King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 291 คิดอะไรอยู่
ตอนที่ 291 คิดอะไรอยู่
1 อาทิตย์ต่อมา
ณ ห้องอาหารของคฤหาสน์
นับตั้งแต่เหตุการณ์วุ่นวายวันที่ผมตื่นขึ้นมาช่วงนี้มันก็ผ่านมาได้หนึ่งอาทิตย์ ซึ่งช่วงตลอดเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมามันไม่มีเรื่องอะไรมากวนใจเลยสักอย่าง ช่างเป็นช่วงเวลาที่ดีสุดๆ ที่นั่งกินอาหารกับผมในห้องตอนนี้ก็มี กริมเซอร์ ทารอน เวโรนิก้าแล้วก็ธานอส
อาหารก็เหมือนเดิม จำนวนมาก! หรูหรา!
สมกับเป็นขุนนางยศดยุค
งับ!
รสชาติเนื้อก็ยังเป็นเหมือนเคย ถ้าเอาไปเปรียบเทียบก็เหมือนเนื้อวัวระดับ A5 ที่ประเทศของผมคัดแยกเอาไว้ให้ชนชั้นสูงกินกันเท่านั้น สมบูรณ์แบบ…
งับ!
“เจ้านี่ไม่ได้เป็นห่วงเรื่องของลูกสาวของข้าเลยนะ”
ลูกสาวของเจ้ามันก็แม่ของข้าไม่ใช่หรือไง ถึงตอนนี้จะโดนกริมเซอร์พูดออกมาก็ตามแต่ผมก็พยามทำเป็นไม่สนใจเพราะเอรีน่าไม่อยู่มีข้อดีหลายอย่างมาก
1.เธอไม่อยู่เอ็ดเน่ก็ไม่อยู่เพราะต้องกลับเข้าวังทั้งแม่และทายาทสืบทอดบัลลังก์
2.พวกลาฟเชียร์ทั้งหมดก็ตามไปด้วย เพราะเหตุผลอะไรนั้นตัวผมเองก็ไม่ทราบ แต่ในเมื่อพวกเธอตามเอรีน่าไปผมก็สะดวกมากขึ้น ที่สำคัญตัวสูบเงินเวลากินอาหารก็ตามไปด้วย
3.สบายขึ้นเยอะ ตลอดเวลาตั้งแต่ที่ผมเดินทางกลับมาที่ประเทศเมซัสเมื่อสองปีก่อนเอรีน่าจะเข้ามากอดผมแล้วเอาหน้าถูแก้มของผมทุกวัน เช้า กลางวัน ก่อนนอน ไม่อยู่แบบนี้ดีขึ้นเยอะ
ตามจริงมันก็ยังมี 4 5 6 7 8 ตามมาอีก แต่อธิบายมากไปก็เสียเวลา
“จริงสิดรารอน์!”
ทารอนเหมือนจะคิดอะไรออกเลยเรียกผมด้วยหน้าตาตื่นๆ
“ครับ…”
“เรื่องกองทัพตอนนี้เดินทางมาได้ 90% แล้วนะ เจ้าเองก็ควรเตรียมการฝึกอะไรที่เจ้าบอกข้าได้แล้ว ส่วนเรื่องการตายก็ไม่ต้องห่วงเหล่าทหารทุกคนเตรียมใจมาหมดแล้ว”
“เร็วเหมือนกันนะ ในตอนแรกข้าคิดว่าต้องเตรียมตัวเดือนถึงสองเดือนสะอีก”
ทารอนชักสีหน้าเหนื่อยใจหน่อยๆ หลังผมพูดจบ
“ถ้าปกติมันต้องแบบนั้นแหละ แต่ว่า-”
“เดี๋ยวสิครับท่านพ่อ ท่านพี่ดรารอน์กำลังสอนวิชาลับขวานศึกให้ข้าจะไปมีเวลาไปสอนทหารอะไรของท่านได้ยังไง”
ธานอสขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ธานอสลูกอย่าพึ่งขัดเวลาที่พ่อกำลังพูดอยู่สิ!”
ทำได้ดีมากเวโรนิก้า
ธานอสสลดลงเล็กน้อยหลังโดนเวโรนิก้าตักเตือน แล้วเริ่มกินอาหารต่อด้วยสีหน้าบูดๆ
แต่เรื่องของธานอสเอาไว้ก่อน เมื่อกี้ยังไม่รู้เลยว่าพวกทหารทำไมถึงได้เดินทางเร็วมาแบบนั้น ถ้าเป็นเวทย์เคลื่อนย้ายก็ไม่น่าจะเร็วขนาดนี้เพราะการส่งคนหนึ่งคนมันต้องใช้พลังเวทย์มหาศาล
ยังไงกันนะ???
“ท่านลุงวิธีเดินทางมาทำยังไง”
“ออ! เกือบลืมไปเลย เรื่องนั้นเป็นเพราะทางเราได้วิธีเคลื่อนย้ายกำลังคนมาจากข้อมูลขององค์กรฮาเดสนะสิ แล้วเวทย์นั้นก็เปิดเพียงครั้งเดียวสามารถให้ผู้คนเดินทางผ่านจำนวนมากได้ สะดวกสุดๆ เลยละเพราะ-”
ตุ๊บ! ผมใช้กำปั้นทุ๊บโต๊ะอย่างสุดแรง
บ้าเอ่ย! เรื่องแบบนั้นมาพูดอะไรตอนนี้ ถ้าเป็นแบบนั้นมันก็เป็นปัญหานะสิ
“จะ เจ้าเป็นอะไรไป”
“ท่านลุงนี้ท่านเป็นบ้าไปแล้วหรือไง!!!! ท่านคิดว่าองค์กรฮาเดสมันจะมีวิทยาการแบบนั้นเองงั้นเหรอ แล้วท่านคิดว่าพวกมันเอามาจากไหนละถ้าไม่ได้สร้างขึ้นมาเอง”
บรรยากาศในห้องเงียบสงัดทันทีเมื่อผมพูดไป
“เจ้ากะ… เดี๋ยวก่อนนะ!” ทารอนเหมือนจะคิดอะไรออกแล้ว “ไม่จริงใช่ไหม? ก็ไหนเจ้าบอกว่าพวกมันจะไม่เดินทางมาถ้ายังไม่ถึงสามปี”
“ข้าจะไปตอบได้ยังไง” ผมลุกขึ้นทันทีหลังพูดจบ “ท่านลุงท่านรีบพาข้าไปพบท่านพ่อเดียวนี้เลย ถ้าไม่เริ่มจัดการเคลื่อนย้ายตอนนี้เราไม่มีทางทันการแน่นอน”
“เคลื่อนย้าย??? เจ้ากำลังจะ… ไม่สิ! ตกลงข้าจะพาเจ้าไปเดี๋ยวนี้”
โชคดีที่ทารอนยังมีสมองอยู่บ้างเลยไม่ต้องอธิบายอะไรมากมาย หลังจากที่เตรียมตัวเรียบร้อยผมกับทารอนก็เดินทางไปที่พระราชวังเพื่อไปพบกับดิวนีสันต์ทันที
##########
ณ ห้องโถงราชา
เมื่อผมกับทารอนเดินทางผมถึงก็สามารถเข้าพบกับดิวนีสันต์ได้ทันที ส่วนพวกขุนนางและทหารคุ้มกันก็โดนไล่ออกไปจนหมดในห้องโถงขนาดใหญ่ของพระราชวังมีเพียง ผม ทารอนและดิวนีสันต์ยืนจับกลุ่มวงกลมกันสามคนเท่านั้น
ยืนมองกันสักพักดิวนีสันต์ก็เริ่มก่อน
“ทารอนเรื่องที่ว่าสำคัญมากมันอะไร?”
“ขะ ข้าเองก็ไม่รู้ครับ”
“ห่ะ!!!! นี่เจ้าบ้าไปแล้วหรือไงอยู่ๆ ก็บอกมีเรื่องสำคัญแต่บอกไม่รู้เจ้าคิด-”
“ใจเย็นก่อนท่านพ่อ เรื่องนั้นข้าจะเป็นคนอธิบายเอง”
หลังผมพูดไปดิวนีสันต์ที่กำลังอารมณ์เสียกับทารอนก็อารมณ์เย็นลง แต่เรื่องครั้งนี้มันก็เป็นความผิดของผมเองแหละที่ไม่ได้บอกอะไรกับทารอนเลย ในเวลาช่วงที่นั่งรถม้ามาที่พระราชวังผมก็เอาแต่คิดเปลี่ยนแผนจนไม่ได้สนใจตอบคำถามของทารอนที่พยามถามมาตลอดทางสักคำถาม
“งั้นก็บอกมา เจ้ามีเรื่องอะไร”
“ท่านรู้เรื่องเวทย์เคลื่อนย้ายขององค์กรฮาเดสแล้วใช่ไหม?”
“อื้ม! เรื่องนั้นก็แน่นอนอยู่แล้วเพราะมันมีประโยชน์มากเลย ข้าถึงสั่งให้ใช้งานมัน”
ทันทีที่ได้ฟังคำตอบผมก็เอามือขวากุมขมับเอาไว้ ให้ตายเถอะ~
“อะไร? เจ้าทำท่าทางแบบนั้นไม่พอใจอะไรในเวทย์เคลื่อนย้าย”
ไม่ใช่แค่ไม่พอใจแต่ว่าเจ้าไม่คิดอะไรเลยหรือไง เฮ้อ~
สำหรับเรื่องที่กำลังเป็นปัญหาตอนนี้ก็คือเจ้าเวทย์เคลื่อนย้ายอะไรนี่แหละ ถ้ามองในมุมปกติก็นับว่าเป็นการค้นพบครั้งใหญ่ที่สามารถเคลื่อนย้ายผู้คนจำนวนมากได้ตามตรงต้องการ แต่ว่า เวทย์ที่ค้นพบมันเป็นเวทย์ของพวกทวีปลึกลับนี่สิ
เป็นแบบนี้ก็หมายความว่า ทางพวกนั้นเองก็สามารถใช้เวทย์แบบนี้ได้เช่นกัน ส่วนผลที่จะตามมาก็คือพวกมันจะสามารถเคลื่อนย้ายไปที่ไหนก็ได้ตามต้องการขอเพียงแค่มาถึงทวีปแห่งนี้ แล้วทารอนกับดิวนีสันต์ยังทำเหมือนมันไม่มีปัญหาอะไรอีก
ชิ!
พวกนี้ไม่คิดบ้างเลยหรือไง
“ท่านพ่อ เอาเป็นว่าเรื่องเวทย์เคลื่อนย้ายเราปล่อยไปก่อนแล้วกัน เพราะยังไงข้าก็ไม่สามารถแก้ไขอะไรมันได้”
“อ่า… ถึงจะยังสงสัยแต่ก็บอกเรื่องที่เจ้าต้องการมา”
“อันดับแรกข้าขอยืนยันเรื่องเวทย์ก่อน ตอนนี้ท่านสามารถใช้ไปพร้อมกันทั้ง 5 ประเทศ ได้ใช้ไหม”
หลังถามไปดิวนีสันต์ก็มองไปทางทารอน ตัวทารอนก็พยักหน้าขึ้นลง
แปลว่าได้สินะ รู้แบบนั้นผมก็พูดออกไปอีก
“ถ้างั้นพวกเราต้องเอาประชาชนทุกคน ทุกประเทศ ทุกเผ่า เอามารวมตัวกันที่ประเทศทาซัสที่เป็นประเทศจุดกลางของทวีปแห่งนี้ครับ!”
“เอ่ะ?!?!?”
“เอ่ะ?!?!?!”
ทั้งสองอุทานตกใจออกมาพร้อมกัน
ตอนนี้การร่วมกำลังคนเอาไว้แล้วปกป้องจุดเดียวเอาไว้เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด ตามจริงเรื่องนี้ผมกะจะเอาไว้ทำหลังสงครามจบ[ถ้าผมรอดชีวิต] แต่ทว่า ในเมื่อสถานการณ์มันเป็นแบบนี้ที่พวกทวีปลึกลับสามารถปรากฏตัวได้ทั่วทวีปเวลาไหนก็ได้ก็ต้องรีบทำตามที่คิดเอาไว้สะ ไม่อย่างงั้นไม่เหลือคนให้รวมประเทศหรอก เพราะยังไงสะเป้าหมายของพวกมันก็คือการเก็บเกี่ยว ไม่ใช่มาสู้เพื่อชนะสักหน่อย
หลังเงียบไปสักพักดิวนีสันต์ก็ทำสีหน้าซีเรียสมองมาทางผม
“ขอเหตุผลได้ไหม ทำไมต้องประเทศทาซัส”
เมื่อกี้ก็บอกแล้วไงว่ามันอยู่กลางทวีป …แต่เอาเถอะ อธิบายให้ฟังหน่อยแล้วกันเพราะยังไงก็คงไม่พอใจพอสมควรแต่ยังไงสะถ้าได้ฟังอธิบายก็คงเข้าใจเอง
“ข้าอธิบายเอง”
ยังไม่ทันได้พูดอะไรทารอนก็เสนอตัวขึ้นมา
ถ้าเสนอตัวมาแบบนี้ทารอนคงมีความคิดไม่ต่างจากผมมากนักหรอก ก็ได้! แบบนี้จะได้ไม่ต้องปวดหัวอธิบายให้ดิวนีสันต์ฟัง
“ครับ”
เมื่อทางดิวนีสัตน์ได้ฟังทารอนอธิบายไปได้สักพักก็เดินกลับมาหาผม
“ตกลงเอาแบบนั้นก็ได้”
ถึงเจ้าจะไม่ยอมแต่มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว เหอะๆ ถึงอยากจะพูดออกไปแบบที่คิดแต่ยังไงหมอนี่ก็เป็นราชาผมเลยต้องยิ้มแล้วตอบไปว่า
“ขอบคุณที่ท่านเข้าใจครับ!”
