ฐานเทียนหัวก่อน”
“เจอเรื่องราวใหญ่โตขนาดนี้ การสำรวจในพื้นที่รกร้างก็ไม่ง่ายอีกต่อไป”
“ส่วนเถาวัลย์ที่กำลังจะตัดผ่านสู๋เลเวล 5 พวกเราบังเอิญพบมันระหว่างทางกลับพอดี”
ได้ยินแบบนั้น ฉู่เซวียนพยักหน้าเล็กน้อย ทอดถอนหายใจให้กับความเด็ดขาดของเฉียวหลวน
“หลังอาน เล่าต่อสิ” เขาหันไปบอกหลังอานอีกครั้ง
หลังอานเหลือบมอง อันหยุนหลาน หัวเราะเหอ เหอ “สาวน้อยเจ้าโชคดีแล้ว เพราะถ้าไปภูเขาหมางซาน เกรงว่าต่อให้มีเจ้าอีกเป็นสิบๆคน ก็คงไม่ได้กลับมา”
ได้ยินแบบนั้น อันหยุนหลานเอ่ยถามทันที “อ้าว? ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ?”
6/8
Ep.188
หลังอานไม่ได้ตอบคำถามของอันหยุนหลาน แต่เลือกเอ่ยถามเธอกลับแทน “สาวน้อย แล้วเจ้ารู้หรือไม่ว่า ภูเขาหมางซานเป็นอาณาเขตของใคร?”
“เอ่อ ...” อันหยุนหลานพอได้ยิน แวบแรกเธอชะงักไป แต่สุดท้ายก็ส่ายหัว
ในพื้นที่รกร้าง สถานที่ไหนเป็นอาณาเขตของใคร เธอในฐานะผู้ใช้พลังเลเวล 5 จะไปทราบได้อย่างไร
ฉู่เซวียนกับอี้อี้เองก็ไม่ทราบเช่นกัน เฝ้ารอฟังคำตอบ
สำหรับฉู่เซวียน ที่เขาไม่รู้ก็สมเหตุสมผลแล้ว เพรายังไงซะก็พึ่งตื่นขึ้นมาเมื่อราวๆสามเดือนก็เท่านั้น
สำหรับอี้อี้ คาดว่าเด็กสาวคงไม่สนใจข้อมูลข่าวสารใดๆนอกจากในตงเฉิง
เดิมหลังอานต้องการสาธยายอีกเยอะ ยังไงก็ตาม ประโยคต่อไปของ ฉู่เซวียนก็ทำให้หางที่ส่ายไปมาของมันหุบลง “หยุดพูดไร้สาระสักที รีบเล่าเข้าประเด็นเลย ไม่งั้นอาทิตย์นี้อย่าหวังจะได้กินอาหาร”
“เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว!” ถูกคำขู่นี้ หลังอานรีบตอบรับด้วยความตื่นตระหนก คำพูดของ ฉู่เซวียนจี้จุดอ่อนของมัน
เห็นแค่เพียงหลังอานกระแอมเบาๆสองครั้ง จากนั้นเริ่มกดเสียงต่ำ “เจ้าของภูเขาหมางซานคือโสมกลายพันธุ์”
“โสมกลายพันธุ์? แล้วยังไงต่อ?” ฉู่เซวียนเอ่ยถาม ก็แล้วมันประหลาดตรงไหนกัน?
อี้อี้กับอันหยุนหลานเองก็แสดงสีหน้างุนงงเช่นกัน
ท่ามกลางพื้นที่รกร้าน นอกจากสัตว์กลายพันธุ์แล้ว ก็ยังมีพืชกลายพันธุ์อยู่เช่นกัน อย่างไรก็ตาม จำนวนของพวกมันน้อยกว่าฝ่ายแรกมาก
ได้ยินคำถามนี้ หลังอานหัวเราะ เหอ เหอ จากนั้นพูดว่า “ก็ลองคิดดูดีๆสิ มันคือโสมใช่ไหม และโสมถือเป็นยาชูกำลังชั้นดีในยามสงบ แต่ตอนนี้มันกลายพันธุ์แล้ว ดังนั้นประโยชน์ที่จะได้จากมัน ย่อมเพิ่มขึ้นกว่าในเวลาปกติอย่างมหาศาล แล้วอีกอย่าง เจ้าหมอนี่มีพลังรบสูงถึงระดับลอร์ดขั้นสูง!”
หลังอานเอ่ยอย่างหนักแน่น โดยไม่สนใจสีหน้าแปลกๆของอันหยุนหลานเลย
“ฉู่เซวียน หลังอานนี่ใช่มีปัญหาทางสมองรึเปล่า?” อันหยุนหลานกระซิบถามฉู่เซวียน มองหลังอานด้วยสายตาประมาณว่าเอ็งโม้แล้ว
โชคยังดีที่ตอนนี้หลังอานกำลังดื่มด่ำไปกับความทรงจำของตัวเอง มันเลยไม่ทันได้ยินคำพูดของอันหยุนหลาน
ขืนมันรู้ว่าอันหยุนหลานคิดว่าตนมีปัญหาทางสมอง คงทะเลาะกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ฉู่เซวียนส่ายหัว เขายิ้มแล้วพูดว่า “อย่ามองเจ้าหมอนี่แค่รูปลักษณ์ภายนอก มันทรงพลังจริงๆ ฉะนั้น 9 ใน 10 เรื่องที่หลังอานพูดคือเรื่องจริง”
อันหยุนหลานพอได้ฟัง ก็อดเบิกตากว้างไม่ได้ ก่อนสุดท้ายจะยิ้มเจื่อน กล่าวอย่างไร้หนทางว่า “บอกตามตรงนะ มันไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ ด้วยพลังระดับนั้นฉันว่าถ้าคิดทำลายฐานมนุษย์คงไม่ใช่เรื่องยาก”
หลังอานไม่ได้สนใจที่ทั้งคู่คุยกัน มันหมกมุ่นอยู่ในความทรงจำ “และนี่คือโสมกลายพันธุ์ที่ว่านั่น เราราชาใช้เวลาตั้งนานกว่าจะจับมันได้ โชคดีที่มันไม่ได้แข็งแกร่งมากมายอะไรนัก”
อืม พูดว่าพืชกลายพันธุ์ระดับลอร์ดขั้นสูงไม่แข๋งแกร่ง เกรงว่าในโลกใบนี้คงมีแต่หลังอานเท่านั้นที่กล้าเอ่ย
“สรุปก็คือ ไอ้ที่เอามานี่คือโสมกลายพันธุ์?” ฉู่เซวียนทวนคำ ก้มลองมองแท่งสีน้ำตาลดำบนพื้นดิน