เกิดใหม่อีกครั้งกับการแย่ง ตอนที่ 87 ท้าทาย

1 ชั่วโมงต่อมา

หลังจากที่เอมิเลียและทหารถอยกลับมายังแนวป้องกันที่สองได้เรียบร้อย จุดนี้มีพวกคนเถื่อนกำลังตั้งท่าเตรียมรบหลายร้อยคนหันธนูไปยังด้านหน้าทางเข้า ทำให้กองทัพก๊อบลินก็ยังหยุดอยู่ที่ด้านหน้าแนวป้องกันที่สองโดยเว้นระยะห่างออกไปประมาณ 1200 เมตร พวกมันอยู่พ้นรัศหมีของธนูพวกคนเถื่อนแบบพอดิบพอดี ตรงด้านหน้ากองกำลังก๊อบลินก็มีลอ์ดก๊อบลินกำลังยืนอยู่ด้านหน้าสุด และมันก็กำลังยืนทำสีหน้าไม่พอใจอยู่

ส่วนทางเอมิเลียเองก็กำลังยืนบนกำแพงไม้พร้อมกับสีหน้าที่กำลังคิดหนักเหมือนกัน ' แบบนี้แย่แน่ถ้ารอให้พวกมันปักหลักได้ละก็ พวกเราก็จะติดอยู่บนภูเขานี่ ถึงหน่วยส่งของที่เป็นกลุ่มโจรลับกับทหารทัพเสริมมาถึงก็ต้องรออีกอย่างน้อย 3 วัน แบบนี้พวกเรามีหวังอดตายกันหมดแน่ ' เอมิเลียคิดถึงสถาณการณ์ที่กำลังเป็นอยู่ในตอนนี้ เพราะถึงแม้ว่าจะปลอดภัยก็จริงแต่ก็ยังเสียเปรียบในหลายด้านโดยเฉพราะด้านอาหาร ถ้าปักหลักยังไงก็ไม่รอด

ตามจริงอีก 3 วัน ทหารชุดฝึกใหม่ก็จะเดินทางมาสมทบที่ค่ายแล้วสามารถมาช่วยได้อยู่ แต่ก็ยังมีปัญหาตรงที่ไม่มีอาหารให้กับทหารและคนเถื่อนที่ติดอยู่บนภูเขากินกันเพียงพอแน่ เพราะงั้นแผนถ่วงรอเวลาให้กำลังเสริมมาช่วยมันจึงเป็นเรื่องที่ไม่น่าทำที่สุด

ในระหว่างที่เอมิเลียกำลังคิดหนักอยู่นั้นเอง

" จากกก!... จากกก!

ปัก!!

ลอร์ดก๊อบลินมันด็พูดออกมา จากนั้นก็เอาดาบขนาดใหญ่ของมันปักลงไปกับพื้นแล้วเอามือสองข้างของมันกอดอกเอาไว้ด้วยท่าทางมั่นใจในตัวเองมาก ราวกับว่ามันต้องการอะไรบางอย่าง

" นั่นมันกำลังทำอะไร? "

เอมิเลียพรึมพรัมด้วยน้ำเสียงสงสัย ในช่วงที่เธอพรึมพรัมอยู่เสียงของคนเถื่อนข้างเธอก็พูดขึ้นมา " $#%^##^#$#$ " ถึงแม้ว่าเอมิเลียจะฟังสิ่งที่คนเถื่อนด้านข้าไม่เข้าใจ แต่สีหน้าคนเถื่อนก็แสดงออกมาอย่างชัดเจนว่ากำลังไม่พอใจอยู่อย่างมากกับการกระทำของลอร์ดก๊อบลินตอนนี้

จากนั้น

" ทหารไปตามตัวคนเถื่อนที่พูดภาษาพวกเราได้มา "

" ครับ! "

เอมิเลียก็หันไปพูดกับทหารด้านหลังของเธอ ส่วนทหารที่ได้รับคำสั่งก็วิ่งลงจากกำแพงทันทีเช่นกันหลังจากตอบรับคำสั่งของเอมิเลีย ' ก็ไม่รู้หรอกนะว่าท่าทางแบบนั้นมันหมายความว่าอะไร แต่มันคงไม่ได้แค่เอาดาบเสียบพื้นเชยๆ แน่ ' เอมิเลียคิดอีกครั้งด้วยความสงสัยหลังจากที่หันไปมองลอร์ดก๊อบลินที่กำลังกอดอกอย่างมั่นใจอยู่

...

....

......

" ท่านมีอะไรให้ข้าช่วยครับท่านเอมิเลีย "

คนเถื่อนที่ทหารพามาถามเอมิเลียและกำลังพูดอยู่ตอนนี้เป็นผู้ชายแก่ร่างกายไม่ใหญ่มาก มีชื่อว่า คามอง และตอนนี้ก็กำลังพูดกับเอมิเลียด้วยหน้าตาสงสัย เพราะตัวเองกำลังยืนอยู่ก็มีทหารไปเรียกและพาเดินมาหาเอมิเลียทันทีีแบบไม่ได้บอกอะไรกับคามองเลย จึงเริ่มถามทันทีเมื่อมีโอกาศ

" เจ้าช่วยแปลสิ่งที่ชายคนนี้รู้ให้ข้าฟังทีได้ไหม เพราะท่าทางของมันแบบนั้นเหมือนชายคนนี้จะรู้ว่ามันต้องการอะไร ."

" คะ... คือว่า ถ้าเรื่องนั้นข้าเองก็รู้ครับ "

คามองพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักใจ และขณะที่กำลังพูดอยู่ก็เบนสายตาจริงจังมองไปทางลอร์ดก๊อบลินไปด้วย ดูเพียงสายตาที่มองไปก็รู้ทันทีว่าคามองเองก็คงไม่พอใจท่าทางที่มันกำลังแสดงออกมาเท่าไหร่นักเช่นกัน

" ถ้ารู้ก็ช่วยบอกมาด้วยท่าทางของมันแบบนั้น มันกำลังต้องการอะไรกันแน่ โดยเฉพราะท่ายืนกอดอกแบบมั่นใจเช่นนั้น "

เอมิเลียถามด้วยน้ำเสียงอยากรู้ โดยขณะที่ถามก็ชี้นิ้วไปยังจุดที่ลอร์ดก๊อบลินกำลังยืนอยู่ด้วย

" มันคือการท้าประลองครับ! "

" อะไร? คือท่าทางแบบมั่นใจว่าชนะของมันแบบนั้นคือการประลองเหรอ "

" ใช่ครับ และเป็นการท้าประลองแบบ 1 - 1 เมื่อดูจากพวกเราแล้วคงไม่มีใครสู้มันได้แน่ เพราะร่างกายของมันใหญ่สะขนาดนั้น แถมยังมีเกราะอีกข้าคิดว่า- "

" พอแล้ว! " เอมิเลียขัดขณะที่คามองกำลังพูด จากนั้นเธอก็หันหน้าไปทางลอร์ดก๊อบลินที่กำลังยืนอยู่ ' ท้้าทายกันแบบนี้มันก็สวยนะสิ คิดว่าตัวเองตัวใหญ่แล้วจะชนะทั้งหมดหรือไง ' เวลานี้ความมั่นใจในตัวเกินไปของเอมิเลียกลับมาอีกครั้ง เพราะทันทีที่ได้รู้เป้าหมายของมันเธอก็เดินตรงไปยังเดินล่าง และออกไปจากกำแพงทันที ถึงแม้ว่าระหว่างที่เดินออกไปจะโดนทหารห้ามเอาไว้แต่เธอก็ยังเดินออกด้วยใบหน้าที่มีความมั่นใจอย่างเต็มที่

' ตลอดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่ที่เราจำความได้ เราก็ฝึกการใช้ดาบโดยมีพื้นฐานที่คู่ต่อสู้ตัวใหญ่กว่าตลอด เพราะตัวเราเป็นผู้หญิงก็เลยคิดว่าต้องสู้กับพวกผู้ชายที่ตัวใหญ่กว่า สำหรับมันแล้วถึงจะใหญ่และสูงเป็น 10 เมตร มันก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรหรอก หึหึ! แกคิดผิดแล้วลอร์ดก๊อบลินที่มาท้าทายฉันคนนี้ ' เอมิเลียคิดในใจด้วยความมั่นใจ ขณะที่กำลังเดินตรงเข้าไปยังจุดที่ลอร์ดก๊อบลินกำลังยืนกอดอกอยูู่

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านเอมิเลียเป็นผู้หญิงที่ชอบต่อสู้ตั้งแต่เด็ก แต่ผู้หญิงก็ยังมีข้อจำกัดทางด้านร่างกายที่มีขนาดเล็กกว่าผู้ชาย เธอก็เลยฝึกแบบการต่อสู้ที่นักสู้ฝ่ายตรงข้ามตัวใหญ่กว่ามาตลอด ทำให้เธอถนัดมากในการต่อสู้กับคู่ต่อสู้ตัวใหญ่กว่าตนเอง แต่จะมาสู้กับลอร์ดก๊อบลินที่สูงราว 10 เมตร คิดยังไงมันก็เกินตัวเกินไป แต่เอมิเลียก็เดินพร้อมกับใบหน้ายิ้มแบบดีใจตรงเข้าหาลอร์ดก๊อบลินโดยไม่มีความกังวลแม้แต่น้อย

ทางด้านของลอร์ดก๊อบลินเมื่อเห็นเอมิเลียเดินเข้ามาหามันก็ชักดาบของมันที่ปักอยู่กับพื้นออก แล้วก็หันไปทางพวกก๊อบลินที่อยู่ด้านหลัง " อากกกก!!!! อกกก!!! ..อา!!! " ลอร์ดก๊อบลินเหมือนกับจะพูดอะไรบางอย่างกับพวกก๊อบลิน แล้วพวกมันทั่ด้านหลังก็พากันวิ่งถอยหลังออกไปทันที ราวกับว่าโดนสั่งให้ถอยกัน ทำให้ตอนนี้ระยะของพวกก๊อบลินที่ถอยออกไป ก็อยู่ห่างประมาณกำแพงที่มีพวกทหารของเอมิเลียอยู่ เหมือนกับว่าลอร์ดก๊อบลินมันทำให้การดวลเท่าเทียมกัน เพื่อให้ตัวของเอมิเลียสบายใจว่าพวกก๊อบลินตัวอื่นจะไม่เข้ามายุ่งการประลองอย่างแน่นอน!

เกล็ดความรู้ : อาวุธของทั้งสอง!

ในตอนต่อไปซึ่งเป็นตอนสุดท้ายของเล่ม 3 จะเป็นการต่อสู็ระหว่างกับเอมิเลียกับลอร์ดก๊อบลิน อาวุธองเอมิเลียก็มีดาบขนาดปกติ 1 เล่ม และอุปกรณ์ป้องกันก็มีเพียงเกราะเบาที่ปกป้องเพียงบางส่วนของร่างกาย ส่วนทางด้านลอร์ดก๊อบลินก็มีดาบขนาดใหญ่ 1 เล่ม อุปกร์ก็คือเกราะหนักแบบคุณภาพต่ำ การต่อสู้จะเป็นยังไงหรือใครจะชนะนั้น ติดตามครับ55555 ^_^'