ตอนที่ 481+482 ยังไงก็ต้องอยู่ที่นี่

ตอนที่ 481 ยังไงก็ต้องอยู่ที่นี่

เหตุผลที่สถานที่นัดพับคือบ้านตระกูลเหลียง ก็เพื่อเป็นการส่งข้อความถึงนายโจวว่า โจวเหวยฉีมีคนหนุนหลังมากมาย และทุกอย่างที่เขาทำจะถูกพิจารณาอย่างถี่ถ้วน บวกกับสิ่งที่พูดไปก็ไม่ย้อนกลับคืนได้

ลู่ชิงสีให้ผู้พันหลิน เดินทางไปเมืองจินโดพร้อมกับเจียงเหยา

โชคดีที่เมืองจินโดตั้งอยู่ไม่ไกลจากเมืองจินมากนัก จึงไม่เหนื่อยเกินไปที่จะเดินทางระหว่างสองเมืองในวันเดียว

เหลียงเยวื่อจือและหลัวเหลาหรุนกลับมาถึงบ้านตอนเที่ยง เพราะไปจัดการเรื่องยุ่ง ๆ ให้กับโจวเหวยฉี นอกจากคุณเหลียง คุณนายเหลียง และนายพลเหลียง คนอื่น ๆ ก็อยู่ที่นี่กันหมดแล้ว ในขณะที่ลู่ชิงสีและเจียงเหยามาถึง รวมไปถึงเฉินซวีเหยาและโจวเหวยฉีด้วย

บ้านคึกคักเช่นเคย ผู้คนพลุกพล่าน ย่าเหลียงชอบให้มีแขกมาเยี่ยมเยียน ท่านไม่คิดว่านี่เป็นการถูกลูก ๆ หลาน ๆ รบกวนอะไร

เมื่อเข้ามาแล้ว ลู่ชิงสีก็เห็นโจวเหวยฉีกำลังคุณโทรศัพท์ด้วยสีหน้าจริงจัง

เขาเดินไปหาโจวเหวยฉี คว้าโทรศัพท์มือถือของเขาออกไปทันที ปิดโทรศัพท์และเก็บมันไว้ในกระเป๋าของเขาเอง ทิ้งให้โจวเหวยฉียืนตกตะลึงอยู่เบื้องหลัง

“ชิงสีตรงนี้!” หลัวเหลาหรุนทักทายเจียงเหยาและพาเธอไปที่โซฟา เธอพูดขึ้น “คิดว่าคุณโจวจะกล้ามาตามนัดบ่ายนี้หรือเปล่า? เราอยู่กันเยอะแยะเสียขนาดนี้”

“เขาต้องมา เขาไม่มีทางเลือก” เหลียงเยวื่อจือมองไปที่ลู่ชิงสี

“ทั้งนายและนางตู้ต่างก็กดดันเขาจนนั่งไม่ติด เขาต้องมาที่นี่และเล่นบทไปตามน้ำ แม้ว่าเขาจะไม่อยากทำอย่างนั้นจริง ๆ ก็เถอะ”

เมื่อไม่นานมานี้ ตระกูลโจวติดค้างหนี้บุญคุณตระกูลตู้เสียมากมาย ตู้เฉินเป็นลูกคนเดียวของเขา ทำให้ตู้ซื่อหัวฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เทวแพทย์ ไม่ว่านายโจวจะลังเลแค่ไหน เขาก็ต้องมาที่บ้านตระกูลเหลียงในบ่ายวันนี้ เหลียงเยวื่อจือทายว่า ทั้งนายและนางตู้ก็คงจะมาพร้อมกับเขาด้วย

หลังอาหารกลางวัน กลุ่มคนที่เห็นว่ายังพอมีเวลาว่างก็เล่นไพ่นกกระจอก นอกจากกู้ฮ่าวอวี้ที่อยู่ต่างประเทศ นายน้อยทั้งสี่ที่อยู่ในเมืองจินโดต่างนั่งเล่นด้วยกันอย่างพร้อมเพียง

ภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมง โจวเหวยฉีก็เป็นฝ่ายแพ้อยู่ตลอด แม้แต่เจียงเหยาที่ไม่รู้วิธีเล่นไพ่นกกระจอกก็สามารถมองออกมาว่าเขาอยู่ในสภาวะที่ตึงเครียดมาก เขาเหลือบมองไปทางลู่ชิงสีดูเหมือนจะต้องการพูดอะไรบางอย่างกับอีกฝ่าย

นายโจวมาถึงตรงเวลาตอนบ่ายสองโมง โดยมีนายและนางตู้ พร้อมด้วยโจวฉางข่าง

ส่วนนางโจวและโจวหนิงไม่ได้มาด้วย พวกเธอคงจะอับอายเกินกว่าที่จะมาพบหน้าเจียงเหยาอีกครั้ง

คุณเหลียงและย่าเหลียงออกไปเดินเล่นข้างนอกเมื่อแขกมาถึง เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ต้องการมีส่วนในเรื่องภายในของพวกเด็ก ๆ และการทำเช่นนั้น ยังแสดงให้เห็นว่าพวกเขาคอยสนับสนุนอยู่ห่าง ๆ

ในฐานะแขก แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้รับการต้อนรับที่ดี ครอบครัวโจวและครอบครัวตู้ ก็ได้รับเชิญจากเหลียงเยวื่อจือให้นั่ง

ขณะที่เขานั่งลง นายโจวก็มองสำรวจไปทั่วห้องว่ามีใครอยู่บ้าน โดยในที่สุดจ้องไปที่โจวเหวยฉี เขาโวยวาย “ทำไมนายถึงปิดมือถือเล่า”

ก่อนที่โจวเหวยฉีจะพูดอะไรออกไป ลู่ชิงสีก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาจากกระเป๋าของตัวเองแล้ววางกระแทกลงบนโต๊ะ “ฉันเอามาเอง ไม่จำเป็นต้องคุยกันทางโทรศัพท์ ถ้ามีอะไรจะพูดก็พูดกันตรงนี้แหละ”

เพียงมองท่าทางของโจวเหวยฉี ลู่ชิงสีก็รู้ว่าสายที่โทรเข้ามาจากตระกูลโจว และสันนิษฐานว่านายโจวพยายามทำในสิ่งที่โจวเหวยฉีไม่สบายใจ นั่นเป็นเหตุผลที่ลู่ชิงสีเดินเข้าไปและยึดโทรศัพท์มือถือของโจวเหวยฉี

__

ตอนที่ 482 เห็นด้วย

“โอ้ ตอนนี้เรากลายเป็นใบ้ไปแล้ว สงสัยจะลืมวิธีพูดไปแล้วล่ะสิ? เอ้า ๆ ไหน ๆ ก็มาอยู่ที่นี่แล้ว ทำในสิ่งที่ควรทำ พูดในสิ่งที่ควรพูดเถอะ หรือว่าที่นี่เพียงเพื่อดื่มชาล่ะครับ” ตลกดีที่เฉินซวีเหยาเป็นคนรินชาให้กับแขกไปพร้อมกับพูดประชดประชัน

“ชิงสีกำหนดเงื่อนไขไว้แล้ว อย่างแรกคือการประกาศยกเลิกความสัมพันธ์ อย่างที่สองคือเงินห้าแสนหยวน ในเมื่อมาถึงที่นี่แล้ว คุณก็บอกมาเถอะว่าคุณคิดเห็นยังไง ถ้าโอเค ชิงสีจะพาพวกคุณไปหาเทวแพทย์อย่างแน่นอน” เหลียงเยวื่อจือนั่งไขว่ห้างอย่างผ่อนคลาย เขาไม่ได้แสดงความเมตตาต่อสมาชิกของทั้งตระกูลโจวและตระกูลตู้

นางตู้ผลักนายโจวผู้ที่เงียบขรึมอย่างใจจดใจจ่อ ตู้ซื่อหัวก็เริ่มหมดความอดทนเช่นกัน

ตระกูลตู้ยินดีจ่ายเงินตามจำนวนที่ขอ แต่การประกาศตัดความสัมพันธ์เป็นเรื่องของตระกูลโจว

ตู้ซื่อหัวไม่สนใจว่าตระกูลโจวจะเป็นอย่างไรหากปราศจากโจวเหวยฉี เขาไม่สนใจว่านายโจวจะรู้สึกอย่างไรกับการตัดสัมพันธ์กับลูกชาย โจวเหวยฉีไม่ใช่ญาติที่แท้จริงของเขาอยู่แล้ว นอกจากนี้ นายโจวดูเหมือนจะไม่ได้ปฏิบัติต่อโจวเหวยฉีเป็นอย่างดีเช่นกัน

“เหวยฉีจะออกจากตระกูลโจว นั่นเป็นความคิดของนายหรือเปล่า” นายโจวมองไปที่โจวเหวยฉีอย่างคุกคาม “คิดให้ดีนะ นายจะตัวคนเดียวและไม่มีครอบครัวทันทีที่นายไปจากพวกเรา ตระกูลโจวเป็นครอบครัวเดียวที่นายเหลืออยู่บนโลกใบนี้”

ปัง!

เสียงถ้วยชาวางกระทบโต๊ะดังจนทำให้นายโจวตกใจ ขณะที่คนอื่น ๆ หันไปทางต้นเสียง

ครู่ต่อมา ลู่ชิงสีคว้าผ้าผืนหนึ่งแล้วเช็ดชาที่หกเลอะโต๊ะอย่างสบาย ๆ “รู้จักสถานที่ของคุณด้วย ที่นี่คุณเป็นคนตัดสินใจหรือเปล่า? เหวยฉีไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดในวันนี้ ไม่ว่าคุณจะพูดอะไร ก็ให้พูดกับเรา”

นายโจวเงียบ ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว ลู่ชิงสีและคนอื่น ๆ ตั้งใจแน่วแน่ที่จะให้โจวเหวยฉีออกจากตระกูลโจวในวันนี้

แต่นายโจวกลับไม่ยอมให้มันเกิดขึ้น!

หากเพียงแต่เขารู้ว่าลูกนอกสมรสคนนี้จะมีประโยชน์และมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับคนเหล่านี้ เขาก็คงจะไม่ละเลยลูกชายของเขาและปล่อยให้เขาถูกครอบครัวรังแก

หากมีเพียงลูกชายของเขาคนนี้ที่ยอมช่วยเขา ในวันข้างหน้าด้วยความช่วยเหลือจากเพื่อน ๆ ของเขา ตระกูลโจวคงไม่มีปัญหาที่จะทวงศักดิ์ศรีในอดีตของพวกเขากลับคืนมา

ที่ผ่านมา พวกเขาประเมินโจวเหวยฉีต่ำไป เพราะพวกเขาดูถูกอีกฝ่ายมาโดยตลอด จึงคิดไปว่าคนอื่น ๆ ในโลกใบนี้ก็คงจะคิดไม่ต่างจากเขา

ความเป็นจริงในวันนี้ได้ทำลายมุมมองของพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ไปเสียหมดสิ้น พวกเขาคิดผิดมาโดยตลอด!

ในเมื่อตอนนี้มีนายตู้ นางตู้ และลูกชายคนโตอยู่ข้าง ๆ นายโจวรู้ว่าเขาจำเป็นต้องพูดในสิ่งที่เขาไม่ต้องการ

เขาต้องการจะพูดอะไรออกมาสักสองสามประโยคเพื่อให้ความตั้งใจของโจวเหวยฉีอ่อนลง เขาคิดว่าโจวเหวยฉีคงจะใจอ่อน หลังจากที่เขากระตุ้นอีกฝ่าย

ทว่าคำพูดที่เขาเตรียมมาตลอดทั้งคืนก่อนหน้านี้ก็ไม่สามารถหลุดออกจากปากเขาไปได้ เพราะมีลู่ชิงสีที่ป้องกันไม่ให้มันหลุดออกมา

“ก็ได้ ฉันอนุญาตให้โจวเหวยฉีออกจากตระกูลโจว” คุณโจวกระชับกำปั้นและหันความสนใจไปที่โจวเหวยฉี “โจวเหวยฉีคิดให้ คิดให้ดีล่ะ ถ้าออกไปแล้ว ก็คืนนามสกุลมาด้วย! ในเมื่อตัดความสัมพันธ์กับเราไปแล้ว จะใช้ชีวิตด้วยนามสกุลโจวได้ยังไง!”