ระบบเส้นทางแห่งสวรรค์ บทที่ 51 อะบิซอลที่แข็งแกร่งที่สุด
ในสถานที่ลึกลับ 8 ผู้ปกครองอะบิซอลนั่งอยู่รอบโต๊ะกลมพวกมันคือ 5 ราชาและอีก 3 ราชินี
พวกมันเป็นฝันร้ายของมนุษย์ตั้งแต่ดาวพุธถึงดาวเนปจูน พวกมันเป็นอะบิซอลที่แข็งแกร่งที่สุด พวกมันมีพลังเกินพลังของระดับ 9 และเทียบเท่ากับจักรพรรดิ
ราชามีความสูงอย่างน้อย 2.5 เมตรและราชินีอย่างน้อย 2 เมตรมีรอยแนวตั้งสามจุดบนหน้าผากของพวกมันซึ่งทุกระดับ 9 อะบิซอลจะมีเครื่องหมายดาวอยู่
ดาวเป็นสัญลักษณ์เฉพาะของพวกมัน โดยพวกมันใช้เทคโนโลยีระดับสูงที่ทำให้เห็นภาพเสมือนว่าตัวเองนั่งอยู่บนโต๊ะโดยที่พวกมันอยู่กันคนละดาวและติดต่อเข้ามาพร้อมกัน
ที่แปลกคือพวกมันนั่งอยู่รอบโต๊ะแต่เว้นที่ตรงกลางเอาไว้
เก้าอี้ที่ว่างอยู่ดูหรูหรากว่าและสูงกว่าเก้าอี้ที่พวกมันนั่ง
อะบิซอลสายฟ้า ราชาแห่งอะบิสสายฟ้า ตัวของเขาอยู่ที่ดาวเนปจูนและพูดผ่านการสื่อสารว่า "เดม่อน ฉันได้ยินมาว่าอีนิกม่าขโมยแท่นบูชาศักดิ์สิทธิ์และรูปแบบอุโมงค์ข้ามมิติไปจากอะบิซอลลอร์ดของแกยังงั้นหรอ?"
อะบิซอลเดม่อน ราชาแห่งเดม่อนอะบิส กัดฟันของเขาและตอบผ่านการสื่อสารอยู่ที่ดาวโลกว่า “นังนั่น ใช่มันวิ่งไปทั่วเมือง มันหนีจากเจตจำนงแห่งอะบิสไปได้อย่างไง”
ไม่มีใครตอบ
อะบิซอลแต่ละตัวมีเจตจำนงแห่งอะบิสเป็นของตัวเอง แต่ไม่มีใครสามารถจับอีนิกม่าได้ พวกเขาทั้งหมดต้องการฆ่าอีนิกม่า แต่เธอซ่อนตัวจากเจตจำนงแห่งอะบิสได้ทั้งหมดและไม่โดนผลอะไรจากเจตจำนงของพวกเราเลยสักนิด
เสียงของอะบิซอลเดม่อนต่ำลง
“ถ้าฉันรู้วิธี… แท่นบูชาศักดิ์สิทธิ์คงยังปลอดภัย”
บรรยากาศเริ่มตรึงเครียดขึ้นเมื่อนำเรื่อง “แท่นบูชาศักดิ์สิทธิ์” ขึ้นมาทุกคนในห้องมีสีหน้าเคร่งเครียด พวกเราควรปกป้องแท่นบูชาศักดิ์สิทธิ์แห่งไว้ห้ได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม
อะบิซอลเดม่อนกำหมัดแล้วถอนหายใจ ทำให้อากาศในฝ่ามือของเขาระเบิดและส่งคลื่นกระแทกที่แรงมากพอที่จะฆ่าผู้ปลุกพลังระดับ 4 ได้
“มันเป็นความผิดของฉันเอง” เขาถอนหายใจและทรุดตัวลงบนเก้าอี้ของเขา
อะบิซอลน้ำ ราชินีแห่งอะบิสน้ำที่อยู่บนดาวศุกร์หาวและพูดว่า
"ตาแก่ แล้วคุณจะชดใช้กับเรื่องที่เกิดขึ้นยังไง"
“เดี่ยวฉันจะชดใช้ให้แต่ก่อนอื่นรอให้ฝ่าบาทมาถึงก่อน” อะบิซอลเดม่อนมองหน้าอะบิซอลตัวอื่นๆและพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง
เขาเป็นผู้ปลุกเส้นทางแห่งร่างกาย ดังนั้นร่างกายของเขาจึงแข็งแกร่งที่สุดในห้อง ร่างกายที่แข็งแรงและหยาบกร้านของเขาจะข่มขู่ผู้อื่น
"งั้นก็ไม่เป็นไร"
"ถ้าคุณบอกว่าจะชดใช้ให้ก็ไม่มีปัญหา"
อะบิซอลเดม่อนรู้สึกขอบคุณอย่างยิ่งและกำลังจะขอบคุณพวกเขาแต่มีแสงส่องขึ้นมาบนเก้าอี้ตัวสุดท้าย
ราชาและราชินีแห่งอะบิซอล ฝันร้ายของมนุษยชาติยืนขึ้นแะก้มศีรษะและวางมือบนตำแหน่งหัวใจของพวกเขาเพื่อแสดงความภัคดีกับฝ่าบาทของพวกมัน
“ยินดีต้อนรับ ฝ่าบาท”
"นั่ง" เสียงพูดดังขึ้น
อะบิซอลตัวนึงปรากฏขึ้นและนั่งอยู่บนเก้าอี้ เขานั่งบนบัลลังก์ที่หรูหราและสวมเสื้อผ้าสีม่วง
เขาสูงอย่างน้อย 2.75 เมตรและมองดูรอบๆอย่างเงียบๆ
แม้ว่าเขาจะอยู่อีกฝากนึงของอวกาศ ห่างออกไปหลายล้านปีแสง เขาก็เปล่งประกายออร่าของความยิ่งใหญ่ที่ทำให้น่าความเคารพออกมา
พวกราชาแห่งอะบิซอลรู้สึกเคารพเขาจากก้นบึ้งของหัวใจ ราชินีอะบิซอลรู้สึกว่ามีไฟลุกโชนในดวงตาของพวกเขา แต่ก็ระงับไว้อย่างรวดเร็ว
พวกเขาไม่คู่ควรกับฝ่าบาท ฝ่าบาทรักแค่ราชินีของเขาเท่านั้น
ส่วนที่แปลกประหลาดที่สุดคือ 'ฝ่าบาท' ไม่มีเครื่องหมายบนใบหน้า
อะบิซอลจากระดับ 1-3 มีรอยที่คาง ระดับ 4-6 ที่แก้มและ 7-9 รวมทั้ง ราชาและราชินีอะบิซอลมีที่หน้าผากเพื่อระบุระดับ
แต่ฝ่าบาทแห่งอะบิซอลไม่มีเลยสักรอย เพราะว่าเขาเป็นคนที่มีเอกลักษณ์ ไม่เหมือนใคร ไม่อ่อนแอ
เขาพูดอย่างไม่เร่งรีบ “ภารกิจใช้อุโมงค์ข้ามมิติเพื่อบุกดันเจี้ยนเป็นอย่างไร”
อะบิซอลสายฟ้าตอบว่า "เรายึดครอง 5% ของดันเจี้ยนระดับต่ำในดาวเนปจูนแล้วครับ พวกอัจฉริยะระดับ 3 66 คนถูกฆ่าตายครับ"
ราชินีแห่งความสิ้นหวังพูด “พวกเรา....”
ทุกคนนำเสนอรายงานผลการปฏิบัติงานของตนทีละคน
อะบิซอลเดม่อนตอบคนสุดท้าย "เรายึดครอง 30% ของดันเจี้ยนระดับต่ำบนโลกแล้วครีบ พวกอัจฉริยะระดับ 3 ถูกฆ่าไป 100 คนครับ"
ทุกคนมองเขาด้วยความประหลาดใจ อัตราความสำเร็จของเขาสูงที่สุดในหมู่ 8 ผู้ปกครอง
ฝ่าบาทแห่งอะบิซอล เลิกคิ้วแต่ไม่ได้แสดงความคิดเห็นพิเศษใดๆ
“มีเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานก่อนที่เราจะไปยังภารกิจหลักครับ” อะบิซอลสายฟ้าพูดขึ้นมา
อะบิซอลสายฟ้าพูดต่อว่า "ฝ่าบาท 'เขา' แข็งแกร่งขึ้นทุกวัน ผมเกรงว่า..."
“ไม่ต้องกังวล ให้พวกเรารวบรวมสิ่งประดิษฐ์ทั้งหกชิ้นมา ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถหนีจากฝ่ามือของข้าได้”
ฝ่าบาทกล่าวอย่างห้วนๆและน้ำเสียงของเขาไม่อนุญาตให้ใครปฏิเสธ
“ขอโทษด้วยครับที่พูดจาไร้สาระ”
ราชาสายฟ้าโค้งคำนับ ถึงเขาจะไม่พอใจแต่การตัดสินใจของฝ่าบาทนั้นต้องถูกต้องเสมอเพราะฝ่าบาทเป็นคนที่ทำให้พวกเขาทั้งหมดมีทุกวันนี้และยังเป็นความหวังของพวกเขาอีกด้วย
“ฝ่าบาท เราสามารถพิชิตระบบสุริยะได้ถ้าท่านอนุญาต ตอนนี้เรามีหนอนบ่อนไส้มากมายที่เป็นพวกมนุษย์ สงครามครั้งนี้จะไม่เหมือนกับสงครามครั้งแรกของเรา ครั้งนี้แม้แต่เจตจำนงแห่งสวรรค์ก็ไม่อาจช่วยพวกมันไว้ได้หรอกค่ะ”
ราชินีแห่งความสิ้นหวังซึ่งอยู่ที่ดาวยูเรนัสพูด
"ได้โปรดให้โอกาสพวกเราด้วยครับ/ค่ะท่าน"
"เช่นเดียวกับดาวพลูโต เราจะทำลายดาวเคราะห์ทีละดวง"
"เราจะทำให้สำเร็จให้ได้"
"...โปรดรับไว้พิจารณาด้วยครับ/ค่ะ"
อะบิซอลทั้งหมดพูดพร้อมกันและพยักหน้า
“พอแล้ว ฉันพอจะรู้เหตุผลที่ทำให้เราเสียดาวพลูโตไปแล้ว” ฝ่าบาทพูดและทั้งห้องก็เงียบลง
“การเผชิญหน้ากับพวกมนุษย์โดยตรง จะฆ่าพวกเราเป็นล้านๆ หรืออาจจะเป็นพันล้าน แล้วพวกเราจะบอกกับครอบครัวของพวกเขาว่ายังไง?”
ฝ่าบาทจ้องมองพวกเขาขณะที่เขาพูดทีละคำ
“ถ้ามนุษย์เป็นศัตรูตัวเดียวของเราทางเลือกแบบนั้นก็ดีเหมือนกัน เป็นการดีกว่าที่จะจ่ายราคาที่เจ็บปวดในระยะสั้นเพื่อให้ได้ชัยชนะ แต่มนุษย์ไม่ใช่แม้แต่ศัตรูหลักของเราด้วยซ้ำ เราต้องชนะการต่อสู้กับมนุษย์แต่ไม่ใช่การที่ต้องสูญเสียพวกเราไปมากกว่าขนาดนั้น”
ฝ่าบาทแห่งอะบิซอลและพวก 8 ผู้ปกครองกำหมัดแน่นขณะที่แต่ละคำพูดของฝ่าบาทแทงทะลุเข้าไปในจิตใจของพวกเขา
"เราไม่ต้องทำสงครามเต็มรูปแบบเพื่อทำลายมนุษย์" มีประกายในดวงตาของฝ่าบาท
"ปล่อยให้พวกเขาฟุ้งซ่านจากการเคลื่อนไหวของเราในดันเจี้ยน เราจะทำให้พวกมันวุ่นวายกับดันเจี้ยนมากกว่านี้และเราจะชนะสงคราม"
ฝ่าบาทพยักหน้า
ฝ่าบาทเหลือบมองอะบิซอลเดม่อนและถามว่า "เจ้าพบมันหรือไม่"
“พบครับฝ่าบาท” อะบิซอลเดม่อนยืนขึ้นและพยักหน้า
“แล้วใครจะยอมจ่าย 10% ของอายุขัยเพื่อทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ” ฝ่าบาทถาม
"ผมครับ"
"ชีวิตนี้มีไว้เพื่อเผ่าพันธุ์ให้ผมทำเถอะครับ"
"ฉันก็อยากมีส่วนร่วมเหมือนกัน"
"..."
8 ผู้ปกครองแห่งอะบิซอลยกมือและยืนขึ้น
อะบิซอลเดม่อนมองดูพวกเขาและกัดฟัน 'ไอ้พวกเวร ฉันจะทำเองถือว่าเป็นการชดใช้ที่ฉันไม่สามารถปกป้องแท่นบูชาศักดิ์สิทธิ์ไว้ได้'
“ฉันจะส่งร่างโคลนของฉันไปช่วยด้วย” ฝ่าบาทพูดและหายไปจากเก้าอี้ทันที
“ฝ่าบาทยังคงมีเมตตาเหมือนเดิมแถมยังส่งร่างโคลนมาช่วยอีก”
"ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เราจะไม่มีทางพบวิธีที่จะกอบกู้เผ่าพันธุ์ของเราได้"
“ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เราคงเป็นเหมือนตัวร้ายโง่ๆในนิยายของมนุษย์ และเชื่อว่าแค่ส่งดันเจี้ยนมายังโลกก็เพียงพอแล้วที่จะจำกัดพวกมนุษย์”
การสรรเสริญดำเนินต่อไปและบรรยากาศก็เต็มไปด้วยความหวัง
พวกเขามั่นใจว่าจะสามารถฆ่าล้างเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้อย่างแน่น
สิ่งที่พวกเขาไม่รู้คือคนที่มีศักยภาพพอที่จะยืนหยัดต่อสู้กับพวกเขาตอนนี้กำลังเอาหัวโขกกับกำแพงของโรงพยาบาลอยู่
“ความจำของฉันไม่ถูกแก้ไข แล้วความฝันพวกนั้นคืออะไร?”