ตอนที่ 497+498 พยายามให้ดีที่สุด

ตอนที่ 497 พยายามให้ดีที่สุด

“แค่นี้ก็พอแล้ว เจียงเหยา! เธอเมตตากับพวกเรามากแล้วล่ะ บางอย่างที่เธอพูด พวกเราอาจไม่เข้าใจ แต่ถ้าเธอพูดยังไง ก็เอาตามนั้นได้เลย!” โจวเหวยฉียกมือขึ้น

เจียงเหยากลอกตาของเธอ อืม ถ้าเขาบอกอย่างนั้น...

“ดูเหมือนว่าเรายังพอมีเวลาอยู่บ้าง ฉันจะออกไปซื้อของกับเจียงเหยาที่ตลาด แล้วไปทานข้าวด้วยกันที่โกลเด้นฮาเบอร์นะ เราต้องฉลองกับการทำงานวันแรกของฉัน ถือว่าเอาโชคเอาชัย”

เขากังวลว่าหากให้ทั้งคู่พูดคุยกันต่อคงจะไม่จบสักที โจวเหวยฉีจึงพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว และลากเจียงเหยาออกจากห้องทำงานของเฉินซวีเหยา

โจวเหวยฉีกลายเป็นคนขับรถประจำวันให้กับเจียงเหยา เขาไปส่งเจียงเหยายังที่หมายทุกที่ ที่เอต้องการ เขาร้องเพลงเสียงดังในขณะที่ขับรถไปด้วย พร้อมใช้นิ้วเคาะเป็นจังหวะกับพวงมาลัย ทันใดเขาก็หยุดร้องและหันไปถามเจียงเหยาว่าเธออยากจะกินอะไรเป็นอาหารค่ำ

เจียงเหยาคิดอย่างจริงจัง “หม้อไฟเป็นไง? อากาศแบบนี้ ก็ต้องกินอะไรร้อน ๆ !”

โจวเหวยฉีจู่ ๆ ก็ร้องเสียงหลง ร่างกายของเขาเกร็งขึ้น สายตามองไปที่ด้านหลัง น้ำเสียงของเขาตื่นตระหนกเล็กน้อย

“เจียงเหยา! มีคนตามเรามา!” เขาโพล่งออกมา “เห็นรถตู้ที่อยู่ข้างหลังเราไหม? ฉันเห็นตามเรามาตั้งแต่ทางแยกที่โกลเด้นฮาเบอร์แล้ว ตอนเราอยู่ที่บริษัทของซวีเหยาก็ตามเรามา ตอนนี้ยังอยู่ที่นี่อีก!”

เจียงเหยาตกใจกับคำพูดอย่างกะทันหันของโจวเหวยฉี เธอกำลังจะหันหน้าไปมอง แต่ถูกโจวเหวยฉีหยุดไว้

“อย่าหันไปมอง! ถนนนี่เปลี่ยวมากด้วย ถ้าพวกนั้นรู้ว่าเรารู้ตัว พวกเขาอาจจะขับรถมาขวางด้านหนาเราก็ได้” คำพูดที่ออกมาจากปากของเขาอย่างรวดเร็ว เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เร่งรีบมาก “โทรหาซวีเหยากับพี่ลู่! โทรหาซวีเหยาก่อน เขาอยู่ใกล้เราที่สุด”

เพราะจบจากวิทยาลัยเตรียมทหาร ในที่สุดทักษะการสังเกตที่เฉียบแหลมของเขาก็ถูกนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ ตอนแรกเขาคิดว่ารถตู้กำลังตามเขา แต่หลังจากที่ได้เห็นรถคันนั้นอีกครั้ง ตอนที่ออกจากบริษัทของเฉินซวีเหยา โจวเหวยฉีก็มั่นใจว่าเขากำลังถูกตาม

ไม่มีใครรู้เหตุผล แต่พวกนั้นคงไม่ได้มาดีแน่

รถตู้สามารถจุชายร่างกำยำได้หลายสิบคน ส่วนในรถคันนี้มีเพียงเจียงเหยากับเขาเท่านั้น การต่อสู้ตัวต่อตัวไม่ใช่วิธีที่ฉลาด

เขาไม่สนใจว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บหรือแยกว่านั้นคือตาย ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเจียงเหยา เขาไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้

เจียงเหยาตื่นตระหนก แต่ก็ควบคุมสติของตัวเองได้ดี เธอโทรหาเฉินซวีเหยาก่อน โดยแจ้งเขาว่าเหวยฉีและเธอกำลังถูกตาม เธอบอกตำแหน่งปัจจุบันของพวกเขาและสถานที่ที่กำลังจะไป หลังจากนั้นเธอก็โทรหาลู่ชิงสี

เมื่อเขาได้รับโทรศัพท์ ลู่ชิงสีที่ตอนนี้เข้าพบกับนายเหลียงที่ห้องทำงานของอีกฝ่าย ถึงกับตัวแข็งเป็นหิน เมื่อรู้ว่าเจียงเหยากำลังถูกตาม

“ขับไปเรื่อย ๆ ยื้อเวลาไว้! ผมกำลังจะไปที่นั่นพร้อมกับคนของลุงเหลียงให้เร็วที่สุด ไม่เกิน 20นาที” ลู่ชิงสีมองไปที่นายเหลียง ก่อนจะถามว่า “ไม่เป็นไรใช่ไหม”

“ค่ะ” เจียงเหยาไม่สามารถบอกได้ว่าใครสะกดรอยตามพวกเธอ เธอไม่รู้ว่ามีคนในรถตู้คันนั้นกี่คน และใครเป็นเป้าหมายของพวกนั้นกันแน่

มีเพียงโจวเหวยฉีและเธอที่อยู่ในรถ เธอไม่แน่ใจว่าจะยื้อเวลาได้นานถึงยี่สิบนาทีได้หรือไม่ ถ้าคนที่สะกดรอยตามตัดสินใจโจมตี

แต่ยังไงเธอก็จะพยายามอย่างเต็มที่

__

ตอนที่ 498 ถูกโจมตี

ไม่ว่าโจวเหวยฉีจะดูสงบเพียงใด หรือเขาพยายามปกปิดได้เนียนแค่ไหน ว่าเขาสังเกตเห็นคนที่สะกดรอยตามแล้ว รถตู้ที่อยู่ข้างหลังก็แซงรถของพวกเขาและขวางทางพวกเขาไว้ในทันที

“เจียงเหยา จับไว้ให้แน่น ๆ ฉันจะกลับรถ!” เมื่อเห็นชายร่างใหญ่สองคนออกมาจากรถตู้ เขาจึงตัดสินใจเลี้ยวและขับรถไปทางตรงกันข้าม

มันเป็นถนนแคบ ๆ ไม่ว่าโจวเหวยฉีจะเร็วแค่ไหน รถของเขาก็ถูกล้อมด้วยผู้คนจากรถตู้อย่างรวดเร็ว

“ลงมาจากรถ!” กลุ่มอันธพาลเตือนด้วยการทุบรถด้วยไม้กระบอง “อย่าทำให้ฉันต้องเปลี่ยนรถของแกให้เป็นเศษเหล็ก!”

“รออยู่ข้างใน!” โจวเหวยฉีกล่าว “ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะเอาชีวิตเราหรอก!”

“พวกนั้นหมายตาใคร” เจียงเหยางงงวย

โจวเหวยฉีส่ายหน้า เขาชี้ไปที่กลุ่มอันธพาล แสดงความเต็มใจที่จะไม่สร้างปัญหาอีกต่อไป

“ฉันว่าพวกเขามาหานาย!” เจียงเหยาเห็นหัวหน้าอันธพาลถือรูปถ่ายและมองไปที่โจวเหวยฉีอยู่นาน ดูเหมือนว่ากำลังยืนยันว่าเขาคือคนที่ตามหาหรือไม่

โจวเหวยฉีถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินว่าเขาคือเป้าหมายของพวกนั้น นั่นหมายความว่าเจียงเหยาจะปลอดภัย

เขาปลดเข็มขัดนิรภัย แต่เก็บกุญแจรถไว้ในรถ กระซิบไปว่า “รอจนกว่าฉันจะเบี่ยงเบนความสนใจพวกนั้นได้ก่อน จากนั้นเธอก็จับรถออกไปเลย!”

เขาเปิดประตู กระโดดออกไป และล็อกประตูรถทันที”

“โจวเหวยฉี ใช่แล้ว ถูกคน” อันธพาลโยนรูปถ่ายออกไปและหันความสนใจไปที่ผู้หญิงในรถ สีหน้าของเขาดูหยาบคายครู่หนึ่ง

“ลูกพี่ แล้วผู้หญิงที่อยู่ในรถล่ะ”

หลังจากที่ลงจากรถ คนอื่น ๆ จับโจวเหวยฉีไว้ทันที พวกเขาสังเกตเห็นว่าผู้หญิงอีกคนที่นั่งอยู่ในรถสวยมาก

“มีอะไรก็มาหาฉันนี่ ไปยุ่งกับเธอทำไม?” โจวเหวยฉีขยิบตาให้กับเจียงเหยา กวักมือเรียกให้เธอขับรถหนีไป

เธอกลับนั่งนิ่งในรถ และศึกษากลุ่มอันธพาล ดูเหมือนจะเป็นกลุ่มอันธพาลข้างถนนธรรมดา ไม่ได้คุกคามมากนัก แต่ใครกันที่สั่งให้ลักพาตัวโจวเหวยฉี?

เจียงเหยาสังเกตเห็นการขยิบตาของโจวเหวยฉี แต่เธอยังคนนั่งนิ่งและคิดว่าเธอจะสามารถเอาชนะพวกอันธพาลเหล่านี้ได้กี่คน

“พาเธอลงมาจากรถ! จะปล่อยให้เธอไปแจ้งตำรวจไม่ได้!” หัวหน้าอันธพาลสั่ง

เจียงเหยาเร็วกว่าไปก้าวหนึ่ง เธอลงจากรถด้วยตัวเอง

เธอไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าที่เฉินซวีเหยาจะมาถึง อย่างไรโจวเหวยฉีก็จบจากวิทยาลัยทหาร ไม่ว่าเขาจะอ่อนแอแค่ไหน ก็น่าจะสามารถรับมือกับสถานการณ์นี้ได้อย่างแน่นอน

ในฝ่ามือของเธอมีแป้งคันที่เธอดึงออกมาจากระบบการแพทย์ นี่คือไพ่ตายของเธอ เธอมองดูโจวเหวยฉี ซึ่งเขาตอบรับเธอด้วยรอยยิ้ม เธอเดินออกไป เตะเข้าที่หัวหน้าอันธพาลที่ยืนอยู่ใกล้กับเธอที่สุด ส่งเขาถลาไปไกลถึงสองสามเมตร!

“เยี่ยมไปเลย!” โจวเหวยฉีอุทานออกมาก่อนที่จะเอาชนะชายร่างผอมที่กำลังจับเขาไว้ และส่งชายอีกคนหนึ่งพุ่งตามชายร่างผอมไป