เกิดใหม่อีกครั้งกับการแย่ง ตอนที่ 88 เทพสังหารก๊อบลิน [ จบเล่มที่ 3 ]

เวลานี้เอมิเลียก็กำลังยืนประจัญหน้ากับลอร์ดก๊อบลินแบบมองหน้ากันแบบไม่มีใครกระพริบตา เหมือนกับว่าทั้งสองคนเป็นศัตรูคู่แค้นกันมาแต่ชาติปานก่อน เมื่อเวลาผ่านไปได้ไม่นาน

ปัก!

ลอดร์ดก๊อบลินมันก็ใช้ดาบของมันปังลงไปที่พื้นและแสดงใบหน้ายิ้มแบบเยาะเย้ยออกมาใส่เอมิเลีย โดยเอามือทั้งสองข้างกอดอกเหมือนเดิมแบบตอนที่มันกำลังท้าประลองเมื่อคู่ ' กำลังดูถูกกันสินะ ' ครั้งนี้เอมิเลียสามารถรู้ได้้ทันทีหลังจากที่เห็นฏิกิริยาที่มันแสดงออกมาด้านหน้า

เพราะถึงแม้ว่าจะไม่เข้าใจทางด้านคำพูด แต่ทางด้านท่าทางมันแสดงออกมาให่้เห็นแบบชัดเจนแจมแจ้งเต็มที่ กับการที่มันทำแบบนี้

เอมิเลียก็ไม่รอช้าหลังจากที่เห็นมันแสดงท่าทางออกมา เธอได้ชักดาบออกมาจากฝักจากนั้นก็กระโจนเข้าใส่ตัวของลอร์ดก๊อบลินทันทั โดยง้างดาบอย่างเต็มที่เล็งไปที่ส่วนคอของมัน แต่ระหว่างที่กำลังกระโดดได้ประมาณกลางตัวของมันลอร์ดก็อบลินมันก็ใช้มือปัดเอมิเลียกระเดินไปทางขวาอย่างรุนแรง

ตุบ

ขูด....

ร่างกายของเอมิเลียถไหลไปกับพื้นดินหลายเมตรเพราะแรงปัดมหาศาลของมัน บาดแผลถลอกเกิดขึ้นตามแขน และช่วงขาของเธอมีปรากฏออกมาให้เห็นชัดเจน แต่แผลส่วนมากมันก็เป็นเพียงแผลถลอกเท่านั้นมือที่มันใช้ปัดเมื่อกี้ก็เป็นเพียงมือที่แบเอาไว้ไม่ใช่กำปั้น มันก็เลยสร้างความเสียหายให้กับทางเอมิเลียไม่เท่าไหร่นัก

แต่นี้มันไม่ได้บังเอิญ เพราะลอร์ดก๊อบลินมันตั้งใจไม่ฆ่า มันแค่ต้องการทำให้เอมิเลียบาดเจ็บหนักเท่านั้นเพราะถ้าไม่อย่างงั้น มันก็คงใช้กำปั้นของมันต่อยไปแล้ว ' ให้ตายสิพลาดท่าให้มันจนได้ลืมไว่ามันไม่ใช่มนุษย์การประลองสำหรับมันก็เพียงแค่ทำทุกอย่างให้ชนะเท่านั้น ไม่ได้มีกฏหรือมีเกียติอะไร ชิ! เอมิเลียคิดในใจขณะที่กำลังพยามพยุงร่างของเธอที่บาดเจ็บรุกขึ้นมาจากพื้น โดยเธอใช้ดาบเป็นตัวช่วยให้พยุงร่างกายของเธอขึ้นมาอย่างช้าๆ

ดึง!

ระหว่างที่เอมิเลียพยามพยุงตัวขึ้นมาลอร์ดก๊อบลินก็ดึงดาบขนาดใหญ่ของมันขึ้นมาจากพื้นเช่นกัน แล้วมันก็หันหน้ามองเอมิเลียที่กำลังอยู่ในสภาพล่อแรที่แทบจะสู้มันไม่ไหวแล้ว จากนั้น

ฉวบ!

มีดขนาดเล็กก็ลอยมาจากจุดที่เอมิเลียกำลังยืนอยู่ปักเข้าที่ตาของลอร์ดก๊อบลิน " อากกกก!!!! " ลอร์ดก๊อบลินมันก็ร้องออกมาด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดหลังโดนปัก โดยระหว่างที่ร้องมันก็กระกระทืบขาทั้งสองข้างไปมาลงกับพื้น และเอามือดึงมีดสั่นออกจากตาของมัน เสียงที่มันใช้ขาทั้งสองข้างกระทืบไปมาทำให้พื้นดินโดยรอบสั่นสะเทือนหนักมาก ราวกับว่ากำลังเกิดแผ่นดินไหว

ส่วนมีดสั่นที่ลอยเขาดวงตาของมันเมื่อคู่ก็เป็นมีดของเอมิเลียที่โยนเข้าไป โดยปกติแล้วเอมิเลียจะใช้อาวุธเพียงดาบชิ้นเดียว แต่ทว่าหลังจากที่โดนก๊อบลินฆ่าทหารไป 30 คน โดยที่ไม่จำเป็น เธอก็เปลี่ยนไปโดยตอนนี้ไม่สนใจเกียติหรือศักดิ์ศรี เวลานี้อะไรที่สามารถทำให้ชนะได้เธอก็ทำหมดต่อให้ต้องโยนดินใสตาของมันแล้วตัดหัวของมันก็ตาม ถึงจะโดนมองว่าไร้เกียติแต่มันก็ทำให้มีชีวิตรอด

ระหว่างที่ลอร์ดก๊อบลินมันกำลังทุรนทุรายด้วยท่าทางเจ็บปวดอยู่นั่น ' นี่แหละเป็นโอกาศของเราแล้ว ' คิดได้เอมิเลียก็พุ่งเข้าใส่ลอร์ดก๊อบลินด้วยความคิดแบบนี้ด้วยความเร็ว

จนเมื่อถึงตัวของมันเธอก็กระโดดเหยีบขาใหญ่ด้านขวาของมันเพื่อเป็นแท่นเหยีบเอมิเลียกระโดดขึ้นไปอยู่ในระดับความสูงที่เหนือกว่าลอร์ดก๊อบลินที่สูงนับ 10 เมตร นิดหน่อย ' โอกาศของเรามีเพียงครั้งนี้ครั้งเดียว ถ้าไม่สามารถปิดฉากการต่อสู้ได้ มันต้องเรียกพวกลูกน้องของมันมาช่วยแน่ เมื่อนั้นโอกาศก็หมด ' เอมิเลียคิดขณะที่เธอกำลังลอยอยู่กลางอากาศ และกวาดสายตามองจุดที่สามารถปิดฉากการต่อสู้ได้ภายในครั้งเดียว

" เจอแล้ว "

เอมิเลียพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ จากนั้นเธอก็เริ่มง้างแขนของเธอที่ถือดาบอยู่อยู่เต็มที่ แล้ว

ฉับ!!!!

ดาบของเอมิเลียก็ฟันเข้าไปยังท้ายทอยของลอร์ดก๊อบลินที่กำลังดิ้นไปมาเพราะความเจ็บปวดจาดแผลที่ตาของมัน ถึงแม้ว่ามันกำลังดิ้นอยู่ทางเอมิเลียก็สามารถฟันลงไปยังจุดที่คำนวณเอาไว้ไม่ผิดพลาด ทำให้ตอนนี้เลือดสีเขียวของลอร์ดก๊อบลินพุ่งออกมาจากร่างกายส่วนคอจำนวนมาก ถึงแม้ว่าหัวของมันจะไม่ขาดออกจากร่างก็จริง แต่ร่างกายของมันตอนนี้กับหยุดนิ่งไม่ขยับไปแล้ว

ฟุบ! ฟุบ!

ขาทั้งสองข้างของเอมิเลียสัมผัสลงกับพื้น ' สำเร็จไหม???? ' เอมิเลียมองไปที่ร่างกายใหญ่โตด้านหน้าด้วยความคิดสงสัย ในเวลานี้ร่างของลอร์ดก๊อบลินจะไม่ขยับแล้วก็ตาม พร้อมกับมีเลือดสีเขียวไหลออกมาจากแผลของมันจำนวนมาก แต่ก็ยังไม่ล้มลงกับพื้นยังคงยืนตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่

ทุกสายตาตอนนี้ที่มองดูการต่อสู้อยู่ต่างก็เกิดความสงสัยเช่นกัน เสียงร้องที่ดังลั้นได้ยินไปทั่วเมื่อคู่เงียบสนิท เวลานี้มีเพียงความเงียบสงัดที่เข้ามาปกคลุมแทนที จนกระทั่ง

ตุ๊บ!!!!

ร่างขนาดใหญ่ของลอร์ดก๊อบลินล้มลงไปด้านหลังทำให้ร่างกายใหญ่โตของมันนอนแพร่กว้างพร้อมกับกองเลือดสีเขียนไหลออกมาเยอะกว่าเดิม

" สะ... สำเร็จแล้ว "

เอมิเลียพรึ่มพรัมออกมาหลังจากที่เห็นผลงานด้านหน้าของเธอ จากนั้น

เย้!!!!!

เย้!!!!!

เย้!!!!!!!

เสียงทหารและพวกคนเถื่อนด้านหลังของเอมิเลียก็ดังขึ้นมาด้วยความดีใจ กลับกันจากทางพวกก๊อบลินพวกมันต่างก็พากันวิ่งหนีลงภูเขากันทั้งที ทั้งพวกปกติและพวกแชมป์เปี้ยน ทำให้เอมิเลียสามารถเอาชนะได้ในศึกครั้งนี้เพราะสามารถปกป้องภูเขาลูกที่ 4 จากก๊อบลินเอาไว้ได้สำเร็จ และในวันนี้เอง ชื่อของเอมิเลียก็รู้จักรในหมู่คนเถื่อนในชื่อว่าเทพสังหารก๊อบลิน!

จบเล่มที่ 3