165-166

5/8

Ep.165

เนื่องจากก่อนหน้านี้อี้อี้ได้รับบาดเจ็บจนไม่สามารถออกแรงได้ ครั้งก่อนฉู่เซวียนจึงปฏิเสธเธอ

แต่ตอนนี้พลังรบของอี้อี้ฟื้นฟูกลับมาแล้ว ดังนั้นพอลองไตร่ตรองดู ฉู่เซวียนจึงพยักหน้าตอบตกลง

เห็นฉู่เซวียนอนุญาต ใบหน้าของอี้อี้เผยถึงความสุขขึ้นมาทันที แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไร ฉู่เซวียนเอ่ยขึ้นว่า “แต่ต้องจำไว้ให้ดี ว่าเธอห้ามเปิดเผยพลังรบออกมา”

เนื่องจากอี้อี้อยู่ในร่างของเด็ก สุดท้ายหากมีคนเห็นว่าเด็กสาวตัวน้อยที่ดูอายุไม่เกิน 7-8 ขวบสามารถระเบิดพลังระดับเทพสงครามออกมาได้ สายตากว่า 9 ใน 10 ส่วนของฐานทัพจะจับจ้องมาที่เธอ

ยิ่งไปกว่านั้น หากเหล่าผู้ใช้พลังค้นพบตัวตนที่แท้จริงของฉู่เซวียนว่าเป็นซอมบี้ ก็มีโอกาสสูงที่เทพสงครามทั้งเมืองจะรวมตัวกันเพื่อโจมตีพวกเขา

“ฮี่ ฮี่ ไว้ใจฉันได้เลย” อี้อี้ตอบด้วยรอยยิ้ม

“ไม่มีทาง ในเมื่อเธอไปได้ งั้นเราราชาก็จะตามเจ้าไปด้วย!”

ต่อมา หลังอานตะโกนขึ้นบ้าง

“นายจะไปด้วย?”

ได้ยินแบบนั้น ฉู่เซวียนนิ่งคิดไปพักหนึ่ง “ได้สิ แต่อย่าเผลอพลั้งปากพูดก็แล้วกัน เดี๋ยวความจะแตกกันหมด .. คงไม่ต้องเตือนหรอกมั้ง เรื่องทัศนคติที่มนุษย์มีต่อสัตว์กลายพันธุ์ นายน่าจะรู้ดี”

ฉู่เซวียนรับปากว่าจะให้หลังอานติดตามเขาไปด้วย สาเหตุหลักๆก็เพราะฝ่ายหลังยากจะควบคุม ด้วยความแข็งแกร่งที่หลังอานมี ขืนปล่อยให้อยู่ในตงเฉิงอาจสร้างปัญหาได้

ถึงอย่างไรเหตุผลที่หลังอานตัดสินใจอยู่ที่นี่ก็เพราะอาหารฝีมือฉู่เซวียน แล้วถ้ามันไปด้วย เวลามีปัญหาอะไรในพื้นที่รกร้างหรือในฐานเทียนหัว หลังอานก็ยังพอสามารถช่วยเหลือได้

เมื่อตัดสินใจแล้ว ฉู่เซวียนก็หันไปพูดกับซอมบี้ระดับสูงตนอื่นๆว่า “งั้นพวกเราสามคนขอตัวก่อน”

มู่อ้าวซวงยิ้มส่ง “ไปเถอะ ตอนนี้ฉันขึ้นเป็นระดับลอร์ดแล้ว แถมยังมีฉีโถวคอยช่วยเหลือ เมืองตงเฉิงไม่น่ามีปัญหาอะไร”

ฉีโถวยิ้มซื่อๆ เกาหัวล้านแล้วพูดว่า “ถูกต้อง”

ฉู่เซวียนพยักหน้า นั่งลงบนหลังของหลังอาน

อี้อี้โบกมือให้เหล่าซอมบี้ระดับสูง “พี่สาวมู่ ทุกคน ไปก่อนนะ”

“เดินทางปลอดภัยนายท่าน”

“สหายฉู่ ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ!”

“หลังอาน ครั้งต่อไปมาดื่มด้วยกันอีกนะ”

เหล่าซอมบี้ระดับสูงตะโกนเสียงดัง

เฝ้ามองแผ่นหลังของฉู่เซวียนที่ค่อยๆไกลออกไป มู่อ้าวซวงคล้ายเกิดความรู้สึกปวดเล็กน้อยในใจเธอ หญิงสาวหันไปถามฉีโถวที่สูงกว่าเกือบสองเท่าว่า “ฉีโถว นายว่า พวกฉู่เซวียน จะเจออันตรายไหมตอนไปฐานเทียนหัว?”

ฉีโถวยิ้มแย้ม ตอบกลับอย่างหนักแน่น “ไม่แน่นอน พลังรบระดับลอร์ดขั้นสูงอย่างอี้อี้และหลังอานนั้นยากลึกเกิดจะหยั่งถึง บวกกับสหายฉู่ที่ตอนแรกแม้อยู่ในเลเวล 5 แต่ก็สามารถสังหารศัตรูระดับลอร์ดได้ และตอนนี้เขาก้าวขึ้นเป็นลอร์ดขั้นต้นแล้ว พลังรบของทีมๆนี้นับว่าเหนือจินตนาการ ดังนั้นต้องไม่เป็นไร!”

มู่อ้าวซวงพอได้ยินก็ยิ้ม พยักหน้า “ฉันก็หวังว่าอย่างนั้น ...”

หลังจากกล่าวคำอำลา ฉู่เซวียน อี้อี้ และหลังอาน หนึ่งสัตว์กลายพันธุ์ สองซอมบี้ เดินออกจากใจกลางเมือง มุ่งหน้าสู่ฐานเทียนหัว

บนถนนสายหลักของเมืองตงเฉิง ซอมบี้นับไม่ถ้วนเดินขวางเส้นทางอยู่ พวกมันมีตั้งแต่เลเวล 1-4 ปะปนกันไป

แต่หลังจากที่สัมผัสได้ถึงการมาเยือนของพวกฉู่เซวียน ซอมบี้เหล่านั้นหวาดกลัวเป็นอย่างมาก เปิดทางถอยออกมาด้านข้างโดยไม่ต้องออกคำสั่ง

6/8

Ep.166

ด้วยเหตุนี้ ระหว่างทั้งสามมุ่งหน้าออกจากเมือง มันจึงให้ความรู้สึกเหมือนกำลังเดินบนพรมแดงที่เหล่าซอมบี้ระดับต่ำปูทางเอาไว้ให้

“เหอ เหอ ดูเหมือนว่าพวกซอมบี้ระดับต่ำจะยำเกรงสาวน้อยไม่เบาเลย” หลังอานหัวเราะ

เมื่อคืนตอนหลังอานมาถึงเมืองตงเฉิง แม้มันจะปลดปล่อยแรงกดดันของสัตว์กลายพันธุ์ระดับสูงออกมา แต่ซอมบี้ระดับต่ำพวกนี้ก็ยังพยายามโจมตีมันแบบไม่คิดชีวิต

หลังอานโดนพวกมันไล่มาตลอดทาง จนกระทั่งบุกเข้าไปถึงใจกลางเมืองที่พวก ฉู่เซวียนกำลังฉลองกันอยู่ ซอมบี้ระดับต่ำถึงยอมแพ้

ได้ยินแบบนั้น อี้อี้ที่นั่งอยู่บนหลังของหลังอานพูดด้วยท่าทีภาคภูมิใจว่า “ซอมบี้ระดับต่ำพวกนี้ต้องเชื่อฟังฉันอยู่แล้ว!”

นั่นเป็นเรื่องจริง เพราะอี้อี้คือซอมบี้ลอร์ดประจำเมืองตงเฉิง ซอมบี้นับสิบล้านตัวที่นี่ล้วนฟังคำสั่งเธอ

หากเธอสั่งการให้พวกมันโจมตีฐานมนุษย์แล้วล่ะก็ ซอมบี้ระดับต่ำเหล่านี้จะไม่ลังเลแม้แต่น้อย

นี่แหละคืออำนาจที่พวกระดับสูงมีต่อระดับต่ำ!

เมื่อมีอี้อี้คอยเปิดทาง บวกกับความเร็วของพวกฉู่เซวียน ไม่นานก็สามารถออกมานอกเมืองได้

อย่างไรก็ตาม ฉากนอกเมืองตงเฉิงที่ปรากฏสู่สายตา มันทำให้ ฉู่เซวียนและอี้อี้ อดเบิกตากว้างไม่ได้

“เชี่ยเถอะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ฉู่เซวียนเหม่อมองอย่างไม่เชื่อสายตา นิ่งอึ้งเนิ่นนานไม่ได้สติ แม้แต่อี้อี้ยังเผยอปากเล็กน้อย ส่งเสียงอุทานน้อยๆออกจากปากเธอ

ภาพเบื้องหน้าฉู่เซวียนและคนอื่นๆคือสีเหลืองอันไร้ที่สิ้นสุด

เห็นแค่เพียง ณ เวลานี้ รอบเมืองตงเฉิง กลายเป็นทะเลทรายไกลสุดลูกหูลูกตา นอกจากนี้ยังสามารถมองเห็นเผ่าเซิร์กนับไม่ถ้วนกำลังวิ่งพล่านอย่างคึกคัก หากสังเกตดีๆจะพบว่ามีหลายตัวกำลังขุดดิน และเคี้ยวพืชอยู่ในปากของพวกมัน

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?” ฉู่เซวียนพึมพำด้วยความตกใจ

“อาต้า! มานี่ที!”

ในตอนนั้นเอง ฉู่เซวียนออกคำสั่งออกไป

สำหรับเผ่าเซิร์กแล้ว ฉู่เซวียนมีสถานะไม่ต่างไปจากอี้อี้ที่มีต่อพวกซอมบี้ระดับต่ำ ดังนั้นเมื่อได้รับคำสั่ง พวกแมลงแยกออกเป็นสองสาย เปิดทางให้อาต้าทันที

เห็นภาพนี้ ฉู่เซวียนยิ้มเจื่อน อดส่ายหัวไม่ได้

“อะไร? นอกเมืองตงเฉิงไม่ได้เป็นทะเลทรายหรอกหรอ?” ระหว่างรออาต้า หลังอานเอ่ยถามด้วยความสงสัย ถึงอย่างไรมันพึ่งมาเยือนตงเฉิงเมื่อคืน จึงเป็นธรรมดาที่จะไม่ทราบถึงทิวทัศน์รอบนอกของเมืองเมื่อสองเดือนก่อน

“ถ้าฉันบอก จะเชื่อไหมว่าเมื่อสองเดือนก่อนที่นี่เป็นป่าทึบ และห่างออกไปราวๆ 1 กิโลเมตร จะมีเนินเขาเล็กๆอยู่ แต่ตอนนี้มันหายไปหมดแล้ว” ฉู่เซวียนยักไหล่  และกล่าว

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า มันจะเป็นไปได้อย่างไร?” หลังอานพอได้ยินคำพูดของฉู่เซวียน มันระเบิดหัวเราะขึ้นมาทันที

อย่างไรก็ตาม เมื่อมองไปยังท่าทีเคร่งเครียดของฉู่เซวียน มันก็เริ่มหัวเราะไม่ออก หางจุกตูดทันที “เวร! นี่เจ้าไม่ได้ล้อเล่นหรอกหรือ!?”

ฉู่เซวียนพยักหน้า เอ่ยตอบว่า “ฉันจะโกหกนายทำไม”

“พี่ชาย พวกแมลงกินจุเกินไปแล้ว” อี้อี้ขมวดคิ้ว เอ่ยอย่างไม่พอใจ

ได้ยินแบบนั้น ฉู่เซวียนยิ้มขม เพราะท้ายที่สุดแล้ว เป็นเขาเองที่สั่งให้พวกแมลงกระจายออกไปรอบนอกเมืองตงเฉิง  ดังนั้น สิ่งที่เกิดขึ้น ส่วนหนึ่งถือเป็นความรับผิดชอบของเขา