153-154

7/8

Ep.153

ครืนนนนนน!

แต่ในตอนนั้นเอง มีเสียงคำรามดังขึ้นจากระยะไกล

ต่อมา เสียงคำรามนั้นดังขึ้นเรื่อยๆ ทั้งยังค่อยๆใกล้เข้ามายังทิศทางที่ฉู่เซวียนและกลุ่มของเขากำลังฉลองกันอยู่

เพียงไม่กี่ลมหายใจ เงาดำๆที่เบื้องหลังมันฟุ้งเป็นฝุ่นตลบได้ปรากฏขึ้นในสายตาของเหล่าซอมบี้ระดับสูง

และเนื่องจากมืดเกินไป บวกกับความว่องไวของเงานั่น ทำให้ ฉู่เซวียนมองไม่เห็นเลยว่าเจ้าสิ่งนั้นคืออะไร

“อ๋า? อื้อ อื้อ” อี้อี้กลืนเนื้อย่างลงคอในคำเดียว

ในระหว่างนั้นเอง คล้ายเกิดเสียงบรึ้ม!จากจุดที่เงาพุ่งมา มันระเบิดความไวเพิ่มขึ้นหนึ่งส่วน ทิ้งภาพติดตาไว้ตามรายทาง

เอี๊ยดดด

เมื่อเงาดำเข้าใกล้เหล่าซอมบี้ระดับสูง มันชะลอความเร็วลง จนใต้เท้าเกิดประกายไฟลากยาวไปตามพื้น

เวลานี้ เหล่าซอมบี้ระดับสูงวางขวดเหล้าในมือลงแล้ว ทั้งหมดจ้องมองไปยังเงาดำที่ใกล้เข้ามา

ฉู่เซวียนเองก็ตกใจเช่นกัน เพราะเขาไม่อาจาสัมผัสถึงความผันผวนของปราณวิญญาณที่ออกมาจากเงานั้นเลย

ในที่สุด หลังจากร่างเงานั้นมาถึงกองไฟ ฉู่เซวียนและคนอื่นๆถึงค่อยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของมัน

และพวกเขาก็ต้องประหลาดใจ เมื่อพบว่าร่างที่แท้จริงของเงานั่นเหมือนจะเป็นแค่สุนัขขนเหลืองธรรมดาๆ

มันเป็นหมาขนเหลืองที่พบเจอได้ทั่วไปเลยตามชนบท

มองไปยังไม้ที่ว่างเปล่าในมือของอี้อี้ สุนัขขนเหลืองเปล่งเสียงร้องโฮ “อา อาา อ๊าาา! กินไปซะแล้ว! กินไปหมดเลย ทำไมไม่เหลือไว้ให้เราราชาบ้าง!!”

เชี่ย! หมาพูดได้!

นี่คือความคิดแรกที่ผุดขึ้นในใจเหล่าซอมบี้ระดับสูง แต่จากนั้น พวกเขาก็ตั้งท่าระวังตัวกันทันที เพราะการที่อีกฝ่ายสามารถเคลื่อนไหวได้รวดเร็วรุนแรงเช่นนี้ แสดงว่าเจ้าหมาเหลืองต้องเป็นสัตว์กลายพันธุ์ แถมยังบอกได้เลย ว่าพลังรบคงอยู่เหนือกว่าลอร์ดขั้นต้น

อย่างไรก็ตาม ฟังจากที่มันพูดออกมา ดูเหมือนว่าเจ้าหมาขนเหลืองตัวนี้จะมาเพื่อเนื้อย่างเสียบไม้ของเขา

ฉู่เซวียนยกมือขึ้นลูบคาง ขบคิดในใจ

“สาวน้อย ยังมีเจ้าสิ่งนั้นอีกไหม?” คล้ายตระหนักถึงท่าทีที่ตนแสดงออกมา สุนัขขนเหลืองปรับสีหน้าและการวางตัวอย่างรวดเร็ว เอ่ยถามเสียงเรียบ

“ขอโทษที นั่นเป็นไม้สุดท้ายแล้ว” ฉู่เซวียนก้าวออกมาข้างหน้า ขวางกั้นระหว่างทั้งสอง เอ่ยอย่างเฉยเมย

เมื่อครู่ เขาได้ขอให้ระบบตรวจสอบข้อมูลของเจ้าสุนัขขนเหลืองตัวนี้แล้ว แต่ได้ข้อสรุปเหมือนกับอี้อี้ ทั้งคือเขากับมันห่างชั้นกันเกินไป ไม่สามารถสอบถามได้

นั่นอธิบายได้ ว่าแม้สุนัขขนเหลืองตัวนี้จะดูเหมือนหมาธรรมดา แต่ความแข็งแกร่งของมันอย่างน้อยเทียบได้เลยกับอี้อี้ ไม่งั้นก็คงเหนือกว่าระดับลอร์ดไปแล้ว!

“ซอมบี้อ่อนแออย่าได้เสนอหน้าดีกว่า มาทางไหนกลับไปทางนั้นซะ เป็นแค่ลอร์ดขั้นต้นกล้ามาขัดสายตาเราราชา ถ้าตอนนี้เราอารมณ์ไม่ดี แกได้ตายไปแล้ว” สุนัขขนเหลืองพูดอย่างไม่แยแส

หากเป็นลอร์ดขั้นต้นทั่วๆไป เมื่อได้ยินคำนี้ พวกเขาคงหวาดกลัวหัวหด

แต่น่าเสียดาย ที่สุนัขขนเหลืองดันมาเจอฉู่เซวียน

เป็นไปตามคาด พอฉู่เซวียนได้ยินคำพูดของสุนัขขนเหลือง รอยยิ้มจางผุดขึ้นบนใบหน้าเขา

หากคนรู้จักฉู่เซวียนมาเห็นภาพนี้ พวกเขาจะรู้ได้ทันทีว่า ฉู่เซวียนกำลังเริ่มวางกับดักอีกแล้ว

“ฮี่ ฮี่ ท่านสัตว์กลายพันธุ์ไม่ทราบว่ามาที่เมืองตงเฉิงของพวกเราเพราะเนื้อย่างใช่ไหม?” ฉู่เซวียนเอ่ยถาม

“เดาได้ถูกต้อง” สุนัขขนเหลืองผงกหัว ทำท่าทีไม่ต่างจากมนุษย์ เอ่ยตอบกลับไป “เราราชาได้กลิ่นมันจากพื้นที่รกร้างที่อยู่ห่างออกไปร้อยกว่ากิโลเมตร ถึงได้รีบมาที่นี่โดยไม่หยุดพัก แต่น่าเสียดายที่ช้าไปก้าวหนึ่ง อ๊าาา!”

8/8

Ep.154

เวลานี้ สุนัขขนเหลืองไม่สนใจสายตาอของเหล่าซอมบี้ระดับสูง มันพึมพำกับตัวเองด้วยความผิดหวังว่า “เฮ้อ ถ้าเราเร็วกว่านี้ซักนิด คงได้กินของอร่อยไปแล้ว ทุกวันนี้ได้กินแต่สัตว์กลายพันธุ์จนจะอ้วกอยู่แล้ว”

ได้ยินแบบนี้ เหล่าซอมบี้ระดับสูงมองหน้ากันพักหนึ่ง ก่อนชำเลืองมองไปทางฉู่เซวียน

เพราะท้ายที่สุดแล้ว สุนัขขนเหลืองตัวนี้แม้ดูธรรมดา แต่เห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้ง่ายดายดั่งเปลือกนอก ดังนั้นพวกเขาเลยไม่กล้าเคลื่อนไหว

สังเกตเห็นสายตาที่มองมา ฉู่เซวียนลอบส่ายหัวให้พวกเขา ส่งสัญญาณว่าขอดูสถานการณ์ก่อน

“พี่ชาย เหมือนฉันจะเคยได้ยินเรื่องของสุนัขขนเหลืองตัวนี้ด้วยนะ”

ในตอนนั้นเอง อี้อี้เดินมาอยู่ข้างฉู่เซวียนกระซิบบอกเขา

ได้ยินคำนี้ ฉู่เซวียนขมวดคิ้ว กระซิบถามเสียงเบา “ได้ยินว่ายังไงบ้าง?”

“ครั้งหนึ่งฉันเคยไปในสถานที่ที่ราชาซอมบี้เรียกรวมพล แล้วได้ยินซอมบี้ลอร์ดตัวอื่นพูดถึงมัน” อี้อี้เล่าช้าๆ “่ในพื้นที่รกร้างของพันธมิตรจีน มีสิ่งมีชีวิตลึกลับที่ขนเหลืองทั้งตัว แต่ว่องไวอย่างน่าเหลือเชื่อ และมันชอบกินสัตว์กลายพันธุ์ระดับลอร์ดเป็นอาหาร”

สีหน้าของ อี้อี้เคร่งขรึมลงเล็กน้อย ถึงอย่างไรแม้เธอจะดูเหมือนเด็ก แต่พลังรบแท้จริงแข็งแกร่งมาก นอกจากนี้ สติปัญญายังไม่ด้อยไปกว่าซอมบี้ระดับสูงที่เหลือเลย

สำหรับท่าทีน่ารักไร้เดียงสาที่เธอมักแสดงออกมา มันแค่เฉพาะตอนที่อยู่กับฉู่เซวียนและไม่มีเรื่องจริงจังเท่านั้น

กินสัตว์กลายพันธุ์ระดับลอร์ดเป็นอาหาร?

งั้นพลังรบของเจ้าสิ่งมีชีวิตตัวนี้ ก็ไม่ด้อยไปกว่าราชาซอมบี้เลยสิ?

ได้ยินที่อี้อี้เล่า ฉู่เซวียนยกมือขึ้นลูบคางเขา สายตาจดจ่อไปยังสุนัขขนเหลืองที่อยู่ไม่ไกล เริ่มใช้สมองวิเคราะห์มัน

‘ว่องไวอย่างน่าเหลือเชื่อ’

‘สามารถบุกเข้าประชิดอี้อี้ได้จากระยะไกลโดยไม่มีใครทันตั้งตัว’

‘ตามรายทางถึงขั้นทิ้งภาพติดตาเอาไว้ บุกเข้ามาจากรอบนอกของเมืองในเวลาไม่กี่ลมหายใจ นับว่าทรงพลังอย่างแท้จริง’

ส่วนเรื่องความชอบที่มักกินสัตว์กลายพันธุ์ระดับลอร์ดเป็นอาหาร หากเรื่องนี้สุนัขขนเหลืองไม่ได้โกหก ก็แสดงว่ามันคือตัวเดียวกับที่อี้อี้บอก

แต่เหม่อมองไปยังสุนัขขนเหลืองที่กำลังคร่ำครวญ มุมปากของฉู่เซวียนอดกระตุกไม่ได้ บางส่วนในใจเขาคล้ายไม่อยากยอมรับ

ว่าเจ้าสิ่งมีชีวิตลึกลับที่เหล่าซอมบี้ลอร์ดกล่าวขวัญถึง มันจะใช่เจ้าตัวที่อยู่ตรงหน้าเขา

“อะแฮ่ม ถ้างั้นขอถามหน่อย ว่าท่านคือสุนัขชื่อดังที่ถูกกล่าวถึงใช่ไหม?”

ฉู่เซวียนนึกทบทวนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนก้าวออกไปข้างหน้า หลังจากไตร่ตรองแล้วก็กล่าวออกไป

อย่างไรก็ตาม เมื่อคำพูดของเขาถูกเปล่งออกมา สุนัขขนเหลืองร้องเพ้ย!ทันที ขนของมันลุกชันทั้งตัว แยกเขี้ยวยิงฟันพร้อมพูดว่า “ผายลม! ลองดูให้ดีๆ เราราชาไม่ใช่สุนัข! แต่เป็นหมาป่า!”

“เอ่อ ...” ฉู่เซวียนตอนแรกตะลึงไป แต่พอได้สติเขาผงกหัวตาม “อ้อ อ้อ กระผมพูดผิดไป ที่แท้เป็นท่านหมาป่า”

ได้ยินสิ่งที่อยากฟัง สุนัขขนเหลืองยกขาหน้าขึ้นสะบัดสองทีอย่างไม่ใส่ใจ เอ่ยปากว่า “ลืมมันเถอะ เห็นแก่ที่แกไม่รู้เรื่องอะไร เราราชาจะยอมไว้ชีวิตซักครั้ง”

เห็นภาพนี้ สีหน้าของเหล่าซอมบี้ระดับสูงแปรเปลี่ยนไป มีหลายตนอยากหัวเราะแต่ก็ไม่กล้า ทำได้แค่ยิ้มหยีด้วยความขบขัน

ฉู่เซวียนเองก็ฝืนบังคับให้ทำสีหน้าเรียบเฉย ก่อนเอ่ยขึ้นว่า “ไม่ทราบว่าท่านหมาป่าชื่ออะไร? กระผมจะได้เรียกอย่างเหมาะสม”

ได้ยินคำนี้ สุนัขขนเหลืองชะงักไปในตอนแรก ก่อนยกขาหน้าขึ้นเกาหัว เอ่ยปากว่า “ชื่ออะไร ... นั่นสิเราราชายังไม่มีชื่อนี่นา อา ...”