เกิดใหม่อีกครั้งกับการแย่ง ตอนที่ 108 คำตอบ

" ตกลงครับ! ...ข้าก็อยากจะพูดแบบนี้อยู่หรอกแต่ท่านก็น่าจะเข้าใจดีว่าถ้าข้าทำแบบที่ท่านข้อข้าจะโดนอะไรบ้างจริงไหม "

หลังตอบตกลงกิลด์ก็พูดต่อด้วยท่าทางห่อเหี่ยวใจขณะที่คิดถึงผลที่จะตามมาหลังจากที่ผมสั่งให้ยกเลิกการซื้อขายกับสภาเมืองของเมืองหลวงแบบที่ผมได้บอกไปเมื่อครู่

แต่ก็แน่ละ

มันต้องเป็นกังวลอย่างแน่นอนเพราะถ้ามันยกเลิกการซื้อขายกระทันหันแบบนี้มันก็ต้องจ่ายค่าผิดสัญญาให้กับสภาเมืองของเมืองหลวง ซึ่งสัญญาซื้อขายระหว่างมันกับเมืองหลวงก็คงไม่ใช่พันหรือหมื่นเหรียญทองกันหรอก เพราะต้องซื้อขายกันเป็นจำนวนมากสัญญาจึงมีค่าหลักล้าน หรือหลักสิบล้านเหรียญทอง

ด้วยเหตุผลนี้

เมื่อมีฝ่ายใดฝ่ายนึ่งยกเลิกสัญญาทำให้เกิดความเสียหายกับฝ่ายตรงข้าม เพราะของจำนวนเยอะขนาดนี้เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะสามารถหาได้ในเวลาอันสั่น เพราะงั้นฝ่ายที่ยกเลิกสัญญาก็ต้องจ่ายค่าเสียหายเป็นเงินที่ได้ตกลงกันเอาไว้ในตอนแรก ซึ่งในตัวของจำนวนก็น่าจะประมาณ 30 - 50% ของเงินที่ได้ทำสัญญากันเอาไว้ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น ทางผมเองก็มีทางออกเอาไว้ให้มันแล้วเหมือนกัน หึหึ!

" เรื่องสัญญาเจ้าไม่ต้องเป็นห่วงข้าจะเป็นคนประกาศยกเลิกให้เอง โดยเอาเหตุผลที่ว่าทางสภาเมืองสนับสนุนเอเดนในการขึ้นครองราชเพื่อเป็นราชาแบบไม่เป็นธรรม สัญญาทั้งหมดที่สภาเมืองของเมืองหลวงที่ทำกับอณาเขตทางเหนือของประเทศจะกลายเป็นโมฆะทั้งสิ้น "

" ทะ... ท่านเอาจริงเหรอ?!?!? "

" จริง! "

" ถ้าเช่นนั้นทางข้าเองก็ไม่่ต้องมีอะไรต้องกังวล ทางสมาคมพ่อค้าของเราจะแยกตัวออกมาจากสมาคมพ่อค้าหลักทันทีตามคำสั่งของท่าน แล้วก็จะยกเลิกการส่งอาหารและสิ่งของทั้งหมดที่ส่งไปยังเมืองหลวงกลับมาทันทีครับ "

" อ่า! "

เท่านี้ก็เรียบร้อยไปหนึ่งเรื่อง!

ในเมื่อเป็นแบบนี้เอเดนก็จะเสียหายหนักพอสมควร ทั้งเรื่องของอาหารเพื่อเป็นสะเบียงให้ทหาร และเรื่องเหล็กที่เป็นวัตถุดับหลักในการผลิตอาวุธให้กับพวกทหาร หึหึ!

" แต่ข้ายังมีเรื่องสงสัยอยู่ครับองค์ชาย...? "

กิลด์ถามออกมาด้วยสีหน้าเกรงใจ

" เรื่องอะไร? "

" เกี่ยวกับเรื่องทีท่านกำลังจะทำอยู่ในตอนนี้ที่จะยกเลิกกาค้าขายกับอณาเขตส่วนกลางของประเทศ ข้าคิดว่ามันสร้างความเสียหายให้กับองค์ชายซิคฟรีสได้ก็จริง แต่พวกที่จะได้รับความเดือนร้อนที่สุดก็คือ- "

" ประชาชนที่เป็นสามัญชนในอนาเขตส่วนกลาง! "

" ชะ...ใช้ครับ "

กิลด์พยักหน้าขึ้นลงเพื่อยืนยันคำตอบของตัวเอง

แต่เรื่องที่กิลด์พูดออกมามันก็ถูกต้องเพราะตอนนี้อณาเขตส่วนกลางก็ไม่ได้ขาดแคลนอาหารอะไรขนาดนั้นก็จริง และเมื่อพวกขุนนางรู้ว่าเกิดสงครามการค้าขึ้นระหว่างผมกับเอเดนแบบนี้พวกมันก็จะพากันเริ่มกักตุนอาหารทันที แล้วผู้คนที่ต้องเดือนร้อนก็คือผู้คนที่ไม่รู้เรื่อง แต่ถึงจะรู้ คนพวกนั้นก็ไม่มีเงินกักตุนอาหารกันหรอก

ถึงแบบนั้นเรื่องนี้เองผมก็ได้วางแผนเอาไว้แล้ววเช่นกัน หึหึ!

ส่วนแผนที่วางเอาไว้จะมาบอกกับกิลด์ตอนนี้ก็ไม่ได้ เพราะมันอาจเสียงานที่กำลังจะเกิดขึ้น โดยเรื่องการรับมือการกักตุนอาหารผมจะเก็บเอาไว้บอกเมื่อทำการจัดการกับพวกขุนนางทรยศทั้งหมดดีกว่า เพราะสิ่งที่ผมกำลังจะทำต่อจากนี้มันก็จะเปลี่ยนแปลงโลกนี้ไปตลอดกาลอีกด้วย!

จากนั้น

" เรื่องนั้นข้าวางแผนเอาไว้แล้ว เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง "

ผมก็เริ่มตอบกิลด์ถึงคำถามที่มันถามมา โดยตัวคำตอบที่ตอบออกไปจะแปลให้เข้าใจง่ายในภาษาปกติก็คือ [ เจ้าไม่จำเป็นต้องมายุ่งกับเรื่องนี้ ] แต่เพราะถ้าพูดมันดูแรงเกินไปผมก็เลยเลือกใช้คำสวยหรูแทน

ส่วนทางกิลด์ก็คงเข้าใจแหละเพราะมันไม่ได้โง่ขนาดนั้น เหอะๆ

" ครับองค์ชาย "

###############

ณ ด้านหน้าสมาคมพ่อค้า

หลังจากเดินทางออกมาจากห้องรับแขกของสมาคมพ่อค้าผมก็เดินทางออกมาที่ด้านนอกทันที แล้วก็เจออาเรียกำลังยืนอยู่ข้างรถม้าพร้อมกับพวกทหารก่อนที่ผมจะเดินทางเข้าไป

เมื่อเดินถึงรถม้า

" จะกลับสภาเมืองเลยไหมคะองค์ชาย "

อาเรียก็เริ่มถาม

" ยังไม่กลับ ข้ายังมีเรื่องต้องไปทำอีก "

" ค่ะ??? "

" พวกเราจะเดินทางไปที่กลุมโจรลับกัน เพราะตอนนี้ข้าต้องการคุยอะไรบางอย่างกับพวกมัน "

" หะ... หรือว่าท่านจะ- "

" ข้าไม่ดีมีความคิดที่จะกวาดล้างพวกนั้นหรอก เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง "

หลังจากที่ผมยืนยันออกไปอาเรียก็ " ฮูว... " ถอนหายใจออกมาเหมือนกับเสียงถอนหายใจของคนโล่งใจ แต่ก็ไม่รู้เพราะอะไรเธอถึงได้โล่งใจขนาดนี้เหมือนกัน แต่ก็ช่างมันเถอะ เพราะยังไงเป้าหมายของผมก็ไม่ได้จะไปกวาดล้างหรือฆ่าพวกมันอยู่แล้ว เพราะอะไรที่ยังสามารถทำประโยชน์ให้กับผมได้ถึงแม้ว่าพวกมันจะเป็นโจร หรือว่าเป็นพวกปีศาจผมก็ไม่ได้ขัดอะไรหรอก

ยิ่งชอบเลยด้วยซ้ำ

เพราะตอนนี้ก็ยังสามารถใช้ประโยชน์จากพวกมันได้อีก ขนาดเรื่องอาหารในดินคนคนเถื่อนพวกมันก็สามารถทำงานได้แบบไม่มีปัญหาอะไร ของครบ! ของดี! ตรงเวลา! เพียงทำได้สามข้อที่บอกไปมันก็เพียงพอที่จะใช้งนแล้ว และเรื่องครั้งนี้ก้เช่นกัน ผมได้วางแผนใช้งานพวกมันครั้งต่อไปเอาไว้แล้วเช่นกัน หึหึ!

...

.....

......

ในเวลาต่อมา

หลังจากที่ผมออกเดินทางมาจากสมาคมพ่อค้าก็เดินทางมาถึงด้านหน้าร้าน... ไม่สิ! เรียกร้านมันก็ยังไงอยู่เพราะพวกมันไม่ได้ทำอาชีพแบบนี้หรอก ผมพยามสังเกตุมาหลายครั้งแล้วเหมือนกัน ถึงแม้ว่าร้านของมันจะดูดีแต่ก็ไม่เคยเห็นผู้คนเดินเข้าออกเลย แถมป้ายหน้าร้านยังเขียนว่าปิดเอาไว้อยู่ตลอดเวลา

เพราะงั้นเรียกว่า รังโจร! ถึงมันจะเป็นคำเรียกที่ถูกต้อง แต่จะเรียกว่าอะไรก็ช่างมันเถอะ เพราะยังไงที่วันนี้ผมมาก้เพื่อเจรจาธุรกิจกับมันไม่ได้มาจับพวกมัน

จากนั้นผมที่เดินลงมาจากรถม้าก็หันไปพูดกับอาเรียที่ยืนอยู่ด้านหลังว่า " อาเรียเจ้ากับทหารรออยู่ด้านนอก ข้าจะเป็นคนเข้าไปเจรจากับพวกมันเพียงคนเดียวในครั้งนี้ "

" เอ่ะ!!!! " อาเรียอุทานอกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ แล้วก็ได้เริ่มพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่มีอารมณ์โมโหว่า " ไม่ได้นะคะองค์ชา ยท่านเข้าไปคนเดียวมันอันตรายมากเกินไป อย่างน้อยให้ขะ- "

" นี่เป็นคำสั่ง! "

ผมพูดด้วยน้ำเสียงแข็งขณะที่อาเรียกำลังพูดอยู่ แต่ก็เอาเถอะ ยังไงยัยนี่ก็แค่เป็นห่วงผมเท่านั้นไม่ได้คิดร้ายหรอก และอีกอย่าง รู้สึกว่าอาเรียจะดูถูกผมเกินไปหน่อยเพราะตลอดเวลาที่ผ่านทาผมไม่ได้สู้อะไรเลยก็จริง แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าจะสู้ไม่เป็นสักหน่อย เหอะ!

" เข้าใจแลวใช่ไหม? "

ผมถามย้ำเพื่อเอาคำตอบกับอาเรียที่เงียบไป

" คะ... ค่ะ ข้าจะทำตามที่ท่านสั่ง "