155-156

1/6

Ep.155

สุนัขขนเหลืองครุ่นคิดอย่างหนัก แต่ก็หาชื่อที่เหมาะสมกับตัวเองไม่ได้ มันหันไปมอง ฉู่เซวียนที่อยู่ไม่ไกล ก่อนเผยยิ้มบนใบหน้า “ฮี่ ฮี่ เจ้าหนู คิดว่าชื่ออะไรที่เหมาะกับเราราชา?” ​

ฉู่เซวียนตกใจเล็กน้อยกับคำถามนี้ของสุนัขขนเหลือง

เป็นอย่างที่คนเขาว่าไว้จริงๆ ความคิดของสัตว์กลายพันธุ์ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะคาดเดาได้

แต่​ฉู่เซวียนก็ยังช่วยมันคิด เขาหลับตาลง ซักพักดวงตาพลันสว่างไสวขึ้นทันใด เอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “งั้นชื่อ ‘หลังอาน’ เป็นไง น่าจะเหมาะสมกับลักษณะของท่านหมาป่าพอดี”

ฟุฟฟฟฟ

ในตอนนั้นเอง มู่อ้าวซวงที่กำลังเฝ้ามองอยู่ไม่ไกล ในที่สุดก็กลั้นขำไม่ไหวอีกต่อไป หลุดหัวเราะออกมา

แม้เสียงจะไม่ดัง แต่ต่อหน้าสุนัขขนเหลือง เห็นได้ชัดว่าเสียงนี้แว่วมาถึงดูของมัน

“สาวน้อย เจ้าหัวเราะอะไร?” สุนัขขนเหลืองเหลียวมองมู่อ้าวซวง

“อุ .. ฮ่า ฮ่า ไม่มีอะไรท่านหมาป่า ฉันแค่บังเอิญนึกถึงเรื่องตลกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ก็เท่านั้นเอง ...” มู่อ้าวซวงปิดปากเธอ พูดติดๆขัดๆ สั่นเทาไปทั้งตัวเพราะต้องกลั้นหัวเราะ

สุนัขขนเหลืองพยักหน้า หันกลับมามองฉู่เซวียนอีกครั้ง เอ่ยด้วยความแคลงใจว่า “เจ้าหนู ทำไมเราราชาถึงรู้สึกว่าเจ้ากำลังหลอกเราเลย?”

“นั่นไม่จริง กระผมจะไปกล้าหลอกท่านหมาป่าได้อย่างไร?” ฉู่เซวียนกล่าวพลางแสดงท่าทีค่อนข้างจริงจัง ในใจเขามีคำอธิบายสำหรับชื่อนี้เอาไว้แล้ว “ลองนึกดูสิ นับแต่สมัยโบราณกาล คนจีนเรามีเมืองหลวงที่แสนยิ่งใหญ่อย่างซีอาน และชื่อของท่านก็มีคำว่า ‘อาน’ รวมอยู่ด้วยเช่นกัน เมื่อรวมกับคำว่า ‘หลัง’ คำแรก ความหมายก็จะกลายเป็น ‘ผู้ที่อยู่เบื้องหลังซีอาน’ เป็นไง ฟังดูยิ่งใหญ่และทรงพลังมากเลยใช่ไหม!”

ได้ยินคำอธิบายนี้ สุนัขขนเหลืองพยักหน้า ไม่สิ ตอนนี้มันมีชื่อว่าหลังอานแล้ว

หลังอานพยักหน้าอย่างแสนรู้ รอยยิ้มคล้ายมนุษย์ผุดขึ้นบนใบหน้ามัน “อืม ไม่เลว ไม่เลว พอได้ฟังความหมายก็รู้สึกว่าเป็นชื่อที่ดีจริงๆ”

พูดจบมันก็แหงนหน้าหอน คลื่นเสียงกวาดกระจายออกไป “นับจากนี้ไป เราราชามีชื่อว่าหลังอาน!!”

ในพริบตา แรงกดดันที่เล็ดลอดจากร่างมันคล้ายเหนือกว่าอี้อี้เล็กน้อย

ฉู่เซวียนอยู่ใกล้กับหลังอานมากที่สุด ดังนั้นต้องทานรับแรงกดดันนี้มากกว่าใครเพื่อน เขาแทบหายใจไม่ออก

แต่โชคยังดีที่แรงกดดันนี้ถือเป็นการโจมตีด้วยพลังจิตชนิดหนึ่ง ภูมิคุ้มกันทางจิตของ ฉู่เซวียนจึงถูกเปิดใช้งานโดยอัตโนมัติ สามารถสกัดมันไว้ได้

“เป็นแรงกดดันที่ทรงพลังอะไรแบบนี้!”

“ถึงอยู่ห่างออกมาตั้งเยอะ ฉันยังแทบทนไม่ไหว แต่สหายฉู่ทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย”

“นั่นมันแน่อยู่แล้ว พลังรบของสหายฉู่มหาศาลขนาดไหน ใช่สิ่งที่นายเทียบได้หรอ ...”

แน่นอน เหล่าซอมบี้ระดับสูงย่อมได้รับความทุกข์ทรมานจากแรงกดดันของหลังอานที่ปลดปล่อยออกมาอย่างไม่ตั้งใจ หากไม่นับอี้อี้ ทุกตนล้วนได้รับผลกระทบไม่มากก็น้อย

กระทั่ง มู่อ้าวซวงกับฉีโถวที่พึ่งก้าวขึ้นสู่ระดับลอร์ด ก็ยังมีสีหน้าเคร่งเครียด

เรียกได้ว่ายิ่งแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งสามารถสัมผัสได้ถึงพลังรบอันน่าสะพรึงของหลังอานมากขึ้นเท่านั้น

“ว้าว! หลังอาน พลังรบของนายแข็งแกร่งขนาดนี้เชียว” อี้อี้วิ่งไปหาหลังอาน แล้วลูบหัวมัน พูดด้วยท่าทีตื่นเต้น

แต่ที่น่าประหลาดใจก็คือ เมื่อถูกมือของอี้อี้สัมผัส หลังอานกลับไม่ขัดขืนเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม มันหรี่ตาลงดูพึงพอใจมาก ก่อนเอ่ยอย่างภาคภูมิใจว่า “แน่นอน เพราะเรามักกินสัตว์กลายพันธุ์ระดับลอร์ดเป็นอาหาร”

“ฮี่ ฮี่ นั่นฟังดูเจ๋งไปเลย”

“ฮึ่ม แน่นอน ...”

มองดูอี้อี้กับหลังอานพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ฉู่เซวียนรู้สึกขบขันเล็กน้อย แต่ขณะเดียวกันก็อดถอนหายใจไม่ได้

เพราะท้ายที่สุดแล้ว แรงกดดันเมื่อครู่บ่งบอกชัดว่ามันทัดเทียมกับอี้อี้ โชคดีที่มันไม่ได้ประสงค์ร้ายต่อเหล่าซอมบี้ระดับสูงในตงเฉิง ที่มาเยือนก็แค่เพราะถูกดึงดูดด้วยกลิ่นหอมของเนื้อย่างฝีมือฉู่เซวียนก็เท่านั้น

2/6

EP.156

อี้อี้กับหลังอานหัวเราะพูดคุยกัน ไม่นานหัวข้อสนทนาก็เบนมาเรื่องเนื้อเสียบไม้โดยไม่รู้ตัว

“พูดก็พูดเถอะ ถึงเราจะไม่ได้กินของอร่อย แต่การมาครั้งนี้ก็ใช่ว่าจะขาดทุนซะทีเดียว เพราะอย่างน้อย เราราชาก็ได้รับชื่ออันยิ่งใหญ่มา” หลังอานไม่ได้ติดใจเอาความ เพียงแต่เห็นได้ชัดว่ามันเสียดายที่ไม่ทันได้กินเนื้อเสียบไม้

“อ้อ นายกำลังพูดถึงเนื้อเสียบไม้ก่อนหน้านี้ใช่ไหม เจ้าพวกนั้นเป็นฝีมือพี่ชาย” อี้อี้ชี้ไปทาง ฉู่เซวียน

“ใช่แล้ว ฉันเป็นคนทำมันเอง” ฉู่เซวียนได้ยินแบบนั้น เผยรอยยิ้มจางพร้อมกล่าวยอมรับ

“เหอ เหอ ถ้าอย่างงั้น หากเราราชาอยากกินอีก เจ้าพอจะทำเพิ่มได้รึเปล่า?” เนื่องจากต้องการขอร้องฉู่เซวียน ท่าทีของมันจึงเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งตัวพร้อมหงายท้อง ทำหน้าตาประจบสอพลอฉู่เซวียน

‘มีพลังรบมหาศาลถึงขนาดนี้ แต่กลับทำตัวอ้อนอาหาร เฮ้ เฮ้ เอ็งคือลอร์ดระดับสูงจริงๆน่ะหรอ? ยังมีศักดิ์ศรีอยู่ไหม’

ได้ยินแบบนี้ สีหน้าภายนอกของ ฉู่เซวียนยังคงไม่เปลี่ยนแปลง แต่ข้างในใจอดคิดประโยคเมื่อครู่ขึ้นมาไม่ได้

‘ฮี่ ฮี่ ศักดิ์ศรีนับเป็นสิ่งใด มันกินได้หรือ?’

ถ้าหลังอานล่วงรู้ความคิดของฉู่เซวียน มันจะต้องตอบแบบนี้อย่างแน่นอน

“ได้สิ ยังไงแค่ย่างเนื้อไม่ได้เปลืองแรงอะไรอยู่แล้ว” ฉู่เซวียนยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เยี่ยมไปเลย ในที่สุดก็จะได้กินเนื้ออร่อยๆซักที!” หลังอานพูดกับตัวเองด้วยความตื่นเต้น

เหล่าซอมบี้ระดับสูงที่อยู่ไม่ไกล เมื่อเห็นทัศนคติที่หลังอานแสดงออกมา จึงไม่ระแวดระวังตัวเหมือนเมื่อก่อน ทั้งหมดทยอยกันเข้ามามุงรอบตัวฉู่เซวียน

เพราะท้ายที่สุดแล้ว เมื่อตอนแบ่งเนื้อย่างกัน พวกเขาได้ไปคนละมากสุดไม่เกินสามไม้เท่านั้น ชัดเจนว่านั่นไม่พออิ่มท้อง แล้วอีกอย่าง แม้จะมีแค่ไม้แรกเท่านั้นที่ชื่อเพิ่มความแข็งแกร่งได้ แต่ด้วยความอร่อยของมันทำให้พวกเขาไม่อยากหยุดกิน

ดังนั้น เมื่อเห็นฉู่เซวียนเตรียมย่างเนื้ออีกครั้ง เหล่าซอมบี้ระดับสูงย่อมมารวมตัวกันเป็นธรรมดา ไม่ต่างจากฉลามที่ได้กลิ่นเลือด

รอมาพักหนึ่ง กลิ่นหอมอันน่าพิศวงก็โชยออกมาจากเนื้อเสียบไม้เบื้องหน้าฉู่เซวียน

“เอาล่ะ สุกได้ที่แล้ว” ฉู่เซวียนหัวเราะ

หลังอานได้ยินแบบนั้น ร่างของมันวูบไหวเป็นเงาราวกับภูติผี คว้าเอาเนื้อย่างไปหลายไม้ในคราเดียว

เมื่อกัดลงคราแรก ทั้งร่างสุนัขของมันพลันแข็งค้าง

“อา อา อ๊าาา! เจ้าของชิ้นนี้อร่อยจริงๆ มีของอร่อยแบบนี้อยู่ในโลกด้วยหรือนี่!”

หลังอานอุทานด้วยความตื่นตกใจ แต่แล้วมันก็หยุดลงอย่างกะทันหัน ปิดปากแน่น มีเพียงดวงตาที่ค่อยๆหรี่แคบลง

ช่วงเวลานี้ หลังอานรู้สึกราวกับว่าบังเกิดพายุกระหน่ำในตัวมัน พลังรบเพิ่มพูนขึ้นในอัตราเร็วสูง

ไม่กี่อึดใจต่อมา สายตาของหลังอานที่มองเนื้อเสียบไม้เหล่านี้ได้แปรเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เอ่ยตะกุกตะกักว่า “ได้ยังไง นี่มันเป็นไปได้ยังไง? แค่เนื้อเล็กๆบนไม้ กลับช่วยเพิ่มพลังรบของเราราชาได้!”

เหล่าซอมบี้ระดับสูงมองสีหน้าท่าทีของหลังอานที่คล้ายสลักว่า ‘พึ่งได้เห็นโลกกว้าง’ พวกเขาก็คล้ายเห็นภาพเดจาวู เพราะตอนที่พวกตนกัดเนื้อย่างคำแรก และได้รับพลังนี้ ก็แสดงพฤติกรรมไม่ต่างจากมันมากนัก

“แค่อาหารแท้ๆ ทำไมถึงได้ส่งผลมากมายขนาดนี้ ตัดสินใจแล้ว! นับจากนี้ไปเราราชาจะขอติดตามเจ้า!” ในตอนนั้นเอง หลังอานคล้ายตัดสินใจเด็ดขาด หันไปพูดกับ ฉู่เซวียนอย่างจริงจัง

เพียงเนื้อย่างไม้เดียวกลับสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้แก่มันได้หลายเปอร์เซ็นต์ คงมีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเจ้าเด็กนี่ยังมีของดีอะไรอีกบ้าง ฉะนั้นการติดตามเขาเพื่อรับผลประโยชน์เพิ่มเติม เป็นความคิดที่ไม่เลว

‘ฮ่า ฮ่า ฮ่า แค่เนื้อย่างไม่กี่ไม้ ถึงกับได้รับบอดี้การ์ดที่ทรงพลังขนาดนี้มาครอง อาหารมื้อนี้นับว่าไม่ขาดทุนแล้ว!’

ฉู่เซวียนคิดในใจ