ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 195 เพื่อ???

ตอนที่ 195 เพื่อ???

“ท่านกำลังถามเรื่องอะไรองค์หญิง?”

อยู่ๆ ก็ถามมาว่าเอายังไงต่อ ทางนี้ก็ไม่รู้จะตอบอะไรเหมือนกันเพราะคำถามที่มันออกมามันกว้างเกินไป

“ก็เรื่องการบุกไง ท่านจะบุกยังไง ไปจักรวรรดิไหนก่อนเพราะถ้าทำงานสำเร็จเร็วเท่าไหร่ก็ได้เงินเร็วเท่านั้น”

เหอะๆ ตอนแรกก็คิดว่าถามเพราะเป็นห่วงจิตใจของพวกทหารที่ต้องออกรบต่อหลังจากผ่านสงครามอันยาวนานมา แต่ยัยนี้กำลังเป็นห่วงจำนวนเงินที่จะได้อยู่นี่เอง อีกอย่างคนที่ได้เงินจำนวนนั้นมันเป็นฉันไม่ใช่เธอสักหน่อยทำไมต้องตื่นเต้นแบบนี้ด้วย

ใบหน้าของเวโรนิก้าตอนนี้เป็นใบหน้าของเด็กกำลังจะได้ของเล่นชัดๆ แต่เธอคงไม่คิดว่าเราจะแบ่งเงินให้ประเทศหรอกนะ ไม่มีทาง! ฉันไม่แบ่งให้แน่นอน!

“ข้าจะยังไม่ไปบุกพวกนั้นหรอก”

“….” เวโรนิก้าไม่ได้ถามอะไรต่อ แต่ใบหน้านิ่งเงียบของเธอแสดงออกมาให้เห็นได้อย่างชัดเจนว่ากำลังรอคำตอบต่อไปอยู่

จากนั้นผมก็พูดต่อ “ตอนนี้เราต้องเตรียมตัวรับมือกับสถานการณ์ที่ยากลำบากที่สุดเอาไว้ด้วย ไม่มีเวลามากมายไปเสียให้กับเรื่องนี้หรอก!”

“เรื่องนั่นหรือว่า…” สีหน้านิ่งเงียบของเธอเริ่มวิตกออกมา

“ครับ ปีศาจ! พวกเราต้องเตรียมกำลังรบเอาไว้เพื่อเรื่องนั้นด้วย เพราะงั้นการทำเรื่องอย่างยึดจักรวรรดิไม่จำเป็นต้องรีบร้อน รถไฟเองตอนนี้ก็มีถึงสามคันถ้าติดอาวุธพร้อมแล้วเล็งไปเมืองหลวงของพวกมัน ท่านคิดว่าพวกนั้นจะทำยังไง”

“ยอมแพ้”

“ใช่แล้ว เพราะงั้นพวกเราไม่จำเป็นต้องรีบร้อน แต่ที่ต้องทำตอนนี้มันเป็นเรื่องอื่นต่างหาก”

“เรื่องอื่น???” เวโรนิก้าแสดงสีหน้าสงสัย “ท่านกำลังหมายถึงเรื่องอะไร?”

ก็อยากจะบอกเธอไปตอนนี้อยู่หรอกว่าแผนต่อไปของเรามันเป็นอะไร แต่ว่าตอนนี้ตัวเราเองก็ยังไม่แน่ใจถ้ายังไม่เริ่มคำนวณผลได้เสียก่อน ตอนนี้คงยังบอกไม่ได้เพราะทางเราเองก็ไม่แน่ใจว่าจะทำไม

“ข้าก็ไม่แน่ใจ แต่ว่าพรุ่งนี้ข้าจะบอกแล้วกันเพราะเรื่องนี้มันต้องเอาไปตัดสินใจก่อนว่าจะเอายังไงต่อดี”

“อะ อ่า”

เมื่อคุยเรียบร้อยผมก็เดินออกจากห้องทันทีเพื่อที่จะไปเตรียมคำนวณเรื่องที่พูดถึงกับเธอเมื่อครู่

…

….

…..

ณ ห้องทำงานของไมล์

เมื่อผมเดินมาถึงห้องทำงานก็พบว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิม เนื้องจากว่าช่วงนี้เป็นเวลาช่วงบ่ายทำให้ไม่มีแสงแดดส่องเข้ามาในห้องแบบช่วงเช้า แต่ตัวห้องก็ไม่ได้มืดอะไร ยังสามารถมองเห็นทุกอย่างแบบชัดเจน

เอาละถ้างั้นก็ได้เวลาทำงานแล้ว!

จากนั้นผมจึงเริ่มคำนวณผลได้เสียกับเรื่องที่ต้องทำต่อจากนี้ ซึ่งเรื่องที่กำลังคิดอยู่ก็คือเรื่อง เอลฟ์และคนแคระ! ก็จริงอยู่ที่พวกนี้ไม่ได้เป็นพันธมิตรกับมนุษย์เท่าไหร่ แต่ว่าถ้ายึดหลักศัตรูของศัตรูก็คือมิตร

พวกประเทศเอลฟ์และคนแคระเองก็คงโดนพวกปีศาจเล่นงานเหมือนกัน เพราะงั้นถ้าร่วมมือกับพวกนี้ได้กำลังรบของฝ่ายมนุษย์ก็จะเพิ่มมากขึ้นเยอะ พวกเอลฟ์ถนัดด้านเวทย์มนต์ ส่วนพวกคนแคระถนัดสร้างของ ถ้าได้ความสามารถของพวกนี้มาต้องสามารถช่วยเหลือในสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้นไม่มากก็น้อยแน่นอน แต่ว่าพวกนี้ก็ไม่ใช่พวกที่เดินเข้าไปแล้วพูดว่า [มาร่วมมือกันเถอะ] ได้แบบนั้นหรอก เหอะๆ

ยิ่งผมไปเอาคนของพวกมันมาแล้วยังไม่คืนไปอีก คงมีความแค้นกับผมอยู่ไม่น้อย เพราะงั้นสิ่งที่ผมต้องกลับมาคำนวณก็มีอยู่สองเรื่องใหญ่ด้วยกัน เรื่องที่หนึ่งคิดในเรื่องเมื่อต้องเกิดการต่อสู้เพื่อใช้กำลังในการบังคับพวกนั้น

ตามจริงมันก็ไม่สมควรทำ แต่เวลาแบบนี้ถ้าไม่ได้พวกมันมาช่วยต่อให้ผมมีรถไฟหรือปืนใหญ่พลังเวทย์ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะชนะสงครามกับพวกปีศาจได้ไหม

ส่วนเรื่องที่สองก็คือ หาทางแบบสันติ แต่เรื่องนี้ไม่น่าจะเป็นไปได้นอกจากว่าราชาของพวกมันจะมีสมองคิดและมองการณ์ไกลว่าถ้าสู้ไปก็แพ้ หรือไม่ก็มองว่าถ้าสู้ไปก็รังแต่จะเสียหายกลับประเทศของตน ถ้ามีราชาแบบนี้ก็ดีไป แต่ทว่าตามที่คิดเอาไว้โอกาสที่จะเกิดเรื่องแบบนี้มันก็เหมือนกับว่าถูกหวยรางวัลที่หนึ่งเลยละ เมื่อมองจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับพวกเอลฟ์และคนแคระที่มาขอความช่วยเหลือ

…

….

…..

เช้าวันต่อมา

“ท่านไมล์ท่านมีเรื่องอะไร ถึงได้เรื่องข้ามาตั้งแต่เช้าแบบนี้”

เมคัสด้านหน้าถามเพราะความสงสัย เพราะหลังจากที่คิดหลายทางโดยใช้เวลาทั้งคืนจนได้ขอสรุปผมก็เรียกเมคัสมาทันที เพื่อจะดำเนินแผนที่เตรียมเอาไว้

โดยแผนของผมจะแบ่งออกเป็นสองส่วน หนึ่งประกาศให้ยอมแพ้และเริ่มเจรจา  สองถ้าไม่ยอมทำตามส่วนที่หนึ่งก็คือใช้กำลังรบเข้าจัดการ แต่เรื่องส่งทูตเพื่อเจรจามันจะไม้เกิดขึ้นอย่างเด็ดขาดเพราะได้รับบทเรียนมาแล้วจากสงครามเมื่อครั้งก่อน ผมจะไม่ยอมส่งทหารไปเสี่ยงอีกแล้ว

“พวกเราจะเดินทางไปประเทศเอลฟ์และคนแคระ เจ้าไปเตรียมทหารเอาไว้ด้วยโดยเอาพวกทหารที่อยู่เฝ้าเมืองในช่วงสงครามไปกับข้า ส่วนพวกที่พึ่งกลับมาก็ให้อยู่เฝ้าเมืองไปก่อน”

“ท่านกำลังจะไปทำอะไร?”

“ไปขอความร่วมมือกับพวกมัน”

“เฮ้อ~” เมคัสถอนหายใจแบบคนเหนื่อยใจ แล้วส่ายหน้าไปมาช้าๆ ท่าทางแบบนั้นมันอะไร กำลังติดว่าเรื่องที่เราพูดมันไร้สามารถขนาดนั้นเลยว่างั้น “ท่านบารอนข้าเองก็กำลังจะมารายงานท่านเลยเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลย เพราะทางเราก็พึ่งได้รับการติดต่อจากทหารชายแดนมาเมื่อเช้าเองเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของประเทศทั้งสอง”

“พวกมันทำอะไรกัน”

ไม่คิดเลยว่าพวกมันจะทำอะไรกันก่อน… ไม่สิ! รายงานจากทหารอาจไม่ใช่แบบที่เราคิดก็ได้ เพราะไม่แน่ว่าทางประเทศปีศาจอาจจะเห็นเผ่าทั้งสองของพวกมันเป็นฝ่ายเดียวกัน ชิ!

ถ้าพวกมันร่วมมือกับเผ่าปีศาจพวกเราก็เสียเปรียบมากกว่าเดิมอีกนะสิ

และในระหว่างที่ผมกำลังกังวลอยู่นั้นเมคัสก็พูดออกมาว่า “กำลังเดินทางมานี้เพื่อขอพบกับท่านครับ ทั้งราชาเอลฟ์และราชาคนแคระ”

“กำลังเดินทางมา…”

“ครับ! ทหารรายงานมาแล้วและข้าก็บอกให้เข้ามาได้ รู้สึกว่าพวกนั้นเองก็คงกลัวพวกปีศาจเช่นกันเลยตัดสินใจแบบนี้”

เหอะๆ นี่มันตลกร้ายชัดๆ ถ้าเรื่องมันเป็นแบบนี้เราจะอดหลับอดนอนทั้งคืนในการวางแผนบุกแล้ววางแผนเจรจากับพวกมัน เพื่อ!!! เฮ้อ~

แต่เอาเถอะ เมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเสียเวลาของเราเดินทางไปกลับให้เสียเวลา มาหาเองแบบนี้ฝ่ายที่ได้เปรียบในการเจรจามันก็เป็นตัวของเราเองด้วย

“เข้าใจแล้วถ้ามาแล้วไปตามข้าด้วยแล้วกัน”

ผมลุกออกจากเก้าอี้ทันทีหลังพูดจบ เพราะเมื่อรู้ว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้วความเหนื่อยล้ามันก็มาทันที จากนั้นก็ตรงไปยังห้องนอนเพื่อพักผ่อนตามร่างกายต้องการ ถึงจะยังหัวเสียกับเรื่องที่ต้องปวดหัวฟรีตั้งหนึ่งคืนอยู่ก็ตาม

เหนื่อยใจจริงๆ มาเจอเรื่องแบบนี้สะได้!