145-146

7/8

Ep.145

แข็งแกร่งกว่าอี้อี้หลายเท่า?

ฉู่เซวียนได้ยินคำนี้ ท่าทีประหลาดใจผุดขึ้นบนใบหน้าเขา

ต้องรู้นะว่า ฉู่เซวียนเคยยืมพลังของอี้อี้มาก่อน แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่นั่นคือพลังรบระดับลอร์ดขั้นสูง กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ พลังรบของอี้อี้ได้ไปอยู่ในจุดสูงสุดของระดับลอร์ดแล้ว

แต่จากที่เธอพูดมาเมื่อครู่ เกรงว่าพลังรบของราชาซอมบี้คงตัดผ่านระดับลอร์ดไปเรียบร้อย

“ฉันเข้าใจแล้ว” ฉู่เซวียนพยักหน้าอย่างสงบ ขณะเดียวกันในใจกำลังทำความเข้าใจถึงพลังรบโดยรวมของซอมบี้ในโลกใบนี้

“แล้วฉันจะไปหาเขาได้ยังไง” ฉู่เซวียนเอ่ยถาม

อี้อี้ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ถ้าว่ากันตามปกติแล้ว ราชาซอมบี้จะออกมาก็ต่อเมื่อเขาอยากเรียกใช้ซอมบี้ระดับลอร์ดเท่านั้น ไม่มีเลยที่พวกเราจะได้ไปหา”

‘งี้เองสินะ’

‘เจ้าหมอนี่เหมือนจะทำตัวเป็นหัวมังกรที่ไม่คิดเหลียวมองหาง’

ในหัวของฉู่เซวียนได้ให้คำจำกัดความแก่ราชาซอมบี้ตนนี้เอาไว้แล้ว

เดิมเขาตั้งใจจะไปหาอีกฝ่าย แต่ตอนนี้ดูเหมือนแผนที่พึ่งวางไว้จะล้มเหลว

ต่อมา มู่อ้าวซวงชูสองแขนบิดเอวอย่างเกียจคร้าน เผยสัดส่วนโค้งเว้าที่เต็มไปด้วยเสน่ห์หา

อย่างไรก็ตาม ที่อยู่ ณ ที่นี้คือซอมบี้ระดับสูงทั้งหมด ส่วนในใจ ฉู่เซวียนยังคงเอาแต่คิดถึงแฟนสาวของเขา สุดท้ายอาหารตานี้เลยไม่มีผู้ใดได้เชยชม

อย่างไรก็ตาม มู่อ้าวซวงไม่ได้สังเกตเลยว่าเธอทำอะไรลงไป หญิงสาวสูดหายใจเข้าลึกๆ กล่าวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มว่า

“ฟู่วว ที่สุดฉันก็จะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขซักที”

เหล่าซอมบี้ระดับสูงพอได้ยินแบบนั้น ทุกตนพลันหันขวับไปมองเธอทันที สีหน้าที่แสดงออกมาราวกับว่าไม่รู้จักเธอมาก่อน

นั่นเพราะสำหรับซอมบี้แล้ว การที่มู่อ้าวซวงเอ่ยปากว่าสงบสุข ต้องบอกว่าเป็นเรื่องผิดปกติอย่างมาก

แต่เพราะความสัมพันธ์ของเธอกับอี้อี้ ทำให้ซอมบี้ระดับสูงมีความยำเกรงเธออยู่บ้าง ดังนั้นนอกจากใช้สายตามองแล้ว ก็ไม่ได้เอ่ยปากคัดค้านอะไร

“ในเมื่อไม่มีศัตรูแล้ว พวกเรามาจัดงานฉลองกันดีไหม”

จู่ๆ ฉู่เซวียนก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขาหันมายิ้มให้เหล่าซอมบี้

“ฉลอง?”

ได้ยินคำฉู่เซวียน เหล่าซอมบี้ระดับสูงมองหน้ากัน บ่นพึมพำไม่เข้าใจ

แม้พวกเขาจะสืบทอดความทรงจำเดิมจากเจ้าของร่างมา แต่ความคิดยังคงเป็นในแบบฉบับซอมบี้ เกรงว่าคงไม่เข้าใจความหมายของการเฉลิมฉลอง

หรือไม่บางที ในจิตสำนึกของพวกเขา มันอาจไม่มีแม้เศษเสี้ยวในเรื่องเกี่ยวกับความบันเทิงเลย

“พี่ชาย งานฉลองคืออะไร?” อี้อี้ดึงชายเสื้อของฉู่เซวียน เอ่ยถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“อืม ก็ประมาณว่า ...” ฉู่เซวียนพูดแล้วนิ่งคิดไปพักหนึ่ง

“เฮฮากัน ทุกคนกิน ดื่ม เล่นสนุกด้วยกัน ทำอะไรที่มันผ่อนคลาย”

“กิน ดื่ม เล่นสนุก? นั่นฟังดูน่าเบื่อจะตาย จะมีอะไรในโลกใบนี้อีกที่ทำให้ฉันตื่นเต้นไปมากกว่าการฆ่า?”

“ไอ้งี่เง่า! สหายฉู่เป็นถึงระดับลอร์ด เขาจะโกหกนายทำไม?”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า สหายฉู่คือซอมบี้ที่สามารถสร้างปาฏิหาริย์ได้เสมอ ครั้งก่อนเขาสังหารเทพสงครามเผ่ามนุษย์ได้ด้วยพลังรบในเลเวล 3 ครั้งนี้ฉันเชื่อว่าเขาจะไม่ทำให้พวกเราผิดหวังแน่นอน”

“เรื่องที่สหายฉู่พูดมาน่าสนใจไม่เลว ฉันจะรอดู”

ซอมบี้ระดับสูงพอได้ยิน ก็เริ่มแสดงท่าทีสนอกสนใจขึ้นมา

สำหรับพวกเขา ทั้งชีวิตไม่มีอะไรมากไปกว่าการฆ่าและฝึกฝนในอาณาเขตของตัวเอง ไม่มีความบันเทิงใดๆ

“พี่ชาย แล้วพวกเราจะฉลองกันยังไง?” อี้อี้เอ่ยถามด้วยใบหน้าที่เริ่มแดงเล็กน้อย คล้ายกำลังตื่นเต้น

มู่อ้าวซวงมอง ฉู่เซวียนด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น ชัดเจนว่าเธอเองก็สนใจมันเช่นกัน

ฉู่เซวียนนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยขึ้นด้วยดวงตาเป็นประกาย

“จัดปาร์ตี้รอบกองไฟ!”

8/8

Ep.146

กลางดึก

ณ เมืองตงเฉิง

ในเมืองที่ปกติจะมีซอมบี้เดินเตร่อยู่ทุกหนแห่ง แต่คืนนี้ดูจะต่างไปจากแต่ก่อนเล็กน้อย

ซอมบี้ระดับต่ำที่ไม่มีสติปัญญามากนักพากันหันหน้าไปยังทิศทางใจกลางเมือง คล้ายมีบางสิ่งบางอย่างดึงดูดความสนใจของพวกมัน

อย่างไรก็ตาม มีแรงกดดันรุนแรงมาจากกลางเมืองเช่นกัน เจ้าสิ่งนี้ข่มพวกซอมบี้ระดับต่ำให้ไม่สามารถเข้าไปได้ พวกมันจึงได้แต่หันไปมองด้วยอาการกระสับกระส่าย

ณ ใจกลางเมืองตงเฉิง ซากปรักหักพังจากการต่อต่อสู้ได้ถูกเก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว

ณ เวลานี้ ในพื้นที่โล่งใจกลางเมือง มีเปลวเพลิงกองใหญ่กำลังลุกโชน แสงสีแดงเข้มสะท้อนออกไปรอบๆ

ฉู่เซวียนนั่งอยู่ข้างกองไฟ รับหน้าที่เป็นคนย่างบาร์บีคิว

เบื้องหน้าเขาเต็มไปด้วยเนื้อเสียบไม้ ทว่าเนื้อบนไม้เหล่านี้ไม่ใช่เนื้อธรรมดาอย่างวัวหรือหมู แต่ทั้งหมดคือเนื้อที่หั่นมาจากศพเผ่าเซิร์กเลเวล 5

เนื้อบนไม้เสียบใสราวกับหินโมรา นอกจากนี้ยังส่งคลื่นความผันผวนของพลังงานหนาแน่นออกมา

เมื่อถูกไฟย่างอย่างต่อเนื่อง สีของเนื้อก็เริ่มอมเหลืองเล็กน้อย มีไขมันหยดลงในเปลวไฟไม่หยุด ส่งกลิ่นหอมยั่วยวนออกมา

หากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในยามสงบ มันคงเป็นแค่เรื่องธรรมดา

ทว่ามันดันเกิดขึ้นในช่วงเวลาหายนะของโลกที่เต็มไปด้วยซอมบี้อาละวาด ซึ่งไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ให้ความรู้สึกขัดแย้งกัน

ท่ามกลางวันสิ้นโลกที่คนอื่นๆต่างกำลังคิดหาวิธีเอาชีวิตรอด แต่ไหงที่นี่ดันมาทำเหมือนว่ากำลังอยู่ในช่วงวันหยุดพักผ่อนซะได้?

ขืนผู้ใช้พลังโผล่มาแล้วเห็นเข้า อีกฝ่ายคงตะลึงตาค้าง เพราะซอมบี้ระดับสูงที่เป็นภัยคุกคามใหญ่หลวงต่อฐานมนุษย์ ในเวลานี้กลับทำตัวเหมือนเด็กประถม นั่งจ้องเนื้อเสียบไม้ในมือฉู่เซวียนไม่วางตา แถมบางตนยังมีน้ำลายหยดจากมุมปากโดยไม่รู้ตัว

ต้องบอกว่าเทคนิคทำอาหารขั้นต้นที่ระบบมอบให้ยังพอมีประโยชน์อยู่บ้าง

ในฐานะที่ครั้งหนึ่ง ฉู่เซวียนเคยได้รับตำแหน่งเชฟกระทะเหล็กจากเจียงชิงเซว่ (ถูกบังคับให้ทำอาหาร) ทำให้เขาได้เรียนรู้ทักษะการทำอาหารมาโดยไม่ต้องมีครู

วิธีการเหล่านี้ผุดเข้ามาในใจฉู่เซวียนราวกับติดตัวเขามาตั้งแต่แรกเกิด นั่นเลยทำให้ฉู่เซวียนมาลงเอยเป็นคนย่างเนื้อในตอนนี้

เห็นเนื้อย่างใกล้สุกแล้ว ฉู่เซวียนนำเครื่องปรุงต่างๆออกมาจากพื้นที่ระบบอย่างชำนาญ ไม่ว่าจะเป็นพริกผง , ยี่หร่า ...

อย่างไรก็ตาม แม้เครื่องปรุงมากมายจะถูกกองไว้ตรงหน้าฉู่เซวียน แต่ซอมบี้ระดับสูงกลับไม่มีใครสนใจเลยว่าเขาเอาสิ่งของมากมายมาจากที่ไหน สายตาของทุกตนมุ่งไปอยู่กับเนื้อบนไม้เสียบ

อึก!

“สหายฉู่ เมื่อไหร่จะได้กิน มันอร่อยจริงๆใช่ไหม” เหล่าซอมบี้กลืนน้ำลายอึกใหญ่ บางตัวอดถามขึ้นมาไม่ได้

“นั่นสิพี่ชาย พวกเราจะได้กินมันเมื่อไหร่?” อี้อี้จ้องมองเนื้อเสียบไม้ ด้วยแววตาเหม่อลอย เอ่ยถามพลางเช็ดน้ำลายตรงมุมปาก

ได้ยินแบบนั้น ใบหน้าของ​ฉู่เซวียนอดยิ้มไม่ได้ “รออีกนิด โรยเครื่องปรุงก็พร้อมทานแล้ว” ​

ต่อมา ฉู่เซวียนหยิบขวดและกระป๋องตรงหน้าขึ้น เทยี่หร่าเป็นอย่างแรก แล้วตามด้วยพริกผง และเครื่องเทศอีกหลายชนิด ...

มือของฉู่เซวียนเคลื่อนไหวเป็นเงาราวกับภูติผี ควันไฟลุกโชนจากเครื่องปรุงที่หล่นลงไป ส่งกลิ่นหอมกระจายไปทั่ว

ในคราเดียว กลิ่นหอมเข้มข้นลอยออกมาจากไม้เสียบ ชวนให้เหล่าซอมบี้เกิดอาการหลงใหลมึนเมา

และช่างเป็นเรื่องบังเอิญ ที่กลิ่นหอมฉุยนี้ถูกสายลมพัดพา นำกลิ่นหอมลอยฟุ้งไกลออกไป ...

• ช่วงวันที่ 1-4 เดือนหน้าผมไป ตจว นะครับ อาจลงให้ไม่ได้วันละ 8 ตอน แต่ไม่ต่ำกว่า 4 แน่นอนครับ