บทที่ 261 สะพาน
“หยุดร้องได้แล้ว!” ฉันสะบัด ขาของฉันพร่ามัวขณะที่เราแล่นไปในทุ่งหญ้าอันกว้างไกลสุดลูกหูลูกตาที่มีดอกไม้ป่าสีขาวเรืองแสงและหญ้าสีฟ้า “งั้นช่วยบอกให้พวกมันเลิกไล่พวกเราซะสิ!” เรจิสหอน ลอยข้างๆฉัน ข้างหลังเรามีสัตว์ที่เหมือนหนูหลายร้อยตัวหรืออาจจะพันตัว แต่ละตัวมีขนาดเท่ากับเสือพูมาและมีกรงเล็บสีม่วงเ...
