ตอนที่ 491+492 ติดตาม

ตอนที่ 491 ติดตาม

กลุ่มคนที่ได้ยินว่าคนในห้องไล่เทวแพทย์ออกไป ถึงกับถอนหายใจที่พวกเขาเสียโอกาส

นางตู้ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น เธอหายใจเร็วขึ้นกะทันหัน และหมดสติไป

ตู้ซื่อหัวยืนงุนงง ไม่มีแม้แต่เสียงเล็ดลอดออกจากปากของเขา

นางโจวพึมพำด้วยความเสียใจ “ฉันไม่อยากเชื่อเลยจริง ๆ ว่าเทวแพทย์จะอายุยังน้อยขนาดนั้น!”

“ฉันจะไปตามเธอเอง ต่อให้ต้องคุกเข่าอ้อนวอนก็ตาม!” ตู้ซื่อหัวรีบวิ่งออกไป

เทวแพทย์และสหายของเธอตอนนี้อยู่ห่างจากโรงพยาบาลไปหลายไมล์แล้ว เขาจะทำอะไรได้อีก?

“ไม่เป็นไรใช่ไหม พี่เฉิน?” โจวหนิงเห็นตู้เฉินนิ่งเงียบ จึงสะกิดแม่ของเธอ “แม่คะ พี่เขาบ้าไปแล้วรึเปล่า?”

“ฉันไม่เป็นไร” ในที่สุดตู้เฉินก็พูดขึ้น เขาหัวเราะออกมา “บางที นี่อาจเป็นชะตากรรมของฉัน”

เขาไม่ได้คาดหวังว่าเทวแพทย์จะเป็นหญิงสาวด้วยเช่นกัน!

“น้าครับ นี่เป็นชะตากรรมของผมเอง ไม่เป็นไรหรอก ผมนั่งรถเข็นจนชินแล้ว น้าช่วยบอกพ่อกับแม่ให้วางมือเรื่องนี้เสียทีเถอะครับ” ตู้เฉินพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล เขาเก็บซ่อนอารมณ์ไว้เบื้องหลังเปลือกตาตนเอง

...

ลู่ชิงสีและเจียงเหยากลับไปที่เมืองคิน หลังจากที่ไปจ่ายตลาดเสร็จเรียบร้อยแล้ว โจวเหวยฉีและเฉินซวีเหยาเลิกงานแล้วก็มาหาเขาด้วยเช่นกัน

โจวเหวยฉีรับหน้าที่เป็นพ่อครัว ดูเหมือนเขาจะอารมณ์ดี เขาผิวปากขณะเตรียมอาหารเย็นเสียด้วย

“ดี ดี ตระกูลตู้ ตระกูลโจวเอาอีกแล้ว” เฉินซวีเหยาพูดไม่ออก เมื่อได้ยินเรื่องที่เจียงเหยาเล่าถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาล “แค่พวกเขามีมารยาทดีขึ้นมาเสียหน่อย ถึงจะเข้าใจว่าเธอไม่ใช่ตัวจริง ก็ควรจะปฏิเสธอย่างสุภาพ หรือตั้งคำถามถึงความน่าเชื่อถือ มีทางออกตั้งมากมาย พวกเขากลับเลือกวิธีแย่ ๆ แบบนั้น”

“ตระกูลโจวนี่เป็นขยะสังคมตัวจริง” โจวเหวยฉีกล่าวเสริม เขาไม่ต้องอดทนอีกต่อไป หลังจากตัดความสัมพันธ์กับตระกูลโจว

ลู่ชิงสีคิดว่าเขาแสดงความคิดเห็นได้ดี “นายยื่นใบลาออกแล้วหรือยัง”

“เพิ่งยืนไป พี่เหลียงคอยกระตุ้นตลอด ตอนนี้ก็เหลือเคลียร์งานทั้งหมด ก็ออกอย่างเป็นทางการได้แล้ว” โจวเหวยฉีพูด “ฉันไม่คิดมากหรอกนะ ถ้าจะต้องพักงานสักระยะ พี่ก็รู้ใช่ไหม แต่ลุงเหลียงน่ะสิ กดดันฉันเสียจริง!”

“มีตำแหน่งว่างในสภาเทศบาลเมืองจิน ฉันเชื่อว่าสภาที่เมืองซีหังก็เปิดรับอยู่สองสามตำแหน่งเหมือนกัน อย่าหวังจะได้พักเสียให้ยาก” ลู่ชิงสีพูดขัดทำให้เขาเสียแผน

นายพลเหลียงเป็นคนบอกข่าวนี้ให้กับลู่ชิงสีรู้เอง ตระกูลเหลียงทำอะไรก็มักจะมีประสิทธิภาพมากในการทำเรื่องต่าง ๆ ให้สำเร็จ การได้ตำแหน่งของโจวเหวยฉีในสภาเมืองนั้นถือเป็นเรื่องง่าย ๆ

__

ตอนที่ 492 มาทางไหนกลับไปทางนั้น

โจวเหวยฉีไม่คาดหวังกับคำตอบของลู่ชิงสี เขาสะดุ้งเล็กน้อยและหันกลับไปสนใจการทำอาหารต่อ เสียงผิวปากอย่างร่าเริงของเขาเข้ามาแทนที่ความเงียบสงัดภายในบ้าน

เฉินซวีเหยาหัวเราะเบา ๆ “เหวยฉี เหมือนว่านายจะคิดว่าตัวเองยังมีเวลาสนุกสักสองสามเดือนล่ะสิ คงอยากจะใช้เวลานั้นตามจีบนางในดวงใจสินะ”

ก่อนที่เขาจะเพิ่มความทุกข์ให้กับโจวเหวยฉีอีกครั้ง โทรศัพท์มือถือของลู่ชิงสีก็ดังขึ้น

เหลียงเยวื่อจือโทรมา เขาต้องการทราบเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่โรงพยาบาล เพราะตอนนี้ทั้งนายตู้ นางตู้ นางโจวและโจวหนิงอยู่หน้าบ้านเขา พวกเขามาเพื่อต้องการพบลู่ชิงสีและขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนบ่าย

“บอกให้พวกเขากลับไปเถอะ มาทางไหนให้กลับไปทางนั้นเลย ฉันไม่สนใจคำขอโทษของพวกเขา” ลู่ชิงสีกล่าว ดวงตาของเขาจับจ้องที่ไปข้อมือของเจียงเหยา ขณะที่เขาพูด เธอนั่งถัดจากเขา กำลังพูดคุยกับเฉินซวีเหยาเกี่ยวกับการออกแบบสถาปัตยกรรม

“เข้าใจแล้ว” เหลียงเยวื่อจือเข้าใจว่าลู่ชิงสีไม่ต้องการเห็นหน้าพวกเขาอีก

เมื่อวางสายแล้ว ลู่ชิงสีโยนโทรศัพท์มือถือลงบนโซฟาอย่างไม่ใส่ใจ

ไม่นานหลังจากที่พวกเขาออกจากโรงพยาบาล ลู่ชิงสีได้รับโทรศัพท์จากตู้ซื่อหัว เขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่พร้อมจะคุย จึงได้ปิดมือถือ เขาไม่คาดคิดเลยจริง ๆ ว่าตระกูลตู้ถึงกับไปหาเขาที่บ้านตระกูลเหลียง

ดูเหมือนว่าก็สมเหตุสมผลดีนี่ เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าลู่ชิงสีพักอยู่ที่ไหน วิธีเดียวที่จะพบเขาได้ ก็คือผ่านทางเหลียงเยวื่อจือ

“พี่เหลียงเหรอ?” เฉินซวีเหยาถาม “เขาจะมากับเหลาหรุนหรือเปล่า?”

“ไม่ได้มา คืนนี้พวกเขาคงยุ่ง” ลู่ชิงสีพูดซ้ำในสิ่งที่เขาได้ยินจากพี่ใหญ่ทางโทรศัพท์

เฉินซวีเหยามีความยินดีนัก “ฉันล่ะสงสัยว่าคนฉลาดคนไหนเป็นแรงบันดาลใจให้ตระกูลตู้มาขอโทษอีกครั้ง”

เขาหันกลับมาสนใจที่การพูดคุยกับเจียงเหยา หลังจากที่ลู่ชิงสีเพิกเฉยต่อคำพูดของเขา

ครอบครัวเหลียงทำสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างรวดเร็ว จดหมายลาออกของโจวเหวยฉีถูกปฏิเสธ แต่เขาได้รับจดหมายให้ย้ายไปทำงานในแผนกประชาสัมพันธ์ของสภาเมืองจิน เขาตกใจมากที่ได้รับข่าวนี้ รู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ท่ามกลางความยินดีและความปรารถนาดีของเพื่อนร่วมงาน

ตอนแรกลู่ชิงสีวางแผนที่จะกลับกองทัพพร้อมกับเจียงเหยาในตอนเช้า หลังจากได้รับการอัปเดตข่าวจากโจวเหวยฉี เขาก็มาส่งอีกฝ่ายถึงที่ทำงาน

“นั่นไม่ใช่นายโจวและตระกูลตู้หรอกหรือ?” เจียงเหยามองเห็นกลุ่มคนจากระยะไกล ขณะที่ลู่ชิงสีกำลังมองหาที่จอดรถ

“รออยู่ในรถ ผมจะลงไปก่อน” ลู่ชิงสีกล่าว เขาเปิดประตูและเดินไปหาผู้มาเยือน

พวกเขาไม่ได้เข้าไปในที่ทำงานของโจวเหวยฉี คนทั้งเมืองจินโดต่างก็รู้ว่าพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโจวเหวยฉีอีกต่อไป

นายโจวไม่ได้อยากมาที่นี่ตั้งแต่แรก แต่เขาถูกตู้ซื่อหัวบังคับให้มาด้วย!

“คุณชายลู่!”

โจวหนิงเห็นลู่ชิงสีก่อนใครเพื่อน บางทีอาจจะยังคงเจ็บช้ำกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวันก่อน - ที่เธอต้องคุกเข่าลงและขอโทษเจียงเหยาอย่างน่าอับอาย เธอมองหาเจียงเหยาตามสัญชาตญาณในขณะที่ซ่อนตัวอยู่หลังนางโจว

“คุณชายลู่ เรื่องที่เกิดในโรงพยาบาลเมื่อวานนี้เป็นความผิดของพวกเราเอง ได้โปรดช่วยพวกเราทีเถอะ บอกกับเทวแพทย์ให้พวกเราทีว่าเราเสียใจจริง ๆ กับสิ่งที่เราทำลงไป ชะตากรรมของตู้เฉินอยู่ในกำมือของเธอแล้ว มีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถรักษาขาของเขาได้!” นางตู้ก็คุกเข่าลงต่อหน้าลู่ชิงสีและเริ่มอ้อนวอน