504 - กลับมาพบกันอีกครั้ง
504 - กลับมาพบกันอีกครั้ง
เมื่อเหลือเครื่องมือหินสองชิ้นสุดท้าย เย่ฟ่านเคาะเบา ๆ และเปิดหินก้อนหนึ่งออก
"อะไร่!"
"นี่อะไร ทำไมดูเหมือนถุงน้ำดี!"
“อาจจะเป็นอวัยวะของสิ่งมีชีวิตโบราณ?”
หลายคนในห้องต่างประหลาดใจ มีถุงน้ำดีสีม่วงขนาดเท่าหัวแม่มือ มันไม่ได้ถูกผนึกในต้นกำเนิดสวรรค์ แต่ยังเต็มไปด้วยพลังชีวิต
“อวัยวะของสิ่งมีชีวิตโบราณที่ไม่ได้ถูกปิดผนึกในต้นกำเนิดกำเนิดสวรรค์ มันควรจะเน่าเสียไปนานแล้ว” ตู้เฟยงงงวย
"นี่คือถุงน้ำดีหินซึ่งงอกออกมาจากหิน" เย่ฟ่านรู้สึกตื่นเต้นมาก
"มันมีประโยชน์อะไร ลองให้เจ้าหมาตัวนั้นชิมก่อนก็ได้" ตู้เฟยกล่าว
“เจ้าบ้า ทำไมไม่ลองชิมดูล่ะ!”
ฟันเปลือยของสุนัขสีดำตัวใหญ่ถูกเปิดออก เมื่อมันคิดถึงประสบการณ์ครั้งล่าสุดมันก็รู้สึกโกรธเกรี้ยวอย่างแท้จริง
“ถุงน้ำดีหินชนิดนี้มีประโยชน์มากสำหรับข้า มันสามารถช่วยให้ข้าฝึกฝนสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในตำราต้นกำเนิดสวรรค์ให้ถึงระดับสูงสุดได้” เย่ฟ่านหยิบถุงน้ำดีสีม่วงอย่างระมัดระวัง
มีบันทึกที่ชัดเจนในตำราต้นกำเนิดสวรรค์ ของสิ่งนี้สามารถใช้ล้างดวงตาเพื่อเพิ่มญาณวิเศษให้กับดวงตาของปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์
ดวงตาเซียน นัยน์ตาหยิน ฯลฯ เป็นดวงตาสวรรค์ที่น่ากลัว มันแทบจะท้าทายจิตสำนึกของผู้คนอย่างสมบูรณ์
และเมื่อใช้ถุงน้ำดีชนิดนี้ล้างดวงตามันจะทำให้ดวงตาของผู้คนเปลี่ยนเป็นดวงตาเซียนไปโดยปริยาย
น่าเสียดายที่ถุงน้ำดีนี้เป็นสีม่วงไม่ได้เปลี่ยนเป็นสีทองอย่างสมบูรณ์ ไม่อย่างนั้นมันจะทำให้ดวงตาของเขามีพลังศักดิ์สิทธิ์เพิ่มมากขึ้นหลายเท่า
เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า
"โชคดีที่มันไม่ใช่ของกิน ไม่อย่างนั้นเจ้าปีศาจขนแดงคงกินมันไปตั้งแต่แรก"
ถุงน้ำดีหินเป็นสมบัติล้ำค่าสำหรับปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์มันไม่มีประโยชน์ต่อผู้อื่น ดังนั้นมันจึงไม่สามารถแปรเปลี่ยนเป็นต้นกำเนิดได้
ปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์ที่แท้จริง แม้ว่าจะไม่ได้ใช้ศิลปะต้นกำเนิดพวกเขาก็ยังสามารถมองผ่านก้อนหินใดๆได้ทุกก้อน สาเหตุหลักก็เป็นเพราะถุงน้ำดีชนิดนี้เอง
เมื่อเครื่องมือหินสุดท้ายเปิดออกก็เป็นไปตามความคาดหมายของพวกเขา เพราะมันไม่มีอะไรอยู่ข้างในเลย
แม้ว่าพวกเขาจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่หลายคนก็ยังหลงทางอยู่เล็กน้อย
คลังศักดิ์สิทธิ์ที่ปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์ทิ้งไว้นั้นน่าตกตะลึง แต่สุดท้ายมันกลับถูกใครบางคนขโมยไปจนหมดสิ้น
“น่าเสียดายที่คลังศักดิ์สิทธิ์กองนี้ถูกทำลายไปแล้ว!” ตู้เฟยเต็มไปด้วยความเสียใจ
คราวนี้ยกเว้นถุงน้ำดีและของเหลวที่ไม่รู้จักมันก็แทบไม่มีของที่มีคุณค่าอะไรเลย
แต่เย่ฟ่านไม่ได้เสียใจอะไรมากมาย เพียงแค่ถุงน้ำดีหินเขาก็รู้สึกว่ามันมีคุณค่ามากกว่าต้นกำเนิดสวรรค์ก้อนใหญ่ด้วยซ้ำ
เย่ฟ่านรออยู่ในหมู่บ้านหินสองสามวัน ในที่สุดผังป๋อก็ปรากฏตัวขึ้น
หลังจากไม่ได้พบกันหลายปีผังป๋อก็กลายเป็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่มีความสง่างามเป็นอย่างมาก
ด้วยคิ้วที่หนา โครงกระดูกแข็งแกร่ง มันทำให้เขามีลักษณะคล้ายกับเทพโลกบาลในตำนาน
ตอนนี้เขาได้ฝึกฝนคัมภีร์โบราณจักรพรรดิอสูรแล้ว และทั้งตัวของเขาก็มีกลิ่นอายพิเศษ แข็งแกร่งและเฉียบคม ดวงตาของเขาแหลมคมราวกับเทพอสูรผู้ยิ่งใหญ่
“ผังป๋อ!”
"เย่ฟ่าน!"
ในที่สุดพวกเขาก็กลับมาพบกันอีกครั้ง ทั้งสองหัวเราะ ก่อนจะกอดกันท่ามกลางความปิติยินดี
“เจ้าพบที่นี่ได้อย่างไร”
“เมื่อสองวันก่อน ตอนที่ข้ากำลังไล่ล่าว่าที่บุตรศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงคนใหม่ ข้าก็เห็นสุนัขที่เจ้าเลี้ยงไว้ และมันบอกข้าเรื่องของหมู่บ้านนี้” ผังป๋อยิ้ม
แม้ว่าเขาจะกลายเป็นอสูรไปแล้ว แต่ลักษณะนิสัยของเขายังคงเป็นผังป๋อคนเดิม
“วัง เจ้าบอกว่าใครเลี้ยงข้านะ!”
สุนัขสีดำตัวใหญ่โกรธมากมันวิ่งตรงออกมาจากบ้านเพื่อเอาเรื่องผังป๋อ
เย่ฟ่านกล่าวว่า "สุนัขที่น่าตายตัวนี้บอกข้าเพียงว่ามันเห็นเจ้าและไม่ได้บอกว่าเจ้ากำลังมา มันต้องวางแผนที่จะแย่งชิงคัมภีร์จักรพรรดิอสูรของเจ้าอย่างแน่นอน"
“พี่ชายคนนี้เจ้าดุร้ายเกินไป แม้แต่ว่าที่บุตรศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงคนใหม่ก็ยังต้องหนีจากการไล่ล่าของเจ้า!” ตู้เฟยหัวเราะ แล้วเดินออกจากบ้านเพื่อทักทายผังป๋อก่อนจะกล่าวว่า
"ไม่คิดว่าตัวตนในตำนานเช่นเจ้าจะเป็นพี่น้องของเย่น้อย มาเถอะ วันนี้ถ้าไม่เมาพวกเราจะไม่กลับบ้านอย่างเด็ดขาด"
แม้ว่าเย่ฟ่านและผังป๋อจะไม่ได้พบกันเป็นเวลานาน แต่พวกเขาก็ไม่ได้มีความรู้สึกแปลกแยก พวกเขายังคงเป็นพี่น้องที่ดีของกันและกันอยู่เสมอ
“ฮ่าฮ่า…,…”
ผังป๋อก็หัวเราะเช่นกัน เมื่อเห็นว่าตู้เฟยและเย่ฟ่านมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา เขาจึงแสดงออกอย่างเป็นธรรมชาติและกล่าวว่า
"วันนี้พวกเราพี่น้องได้พบหน้า พวกเราควรฉลองด้วยเนื้อสุนัขกันเถอะ!"
ตู้เฟยส่งเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนาน เขารู้สึกว่าผังป๋อคนนี้มีอัธยาศัยน่าคบหาเป็นอย่างมาก
"วัง วัง มาเถอะเด็กน้อย ข้าเห็นเจ้าขัดหูขัดตามานานแล้ว!" จักรพรรดิดำกระโดดเข้าหาผังป๋อ
“ไอ้หมาเวร ดูเหมือนว่าเจ้าจะอยากเป็นอาหารเย็นจริงๆ!”
ทุกคนหัวเราะลั่น หลังจากนั้นไม่นานสุราอาหารมากมายก็ถูกยกเข้ามา
“พี่ผัง ก่อนหน้านี้เจ้าไล่ตามว่าที่บุตรศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงคนใหม่ เจ้าฆ่าเขาได้หรือเปล่า?” ตู้เฟยถาม
“เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้ว่าข้าจะถลกหนังของเขาออกมาหลายชิ้นแต่สุดท้ายเด็กน้อยนั่นก็ยังหนีไปได้”
ตู้เฟยตกตะลึงและตระหนักว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเขาทรงพลังจนน่าทึ่ง คนคนนี้สามารถไล่ล่ายอดฝีมือรุ่นเยาว์แห่งยุคคนหนึ่งจนหนีตายอย่างอลหม่าน ฝีมือของเขาน่ากลัวจริงๆ
“เขาหนีไปซ่อนตัวที่ตำหนักหิมะนิรันดร์กาลและไม่ออกมาอีกเลยนับตั้งแต่นั้น มันเป็นเรื่องยากที่ข้าจะบุกเข้าไปฆ่าเขาในนิกายอันยิ่งใหญ่ได้” ผังป๋ออธิบาย
“พี่ผังดูเหมือนเจ้าจะมีความแข็งแกร่งไม่น้อย พวกเราน่าจะร่วมมือกันในการปลอมตัวเป็นเย่น้อยและพยายามขูดรีดต้นกำเนิดจากลูกหลานล้างผลาญพวกนั้นดีกว่า” ตู้เฟยแนะนำ
“หากเป็นการช่วยเหลือเสี่ยวเย่ข้ายินดีเสมอ” ผังป๋อวางชามสุราลงและกล่าวด้วยดวงตาที่เปล่งประกายว่า
“ตอนนี้ข้ารู้ที่อยู่ของผู้บ่มเพาะหญิงของตระกูลจี้และดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงอยู่บ้าง พวกเราไปจับตัวเด็กน้อยพวกนั้นกันเถอะ”
"ฮ่าฮ่า............ยอดเยี่ยมจริงๆข้าต้องไปกับเจ้าอย่างแน่นอน!"
ตู้เฟยเป็นคนที่ต้องการให้โลกปั่นป่วนอยู่เสมอ เขาคำรามด้วยเสียงดังว่า
“สังหารบุตรศักดิ์สิทธิ์และจับตัวหญิงสาวเหล่านั้นมาเป็นภรรยากันเถอะ!”
สุนัขสีดำตัวใหญ่ก็เมาเล็กน้อยและตะโกนว่า
"พวกมันเป็นสัตว์เลี้ยงมนุษย์ของข้า!"
